Η παράσταση αρχίζει: Διαφθορά-συναίνεση-πολιτική αναπαλαίωση
Κάθε φορά που τα αδιέξοδα του συστήματος οδηγούν στα πρόθυρα οικονομικών ή πολιτικών καταρρεύσεων εμφανίζονται οι «δαίμονες» που το απειλούν και τα μυθικά «όπλα» εναντίον των «δαιμόνων».
Η «διαφθορά» είναι ο πλέον γνωστός «δαίμονες».
Έχει «φορεθεί» πολύ αυτή η απάτη στα ελληνικά πολιτικά δεδομένα. Έχουν παίξει αφηνιασμένα πάνω σε αυτό το «ιδεολόγημα» της απάτης και στο συνακόλουθο της «κάθαρσης». Φυσικά η «διαφθορά» όχι μόνο δεν κτυπήθηκε, αλλά γιγαντώθηκε, έπαιρνε ακόμα πιο μεγάλες διαστάσεις, μετά ακριβώς από τα «συναινετικά» οικουμενικά σχήματα κατά της διαφθοράς.
Ο «δαίμονας» της «διαφθοράς» εμφανίζεται πολύ απειλητικός όταν τα ισχυρά οικονομικά και πολιτικά κέντρα εξουσίας έχουν δρομολογήσει, κάτω από τις ασφυκτικές κρίσεις (οικονομικές-πολιτικές), τη «Συναίνεση» (οικουμενικά σχήματα και κυβερνητικά μέτωπα συνεργασιών), με κεντρικό στόχο: Την αναδιάταξη (αναπαλαίωση) του σάπιου πολιτικού σκηνικού.
Η βαθιά και οξύτητα οικονομική κρίση που διέρχεται σήμερα ο καπιταλισμός δεν αφήνει πολλά περιθώρια ελιγμών.
Τα κόμματα επίσης έχουν «ροκανιστεί» από αυτή την οικονομική κρίση και κοινωνική σήψη. Δεν μπορούν πλέον από μόνα τους το καθένα να αντιμετωπίσει τα πιεστικά προβλήματα και κυρίως να υλοποιήσει τις «προσταγές» των αφεντικών τους.
Απαιτείται πολιτική συναίνεση!!!
Αυτό ισχύει ιδιαίτερα για την Ελλάδα: Εδώ τα προβλήματα είναι ακόμα πιο πιεστικά και συνδυάζονται με τα εκρηκτικά εθνικά προβλήματα. Από την άλλη τα κόμματα είναι εντελώς χρεοκοπημένα και αναξιόπιστα στα μάτια του ελληνικού λαού.
Πρέπει το ταχύτερο να «κατασκευαστεί» η Συναίνεση, να δρομολογηθούν οικουμενικά κυβερνητικά σχήματα και μέσω αυτών να αναδιαταχθεί-αναπαλαιωθεί. το κομματικό τοπίο.
Όλη αυτή η απάτη θα στηριχθεί πάνω στην τρομοκρατική κινδυνολογία γύρω από την υπαρκτή οικονομική κρίση, στη μυθική σύνδεση της κρίσης με τη «διαφθορά» και στο ιδεολογικό μύθευμα επίσης του κτυπήματος της διαφθοράς.
Όλα τα «όργανα» προς τα εκεί παίζουν: Από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, τον Πρωθυπουργό, τους αρχηγούς των κομμάτων, τα ΜΜΕ και τους αμερικανοτσολιάδες τύπου Μητσοτάκη και Ανδρουλάκη…
Πάνω σε αυτή την προοπτική κινούνται και πολιτικοί παίχτες: Από την Ντόρα μέχρι τον Αλαβάνο. Και οι δύο ετοιμάζονται για νέα πολιτικά σχήματα, τα οποία μετά θα συμμετέχουν σαν νέα κόμματα στην «εθνική ενότητα»!!!
Αυτά ως εισαγωγή. Θα τα αναλύσουμε διεξοδικά στη συνέχεια.
Τώρα θα αρχίσουμε με ένα εύστοχο κείμενο της Αριστέας Μπουγάτσου από την «Ε»:
Αντιμετώπιση διαφθοράς: Περί διαγραμμάτων
Της ΑΡΙΣΤΕΑΣ ΜΠΟΥΓΑΤΣΟΥ
Στα χρόνια της σεμνότητας και ταπεινότητας οι διακηρύξεις για την πάταξη της διαφθοράς χάθηκαν λόγω Ολυμπιάδας, που απαιτούσε τους Ελληνες «ντοπαρισμένους» με αισθήματα εθνικής υπερηφάνειας για τους αγώνες και για τη Γιάννα, η οποία λικνιζόταν στην τελετή λήξης, ενώ ο Καραμανλής δεν έβλεπε την ώρα να φύγει για Ραφήνα.
Στις μέρες της ρήσης «ή αλλάζουμε ή βουλιάζουμε» οι νέες διακηρύξεις κατά της διαφθοράς εκδηλώνονται εν μέσω κρίσης και ανασφάλειας και μάλλον θα εξατμιστούν γιατί, λόγω συγκυρίας, και πάλι απαιτείται... εθνική ομοψυχία! Πάντα υπάρχει μια αφορμή για να αναβάλλεται ο «πόλεμος» κατά της διαφθοράς γενικώς, ενώ ειδικώς όπου ακούς πολλά συμβούλια και διαβούλια ή επιτροπές... τρέχα υποψιαζόμενος βάσιμα συμβιβασμούς, συμψηφισμούς και διακομματικές ομερτά. Τα συστήματα των μικρών ή μεγάλων «νταβατζήδων» επιβιώνουν, αλλάζοντας περιοδικά γήπεδα. Είναι ανθεκτικά όπως οι κατσαρίδες στα «εντομοκτόνα», εκείνα που δήθεν έφτιαξαν οι πολιτικές μαριονέτες τους οι οποίες κυβερνούν αντ' αυτών, κουμαντάροντας πρώτα τους ανυποψίαστους και τους καθαρούς.
Το βαρύγδουπο Συμβούλιο των πολιτικών αρχηγών λοιπόν ακόμα και αν υποθέσουμε ότι επιθυμεί να εξεγερθεί και να ζωστεί άρματα για τον πόλεμο κατά της διαφθοράς αδυνατεί λόγω... αγύμναστης μέσης. Είναι γνωστό ότι η αρματωσιά θέλει πρωτίστως μέση, αλλά και ψυχή. Απ' αυτούς λείπουν και τα δύο. Ακόμα και αν ατομικώς μπορεί να θέλουν να αποτινάξουν εξαρτήσεις, μένουν στις εξαγγελίες προθέσεων γιατί αποδέχονται να σύρουν τις αμαρτίες των κρυφών κομματικών ταμείων και να κυβερνήσουν συνάπτοντας... «Γιάλτες» με τους εργολάβους, τους τραπεζίτες, τους μεγαλοπρομηθευτές του Δημοσίου, τους βιομήχανους κ.ά.
Σήμερα, στο περιβόητο Συμβούλιο είμαι σίγουρη πως δεν πρόκειται να ασχοληθούν με κορυφαίες υποθέσεις διαφθοράς, διαπλοκής και ντροπής. Κάτι τέτοιο απαιτεί θέσεις, λύσεις, συγκρούσεις και όχι τσάι και συμπάθεια και συζητήσεις περί διαγραμμάτων για την ικανοποίηση του κοινού των ειδήσεων των οκτώ.
Αν αντέχουν οι του Συμβουλίου ας μας εξηγήσουν:
ΠΡΩΤΟΝ: Γιατί κρατιέται μυστικός ο φάκελος των υποκλοπών επί πέντε χρόνια; Δεν συγκινεί ούτε η «αυτοκτονία» ενός χαρούμενου ανθρώπου ή φοβούνται μήπως «αυτοκτονήσει» κάποιος «κοριός», κάποιος υπουργός ή κάποιος λειτουργός που δήθεν ερεύνησε; Ποιος απειλείται από το μυστικό των υποκλοπών;
ΔΕΥΤΕΡΟΝ: Πού πήγαν οι δομημένες μίζες που βγήκαν από την αφαίμαξη των αποθεματικών των ασφαλιστικών ταμείων; Πότε θα λογοδοτήσουν οι υπεύθυνοι; Μήπως η «δομημένη δικαιοσύνη» ψάχνει για τις περιβόητες βαλίτσες ή... χάθηκε στη μετάφραση;
Στα Ταμεία, πάντως, οι απόμαχοι της δουλειάς κατορθώνουν και παίρνουν σύνταξη σε ένα χρόνο! Είναι ένα επίτευγμα, αν η συνταξιοδότηση συγκριθεί με τη... δικαστική διερεύνηση...
ΤΡΙΤΟΝ: Ποιος αντέχει να μιλήσει για τον κυνισμό του νόμου για τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης; Αυτόν που απροκάλυπτα θέλει για μιντιάρχη όποιον πουλάει όπλα στο Στρατό, όποιον 'κονομάει από τα δημόσια έργα, από τα νοσοκομεία και από κάθε φλέβα του κράτους και των συμβάσεών του;
Ποιος θα τα βάζει με τους πραματευτάδες που ταυτόχρονα με τις δουλειές τους πουλάνε προστασία στα λιγούρια της πολιτικής, ενημέρωση αλά καρτ και ψυχαγωγία του τύπου... «μια πετυχημένη βίζιτα»;
ΤΕΤΑΡΤΟΝ: Ποιο Σύνταγμα προβλέπει οι υπήκοοι να πληρώσουν διόδια για να σκοτώνονται σε δρόμους που παραχωρήθηκαν σε ιδιώτες και αυτοί άρχισαν να μαζεύουν τα ευρώ για να αρχίσουν... τα έργα; Αλήθεια, θα μας πει το Συμβούλιο πόσο κοστίζει εδώ το χιλιόμετρο για οδό, για μετρό και για σιδηρόδρομο; Ετσι για να βρούμε τα δισ. της διαφθοράς που θα μας λείπουν από τους προϋπολογισμούς...
ΠΕΜΠΤΟΝ: Γιατί δεν έχουν «καθαρίσει» με τους χονδρεμπόρους των ναρκωτικών και των ανθρώπων; Για αυτούς δεν υπάρχουν επιχειρήσεις τύπου ρεσάλτο με την κωδική ονομασία «Μιχάλης»;
Σ' αυτές και άλλες πολλές υποθέσεις διαφθοράς, διαπλοκής και ντροπής το Συμβούλιο δεν θα απαντήσει. Οι «σκιώδεις κυβερνήτες» θα θυμώσουν. Τα καρτοκινητά-σκιές θα κελαηδήσουν. Αλλωστε οι αρχηγοί βιάζονται. Βάφονται για τις δηλώσεις που θα παίξουν στα δελτία. Δεν είμαστε για τέτοια τώρα! Ο Χριστοφοράκος μας έλειψε, όμως... ο «Θείος» τα ακούμπησε πάλι για τις εκλογές. Για υποκλοπές και για διόδια θα μιλάμε;
Πηγή
Η «διαφθορά» είναι ο πλέον γνωστός «δαίμονες».
Έχει «φορεθεί» πολύ αυτή η απάτη στα ελληνικά πολιτικά δεδομένα. Έχουν παίξει αφηνιασμένα πάνω σε αυτό το «ιδεολόγημα» της απάτης και στο συνακόλουθο της «κάθαρσης». Φυσικά η «διαφθορά» όχι μόνο δεν κτυπήθηκε, αλλά γιγαντώθηκε, έπαιρνε ακόμα πιο μεγάλες διαστάσεις, μετά ακριβώς από τα «συναινετικά» οικουμενικά σχήματα κατά της διαφθοράς.
Ο «δαίμονας» της «διαφθοράς» εμφανίζεται πολύ απειλητικός όταν τα ισχυρά οικονομικά και πολιτικά κέντρα εξουσίας έχουν δρομολογήσει, κάτω από τις ασφυκτικές κρίσεις (οικονομικές-πολιτικές), τη «Συναίνεση» (οικουμενικά σχήματα και κυβερνητικά μέτωπα συνεργασιών), με κεντρικό στόχο: Την αναδιάταξη (αναπαλαίωση) του σάπιου πολιτικού σκηνικού.
Η βαθιά και οξύτητα οικονομική κρίση που διέρχεται σήμερα ο καπιταλισμός δεν αφήνει πολλά περιθώρια ελιγμών.
Τα κόμματα επίσης έχουν «ροκανιστεί» από αυτή την οικονομική κρίση και κοινωνική σήψη. Δεν μπορούν πλέον από μόνα τους το καθένα να αντιμετωπίσει τα πιεστικά προβλήματα και κυρίως να υλοποιήσει τις «προσταγές» των αφεντικών τους.
Απαιτείται πολιτική συναίνεση!!!
Αυτό ισχύει ιδιαίτερα για την Ελλάδα: Εδώ τα προβλήματα είναι ακόμα πιο πιεστικά και συνδυάζονται με τα εκρηκτικά εθνικά προβλήματα. Από την άλλη τα κόμματα είναι εντελώς χρεοκοπημένα και αναξιόπιστα στα μάτια του ελληνικού λαού.
Πρέπει το ταχύτερο να «κατασκευαστεί» η Συναίνεση, να δρομολογηθούν οικουμενικά κυβερνητικά σχήματα και μέσω αυτών να αναδιαταχθεί-αναπαλαιωθεί. το κομματικό τοπίο.
Όλη αυτή η απάτη θα στηριχθεί πάνω στην τρομοκρατική κινδυνολογία γύρω από την υπαρκτή οικονομική κρίση, στη μυθική σύνδεση της κρίσης με τη «διαφθορά» και στο ιδεολογικό μύθευμα επίσης του κτυπήματος της διαφθοράς.
Όλα τα «όργανα» προς τα εκεί παίζουν: Από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, τον Πρωθυπουργό, τους αρχηγούς των κομμάτων, τα ΜΜΕ και τους αμερικανοτσολιάδες τύπου Μητσοτάκη και Ανδρουλάκη…
Πάνω σε αυτή την προοπτική κινούνται και πολιτικοί παίχτες: Από την Ντόρα μέχρι τον Αλαβάνο. Και οι δύο ετοιμάζονται για νέα πολιτικά σχήματα, τα οποία μετά θα συμμετέχουν σαν νέα κόμματα στην «εθνική ενότητα»!!!
Αυτά ως εισαγωγή. Θα τα αναλύσουμε διεξοδικά στη συνέχεια.
Τώρα θα αρχίσουμε με ένα εύστοχο κείμενο της Αριστέας Μπουγάτσου από την «Ε»:
Αντιμετώπιση διαφθοράς: Περί διαγραμμάτων
Της ΑΡΙΣΤΕΑΣ ΜΠΟΥΓΑΤΣΟΥ
Στα χρόνια της σεμνότητας και ταπεινότητας οι διακηρύξεις για την πάταξη της διαφθοράς χάθηκαν λόγω Ολυμπιάδας, που απαιτούσε τους Ελληνες «ντοπαρισμένους» με αισθήματα εθνικής υπερηφάνειας για τους αγώνες και για τη Γιάννα, η οποία λικνιζόταν στην τελετή λήξης, ενώ ο Καραμανλής δεν έβλεπε την ώρα να φύγει για Ραφήνα.
Στις μέρες της ρήσης «ή αλλάζουμε ή βουλιάζουμε» οι νέες διακηρύξεις κατά της διαφθοράς εκδηλώνονται εν μέσω κρίσης και ανασφάλειας και μάλλον θα εξατμιστούν γιατί, λόγω συγκυρίας, και πάλι απαιτείται... εθνική ομοψυχία! Πάντα υπάρχει μια αφορμή για να αναβάλλεται ο «πόλεμος» κατά της διαφθοράς γενικώς, ενώ ειδικώς όπου ακούς πολλά συμβούλια και διαβούλια ή επιτροπές... τρέχα υποψιαζόμενος βάσιμα συμβιβασμούς, συμψηφισμούς και διακομματικές ομερτά. Τα συστήματα των μικρών ή μεγάλων «νταβατζήδων» επιβιώνουν, αλλάζοντας περιοδικά γήπεδα. Είναι ανθεκτικά όπως οι κατσαρίδες στα «εντομοκτόνα», εκείνα που δήθεν έφτιαξαν οι πολιτικές μαριονέτες τους οι οποίες κυβερνούν αντ' αυτών, κουμαντάροντας πρώτα τους ανυποψίαστους και τους καθαρούς.
Το βαρύγδουπο Συμβούλιο των πολιτικών αρχηγών λοιπόν ακόμα και αν υποθέσουμε ότι επιθυμεί να εξεγερθεί και να ζωστεί άρματα για τον πόλεμο κατά της διαφθοράς αδυνατεί λόγω... αγύμναστης μέσης. Είναι γνωστό ότι η αρματωσιά θέλει πρωτίστως μέση, αλλά και ψυχή. Απ' αυτούς λείπουν και τα δύο. Ακόμα και αν ατομικώς μπορεί να θέλουν να αποτινάξουν εξαρτήσεις, μένουν στις εξαγγελίες προθέσεων γιατί αποδέχονται να σύρουν τις αμαρτίες των κρυφών κομματικών ταμείων και να κυβερνήσουν συνάπτοντας... «Γιάλτες» με τους εργολάβους, τους τραπεζίτες, τους μεγαλοπρομηθευτές του Δημοσίου, τους βιομήχανους κ.ά.
Σήμερα, στο περιβόητο Συμβούλιο είμαι σίγουρη πως δεν πρόκειται να ασχοληθούν με κορυφαίες υποθέσεις διαφθοράς, διαπλοκής και ντροπής. Κάτι τέτοιο απαιτεί θέσεις, λύσεις, συγκρούσεις και όχι τσάι και συμπάθεια και συζητήσεις περί διαγραμμάτων για την ικανοποίηση του κοινού των ειδήσεων των οκτώ.
Αν αντέχουν οι του Συμβουλίου ας μας εξηγήσουν:
ΠΡΩΤΟΝ: Γιατί κρατιέται μυστικός ο φάκελος των υποκλοπών επί πέντε χρόνια; Δεν συγκινεί ούτε η «αυτοκτονία» ενός χαρούμενου ανθρώπου ή φοβούνται μήπως «αυτοκτονήσει» κάποιος «κοριός», κάποιος υπουργός ή κάποιος λειτουργός που δήθεν ερεύνησε; Ποιος απειλείται από το μυστικό των υποκλοπών;
ΔΕΥΤΕΡΟΝ: Πού πήγαν οι δομημένες μίζες που βγήκαν από την αφαίμαξη των αποθεματικών των ασφαλιστικών ταμείων; Πότε θα λογοδοτήσουν οι υπεύθυνοι; Μήπως η «δομημένη δικαιοσύνη» ψάχνει για τις περιβόητες βαλίτσες ή... χάθηκε στη μετάφραση;
Στα Ταμεία, πάντως, οι απόμαχοι της δουλειάς κατορθώνουν και παίρνουν σύνταξη σε ένα χρόνο! Είναι ένα επίτευγμα, αν η συνταξιοδότηση συγκριθεί με τη... δικαστική διερεύνηση...
ΤΡΙΤΟΝ: Ποιος αντέχει να μιλήσει για τον κυνισμό του νόμου για τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης; Αυτόν που απροκάλυπτα θέλει για μιντιάρχη όποιον πουλάει όπλα στο Στρατό, όποιον 'κονομάει από τα δημόσια έργα, από τα νοσοκομεία και από κάθε φλέβα του κράτους και των συμβάσεών του;
Ποιος θα τα βάζει με τους πραματευτάδες που ταυτόχρονα με τις δουλειές τους πουλάνε προστασία στα λιγούρια της πολιτικής, ενημέρωση αλά καρτ και ψυχαγωγία του τύπου... «μια πετυχημένη βίζιτα»;
ΤΕΤΑΡΤΟΝ: Ποιο Σύνταγμα προβλέπει οι υπήκοοι να πληρώσουν διόδια για να σκοτώνονται σε δρόμους που παραχωρήθηκαν σε ιδιώτες και αυτοί άρχισαν να μαζεύουν τα ευρώ για να αρχίσουν... τα έργα; Αλήθεια, θα μας πει το Συμβούλιο πόσο κοστίζει εδώ το χιλιόμετρο για οδό, για μετρό και για σιδηρόδρομο; Ετσι για να βρούμε τα δισ. της διαφθοράς που θα μας λείπουν από τους προϋπολογισμούς...
ΠΕΜΠΤΟΝ: Γιατί δεν έχουν «καθαρίσει» με τους χονδρεμπόρους των ναρκωτικών και των ανθρώπων; Για αυτούς δεν υπάρχουν επιχειρήσεις τύπου ρεσάλτο με την κωδική ονομασία «Μιχάλης»;
Σ' αυτές και άλλες πολλές υποθέσεις διαφθοράς, διαπλοκής και ντροπής το Συμβούλιο δεν θα απαντήσει. Οι «σκιώδεις κυβερνήτες» θα θυμώσουν. Τα καρτοκινητά-σκιές θα κελαηδήσουν. Αλλωστε οι αρχηγοί βιάζονται. Βάφονται για τις δηλώσεις που θα παίξουν στα δελτία. Δεν είμαστε για τέτοια τώρα! Ο Χριστοφοράκος μας έλειψε, όμως... ο «Θείος» τα ακούμπησε πάλι για τις εκλογές. Για υποκλοπές και για διόδια θα μιλάμε;
Πηγή
Το σχόλιο αυτό αναρτήθηκε στην "Πηγή" όπου και παραπέμπει η δική σας ανάρτηση. Αφορά και σε άλλα εύστοχα σχόλια της "Πηγής".
ΑπάντησηΔιαγραφή"Η συναίνεση στη Νέα Παγκόσμια Ολιγαρχία"
Δεν θα διαφωνήσω με όλες αυτές τις σωστές αναλύσεις. Το μόνο που διαφεύγει, είναι, κατά τη γνώμη μου, η συναίνεση όλων μας στη δρομολογημένη Παγκόσμια Νέα Τάξη. Και αυτή - η συναίνεση όλων στη Νέα Τάξη - γίνεται απλά με την ανά τετραετία εκλογή νέων και υποτίθεται αδιάφθορων θεματοφυλάκων, για να θυμηθούμε λίγο και το Βυζάντιο. Χωρίς τη (συναινετική) δημοκρατική ψήφο μας, τίποτα δεν γίνεται και τίποτα δεν θα γίνει. Οι σχεδιαστές το γνωρίζουν πολύ καλά και κάθε φορά μας προβάλλουν κάποιο νέο πρόσωπο - ενδεχομένως και πατριώτη.
Αν νομίζουμε ότι με την ψήφο θα αλλάξουμε τα πράγματα, μάλλον, λάθος κάνουμε. Ακόμη και αν υπήρχαν οι πολιτικές δυνάμεις, που θα μας έβγαζαν από το βούρκο της διαφθοράς και θα μας κατεύθυναν προς άλλους δρόμους, η αποτυχία τους θα ήταν εξ αρχής δεδομένη. Η δημοκρατική "συναίνεση" θα τους εγκλώβιζε και το παιγχνίδι θα συνεχιζόταν από τους δευτεραγωνιστές και τους τριταγωνιστές. Ο "πάγκος" διαθέτει ανέκαθεν τους "αναπληρωματικούς".
Η μοναδική διέξοδος είναι η άρνηση της ψήφου - και δεν αναφέρομαι μόνο σε μας - για να αναγκαστεί η μαφιόζικη ολιγαρχία να δείξει το στυγνό φασιστικό προσωπείο που κρύβει κάτω από το εύηχο λεκτικό σχήμα των ελεύθερων δημοκρατικών διαδικασιών! Αν οι κάλπες, κάθε φορά που ανοίγουν, αριθμούν το 1/10 του συνολικού αριθμού των ψηφοφόρων, ποιό "λαό" θα επικαλούνται οι "θεματοφύλακες" (και άνευ εισαγωγικών) της Νέας Παγκόσμιας Τάξης; Η ολιγαρχία, που μας κοροϊδεύει συστηματικά, πρέπει να αποκαλυφθεί και να αρκείται στην ψήφο των ολίγων. Η ψήφος των πολλών, των ελεύθερων και δημοκρατικών ανθρώπων, που είναι η πλειοψηφία, οφείλει να αρνηθεί το δικαίωμα στον εμπαιγμό της: Στη συναίνεση για την εμπέδωση της Νέας Παγκόσμιας Ολιγαρχίας με δημοκρατικές διαδικασίες.