Οι γεωπολιτικές εξελίξεις μας προσπερνούν

Τα γεωπολιτικά δεδομένα στη περιοχή τις Ανατολικής Μεσογείου αλλάζουν συνεχώς τις τελευταίες δεκαετίες.
Υπήρξαν και θα υπάρχουν ανακατατάξεις σε παγκόσμιο επίπεδο και η ρευστότητα τις ισχύς δεν είναι κάτι που μπορεί να προβλεφθεί και να επαληθευτεί μακροπρόθεσμα.
Άρα σενάρια εξέλιξης μπορεί να μας επηρεάσουν λίγο ή περισσότερο ως Ελλάδα.
Η ένταση των αλλαγών φαίνεται ότι θα είναι με ολίσθηση, με αποτέλεσμα να αιφνιδιαζόμαστε οπότε συνειδητοποιούμε τη νέα κατάσταση.
Εάν κάποιος έλεγε το 1980 που δεν είναι και τόσο μακρινό πώς θα διαλυόταν το σύμφωνο τις Βαρσοβίας θα θεωρούταν τουλάχιστον γραφικός.
Είναι βεβαίως άδικο να χρεώσουμε υπέρμετρα την σοσιαλιστική ιδεολογία, αφού ο Σταλινισμός είχε το πάνω χέρι ιδεολογικοπολιτικά στις χώρες του ανατολικού μπλοκ.
Η βαρβαρότητα του σμιλεύτηκε κάτω από τις επιλογές του (συντρόφου) Στάλιν έκτισε το χάσμα από Άνθρωπο σε Άνθρωπο, αντί να πετύχει το αντίθετο.
Η συμφωνία τις Γιάλτας μας όρισε ως χώρα που θα ανήκει στη δύση. Εμείς ως Ελλάδα κουτσουρεμένη μετά από ένα αδελφοκτόνο πόλεμο 1945-49 είχαμε ελάχιστες επιλογές να αναπτύξουμε μόνοι μας ανεξάρτητη εξωτερική πολιτική. Το μίσος μεταξύ παλαιών Βασιλικών με Βενιζελικούς μετατράπηκε σε μείζονα αντιπαράθεση μεταξύ Κομουνιστών και Εθνικιστών.
Επηρεασμένος ο λαός και αγριεμένος από τα δεινά τις κατοχής, με μαγείρεμα των Άγγλων και ψεύτικες υποσχέσεις από τους Σοβιετικούς στην άλλη μεριά έφθασε στην αντιπαράθεση με αποτέλεσμα ένα νέο πόλεμο μεταξύ τους.
Τις επόμενες δεκαετίες, από το1950 έως το 1974, με μικρές αναλαμπές Δημοκρατίας οπισθοδρομήσαμε έναντι των άλλων Ευρωπαϊκών κρατών λόγω ελλειμματικής αξιοκρατίας σε όλους τους βασικούς τομείς που επηρέαζαν την ανάπτυξη του τόπου.
Οι μεταρρυθμίσεις στο Ελληνικό κράτος έμειναν ευχολόγια των πολιτικών, αναγκαίες κατά γενική ομολογία, αλλά τελικά ανεφάρμοστες.
Στις μικρές κοινωνίες του χωριού η καθημερινότητα βασίστηκε σε αυτούς και σε εμάς.
Η λέξη κομμουνιστής έγινε συνώνυμο με το τέρας και των μπαμπούλα.
Η διαίρεση στην Ελληνική κοινωνία ήταν τόσο τραυματική, που για δεκαετίες γίνονταν αισθητή με προσωπικά δράματα, που γίνονταν ακόμη πιο δεικτική σε προεκλογικές περιόδους.
Σήμερα κάποιος είναι Εθνικιστής ή Κομμουνιστής σχεδόν τυχαία, γιατί η μοίρα του ήταν να μεγαλώσει σε οικογένεια και βίωσε αντίθετα μηνύματα, που σε κάθε περίπτωση έφεραν το διχασμό μεταξύ μας.
Το γήπεδο τις αντιπαράθεσης βλέπεις να γίνεται λεκτικά βίαιο στο διαδίκτυο καθημερινά, ανούσιο αποτέλεσμα χρόνιας παραφιλολογίας εκατέρωθεν.
Να μη μας διαφεύγει ότι ακόμη και σήμερα σε χωριά της επαρχίας τα καφενεία είναι χωρισμένα. Αυτό είναι ενδεικτικό στο τι γινόταν ακριβώς τότε .
Το συμπέρασμα είναι ότι από την στιγμή που διαιωνίζεται ο διχασμός μεταξύ μας δεν μπορούμε να αντιπαρατεθούμε σε γεωπολιτικούς σχεδιασμούς που μας επηρεάζουν έμμεσα ή άμεσα ως έθνος.
Πάνος

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση