Να δοθεί άμεση προτεραιότητα στα εθνικά θέματα

Του Ε. Πέτρου
Τα ζητήματα της οικονομίας, στα οποία εστιάσθηκε η προεκλογική αντιπαράθεση των κομμάτων, είναι βέβαιο πως θα αποτελέσουν το πρώτο μέλημα της νέας κυβέρνησης.
Με ιδιαίτερη ανησυχία όμως παρατηρούμε ότι περνούν απαρατήρητες οι εξελίξεις στα εθνικά θέματα, ενώ οι τουρκικές προκλήσεις κλιμακώνονται ακόμη και την παραμονή των εκλογών!
Δύο φορές μέσα στην ίδια ημέρα, την περασμένη Παρασκευή, οι Τούρκοι ελεγκτές αεράμυνας παρενόχλησαν το σουηδικό αεροπλάνο που εκτελούσε στο πλαίσιο εντολής της Ε.Ε., αστυνομικής φύσεως περιπολία στην περιοχή του Φαρμακονησίου, υποδεικνύοντάς του ότι κινείται παρανόμως σε τουρκικό εναέριο χώρο.
Το ίδιο είχε επαναληφθεί λίγες ημέρες πριν, με ελληνικά μαχητικά αεροπλάνα, ενώ και οι παλαιότερες υπερπτήσεις και παρενοχλήσεις δείχνουν ότι τίποτε από αυτά δεν είναι τυχαίο. Οι Τούρκοι έχουν σχέδιο με συγκεκριμένους στόχους. Σχέδιο που αν ευοδωθεί θα βρεθούμε προ εκπλήξεων…
Καλό είναι, λοιπόν, η νέα κυβέρνηση να μην εφησυχάζει και να μην περιορίσει το ενδιαφέρον της αποκλειστικώς στην οικονομία. Έχουμε αναφερθεί και πάλι στην τουρκική προκλητικότητα και έχουμε επισημάνει το γεγονός ότι τους τελευταίους μήνες τα χαρακτηριστικά της έχουν διαφοροποιηθεί. Από την αμφισβήτηση της αρμοδιότητάς μας επί του FIR Αθηνών και του κυριαρχικού δικαιώματός μας, στον εθνικό εναέριο χώρο των δέκα μιλίων, έχουμε περάσει στην ωμή διεκδίκηση ελληνικών νησιών! Του Αγαθονησίου και του Φαρμακονησίου!
Το πρώτο που πρέπει να έχουμε υπόψη μας είναι ότι οι Τούρκοι πάντα έχουν ένα νομικό ή έστω νομικίστικο έρεισμα όταν διεκδικούν κάτι. Επειδή αυτό το έρεισμα φαίνεται συνήθως τελείως παράλογο, τείνουμε να το παραγνωρίζουμε. Αυτό το λάθος το έχουμε βρει μπροστά μας πολλές φορές. Όσο παράλογη και αν είναι η τουρκική αιτίαση, πρέπει να την αντιμετωπίζουμε με σοβαρότητα. Στα αυτιά των τρίτων δεν ακούγεται τόσο εξωπραγματική όσο στα δικά μας.
Δεύτερον, οι Τούρκοι έχουν στόχους. Οι ενέργειές τους, όπως και η επιλογή του χρόνου εκδηλώσεώς τους είναι πάντα μελετημένες. Οι στόχοι τους δεν είναι τόσο ξεκάθαροι από την αρχή. Μπορούμε να τους αντιμετωπίσουμε με ελαφρότητα στην αρχή και να αντιμετωπίσουμε εκπλήξεις στη συνέχεια.
Επί παραδείγματι, θα αναφέρουμε ότι στις αρχές της δεκαετίας του ’80 οι τουρκικές παραβιάσεις ακολουθούσαν μία συγκεκριμένη πορεία. Τα μαχητικά τους έμπαιναν στο FIR Αθηνών από το βόρειο Αιγαίο και κινούνταν μαζικά προς το νότο. Για αρκετό διάστημα η σκοπιμότητα αυτής της ενέργειας δεν ήταν πολύ σαφής. Αργότερα διαπιστώθηκε ότι αυτό αποσκοπούσε στο να μπορέσουν κάποια στιγμή να επικαλεσθούν στα συμμαχικά συμβούλια, ότι η ελληνική αεροπορία αδυνατεί να αναχαιτίσει υποτιθέμενη επιθετική ενέργεια της τότε σοβιετικής αεροπορίας κατά των ΝΑΤΟϊκών και των αμερικανικών εγκαταστάσεων στην Κρήτη.
Κατά τον ίδιο τρόπο πρέπει να θεωρούμε βέβαιο ότι και οι τωρινές τους ενέργειες μπορεί να συγκλίνουν προς κάποιο στόχο τον οποίο δεν έχουμε ακόμη επακριβώς προσδιορίσει.
Συνεπώς, το χειρότερο που θα μπορούσαμε να κάνουμε, είναι να αδιαφορήσουμε για τις κινήσεις τους παρασυρόμενοι από την αντίληψη ότι στις ημέρες μας «πόλεμος δεν πρόκειται να γίνει». Πράγματι, η εκδήλωση μίας πολεμικής σύρραξης, έστω και περιορισμένης, είναι εξαιρετικώς απίθανη. Μείζονες κρίσεις όμως μπορεί να κλιμακωθούν οποτεδήποτε και εθνικές απώλειες μπορεί να σημειωθούν χωρίς να γίνει πόλεμος. Αρκεί να θυμηθούμε την περίπτωση των Ιμίων, όπου οι Τούρκοι εκμεταλλεύθηκαν την κυβερνητική αστάθεια της συγκεκριμένης ημέρας και την ανεπάρκεια του αμυντικού μας συστήματος.
Και ας μην ισχυρισθεί κανείς ότι σήμερα το αμυντικό μας σύστημα είναι σε καλύτερη κατάσταση. Ή ότι η θέση μας στη διεθνή σκηνή και ακόμη περισσότερο στους οργανισμούς και τις συμμαχίες στους οποίους μετέχουμε είναι ικανοποιητική.
Σε αυτόν τον τελευταίο τομέα απαιτείται δουλειά ίσως περισσότερο σκληρή και μεθοδική από αυτήν που απαιτεί η ανάταξη της οικονομίας. Ο σχεδιασμός πρέπει να στηρίζεται στην ψυχρή λογική και την προσεκτική ανάλυση της διεθνούς καταστάσεως. Και κυρίως δεν πρέπει να καθοδηγείται από συναισθηματισμούς και στερεοτυπικές αντιλήψεις, σαν αυτούς τους οποίους μέχρι σήμερα έχουμε, ως έθνος, πληρώσει πολύ ακριβά.

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση