Μελέτη αξιολόγησης απειλής ζήτησε ο πρωθυπουργός - Τελειώνει το αυτο-εμπάργκο

Τι πραγματικά συμβαίνει στο Αιγαίο;

Κατεπείγουσα μελέτη αξιολόγησης της τουρκικής απειλής ζήτησε ο πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής από το υπουργείο Εθνικής Άμυνας σύμφωνα με απόλυτα έγκυρες πηγές. Μία κίνηση η οποία όμως μπορεί να έχει τα αντίστροφα αποτελέσματα, όπως θα δούμε στην συνέχεια.
Πάντως η όλη κατάσταση, σε σχέση με την μερική βελτίωση των οικονομικών του υπουργείου Εθνικής Άμυνας από το 2011 και μετά, οδηγεί στην λήψη κυβερνητικών αποφάσεων για άμεσες αμυντικές επενδύσεις, όπως αποκαλύπτει η ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ.
Όπως προαναφέραμε αυτή την στιγμή τα Γενικά Επιτελεία ετοιμάζουν τις εισηγήσεις τους για την έκθεση αξιολόγησης απειλής, η οποία όμως πιθανότατα μπορεί να έχει τα αντίθετα αποτελέσματα από τα προσδοκούμενα. Τι εννοούμε: Το παιχνίδι που παίζει η Άγκυρα δεν έχει να κάνει με την χρήση βίας, αλλά με την απειλή χρήσης βίας.
Επιχειρεί να μας "λαχανιάσει" σε καιρό ειρήνης και να πάρει αυτά που προσδοκά χωρίς "θερμή" εμπλοκή. Πως; Με την απόλυτη υπεροχή σε κρίσιμους τομείς οπλικών συστημάτων.
Αυτό όμως δεν μπορεί να το καταγράψει μία έκθεση αξιολόγησης απειλής η οποία αναγκαστικά περιορίζεται στην καταγραφή κινήσεων και στρατευμάτων.
Όμως οι τουρκικές δυνάμεις δεν "σηκώνουν σκόνη" προετοιμαζόμενες για μία σύγκρουση "εντός των επόμενων ημερών" η οποία να μπορεί να καταγραφεί με τον θετικό τρόπο που ζητεί μια πολιτική ηγεσία. άρα είναι πολύ πιθανό να καταλήξουμε σε μία έκθεση του τύπου "ουδέν πρόβλημα", όταν:
Η Τουρκία έχει μεταφέρει στο μέτωπο του Έβρου ότι καλύτερο διαθέτει από πλευράς υλικού, μεζί με την επικείμενη τοποθέτηση υλικού ταχείας ζεύξης, όπως αποκάλυψε η ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ στο προηγούμενο τεύχος.
Ένα θέμα το οποίο είναι κατ'εξοχήν πολιτικό και για το οποίο έχει ήδη κατατεθεί ερώτηση στη Βουλή βάσει του δημοσιεύματος της "Σ".
Το τουρκικό Ναυτικό ναυπηγεί το μεγαλύτερο σκάφος (LSD) του στόλου του αυτή την στιγμή, μόνο και μόνο για να μπορεί να συντονίζει και να εξαπολύει αποβατικές ενέργειες ακόμα και από τις δυτικές ακτές των νησιών.
Η τουρκική Αεροπορία σε 5-7 χρόνια από σήμερα αποκτά δυνατότητες εξαπόλυσης πρώτου πλήγματος με stealth αεροσκάφη (F-35) το οποίο μπορεί μεν να αντιμετωπιστεί, αλλά μόνο αν υπάρξει κατάλληλη πολυετής προετοιμασία: Σταθμοί εδάφους έγκαιρης προειδοποίησης με κατάλληλα συστήματα ανίχνευσης (πολυστατικά ραντάρ κλπ), μαχητικά με ραντάρ AESA, αναβάθμιση του Α/Α δικτύου κλπ. Τίποτα από όλα αυτά δεν έχει γινει μέχρι σήμερα.
Στον κρίσιμο τομέα της Αεροπορία η εικόνα είναι "στα χαρτιά" ισόρροπη, αλλά η πραγματικότητα είναι πολύ διαφορετική, όπως αποκαλύπτει η ΑΜΥΝΤΙΚΗ ΒΙΒΛΟΣ 2009-2010 που κυκλοφορεί.
Η Τουρκία παρατάσσει 260 μαχητικά αεροσκάφη πρώτης γραμμής, δηλαδή 209 F-16C, διαφόρων Block και 51 εκσυγχρονισμένα από τους ισραηλινούς F-4 II Terminator και η ελληνική Πολεμική Αεροπορία 178 F-16C και Μιράζ 2000-5/EGM/BGM διαφόρων εκδόσεων και 35 εκσυγχρονισμένα F-4 II Peace Icarus, συνολικά δηλαδή 213 αεροσκάφη πρώτης γραμμής.
Υποτίθεται ότι εντός του έτους θα έχει ολοκληρωθεί η παράδοση των F-16 του προγράμματος Peace Xenia IV, οπότε τα ελληνικά μαχητικά πρώτης γραμμής θα φτάσουν τα 239. Από εκεί και πέρα η τουρκική Αεροπορία διαθέτει και 65 μη εκσυγχρονισμένα και κατάλληλα για αποστολές υποστήριξης κυρίως F-4E Phantom ΙΙ, όπως και 55 παλαιά F-5 2000/A/B περιορισμένης μαχητικής αξίας, όπως και η Ελλάδα 43 παλαιά A-7 και ΤΑ-7 Koρσέρ.
Το θέμα είναι οι διαθεσιμότητες των παραπάνω αεροσκαφών. Ο διαθεσιμότητες είναι χαμηλές λόγω περιορισμένων οικονομικών πόρων που διατέθηκαν σε αγορές ανταλλακτικών, ενώ και αρκετά από τα F-16 παρουσίασαν προβλήματα τεχνικής φύσεως είτε με το ραντάρ APG-68(V)9 είτε με τον κινητήρα Πρατ εντ Γουίτνι, με αποτέλεσμα να οξυνθούν τα προβλήματα διαθεσιμοτήτων.
Αλλά και πέρα από τις διαθεσιμότητες είναι κρίσιμο ζήτημα, το πόσα αεροσκάφη θα μπορέσουν να κάνουν δεύτερη ή και τρίτη έξοδο. Αν υπάρχει δηλαδή στρατηγικό απόθεμα ανταλλακτικών επαρκές, αλλά και έμψυχο δυναμικό αριθμητικά επαρκές...
Όλα αυτά δεν θα καταγράφονται στην έκθεση αξιολόγησης απειλής η οποία συντάσσεται με συμβατικούς όρους και δεν λαμβάνει υπ'όψιν την εξάντληση που μπορεί να πλήξει μία Αεροπορία χωρίς να πέσει ούτε ένα βλήμα σε περίπτωση που η αντίπαλη Αεροπορία αρχίσει με αλλεπάλληλα κύματα αεροσκαφών (οι διαθεσιμότητές τους είναι σαφώς υψηλότερες από της Π.Α. συν το γεγονός ότι υπερτερούν σε αεροσκάφη πρώτης γραμής 15% και γενικά 25%) απλώς να κάνει αυτό που κάνει και τώρα, αλλά σε μεγάλύτερους αριθμούς: Μαζικές παραβιάσεις και υπερπτήσεις.
Π.χ. στην έκθεση δεν θα καταγράφονται αξιόλογες μεταφορές αεροσκαφών στα δυτικά αεροδρόμια. Ύπάρχουν βέβαια κάποιες μετασταθμευσεις με νόημα, αλλά αυτές δεν επαρκούν για να χαρακτηριστούν "απειλητικές". Τα τουρκικά μαχητικά όμως μπορούν να ξεκινήσουν πλέον από από τα βάθη της Ανατολής και να φτάσουν τις μικρασιατικές ακτές με έναν ανεφοδιασμό από αεροσκάφη-τάνκερ, να εκτελέσουν την αποστολή τους και να επιστρέψουν στην βάση τους με έναν δεύτερο ανεφοδιασμό!
Με μία συνεπή και καλοσχεδιασμένη τακτική μαζικών παραβιάσεων και υπερπτήσεων υπολογίζεται ότι μετά μία εβδομάδα, χωρίς να πέσει ούτε μία σφαίρα, θα απομείνουν ετοιμοπόλεμα περίπου 75-100 ελληνικά και 160-200 τουρκικά μαχητικά! Ποντάροντας πάντα στο γεγονός ότι από ελληνικής πλευράς ουδείς πολιτικός θα τολμήσει να δώσει εντολή για χρήση πυρών.
Μέσα σε μία εβδομάδα, δηλαδή, θα μπορούσαν να δημιουργηθούν συνθήκες στρατηγικής ήττας, χωρίς να ριχθεί ούτε μία σφαίρα!
Το γεγονός ότι τελειώνει το αυτο-εμπάργκο, δεν σημαίνει ότι θεραπεύεται μέσα σε μερικές εβδομάδες ή μήνες η απραξία τόσων ετών...

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση