Τα Συνέδρια μαϊμού

Βρισκόμαστε στον αστερισμό των «μαϊμούδων»: να μας συγχωρήσουν τα συμπαθέστατα ζωάκια για το «ρατσισμό» εναντίον τους… Η πολιτική μας ζωή καταδυναστεύεται από ρεπορτάζ «μαϊμού», από τρομοκράτες «μαϊμού» (οι πράκτορες με «αριστερές μεταμφιέσεις), από πολιτικούς «μαϊμού» (θορυβούν «λαϊκά» και «ηθικά» και εκτελούν αντιλαϊκές και βρώμικες «εντολές») και πολλά άλλα.
Τα Συνέδρια «μαϊμού» ήταν πάντα το αγαπημένο χόμπι των γραφειοκρατικών κομματικών μηχανισμών. Αποτύπωναν με τον πλέον κραυγαλέο τρόπο τον εκφυλισμό των κομμάτων, την αφυδάτωση του ιδεολογικού και πολιτικού λόγου και τη δολοφονία κάθε ουσιαστικού πολιτικού διαλόγου.
Ιδιαίτερα για την Αριστερά τα Συνέδρια «μαϊμού» ήταν «τέχνη». Η σταλινική σχολή της πλαστογραφίας έδωσε τα μεγαλύτερα «δημιουργήματα»…
Η «αριστερά» μετέτρεψε το ανώτατο αυτό όργανο ενός επαναστατικού κόμματος, από όργανο πραγματικού δημοκρατικού διαλόγου, πολιτικών επεξεργασιών, αποφάσεων και οργάνωσης, σε δολοφονία κάθε ιδέας πολιτικής και οργανωτικής. Η μετάλλαξη, η αστική διάβρωση και αποσύνθεση της «αριστεράς» διαγράφεται και καταγράφεται καθαρά μέσα από τα «μαϊμουδίστικα» συνέδριά της…
Σήμερα ζούμε, τον ολοκληρωτικό εκφυλισμό κάθε έννοιας Συνεδρίου. Σήμερα αυτά έχουν μετατραπεί σε θεατρικές παραστάσεις των γραφειοκρατικών, κομματικών κλικών.
Ο ΛΑ.Ο.Σ., όπως σε όλα τα ζητήματα, έτσι και εδώ καταγράφει την ολοκληρωτική πολιτική παρακμή, την παράκρουση της αποσύνθεσης, το στίγμα του ακραίου αμοραλισμού και πολιτικού τυχοδιωκτισμού.
Δεν θα μπορούσε να είναι και αλλιώς. Αυτό το απόστημα της πολιτικής σήψης και παρακμής δεν θα μπορούσε παρά να πάρει και τις ανάλογες οργανωτικές φόρμες. Η οργανωτική φόρμα καθορίζεται από το «πολιτικό», έπεται του «πολιτικού», κωδικοποιεί το «πολιτικό». Ο πολιτικός τυχοδιωκτισμός και οι πολιτικές «μαϊμουδιές» αποτυπώνονται και στα οργανωτικά.
Όλο αυτό το θεατρικό σκηνικό του Συνεδρίου του ΛΑ.Ο.Σ. ήταν μια παράσταση για ένα ρόλο: του Καρατζαφέρη!
Ήταν το χυδαίο λιβάνισμα στη χυδαία μπουρδολογία και στο εξίσου χυδαίο αυτολιβάνισμα του Καρατζαφέρη. Υπήρχε μόνο ο Καρατζαφέρης που λιβάνιζε τον εαυτό του και τις μπούρδες του και οι κομπάρσοι που λιβάνιζαν και χειροκροτούσαν τον αυτολιβανιζόμενο!!!
Το άκρον άωτο της πολιτικής παρακμής και της φασιστικοειδούς ανατριχίλας.
Μια μακάβρια γκριμάτσα της φασιστικοειδούς έπαρσης του «υπερ-εγώ» και της δουλείας του «εμείς» στο «υπερ-εγώ» του αρχηγού.
Ούτε μια νότα πολιτική, ούτε ακόμα μια «άλλη άποψη», ούτε ίχνος διαλόγου. Ένα συνεχές και υστερικό παραμιλητό στον «αρχηγό», σε έναν κλόουν της πολιτικής, σε έναν στυγνό έμπορα ανθρώπων, ιδεών και πραγμάτων, με δραματική θεωρητική και γνωστική ανεπάρκεια και με μυαλό αυτό του μπακάλη, ούτε καν δηλαδή του μεγαλέμπορα…
Ακόμα και στα παρακμιακά αυτά αστικά κόμματα (ΠΑΣΟΚ-Ν.Δ.), ακόμα και στα πλέον σταλινικά κόμματα, διατυπώνονται κάποιες διαφορετικές απόψεις, κάποιες «τριβές» στο εσωτερικό των μηχανισμών τους.
Στο Συνέδριο του Καρτατζαφέρη και αυτό είναι αδιανόητο.
Εδώ ο «μηχανισμός» είναι ένα πρόσωπο: Ο Καρατζαφέρης. Γι’ αυτό εδώ το μακάβριο πρόσωπο του ολοκληρωτισμού της σήψης απαστράπτει. Όλη η δυσωδία της παρακμής και οι πνιγηρές αναθυμιάσεις της καθεστωτικής σαπίλας, αλλά και όλη η διανοητική καχεξία και γελοιότητα, εδώ επικεντρώνονται και συμπυκνώνονται σε ένα πρόσωπο, δεν διαθλώνται…
Ίσως αυτός και να είναι ο λόγος που τα δύο τρίτα των κληθέντων δεν προσήλθαν σε αυτό το Συνέδριο «μαϊμού». Δεν άντεχαν ούτε αυτοί, φίλοι και μέλη του ΛΑ.Ο.Σ…
Και φυσικά, δεν θα μπορούσε αυτή η «ακροδεξιά καρικατούρα να μην επιτεθεί στα μπλογκ. Είναι τα μόνα που τον ξεσκεπάζουν και αποκαλύπτουν την καταθλιπτική πολιτική του κενότητα, τα καραγκιοζιλίκια του, τους θηριώδεις τυχοδιωκτισμούς του και τη φασιστική νοοτροπία και ψυχολογία του.
Ενώ τα καθεστωτικά ΜΜΕ τον προβάλλουν δαιμονισμένα και ανάγουν κάθε ηλιθιότητά του σε κεντρικό πολιτικό ζήτημα.
Αποτελεί και αυτό ένα δείγμα της ακραίας και ολοκληρωτικής καθεστωτικής του θέσης και πράξης: Οι εστίες της παγκοσμιοποίησης και της τερατώδους διαπλοκής (ΜΜΕ) μένουν στο απυρόβλητο και οι φωνές των ιστοχώρων (οι λαϊκές κραυγές, έστω και αν υπάρχουν κι εδώ οι προεκτάσεις της διαπλεκόμενης βρώμας) ΑΦΟΡΙΖΟΝΤΑΙ και συκοφαντούνται από αυτόν το «εχθρό» του συστήματος.
Τη φίμωση αυτών των φωνών ζητάει και ο Καρατζαφέρης, γλείφοντας εμετικά τους «νταβάδες»: του «νταβάδες» του…
Πηγή

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση