Τα βαρίδια στη στροφή Τσίπρα προς τη σοσιαλδημοκατία

Η ιδεολογική μετεξέλιξη του ΣΥΡΙΖΑ που επιχειρεί ο πρωθυπουργός και η εσωτερική αντιπολίτευση που δεν επιτρέπει την υλοποίηση αποφάσεων

Έχω την αίσθηση ότι ο πρωθυπουργός θα οδηγηθεί σε πολυσχιδή προσωπικότητα, υποστηρίζοντας σε κάθε διαφορετικό κοινό, ό,τι αυτό θέλει να ακούσει. Στους επιχειρηματίες υπόσχεται ενίσχυση της αγοράς, στους ανέργους δουλειές, στα κομματικά μέλη θέσεις στο δημόσιο, στον στενό πυρήνα του κόμματος την σοβιετοποίηση του κράτους.

Αυτό θα πει κάποιος, είναι κοινό σε όλους τους πολιτικούς. Πράγματι, μόνο που εξ αρχής είναι γνωστό που στρέφει την συμπάθειά του ο κάθε πολιτικός, και αντιλαμβάνεσαι πού είναι ειλικρινής και πού όχι. Στην περίπτωση του Α. Τσίπρα, πιστεύω ότι ειλικρινά στρέφεται προς την σοσιαλδημοκρατία, εγκαταλείποντας τις ακραίες και ανεδαφικές μαρξιστικές θέσεις, αλλά δεν μπορεί να αποκοπεί από το παρελθόν του, το οποίο δεν μας εγκαταλείπει ποτέ όσο κι αν θέλουμε να το αποδιώξουμε.

Τι θα πει στους συντρόφους του στο συνέδριο; Ότι η ανάπτυξη προέρχεται μόνον από την ιδιωτική επιχειρηματικότητα, όπως θεωρώ ότι ο ίδιος το έχει πλέον αντιληφθεί; Θα ξεσηκωθούν, αφού σε όλη τους την πορεία έχουν διδαχθεί και έχουν διδάξει, πως ο σοσιαλισμός που επαγγέλλονται μόνον πάνω στα ερείπια του καπιταλισμού μπορεί να οικοδομηθεί.

Πλην εάν, ενστερνισθούν το αφήγημα του Μάο, που ενισχύοντας την επιχειρηματικότητα είχε πει στους απορούντες ότι ο κινεζικός πληθυσμός είναι αγροτικός, άρα πρέπει πρώτα να υπάρξουν προλετάριοι, που θα οδηγήσουν στη δικτατορία του προλεταριάτου. Στην Ελλάδα σήμερα, με την φτωχοποίηση του Έλληνα δια της υπερφορολόγησης αντί της περιστολής δαπανών και της στοιχειώδους προσπάθειας για ανάπτυξη, δημιουργείται το προλεταριάτο. Η Αχτσιόγλου το είπε: «Οι φτωχοί μας ψηφίζουν». Άρα, όσο περισσότεροι φτωχοί, τόσο περισσότερες ψήφοι.

Έτσι, δεν πρέπει να εκπλήσσει η διαπίστωση που έκανε στο Reuters ο George Burns, διευθύνων σύμβουλος της Eldorado Gold, ότι «Υπάρχει μια ανακολουθία στο μήνυμα που ο πρωθυπουργός κομίζει με τις πράξεις των υπουργών του». Ούτε η δήλωση, πάλι στο Reuters, προσώπου κοντά στους δανειστές, ότι «Το χάσμα μεταξύ των λόγων και των πράξεων του κ. Τσίπρα, η ανεπάρκεια στις ενέργειές του, είναι αυτά που μπορεί να τον παγιδεύσουν».

Επαναλαμβάνω, ότι θεωρώ πως ο Α. Τσίπρας θέλει την μετεξέλιξη, όχι προς την δικτατορία του προλεταριάτου, αλλά προς τη σοσιαλδημοκρατία, ασχέτως τι λέγει στα κομματικά στελέχη. Το πρόβλημα όμως είναι ότι δεν πείθει τους υπουργούς του. Μέχρι τώρα, την ουσιαστική αντιπολίτευση στις προτάσεις του Α. Τσίπρα, μετά το απεχθές 2015, την ασκεί ο ΣΥΡΙΖΑ. Το κυβερνητικό κόμμα είναι που δεν επιτρέπει την υλοποίηση αποφάσεων, και εμποδίζει κάθε σοβαρό επενδυτή παραγωγικού έργου, να έρθει στην Ελλάδα.

Όσο αισιόδοξος και αν είναι κάποιος, παρατηρώντας την εικόνα του σημερινού κράτους, είναι βέβαιο πως αισθάνεται να εξανεμίζονται οι ελπίδες του για αναστροφή της κατάστασης, όσο ο πρωθυπουργός δεν μπορεί να περάσει την γραμμή του στους υπουργούς του. Πέραν του ότι κάποιοι είναι εντελώς ακατάλληλοι για οποιαδήποτε θέση στο Δημόσιο.

Εξακολουθεί η Ελλάδα να πορεύεται με τις ίδιες ιδέες που επικράτησαν από τη μεταπολίτευση και εντεύθεν, και που καθόρισαν την πολιτική ζωή του τόπου. Οι ίδιες ιδέες σοβιετικού τύπου που κυριαρχούν σήμερα στην κυβέρνηση, επικρατούν εδώ και δεκαετίες καθορίζοντας την πορεία μας.

Πότε υπήρξε δημοκρατική συμπεριφορά σε απεργιακές κινητοποιήσεις; Πότε υπήρξε σεβασμός στο κοινωνικό σύνολο από οργανωμένες ομάδες που απαιτούν διατήρηση (και αύξηση) των προκλητικών προνομίων που απέκτησαν με εκβιαστικό ή "ρουσφετολογικό" τρόπο;

Υπάρχει και κάτι άλλο ανησυχητικό. Μένει ανεξίτηλα στη μνήμη μου η απειλή απεργών κατά του κοινωνικού συνόλου. Πρόκειται για την απεργία ιδιοκτητών ταξί προ ετών, που ξεκίνησε για διεκδικήσεις, αλλά είχε πάρει εκδικητική μορφή εναντίον της κοινωνίας. Είχαν πει στον ελληνικό λαό, που διαμαρτυρόταν: «Μαζί θα καταστραφούμε».
Αυτό, το άκουσα και στις εκλογές του 2015, από άνεργο, ψηφοφόρο του ΣΥΡΙΖΑ. «Και τι με νοιάζει εμένα αν πάει η οικονομία κατά διαβόλου; Εγώ τι έχω να χάσω;» Δεν γνωρίζω σε ποιο βαθμό υπάρχει ακόμη στο εκλογικό σώμα η αντίληψη της… εκδικητικής ψήφου προς αυτούς που δεν είναι ακόμη άνεργοι. Να ψοφήσει λοιπόν η κατσίκα του γείτονα;

Μακεδών
Πηγή Voria


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση