Σε διασταυρούμενα πυρά η κυβέρνηση

Αντιμέτωπος με Σόιμπλε και Σαμαρά ο Αλέξης Τσίπρας

Του Σπύρου Γκουτζάνη

Εν μέσω διασταυρούμενων πυρών κινείται η κυβέρνηση. Από τη μία βρίσκεται αντιμέτωπη με τις εκβιαστικές πιέσεις του Βερολίνου και των δορυφόρων του να εγκαταλείψει το πρόγραμμά της, ενώ εντός της χώρας δέχεται ισχυρή κριτική από το εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και συνεχή πόλεμο από την ηγεσία της αξιωματικής αντιπολίτευσης, που αναπαράγει την επιχειρηματολογία του υπουργού Οικονομικών της Γερμανίας, Βόλφγκανγκ Σόιμπλε.

Στο εξωτερικό μέτωπο, ο Σόιμπλε δείχνει εμμονή εναντίον της Ελληνικής κυβέρνησης με σχεδόν καθημερινές δηλώσεις και απειλές με πιστωτικό γεγονός, αν η χώρα δεν πληρώσει τις υποχρεώσεις της, την ίδια ώρα που η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα δεν προσφέρει ρευστότητα. Παρά τις πιέσεις όμως ο πρωθυπουργός, Αλέξης Τσίπρας, διακήρυξε ότι το τρίτο Μνημόνιο είναι εκτός συζήτησης, ενώ ο υπουργός Οικονομικών, Γιάννης Βαρουφάκης, σε μία από τις πολλές συνεντεύξεις του ανέφερε ότι η χώρα δεν θα πάρει χρήματα ούτε καν για τις τρέχουσες ανάγκες της, αν το αντίτιμο είναι η συνέχιση του Μνημονίου (σε νεότερη δήλωσή του ο κ. Βαρουφάκης αναφέρθηκε ακόμη και σε δημοψήφισμα ή εκλογές, εάν η Ε.Ε. συνεχίσει τις ακραίες πιέσεις).

Εντός της χώρας, ο κ. Τσίπρας δέχεται κριτική από την αριστερή πτέρυγα του ΣΥΡΙΖΑ, που διαφωνεί με τη συμφωνία του Eurogroup, αν και περισσότερο ανησυχεί μήπως η κυβέρνηση προβεί σε μεγαλύτερες υποχωρήσεις κατά τη διάρκεια της τετράμηνης συμφωνίας – γέφυρας ή στο τέλος της διαπραγμάτευσης για τη νέα συμφωνία με τους εταίρους. Ωστόσο, είναι εμφανές ότι και η αριστερή πτέρυγα στηρίζει τον πρόεδρο του κόμματος και, πέρα από την ό,ποια κριτική για τα λάθη του κ. Βαρουφάκη, είναι βαθιά προβληματισμένη ως προς τη δυνατότητα ρήξης υπό τις παρούσες συνθήκες.

Παράλληλα, ο Αλέξης Τσίπρας έχει απέναντί του τον ηττημένο Αντώνη Σαμαρά, ο οποίος επιμένει να μην αναγνωρίζει τον πρωθυπουργό και την ετυμηγορία του ελληνικού λαού της 25ης Ιανουαρίου. Είναι ενδεικτικό ότι, με αφορμή την πρόσφατη προκλητική ενέργεια της Τουρκίας στο Αιγαίο, ο κ. Σαμαράς ζήτησε ενημέρωση όχι από τον πρωθυπουργό ή την πολιτική ηγεσία του υπουργείου Εθνικής Άμυνας, αλλά από τη στρατιωτική ηγεσία(!), αιτούμενος παράλληλα τη σύγκληση του Εθνικού Συμβουλίου Εξωτερικής Πολιτικής. Προσπάθησε δε να αναδείξει και να μεγεθύνει ένα ζήτημα εθνικής ασφάλειας την ώρα που η κυβέρνηση έκανε χειρισμούς για να το αντιμετωπίσει αποφεύγοντας την κλιμάκωση με την Τουρκία.

Το προηγούμενο Σάββατο (28/2/2015) κατά τη συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ, ο πρωθυπουργός εξαπέλυσε επίθεση εναντίον του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης καταγγέλλοντας τον Αντώνη Σαμαρά για «συνένοχο και εκτελεστικό όργανο στο σχέδιο ακραίων συντηρητικών κύκλων της Ευρώπης να οδηγήσουν τη νέα κυβέρνηση σε ανατροπή, φθορά ή παράδοση άνευ όρων πριν το κυβερνητικό έργο αρχίσει να αποδίδει καρπούς». Υπογράμμισε δε ότι «την ώρα που η κυβέρνηση έδινε μάχη στο Eurogroup ο κ. Σαμαράς καλούσε το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα να υιοθετήσει ψήφισμα εναντίον της εθνικής προσπάθειας».

Αρχίζουν τα δύσκολα για τη Συγγρού
Ο Αντώνης Σαμαράς δεν κρύβει ότι επενδύει στην «αριστερή / αντιμνημονιακή παρένθεση», ευελπιστώντας ότι ο κ. Σόιμπλε –με τον οποίο συντάσσονται οι συντηρητικοί και φίλοι του πρωθυπουργοί της Ισπανίας και της Πορτογαλίας- με την άτεγκτη στάση και τις απειλές του θα τελειώσει την ελληνική κυβέρνηση, όποτε κληθεί, εκτιμά, εκείνος να αναλάβει πάνω στα συντρίμμια της χώρας. Ένα σκεπτικό που δεν αποδέχεται ούτε καν το εσωτερικό του κόμματός του, πλην των ελαχίστων φανατικών που του έχουν απομείνει, με πρώτο τον Χρύσανθο Λαζαρίδη, ο οποίος παραμένει ο πιο στενό του συνεργάτης.
Είναι χαρακτηριστικό ότι ο πρώην πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής με διαρροή σε συνομιλητές του λέει ότι είναι λάθος το σενάριο της «αριστερής παρένθεσης», γιατί η κυβέρνηση έχει αποθέματα κοινωνικής αποδοχής και επιπλέον ενδεχόμενη πτώση της θα προκαλούσε αποσταθεροποίηση της χώρας.

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο συνεδρίασε η Κοινοβουλευτική Ομάδα της Νέας Δημοκρατίας και την Κυριακή η Πολιτική Επιτροπή. Και στα δύο όργανα αναμένονταν να ξεκινήσει η διαδικασία αμφισβήτησης του κ. Σαμαρά, ο οποίος δεν αφήνει με τίποτα την καρέκλα του προέδρου της παράταξης, παρά τη μακρά «γαλάζια» παράδοση που θέλει τους αρχηγούς μετά από εκλογική ήττα να τίθενται στην κρίση του κόμματος. Το έπραξαν όλοι –μηδενός εξαιρουμένου- οι προηγούμενοι πρόεδροι της Ν.Δ. Είτε αποχώρησαν όταν έχασαν τις εκλογές, είτε πραγματοποίησαν Συνέδριο για την επιβεβαίωση της ηγεσίας τους, όπως ο κ. Καραμανλής μετά την ήττα του 2000.

Στο εσωτερικό της Νέας Δημοκρατίας σχεδόν όλοι –πλην των ευάριθμων συμβούλων του- συμφωνούν ότι «ο Αντώνης Σαμαράς είναι τελειωμένος». Το μόνο που τον κρατά ακόμη στην ηγεσία της παράταξης είναι ο φόβος των υπολοίπων ότι, έχοντας χάσει την επαφή με την πραγματικότητα, θα αντιδράσει κατά τρόπο που ίσως προκαλέσει διαλυτικές τάσεις στη ΝΔ. Υπέρ του λειτουργεί και η αδυναμία των υπολοίπων να συμφωνήσουν στη διαδικασία της αμφισβήτησής του που θα ανοίξει τον δρόμο για την ανάδειξη νέου προέδρου του κόμματος.
Στο πλαίσιο αυτό έχουν ακουστεί και προτάσεις να υπάρξει μεταβατικός πρόεδρος προκειμένου να αποχωρήσει ο κ. Σαμαράς και να ανοίξει το πεδίο της εσωτερικής αναμέτρησης για τους δελφίνους. Η «μπάλα» είναι τώρα στον κ. Καραμανλή και τους «βαρόνους» του κόμματος, οι οποίοι θεωρούν ότι με τον Αντώνη Σαμαρά στην ηγεσία της ΝΔ όχι μόνο δεν έχει πιθανότητες ανάκαμψης, αλλά, αντίθετα, κινδυνεύει να ακολουθήσει το ΠΑΣΟΚ στην πορεία της πολιτικής εξαφάνισης.

Κύκλοι της ΝΔ αλλά και παράγοντες του οικονομικού και εκδοτικού κατεστημένου, εκτιμούν ότι ο Αντώνης Σαμαράς –όπως και ο Ευάγγελος Βενιζέλος, αν και σε μικρότερο βαθμό- με την εμμονή του να δικαιωθεί στέκει εμπόδιο στην συναίνεση που απαιτεί η συγκυρία προκειμένου να βγει η χώρα από τον κλοιό των δανειστών. Δυνάμεις τόσο εντός της ΝΔ όσο και στο ΠΑΣΟΚ και το Ποτάμι, είναι πρόθυμες να προσφέρουν στήριξη στην κυβέρνηση στο πλαίσιο ενός εθνικού σχεδίου εξόδου από την κρίση. Είναι δε ένα σενάριο που ανησυχεί και την αριστερή πτέρυγα του ΣΥΡΙΖΑ, που δεν θέλει να δει την ηγεσία να αποκλίνει από τη γραμμή της υλοποίησης του προγράμματος του κόμματος. Σε κάθε περίπτωση, πάντως, τείνει να γίνει κοινός τόπος ότι ενδεχόμενη αποτυχία του ΣΥΡΙΖΑ δεν θα στρέψει την κοινωνία πίσω στη ΝΔ του κ. Σαμαρά και στο ΠΑΣΟΚ του κ. Βενιζέλου, αλλά θα ανοίξει τον ασκό του Αιόλου για την κοινωνική αναταραχή και την ενίσχυση ακραίων πολιτικών δυνάμεων.

Πηγή περιοδικό «Επίκαιρα», τεύχος 279



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
 

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση