Ο ασκός του Αιόλου για επικίνδυνες εξελίξεις άνοιξε...

Και το σύνθημα για τους «μυημένους» στη συμμορίτικη χορογραφία, δόθηκε στην κακοστημένη παράσταση της ΔΕΘ... 

Του Κ. Κυριακόπουλου 

Για σένα που επιμένεις να παραμυθιάζεσαι πως σ' αυτήν την ακριβοπληρωμένη παρέλαση των προθύμων, υπήρξε μια σύγκρουση διαφορετικών πολιτικών αντιλήψεων από πολιτικούς που νοιάζονται για το μέλλον του τόπου τους, η πραγματικότητα είναι εντελώς διαφορετική, και σύντομα θα βρεθείς αντιμέτωπος με πολύ δυσάρεστες εκπλήξεις.

Το σκηνικό της αντιπαράθεσης που στήθηκε στη ΔΕΘ, και παραδόθηκε στα ΜΜΕ για περαιτέρω διαχειριστική «φροντίδα», είναι χάρτινο και κατευθυνόμενα αποπροσανατολιστικό. 

Επιχειρούν να σε πείσουν ότι η νεοφιλελεύθερη λαίλαπα που τσάκισε τη ζωή και την πατρίδα σου, συγκρούστηκε με μια προοδευτική των πραγμάτων αντίληψη, που θα ανακόψει την πορεία προς την καταστροφή και θα βάλει τον τόπο σε μια άλλη πορεία. 

Πρόκειται για ψέμα, κατευθυνόμενο, καραμπινάτο, επικοινωνιακά ελεγχόμενο και στρατηγικά χορογραφημένο, μέσα από το οποίο επιχειρείται να φυλακιστεί η ελπίδα σου με δόλωμα διαχειριστικές υποσχέσεις, που θα εκτονώσουν τη λαϊκή οργή, προετοιμάζοντας το έδαφος για το τελειωτικό χτύπημα των συμμοριών, και με απώτερο στόχο τον καθολικό αφανισμό της χώρας.

Η βιομηχανία της επικοινωνίας, επιχειρεί να περιχαρακώσει την προσοχή σου σ αυτά που ειπώθηκαν, γιατί το κλειδί των εξελίξεων βρίσκεται σε τρία πράγματα που δεν ειπώθηκαν ούτε από τον  προσκυνημένο Σαμαρά, ούτε από τον απόλυτα χειραγωγούμενο Τσίπρα στη φιέστα της ντροπής. Και αυτά ακριβώς οφείλουμε να αναδείξουμε. 

Το πρώτο πράγμα το οποίο δεν ειπώθηκε, είναι η ανάγκη να πάψει η ατιμωρησία και το ακαταδίωκτο αυτών που έφεραν τον τόπο σ αυτή την κατάσταση, και η ανάγκη να πληρώσουν βαρύτατο τίμημα για την εγκληματική διαχείριση που άσκησαν στις υποθέσεις του τόπου. 

Ο Σαμαράς, δια της σιωπής επιβεβαίωσε πως εγκατέλειψε οριστικά τη «μια και μόνη εξεταστική», αφού προηγουμένως φρόντισε να εξασφαλίσει πολιτική και ηθική ασυλία στον εθνικό ολετήρα και να συγκαλύψει προκλητικά τον  επικίνδυνο πολιτικό του συνεταίρο και πρωτεργάτη του προδοτικού PSI, της σκανδαλώδους τραγωδίας των ναυπηγείων, τον προκλητικό βιαστή του εθνικού Συντάγματος, και διατηρεί στη θέση του τον εθνικά επικίνδυνο για την εξωτερική πολιτική της χώρας, αντιπρόεδρο της Κυβέρνησης και υπουργό εξωτερικών. 

Ο Τσίπρας, όχι μόνο δεν διεύρυνε το εύρος των εθνικά υπόλογων για εγκλήματα κατά της χώρας σε ολόκληρο το φάσμα του πολιτικού προσωπικού της μεταπολίτευσης, αλλά ουσιαστικά συνηγόρησε στο δρόμο που χάραξε ο Σαμαράς, συνυπογράφοντας την ατιμωρησία των ολετήρων του μνημονίου. 

Και για τους δυο, το «ό γέγονε… γέγονε» τηρήθηκε ευλαβικά. Και για τους δυο το «σημείο μηδέν» δεν ξεκινά από τις ευθύνες των διαχειριστών που διέπραξαν εθνικά εγκλήματα, αλλά από το αποτέλεσμα του εγκλήματος αποδεχόμενοι ως δεδομένο πως το ολέθριο τίμημα οφείλει να το πληρώσει η κοινωνία και η πατρίδα. 

Το δεύτερο πράγμα το οποίο δεν ειπώθηκε, είναι πως το εμφανιζόμενο ως δημόσιο χρέος, δεν είναι καθόλου δημόσιο, αλλά αποτελεί προϊόν συμμοριακής συναλλαγής διεφθαρμένων και εθνικά ανεύθυνων και εγκληματικών πολιτικών ανδρεικέλων, με τις συμμορίες του χρήματος σε ολόκληρο τον πλανήτη.

Η λογική της «διαπραγμάτευσης» σημαίνει αποδοχή του εγκλήματος. Και βεβαίως προδιαθέτει για νέες «διαπραγματευτικές» παραχωρήσεις,  με βαρύτατο εθνικό και κοινωνικό τίμημα. 

Και οι δυο λοιπόν συγκαλύπτουν σκόπιμα την αλήθεια, και ο λόγος είναι γιατί η εντολή που έχουν είναι να τροφοδοτήσουν τη φάκα με τυρί για να τσιμπήσει το πόπολο, προκειμένου να εξυπηρετηθεί αποτελεσματικότερα το εφιαλτικό σχέδιο σε βάρος της χώρας.

Και η αλήθεια που αποκρύπτουν, είναι πως:

• Αυτό χρέος δεν είναι δημόσιο, γιατί από τις συναλλαγές της βρωμιάς που το διαμόρφωσαν, οι πολίτες αυτής της χώρας δεν καρπώθηκαν ωφελήματα, και επομένως δεν επιβαρύνονται και με καμία θεμιτή υποχρέωση αποπληρωμής του.

• Αυτό το χρέος είναι προϊόν λαμογιάς και συναλλαγών αθλιότητας του πολιτικού προσωπικού με τους υποτιθέμενους δανειστές, οι οποίοι αυτή τη στιγμή θα πρέπει να πεταχτούν έξω και δια παντός από τη χώρα.

• Αυτό το χρέος αποτυπώθηκε λογιστικά προκειμένου να χρησιμοποιηθεί ως εργαλείο απροκάλυπτης κατοχής, και να νομιμοποιήσει ως βολικό άλλοθι την παρουσία τους αλλά και πολιτικές πλιάτσικου σε βάρος της χώρας.

• Αυτό το χρέος ανακυκλώνεται με θύματα τους υπερχρεωμένους πολίτες απέναντι στο ίδιο το κράτος, που μπαίνουν στην κρεατομηχανή της κατοχής, σε ένα φαύλο κύκλο οργίων που βγάζουν στο σφυρί την ίδια τη χώρα.

Επομένως, αυτό το χρέος δε το διαπραγματεύεσαι γιατί κάθε διαπραγμάτευση συνιστά εθνική ήττα. Αυτό το χρέος δε το διαπραγματεύεσαι, γιατί κάθε διαπραγμάτευση οδηγεί σε ακόμη μεγαλύτερο κατέβασμα στα παντελόνια των ταπεινωμένων και των πρόθυμων, ενώ κάθε υποτιθέμενο «κέρδος» από τη διαπραγμάτευση, θα σημαίνει αποκλειστικά και μόνο, όχι μόνο ανεξέλεγκτη κατοχική υποταγή και καθολική θεσμική αποδόμηση, αλλά θα σημαίνει επίσης και νέο πλιάτσικο στον εθνικό πλούτο και στην εναπομείνασα εθνική και προσωπική περιουσία των πολιτών.

Οι ολέθριες συνέπειες του προδοτικού PSI αλλά και όλα όσα έγιναν στην Κύπρο με τον εκεί ελληνόφωνο εθνικό ολετήρα, δεν αφήνουν κανένα περιθώριο για αυταπάτες σε κανέναν αφελή. 

Το τρίτο πράγμα για το οποίο δε μίλησαν, είναι η γεωπολιτική φωτιά που έχει ξεσπάσει στην Ευρασία, που αργοφουντώνει στα Βαλκάνια, και που εισβάλει απειλητικά στην ίδια μας τη χώρα, από την προκλητική και θρασύτατη τουρκική αλητεία. 

Κανείς από τους δυο δε μίλησε, για το Αιγαίο, για τη Θράκη, για τη Κύπρο, για τα επικίνδυνα σχέδια που επιβάλλουν άρον – άρον κλείσιμο με τρόπο ταπεινωτικό για την Ελλάδα των κρίσιμων εθνικών μας θεμάτων. 

Κανείς απ τους δυο δε μίλησε για την ανάγκη επανακαθορισμού του γεωστρατηγικού προσανατολισμού της χώρας. Και φυσικά κανείς δεν τόλμησε να ανακοινώσει (ο μεν) ή να απαιτήσει (ο δε) την άμεση αποκαθήλωση του επικίνδυνου εξουσιοπαράφρονα από το τιμόνι της εξωτερικής πολιτικής της χώρας. 

Τι λέτε λοιπόν; 

Γίναμε μάρτυρες μιας αντιπαράθεσης «σωτήρων» που θα ανακόψουν την πορεία της χώρας προς την καταστροφή; 

Ή μήπως παρακολουθούμε άφωνοι έναν ανταγωνισμό ολετήρων, για το ποιος θα βάλει τη σφραγίδα του στη ληξιαρχική πράξη θανάτου της χώρας; 

Πηγή «Ελληνικό Φόρουμ»

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

 

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση