Η "Νέα Τουρκία" του Erdogan

Ο Recep Tayyip Erdogan, ο πρωθυπουργός της Τουρκίας, είναι φαβορί για την προεδρία της χώρας στις επικείμενες εκλογές, όταν η συγκεκριμένη θέση θα καλυφθεί για πρώτη φορά απευθείας από τους ψηφοφόρους. Ωστόσο, ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας έχει σοβαρές επιφυλάξεις για τη «Νέα Τουρκία» που έχει υποσχεθεί ο Erdogan. Οι ανησυχίες τροφοδοτούνται από την βίαιη καταστολή των διαδηλώσεων σε ολόκληρη τη χώρα το περασμένο έτος, τους περιορισμούς στην ελευθερία του Τύπου, την λογοκρισία websites όπως το Twitter και το YouTube, και την παροχή έκτακτων εξουσιών στις Εθνικές Υπηρεσίες Πληροφοριών της Τουρκίας. Η προσέγγιση του Erdogan στην πολιτική και η τάση να βασίζει την εξουσία του στην έννοια της «εθνικής βούλησης» -μια ιδέα που έχει εγκαταλειφθεί εδώ και καιρό στις δυτικές δημοκρατίες- είναι περαιτέρω ανησυχητικές ενδείξεις.

Ο Erdogan γνωρίζει ότι το μεγαλύτερό του asset είναι η οικονομική ανάπτυξη της Τουρκίας τα τελευταία 12 χρόνια. Αλλά είναι ασαφές το πόσο καιρό η χώρα θα είναι σε θέση να συντηρεί αυτή την άνοδο, η οποία στηρίχθηκε στην αύξηση των καταναλωτικών δαπανών που τροφοδοτήθηκαν από την πίστωση με χαμηλά επιτόκια και μια «έκρηξη» στον κατασκευαστικό κλάδο. Οι καταναλωτικές δαπάνες και οι πωλήσεις κατοικιών έχουν και οι δύο επιβραδυνθεί.

Ο κύριος αντίπαλος του Erdogan για την προεδρία είναι ο Ekmeleddin Ihsanoglu, από κοινού υποψήφιος του κοσμικού Ρεπουμπλικανικού Λαϊκού Κόμματος (CHP) και του Εθνικιστικού Κινήματος, καθώς και άλλων μικρότερων κομμάτων. Πρώην γενικός γραμματέας του Οργανισμού για την Ισλαμική Συνεργασία (OIC), διπλωμάτης και ακαδημαϊκός, υποστηρίζεται από κόμματα που συγκεντρώνουν το 45% των ψήφων. Αλλά η μεγαλύτερη ανησυχία του Ihsanoglou είναι εάν θα τον υποστηρίξει ένα επαρκές ποσοστό κοσμικών ψηφοφόρων του CHP, δεδομένης της φήμης του ως θρησκευόμενος συντηρητικός.

Αν και ο Erdogan δεν κατόρθωσε να πραγματοποιήσει την φιλοδοξία του για μεταμόρφωση του τουρκικού πολιτικού συστήματος σε ένα προεδρικό, στις προεκλογικές του ομιλίες δηλώνει επιμόνως ότι θα κάνει χρήση όλων των διαθέσιμων σε αυτόν συνταγματικών εξουσιών, όπως να βρίσκεται επικεφαλής των υπουργικών συμβουλίων σε έκτακτες περιπτώσεις, εάν εκλεγεί πρόεδρος. Από τη στιγμή που το τουρκικό σύνταγμα τοποθετεί τον πρόεδρο ως έναν αμερόληπτο πολιτικό παράγοντα, του οποίου κύριο καθήκον είναι να διατηρεί τους ελέγχους και τις ισορροπίες μεταξύ της δικαστικής, νομοθετικής και εκτελεστικής εξουσίας, η φιλοδοξία του Erdogan να ηγηθεί της εκτελεστικής ως πρόεδρος, θα μπορούσε να ισοδυναμεί με ένα ήπιο πραξικόπημα που θα μπορούσε να εδραιώσει την τάση του για διακυβέρνηση της χώρας με αυταρχικό τρόπο. Ο Ihsanogloy έχει υποστηρίξει ότι μια τέτοια κίνηση θα προκαλούσε περαιτέρω πόλωση στην τουρκική πολιτική, υποσχόμενος να μην παρέμβει στην νομοθετική ή εκτελεστική εξουσία εάν εκλεγεί, και δήλωσε ότι δεν θα κυβερνήσει τη χώρα, αλλά θα την οδηγήσει.

Εάν ο Erdogan εκλεγεί πρόεδρος τον Αύγουστο, είναι ασαφές πώς το Κόμμα Δικαιοσύνη και Ανάπτυξη θα διατηρήσει την εξουσία εν τη απουσία του, ιδιαίτερα εάν υπάρχουν ενδείξεις σοβαρών προβλημάτων στην οικονομία. Μια απροσδόκητη νίκη του Ihsanoglu θα αποτελούσε σημαντικό πλήγμα στην εικόνα του Erdogan ως ένας ανίκητος ηγέτης. Όποιο και να είναι το αποτέλεσμα, οι επικείμενες προεδρικές εκλογές υπόσχονται να οδηγήσουν σε βαθιές αλλαγές την τουρκική πολιτική σκηνή.

Πηγή Capital

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση