Η Θράκη κινδυνεύει, η Αθήνα κωφεύει και η Τουρκία αποθρασύνεται...

Ο μεγαλύτερος κίνδυνος για την Θράκη είναι οι «πατριώτες», οι «διασώστες» και οι "πανανθρωπιστές" της Αθήνας

Γράφει ο Γεωργίου Μιχαήλ

Το «ζήτημα της Θράκης» εξελίσσεται ολοένα και περισσότερο αρνητικά για την Ελλάδα. Παρά τις όποιες επισημάνσεις έχουνε κάνει μέχρι τώρα τόσο ειδικοί επιστήμονες αλλά και ειδικές κρατικές υπηρεσίες, οι κυβερνήσεις των Αθηνών συνεχίζουν να κωφεύουν και να συμπεριφέρονται σαν να μην υπάρχει κανένα απολύτως πρόβλημα.

Τι κι αν έχει καταστεί απολύτως σαφές πως η δράση της Τουρκίας στην συγκεκριμένη ελληνική ακριτική περιοχή στηρίζεται στο τουρκικό προξενείο της Κομοτηνής, το οποίο λειτουργεί ως «κέντρο επιχειρήσεων» στις καλοσχεδιασμένες, άψογα συντονισμένες και με καταιγιστικό ρυθμό δραστηριότητες της Τουρκίας, οι οποίες είναι πολύμορφες, πολυεπίπεδες και με ποικίλες στοχεύσεις…!

Η Αθήνα και οι «κυβερνώντες» επί των κοθόρνων της αναλγησίας πολιτικοί ηγέτες, λειτουργούν λίαν επικίνδυνα, αφού ανέχονται επικίνδυνες συμπεριφορές της γείτονος Τουρκίας, οι οποία από οποιοδήποτε άλλο κράτος θα αντιμετωπιζόταν «δεόντως» (χωρίς να εννοούμε απαραίτητα «απαντήσεις στρατιωτικού τύπου)…

Η Θράκη έχει ήδη μπει στο στόχαστρο της γείτονος Τουρκίας, όσο και αν υπάρχουν πολιτικές δυνάμεις στην Ελλάδα, που θέλουν να πείσουν για το αντίθετο... Και η στοχοποίηση αυτή έχει γίνει τα τελευταία 50 χρόνια προκειμένου να δημιουργηθούν μέσα στην Ελληνική Θράκη οι «κατάλληλες δυνάμεις» τις οποίες η Τουρκία θα χρησιμοποιήσει για να ασκήσει την μέγιστη δυνατή πίεση στην αδύναμη (ή άβουλη;) να διαχειρισθεί τα εθνικά θέματα, Αθήνα. Η Θράκη πρόκειται να χρησιμοποιηθεί από την Άγκυρα ως μοχλός πίεσης για ζητήματα που η Τουρκία θέλει να επιβάλει στην Ελλάδα, ζητήματα που έχουν να κάνουν με το Αιγαίο και κάποιες βραχονησίδες, νησίδες ή μικρονησίδες και την ελληνική κυριαρχία σε αυτό, με το μεγάλο θέμα της ΑΟΖ, με την κατάργηση της συνθήκης της Λοζάνης, αλλά και με την στήριξη της Ελλάδας στην Κύπρο… Τέλος, η Τουρκία επιθυμεί να θέσει μείζον θέμα άτυπης συγκυριαρχίας της στην Θράκη, μέσω ενός πολιτικού φορέα – κόμματος, για το οποίο θα απαιτηθεί να συμμετέχει στην διοίκηση του συνόλου της περιφέρειας Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης, για να μην υπάρχουν «προβλήματα» τοπικά, αλλά και σε διπλωματικό διεθνές επίπεδο για την Ελλάδα.

Η Θράκη βάλλεται. Αυτό είναι ένα γεγονός που όσο και αν επιθυμεί να αποφύγει ως γεγονός η μνημονιακή τραγική και λίαν επικίνδυνη επί των εθνικών θεμάτων, κυβέρνηση Σαμαρά, η οποία και συνεχίζει την κατάπτυστη και αποδεδειγμένα λανθασμένη τακτική της ανοχής, των ήπιων αντιδράσεων, της πολιτικής των χαμηλών τόνων και της συνέχισης της ελληνοτουρκικής φιλίας, την οποία η Τουρκία –δια των πράξεών της- αποδεικνύει σε καθημερινή βάση πως δεν επιθυμεί…

Μάλιστα, οι ελληνικές κυβερνήσεις μέσα από συνεχή λάθη, αλλά και παραλείψεις, έχουν κατορθώσει να εισάγουν μείζονες αμφιβολίες για την ειλικρινή της διάθεση για την διατήρηση της ελληνικότητας της Θράκης. Κι αυτό, επειδή τα λάθη μπορεί να είναι αναπόφευκτα, αλλά όταν αυτά είναι επαναλαμβανόμενα, τότε δημιουργούν λογικές υποψίες για την καταλληλότητα εκείνων που παίρνουν (ή που αποφεύγουν να πάρουν) τις αποφάσεις…

Παρά τις «επαγγελματικές σειρήνες πολέμου», κέντρα «επαγγελματιών δημοσιογράφων», τα οποία τελευταία χρόνια κυκλοφορούν διάφορα σενάρια περί κατάληψης της Θράκης από την Τουρκία, μέσω μίας στρατιωτικής επίθεσης (το «μοντέλο» αυτό εγκαταλείφθηκε από την Τουρκία τα τελευταία 5 χρόνια), πρέπει να τονίσουμε ότι κάτι τέτοιο είναι σχεδόν ανέφικτο να συμβεί στρατιωτικά, τόσο από τον Έβρο (όπου υπάρχει μία καλοστημένη στρατιωτική Ελληνική άμυνα) όσο και από το Θρακικό πέλαγος στις ακτές της Θράκης. Το μόνο «επικίνδυνο» σημείο της Θράκης είναι τα βόρεια σύνορά της, από τα οποία αποκλείεται να υπάρξει οποιαδήποτε τουρκική παρέμβαση, αφού η Βουλγαρική κυβέρνηση βιώνει ήδη τον κίνδυνο του Ισλάμ και ιδιαίτερα των τουρκικών «δραστηριοτήτων» και δεν υπάρχει αμφιβολία πως θα εκμεταλλευτεί την οποιαδήποτε ευκαιρία ένοπλης τουρκικής δραστηριότητας για να «τελειώσει» οριστικά και αμετάκλητα με τον κίνδυνο των «τούρκων» της νότιας Βουλγαρίας (ας σημειωθεί πως η Βουλγαρία έχει αποδείξει πως δεν δείχνει να έχει οποιαδήποτε «συστολή» στα φαινόμενα τουρκισμού που δύνανται να την απειλήσουν και θα «απαντήσει» δεόντως σε οποιαδήποτε μη ανεκτή – συμβατή τουρκική δραστηριότητα, ακόμη κι αν αυτή έχει ως στόχο την Ελληνική Θράκη).

Ο υπαρκτός, όμως, κίνδυνος, είναι η οργάνωση, εκπαίδευση και δράση ένοπλων παρακρατικών ομάδων, που θα έχουν ως στόχο την δημιουργία έντασης και κατακόρυφης αύξησης του ακραίου εθνικισμού, η οποία θα επιφέρει αποτελέσματα τύπου Ουκρανίας. Το "μοντέλο" αυτό, όμως, δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί πλέον από την Τουρκία, αφού η ανοχή από την Δύση στην ανεξέλεγκτη δράση του ουκρανικού στρατού δίνει και την εκ των προτέρων τραγική εξέλιξη ενός τέτοιου εγχειρήματος από την πλευρά των τουρκικών μυστικών υπηρεσιών (ικανότατες στις προβοκάτσιες) και μονάδων ειδικών επιχειρήσεων του τουρκικού στρατού (τονίζουμε, πως η Θράκη δεν έχει καμία σχέση με την πληθυσμιακή δομή και της ιδιαιτερότητες που αυτή έχει στην ανατολική Ουκρανία).

Το ζητούμενο, εν προκειμένω, δεν είναι, λοιπόν, η γνωστή στοχοποίηση και οι δραστηριότητες (προκλητικές και επιθετικού χαρακτήρα) που αναπτύσσει η Τουρκία στην περιοχή. Εκείνο που πρέπει να μας απασχολεί είναι το γιατί τα ελληνικά κόμματα συνεχίζουν να συνεργάζονται με εκλεκτούς της Τουρκίας οι οποίοι αναδεικνύονται από το τουρκικό προξενείο της Κομοτηνής και γιατί οι ελληνικές κυβερνήσεις λειτουργούν σαν να μην υπάρχει κανένα πρόβλημα, χωρίς να κατανοούν πως είναι αδύνατον να σχεδιάζεται και να ασκείται - υλοποιείται οποιαδήποτε πολιτική εάν δεν έχει εθνικά χαρακτηριστικά...

Η εύκολη απάντηση, που αποτελεί τραγέλαφο για το σύνολο σχεδόν του πολιτικού κόσμου της Ελλάδας, είναι πως «η ψήφος μετράει περισσότερο από όλα» (δηλαδή περισσότερο και από την Ελληνικότητα της Θράκης)! Άλλωστε, δεν πρέπει να ξεχνάμε πως η ύπαρξη της φράσης «πολιτικές ευθύνες» απαλλάσσει τους ψηφοθηρικά συνεργαζόμενους από οποιαδήποτε ποινική ευθύνη…

Η δύσκολη απάντηση είναι πως εξυπηρετούνται συμφέροντα ξένων χωρών (βλ. ΗΠΑ, Γερμανία) οι οποίες θέλουν να επιβάλλουν ένα εύθραυστο περιβάλλον στην Ελληνική Θράκη, προκειμένου να εκμεταλλευτούν την γεωστρατηγική, της γεωπολιτική και γεωοικονομική της θέση, απολαμβάνοντας μέσα από ένα ιδιαίτερο καθεστώς (διευρυμένη Ειδική Οικονομική Ζώνη) το σύνολο του πλούτου που μπορεί να παράξει η περιοχή τόσο στον παρόντα χρόνο όσο και στο μέλλον. Η δεύτερη απάντηση, όμως, θέτει θέμα εσχάτης προδοσίας από την πλευρά των κυβερνώντων, οι οποίοι δημιουργούν συνθήκες μίας άτυπης απόσχισης της ακριτικής αυτής περιοχής και ενός νέου μοντέλου Κυπροποίησης της Θράκης, χωρίς να υπάρξει στρατιωτική εισβολή…!

Η εύκολη απάντηση του κυβερνητικού «φόβου» για μία πιθανότητα στρατιωτικής εμπλοκής μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας (να φοβάται δηλαδή η κυβέρνηση μία στρατιωτική επίθεση της Τουρκίας) εκτός από γελοία (δύο χώρες του ΝΑΤΟ δεν μπορούν να συμπλακούν, αλλά εάν αυτό συμβεί τότε ολόκληρο το ΝΑΤΟ επιτίθεται σε εκείνον που ξεκίνησε την σύρραξη), αυτοαναιρεί την κυβέρνηση ή οποιονδήποτε κυβερνητικό παράγοντα τολμήσει να υπαινιχθεί οτιδήποτε σχετικό. Κι αυτό, επειδή, όποιος δεν μπορεί να ανταποκριθεί στα όσα οι περιστάσεις απαιτούν, πρέπει να πηγαίνει άμεσα στο σπίτι του…

Η σημερινή ελληνική κυβέρνηση οφείλει να αντιμετωπίσει τα όσα συμβαίνουν στην Θράκη. Έτσι απαιτείται να δώσει άμεσα έμπρακτη απάντηση στο δημογραφικό πρόβλημα της περιοχής. Επίσης, πρέπει να επανακάμψει, να πραγματοποιήσει μία ολική επαναφορά μέσω των κρατικών υπηρεσιών που θα πρέπει να τις επαναλειτουργήσει (όπου τις έκλεισε) και να ενισχύσει τις κρατικές δομές όπως την δημόσια Παιδεία και την δημόσια Υγεία. Επίσης, μέσα από ειδικά οικονομικά μέτρα πρέπει να ενισχύσει την οικονομία της περιοχής, αλλά και να στηρίξει την μεταφορά πληθυσμού από άλλα μέρη της Ελλάδας προς την Θράκη.

Οι ευθύνες, λοιπόν, για τα όσα παράλογα συμβαίνουν στην Ελληνική Θράκη, από την πλευρά της Τουρκίας, είναι αποκλειστικά εκείνων που οικειοθελώς τις έχουν αναλάβει ζητώντας την ψήφο του ελληνικού λαού. Και οι ευθύνες είναι τεράστιες, μακράν μεγαλύτερες εκείνων που έχουν να κάνουν με την οικονομία. Κι αυτό γιατί, εάν υπάρξει οποιαδήποτε οικονομική απώλεια, αυτή μπορεί να αποκατασταθεί μέσα στον χρόνο. Εάν, όμως υπάρξει οποιαδήποτε εθνική απώλεια, αυτή μπορεί να αποκατασταθεί πάρα πολύ δύσκολα και μόνο μέσω στρατιωτικής εμπλοκής. Οι κυβερνώντες και οι διάφοροι «υπεύθυνοι» (που λειτουργούν πρωτίστως ως κομματικά φερέφωνα) θα πρέπει να κατανοήσουν την βασική αρχή πως «εάν δεν κάνεις σήμερα αυτό που πρέπει να γίνει, τότε αύριο είναι σχεδόν βέβαιο πως δεν θα έχεις την δυνατότητα – ευκαιρία να το κάνεις».

Μέσα από τα όσα συμβαίνουν και που πρόκειται να συμβούν (είναι ήδη ορατά), όσοι δεν κατανοήσουν την βασική αυτή αρχή, είναι σχεδόν βέβαιο πως στο μέλλον θα τους παρασχεθεί δια βίου χρόνος να την μελετήσουν σε απόλυτη ησυχία και μακριά από τις μέριμνες της καθημερινότητας… Η ελληνικότητα της Θράκης, της Ηπείρου, της Φλώρινας, του Αιγαίου και της Κύπρου δεν είναι παιχνίδι, ούτε επιτρέπεται να γίνουν αντικείμενα εξυπηρέτησης και πλουτισμού ξένων συμφερόντων και εγχώριων ολιγαρχών ή πολιτικών. Εάν οι υπεύθυνοι δεν λάβουν τώρα, άμεσα, τα κατάλληλα μέτρα, θα απωλέσουν πολλά περισσότερα από την εξουσία που λατρεύουν…

Στην Ελληνική Θράκη του σήμερα και του χθες, έχουν "σφραγιστεί" οι ευθύνες των πολιτικών ταγών (ή λαγών;), έχουν καταγραφεί οι "παρεμβάσεις" των "πανανθρωπιστών" ("φίλων", "συμμάχων", "εταίρων" και εχθρών) και έχει πλέον σχηματιστεί ευκρινώς το ερώτημα: Είναι βέβαιο πως οι κυβερνώντες επιθυμούν να διατηρήσουν την ακεραιότητα της χώρας;

Πηγή «Ας Μιλήσουμε Επιτέλους!»

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση