Μέσα ή έξω από το ευρώ;

Γράφει ο Θανάσης Μαυρίδης

Το ερώτημα αν επιθυμεί κάποιος να βρίσκεται εντός ή εκτός της ζώνης του ευρώ ίσως χάσει την αξία του αυτόματα, όταν οι ορδές των πολιτών ενός κράτους που θα βρίσκεται υπό την απειλή του μνημονίου θα σπάνε τις τζαμαρίες των τραπεζών. Επίσης για κάποιους, όπως η Ελλάδα το ερώτημα έχει σε αυτή την φάση ακαδημαϊκό χαρακτήρα. Για άλλες χώρες, όπως η Κύπρος ή η Ιταλία το ερώτημα εμπεριέχει ουσία.

Είπαν ότι στην Κύπρο οι Ευρωπαίοι εφάρμοσαν μία νέα πολιτική, θέλοντας να δοκιμάσουν τις αντοχές μιας Οικονομίας σε ένα εκτεταμένο φαινόμενο κατάρρευσης των τραπεζών. Χρησιμοποίησαν, δηλαδή, την Κύπρο ως δοκιμαστικό σωλήνα για το πείραμά τους. Μόνο και μόνο η λογική της χρησιμοποίησης ενός ολόκληρου λαού για πείραμα είναι ανατριχιαστική.

Ας σκεφτούμε, όμως, κι εμείς οι Ελλαδίτες τι αντίστοιχο κάναμε. Βρήκαμε στην Κύπρο το ιδανικό τοπίο για να προβάλλουμε τα δικά μας σενάρια. Τι θα γινότανε αν η Ελλάδα έλεγε «Όχι» στο μνημόνιο; Έπρεπε η Ελλάδα να πει το «Όχι»; Ποια είναι τα περιθώρια διαπραγμάτευσης μιας χώρας που βρίσκεται υπό πίεση; Να με συγχωρούν οι συμπατριώτες μου, δεξιοί και αριστεροί, αλλά κι αυτό που κάναμε εμείς δεν απέχει πολύ από την τακτική των Βρυξελλών...

Για τα λάθη και τις παραλείψεις που έγιναν στην Κύπρο, για τις εγκληματικές ενέργειες της προηγούμενης κυβέρνησης, για τους ερασιτεχνισμούς της παρούσας και τις σκοπιμότητες της λεγόμενης άρχουσας τάξης του νησιού, θα μπορούμε να μιλάμε επί σειρά μηνών. Η αλήθεια, όμως, είναι ότι η Κύπρος είναι μία τελείως διαφορετική περίπτωση από εκείνη της Ελλάδας. Προσωπικά πιστεύω ότι θα είναι πιο εύκολο για τους Κυπρίους να ξανασταθούν στα πόδια τους.

Στην Ελλάδα ήταν αδύνατο να σκεφτούμε την επιβίωσή μας έξω από το ευρώ. Όχι γιατί δεν υπάρχει ζωή πέρα από την Σαχάρα, αλλά διότι η Ελλάδα δεν παράγει, ακόμη, παρά μόνο χρέη και ελλείμματα. Έχει μια Οικονομία παντελώς κατεστραμμένη εδώ και χρόνια που θα πρέπει πρώτα να σταθεί στα πόδια της κι έπειτα να έχει την πολυτέλεια τέτοιων συζητήσεων. Με άλλα λόγια, είναι πολύ πιθανό να αποδειχτεί στην πορεία ωφέλιμο για μία χώρα να βρίσκεται εντός ή εκτός της ευρωζώνης. Σε κάθε περίπτωση έχει αξία αν η χώρα αυτή έχει και την πρωτοβουλία των κινήσεων. Να είναι σε θέση να επιλέξει αν θέλει αν βρίσκεται εντός ή εκτός ευρωζώνης. Και για να συμβεί αυτό θα πρέπει η Οικονομία της να είναι ανταγωνιστική και οι άλλοι να έχουν ανάγκη τις υπηρεσίες και τα προϊόντα της.

Σε αντίθεση με την Ελλάδα η Κύπρος θα μπορούσε να επιλέξει έναν διαφορετικό δρόμο από την Ελλάδα, αν η ίδια κρίνει ότι με τον τρόπο αυτόν υπερασπίζεται καλύτερα τα συμφέροντά της και τα εθνικά της δίκαια. Είναι θέμα διεθνών συμμαχιών, αλλά και δυνατοτήτων της Οικονομίας της. Μπορεί να εξαφανίστηκε ο τραπεζικός της κλάδος από τον χάρτη, αλλά έχει να εκμεταλλευτεί σύντομα το κομμάτι της ενέργειας. Τα προσδοκόμενα έσοδα είναι πολύ περισσότερα από την σημερινή ζημία του τραπεζικού κλάδου. Σε κάθε πάντως περίπτωση δεν είμαστε εμείς εκείνοι που θα κάνουμε υποδείξεις από την Αθήνα στην Λευκωσία. Δεν γνωρίζουμε όλα τα δεδομένα. Οι ίδιοι οι Κύπριοι, όμως, τα γνωρίζουν και μπορούν μετά από το πρώτο σοκ να χειριστούν την κατάσταση με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.

Αυτό που γνωρίζουμε από την πρώτη στιγμή της ελληνικής κρίσης είναι ότι το νόμισμα δεν είναι ταμπού. Αυτό που μαθαίνουμε τώρα, επιπρόσθετα, είναι ότι το τέλος του ευρώ ίσως έρθει πιο γρήγορά απ’ ό,τι φανταζόμασταν. Κατά συνέπεια χρειάζεται ο καθένας να προετοιμαστεί για το χειρότερο σενάριο. Και προς Θεού! Όχι με γνώμονα την εθνική μας τσαντίλα. Αυτή την φορά χρειάζεται ψυχραιμία και κρύα καρδιά!

Πηγή

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση