Θυσιάζουν τους λαούς του Νότου για να σώσουν τις γερμανικές τράπεζες

Προκαλεί τεράστια εντύπωση το γεγονός ότι, την ώρα που η Γερμανία κατεδαφίζει την κυπριακή οικονομία, με πρόσχημα τον υπερτροφικό τραπεζικό της τομέα, αποκαλύπτεται πως οι ίδιες οι γερμανικές τράπεζες δεν είναι τίποτα άλλο παρά γίγαντες με πήλινα πόδια, έτοιμοι να καταρρεύσουν στο πρώτο πέταγμα της πεταλούδας. 
Στην πραγματικότητα, όπως σημειώνει ο “Ελεύθερος Τύπος”, αυτό που επιβεβαιώνουν με επίσημο τρόπο οι διεθνείς οίκοι αξιολόγησης είναι τα γνωστά σοβαρά προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι υποτιθέμενοι τραπεζικοί κολοσσοί της Γερμανίας με τις μεγάλες ανάγκες ανακεφαλαιοποίησης, τα προβληματικά δάνεια, την υψηλή μόχλευση, την αναιμική κερδοφορία και τις δυσοίωνες προοπτικές.

Το απίστευτο, όσο και προκλητικό, είναι ότι οι προπαγανδιστικοί μηχανισμοί του Βερολίνου και της ΕΚΤ έχουν κατορθώσει να αφαιρέσουν την πίεση για αναδιάρθρωση από τις μεγάλες συστημικές τράπεζες της ευρωζώνης, και ιδίως τις γερμανικές, επιτυγχάνοντας να στρέψουν την προσοχή της διεθνούς επενδυτικής κοινότητας στις τράπεζες χωρών όπως της Κύπρου, της Ιταλίας, της Ισπανίας, της Ελλάδας, ακόμα και του ομογάλακτου Λουξεμβούργου, προκειμένου να απομακρύνουν μια κατάρρευση που μπορεί να αποδειχθεί καταλυτική για την ευρωζώνη.

Στο όνομα της σωτηρίας των γερμανικών τραπεζών, η πολιτική που εκφράζεται από την Α. Μέρκελ και τον Β. Σόιμπλε δεν διστάζει να διαλύσει πλήρως τις οικονομίες άλλων χωρών, όπως η Κύπρος, και να πετάξει στα σκουπίδια την περίφημη ευρωπαϊκή τραπεζική ενοποίηση. Με άλλα λόγια, οι Γερμανοί κρύβουν κάτω από το χαλί τα δικά τους προβλήματα και, παράλληλα, επιδιώκουν να δώσουν ανάσα στις τράπεζές τους, που είναι εκτεθειμένες σε τοξικές θέσεις, στέλνοντας όλα τα κεφάλαια από τις χώρες του Νότου στις δήθεν υγιείς του Βορρά. Δηλαδή, αρνούνται την επίδειξη έστω και στοιχειώδους κοινοτικής αλληλεγγύης, προκειμένου να συνεχίσουν να κερδίζουν επενδύοντας στην κρίση. Αυτό, όμως, είναι ένα εξαιρετικά επικίνδυνο παιχνίδι, όχι μόνο για το μέλλον της ευρωζώνης, αλλά και για την ίδια τη Γερμανία.

Γερμανικές τράπεζες: Οι γίγαντες με τα πήλινα πόδια 

Πως οι Νότιοι σώζουν τους Βόρειους

«Εϊ, Γερμανία, κέρδισες κι εσύ μια διάσωση», έγραφε πέρυσι τον Μάιο το αμερικανικό πρακτορείο Bloomberg, αποκαλύπτοντας πως οι φορολογούμενοι της ευρωζώνης δεν έδωσαν τα λεφτά τους για την Ελλάδα αλλά για τη σωτηρία των γερμανικών τραπεζών!

Το χειρότερο είναι πως οι γερμανικές τράπεζες παραμένουν γίγαντες με πήλινα πόδια, έτοιμοι να γκρεμιστούν στο πρώτο χαοτικό πέταγμα της πεταλούδας. Όπως επισημαίνει ο ιστότοπος Capital.gr, o oίκος Moody’s, η Goldman Sachs, ακόμη και το γερμανικό σκέλος του ομίλου Rotschild αναφέρονται ανοιχτά σε τεράστια ζητήματα προβληματικών δανείων, μεγάλες ανάγκες ανακεφαλαιοποίησης, υψηλότατη μόχλευση, αναιμική κερδοφορία και δυσμενείς προβλέψεις.

Ωστόσο εξαιτίας των προπαγανδιστικών μηχανισμών του Βερολίνου και της ΕΚΤ, η προσοχή της διεθνούς επενδυτικής κοινότητας εξακολουθεί να μονοπωλείται από τις τράπεζες της Ιταλίας, Ισπανίας, Ελλάδας και Κύπρου, αφαιρώντας την πίεση για αναδιάρθρωση από τις μεγάλες συστημικές τράπεζες της ευρωζώνης, ιδίως τις γερμανικές. Προ του κινδύνου οι Γερμανοί δεν διστάζουν να θυσιάσουν ακόμη και τα «παιδιά» τους (δηλαδή τον τραπεζικό τομέα του ομογάλακτου Λουξεμβούργου), απομακρύνοντας απλώς μια κατάρρευση που μπορεί να αποβεί καταλυτική για την ευρωζώνη.

Οπως επισημαίνει η Moody’s, οι 41 μεγαλύτερες γερμανικές τράπεζες με το 85% των χορηγηθέντων δανείων βλέπουν τις ζημίες τους συνεχώς να αυξάνονται. Οι αγορές ακινήτων, ναυτιλίας και κρατικών ομολόγων, σε συνδυασμό με τη συνολική έκθεση στον Ευρωπαϊκό Νότο, αναδεικνύονται σε αχίλλειο πτέρνα ενός ακατάλληλα προετοιμασμένοι γερμανικού τραπεζικού συστήματος, βαθιά βουτηγμένου στην κρατική βοήθεια.

Για την κρίση στις ναυτιλιακές αγορές έγραψαν τον Δεκέμβριο οι «New York Times». Τα 10 μεγαλύτερα ιδρύματα της Γερμανίας έχουν επισφαλές άνοιγμα 98 δισ. ευρώ στην παγκόσμια ναυτιλία που διανύει ιστορική κρίση. Οι πραγματικές της επισφάλειες ανέρχονται στο 30%-50% του δανεισμού, ενώ το διεθνές τραπεζικό σύστημα έχει χορηγήσει σε ναυτιλιακές εταιρίες περίπου 500 δισ. δολάρια.

Η μεγαλύτερη χρηματοδότρια τράπεζα της ναυτιλίας παγκοσμίως είναι η γερμανική HSH Νordbank, που ήδη προσέφυγε σε κρατική βοήθεια 1,3 δισ. ευρώ για να καλύψει τις κεφαλαιακές της απαιτήσεις από επισφαλή ναυτιλιακά δάνεια.

Το Bloomberg αναφέρει πως οι μεγάλες γερμανικές τράπεζες, όπως η Deutsche Bank, η HSH Nordbank και η Norddeutsche Landesbank Girozentrale, προτιμούν να κουκουλώνουν τα επισφαλή δάνεια με αναδιαρθρώσεις-φούσκες, όπου καταβάλλονται μόνο μέρος των τόκων και το κεφάλαιο σε μια δόση, στη λήξη του δανείου.

Σύμφωνα με τη Διεθνή Τράπεζα Διακανονισμών -με έδρα την Ελβετία- η έκθεση των γερμανικών τραπεζών στην Κύπρο ανέρχεται σε 5,9 δισ. (ακριβώς το ποσό που απαιτούσε το Eurogroup με το κούρεμα των καταθέσεων).

Δεν πάνε πολλές μέρες που η Goldman Sachs υποβάθμισε την Deutsche Bank, μια υπερ-τράπεζα που καταγγέλθηκε αρκετές φορές για απόκρυψη ζημιών από τους «Financial Times». Τον Δεκέμβριο αποκαλύφθηκε πως η DB απέκρυψε απώλειες 12 δισ. ευρώ για να αποφύγει την κρατική στήριξη, πρακτική στην οποία συχνά καταφεύγουν και άλλα γερμανικά ιδρύματα.

Τον Ιούλιο του 2010 και πάλι οι «Financial Times» είχαν ξεμπροστιάσει τουλάχιστον έξι γερμανικές τράπεζες, που υποβλήθηκαν σε «στρες τεστ». Εξι από αυτές αρνήθηκαν να δώσουν τα στοιχεία τους στους ελεγκτές και συγκεκριμένα οι Deutsche Bank, Postbank, Hypo Real Estate, DZ, WGZ Bank και Landesbank Berlin. (Υπενθυμίζεται ότι στο πλαίσιο του ίδιου πανευρωπαϊκού «τεστ κοπώσεως» είχαν κριθεί βιώσιμες όλες οι συστημικές τράπεζες της Ελλάδας, με εξαίρεση την ΑΤΕΒank).

Με αφορμή τους τεράστιους κινδύνους της κυπριακής κρίσης, διεθνείς οικονομικοί αναλυτές γράφουν πλέον ανοιχτά πως οι λαοί και οι τράπεζες του Νότου (σύντομα ίσως και του Βορρά) θυσιάζονται για να κρατηθεί στη ζωή το γερμανικό τραπεζικό σύστημα-Φρανκενστάιν!

Το «μεγάλο κόλπο» του 4ου Τραπεζικού Ράιχ ξεκίνησε το 2009, όταν η διεθνής πιστωτική κρίση απειλούσε με κατάρρευση τις τράπεζες και τις επιχειρήσεις της Γερμανίας που βρίσκονταν αντιμέτωπες με υποβαθμίσεις και πτωχεύσεις. Τότε η ρυθμιστική αρχή του γερμανικού τραπεζικού συστήματος Bafin εκτιμούσε, σύμφωνα με την «Sueddeutsche Zeitung», πως οι γερμανικές τράπεζες διατηρούσαν στους ισολογισμούς τους τοξικά στοιχεία ύψους 800 δισ. ευρώ - τα οποία «ξεφορτώθηκαν» τα επόμενα χρόνια μέσα από τα προγράμματα «διάσωσης» Ελλάδας, Ιρλανδίας, Πορτογαλίας, Κύπρου και τα άτυπα Μνημόνια σε Ισπανία και Ιταλία.

Σε 704 δισ. δολάρια (545 δισ. ευρώ) αποτιμούσε εξάλλου το 2009 η Διεθνής Τράπεζα Διακανονισμών το άνοιγμα των γερμανικών τραπεζών σε ομόλογα των PIIGS.

Πώς όμως σώθηκαν οι γερμανικές τράπεζες σε βάρος των Νοτίων; Οπως εξηγεί το Bloomberg, αυτό έγινε μέσω των δομών της ΟΝΕ. Οταν οι γερμανικές τράπεζες απέσυραν κεφάλαια από την Ελλάδα, οι κεντρικές τράπεζες της ευρωζώνης αντιστάθμισαν συλλογικά τις εκροές με δάνεια στην Τράπεζα της Ελλάδος. Αυτά όμως εγγράφηκαν στον προϋπολογισμό της Μπούντεσμπανκ ως μελλοντικές απαιτήσεις κατά του υπολοίπου της ευρωζώνης. Ετσι οι γερμανικές τράπεζες απαλλάχτηκαν σιγά σιγά από τις τοξικές θέσεις τους, ενώ η «περιορισμένη ευθύνη» της Μπούντεσμπανκ μετά τη διασπορά του κινδύνου περιόρισε το γερμανικό μερίδιο στο 28%. Ως τα τέλη του 2011 υπολογίζεται πως οι γερμανικές τράπεζες απέσυραν κεφάλαια 273 δισ. ευρώ από την ευρωζώνη.

Οι αμαρτίες των γερμανικών ιδρυμάτων δεν περιορίζονται στην ευρωπαϊκή κρίση. Η Deutsche Bank είχε πλασάρει πληθώρα τοξικών στεγαστικών προϊόντων σε ΗΠΑ και οίκαδε, με συνέπεια να καταδικαστεί από το Ανώτατο Δικαστήριο της Γερμανίας το 2011.

Επιπλέον η Ανγκελα Μέρκελ -που αγαπά να συναναστρέφεται τραπεζίτες- χορήγησε ιλιγγιώδη ποσά διάσωσης σε γερμανικές τράπεζες: Από 100 δισ. ευρώ σε Hypo Real Estate και Commerzbank, 150 δισ. σε περιφερειακές τράπεζες γερμανικών κρατιδίων και «μόλις» 10 δισ. στην Industriebank.

Θα ήταν φυσικά παράλειψη να μην αναφερθεί ο ρόλος της Deutsche Bank στο μεγάλο σκάνδαλο χειραγώγησης των διατραπεζικών επιτοκίων euribor και libor, με πρωταγωνίστριες ελβετικές και βρετανικές τράπεζες.

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση