Ένα Έθνος σε διάλυση

Γράφει ο  “Επτάγονος” 

 

Κάθομαι μετά την δουλειά απόγευμα πλέον στο σπίτι μου και απ’ έξω ακούω σειρήνες περιπολικών να ουρλιάζουν τρελά συνεχώς εδώ και μία ώρα. Μάλλον νέα ληστεία τράπεζας..

Πριν από δύο ώρες οδηγώντας από την δουλειά μου πίσω στο σπίτι, πέρασα από την παλιά μου σχολή στα ΤΕΙ.
Απ’ έξω κλούβες των ΜΑΤ, μέσα αστυνομία, και ακόμη πιο μέσα φοιτητές να κάνουν μαζική κατάληψη όλα τα κτίρια και τις σχολές. Διαμαρτύρονται γιατί κάποιες από τις σχολές κλείνουν οριστικά. Καταστρέφοντας έτσι όνειρα και πόθους, αφήνοντας ξεκρέμαστους νέους και νέες που σχεδίαζαν με αυτό το πτυχίο να κυνηγήσουν το μέλλον τους. Τώρα χωρίς καμιά ελπίδα.
Άλλες πάλι σχολές μετακινούνται σε άλλες πόλεις και υποβαθμίζονται. Μέσα σε αυτές και η δική μου σχολή. Ευτυχώς αποφοίτησα πριν από πολλά χρόνια και πρόλαβα να γαντζωθώ εργασιακά από κάπου. Τώρα τα πτυχία αυτά υποβαθμισμένα ή και ακυρωμένα θα γίνουν άλλη μία κορνίζα στον τοίχο αυτών των αποφοίτων σπουδαστών..

Επιστράτευση παντού. Λιμάνια, συγκοινωνίες, υπάλληλοι καθαριότητας των Δήμων της χώρας. Γιατροί με 1100 ευρώ τον μήνα, αστυνομικοί και στρατιωτικοί με 900, καθηγητές νεοδιορισμένοι με μόλις 750.. τι υπηρεσίες να περιμένεις από αυτούς τους ανθρώπους. Τι να προσφέρουν σε ένα κράτος που πτώχευσε για άλλες αιτίες αλλά τα παίρνει από άλλους που δεν έφταιξαν.

Και αυτός ο αδυσώπητος πόλεμος μέσα στους εργασιακούς χώρους.. υπάλληλος να κατηγορεί και να ρουφιανεύει τον συνάδελφό του μπας και αυτός γλιτώσει την απόλυση και διώξουν τον άλλο.. Πηγαίνεις για δουλειά και μπλέκεις σε ολοκληρωτικό πεδίο μάχης.

Εχθές έκαναν την γύρα παγκοσμίως εικόνες με ανθρώπους να τείνουν τα χέρια τους, κατά εκατοντάδες, κάτω από νταλίκες με μαρούλια και ντομάτες που μοιράζονταν δωρεάν από παραγωγούς. Μέχρι και τραυματίες υπήρχαν από το στριμωξίδι. Σαν να είμαστε στην κατοχή σκέφθηκα.. Όλα τα ξένα δελτία ειδήσεων προβάλουν εικόνες από Ελληνικά συσσίτια με τίτλους από κάτω να λένε, “οι πεινασμένοι Έλληνες στριμώχνονται απελπισμένα για ένα μαρούλι !!!”

Λογαριασμοί μου της ΔΕΗ παραμένουν απλήρωτοι. Κρατώ μερικά λεφτά πλέον μόνο για το ενοίκιο και για φαγητό. Την ΔΕΗ θα την βάλω σε άτοκες δόσεις. Έκανα και αίτηση για το κοινωνικό τιμολόγιο. Απ’ότι φαίνεται είμαι άτομο με ειδικές κοινωνικές ανάγκες.. Βέβαια το σπίτι που μένω είναι δικό μου. Αλλά αφού πληρώνω το χαράτσι είναι σαν να το ενοικίαζα. Και αυτό το 50% μείωση στον μισθό μου μέσα σε ένα μόλις χρόνο ?. Ακόμη προσαρμόζομαι στα νέα δεδομένα. Θέλει αγώνα βέβαια αυτή η προσαρμογή όπως λέει και ο Στουρνάρας. Θα δούμε...

Εχθές πέταξα ένα παλιό ξύλινο ράφι που δεν το χρειαζόμουν άλλο. Εξαφανίστηκε μέσα σε λίγα λεπτά για να χρησιμοποιηθεί ως καύσιμη ύλη σε κάποια ξυλόσομπα. Στην Αθήνα χαμός εντωμεταξύ με την αιθαλομίχλη από τα τζάκια. Έχουν κορεστεί τα νοσοκομεία από ασθενείς που σχετίζονται με το νέφος.

Έξω από το παράθυρό μου προσπαθώ να δω τον Λυκαβυτό. Μάταια όμως, Τι ωραία που ήταν πιο παλιά που μπορούσα να τον διακρίνω,.. έλεγα ότι έχω και θέα στο βουνό..τώρα μονάχα τοπίο στην (αιθαλο)ομίχλη..
Εγώ βέβαια χρησιμοποιώ πετρέλαιο και έτσι έχω τη συνείδησή μου καθαρή. Δεν μολύνω το περιβάλον. Βέβαια το σπίτι μου είναι κρύο γιατί έχω μόλις άλλα διακόσια λίτρα και ακόμα είμαστε στον Γενάρη. Έτσι έβαλα τον θερμοστάτη στους 14 βαθμούς κελσίου για να με κρατήσει όσο το δυνατόν περισσότερο χρόνο. Τουλάχιστον έχω ζεστές κουβέρτες για να σκεπάζομαι.

Δίπλα από το σπίτι μου στην κατάληψη από τους Αναρχικούς καίνε ξύλα. Αν τελειώσει το πετρέλαιό μου θα πάω να αράζω εκεί τα βράδια. Ελπίζω να με δεχθούν. Στην τελική και εγώ ακροαριστερός ήμουν στα νιάτα μου με τάσεις αναρχίας,.. ελπίζω να είμαι ευπρόσδεκτος στο σπίτι τους μαζί με τα υπόλοιπα εκατό άτομα που ήδη διαμένουν μέσα εκεί.

Αμ και το άλλο;... Βρέθηκε Τουρκική στρατιωτική σημαδούρα του ναυτικού τους να έχει προσαράξει σε Ελληνική παραλία.. Η Ελληνική πλευρά προέβει σε διάβημα προς την Τουρκία να περισυλέγει τις σημαδούρες της πριν να βγούνε στις ελληνικές ακτές. Ούτε λόγος βέβαια που οι Τουρκικές φρεγάτες είναι μονίμως σε Ελληνικά χωρικά ύδατα. Τουλάχιστον να μην μας αφήνουν και τα μπάζα τους από τα πολεμικά τους σκάφη πάνω στις ακρογιαλιές μας. Γιατί καλοκαίρι έρχεται βρε αδερφέ, πρέπει να τις διατηρούμε και καθαρές για τους τουρίστες. Πως να γίνει αλλιώς δηλαδή.

Αυτά συλλογιέμαι σήμερα και άλλα πολλά που συμβαίνουν. Δεν πρέπει να βλέπω όνειρο γιατί έχω πιει από το πρωί γύρω στους πέντε καφέδες. Ίσως είναι αυτό που λένε “ζωντανός εφιάλτης”…δεν ξέρω σίγουρα...

Πάντως για ένα είμαι σίγουρος. Όνειρο ή ζωντανός εφιάλτης, η χώρα μου φαίνεται να είναι σε πλήρη διάλυση. Και μαζί και ο λαός της έχοντας εξαντλήσει και τις τελευταίες του δυνάμεις ανοχής ολισθαίνει προς την αντίδραση και την βία. Βία για τους άλλους που μας έφεραν ως εδώ, βία απέναντι στον συνάνθρωπο για να επιβιώσω εγώ, και μαζί αγένεια, ρουφιανιά, μιζέρια και πάλι μιζέρια,.. Porca Miseria που λένε και οι Ιταλοί αν δεν κάνω λάθος.

Μάλλον μιλάμε για ένα Έθνος σε πλήρη διάλυση…

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση