Η κρίση στην Ευρωζώνη εισέρχεται σε νέα φάση: Η λιτότητα εγκαθίσταται στην Ευρώπη

• Από τον Mark WEISBROT

Το σπίτι καίγεται και οι ιδιοκτήτες συζητούν για το τι είδους κανονισμούς ασφαλείας πρέπει να εφαρμόσουν στο μέλλον, έτσι ώστε να αποφεύγονται αυτού του είδους οι πυρκαγιές.

Αυτό ακριβώς φαίνεται να συμβαίνει τούτη τη στιγμή στην ευρωζώνη, καθώς οι Ευρωπαίοι ηγέτες προσπαθούν να καταλήξουν σε συμφωνία για μια σειρά μέτρων που θα επιβάλουν στο μέλλον αυστηρή «δημοσιονομική πειθαρχία» στα κράτη μέλη.

Φυσικά, αυτοί οι επίδοξοι πυροσβέστες δεν έχουν προσδιορίσει ακόμη τους σωστούς κανονισμούς για την ασφάλεια, δεδομένου ότι δεν ήταν ο υπερ-δανεισμός από τις κυβερνήσεις που προκάλεσε αυτή την κρίση, αλλά μάλλον ο υπερ-δανεισμός, η ανάπτυξη που βασίζονταν σε "φούσκες", μαζί με τις άλλες υπερβολές του ιδιωτικού τομέα. Αλλά το πιο επείγον πρόβλημα σήμερα είναι η ίδια η φωτιά που καίει. Η ευρωζώνη βρίσκεται ήδη σε ύφεση, σύμφωνα με τον ΟΟΣΑ, και η οικονομική κρίση που τη μαστίζει έχει ήδη προκαλέσει επιβράδυνση στην παγκόσμια οικονομία. Αυτό ισχύει και για τη Βραζιλία, η οποία σήμερα ανακοίνωσε μηδενική αύξηση του ΑΕΠ για το τρίτο τρίμηνο.

Ωστόσο, έχουμε εισέλθει σε μια νέα φάση της κρίσης - παρά το γεγονός ότι έχει γίνει μόλις και μετά βίας αντιληπτή από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης - η οποία εστιάζεται κυρίως στους προτεινόμενους κανονισμούς πυρασφάλειας. Την Παρασκευή, ο επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ), Mario Draghi, υπαινίχθηκε για πρώτη φορά, ότι η ΕΚΤ θα μπορούσε να διαδραματίσει μεγαλύτερο ρόλο στην αγορά των ιταλικών και τα ισπανικών ομολόγων. Σύμφωνα με δημοσιεύματα του Τύπου, δικαιολόγησε τον ισχυρισμό αυτό με το επιχείρημα ότι η ΕΚΤ έχει την ευθύνη για τη διατήρηση της σταθερότητας των τιμών "προς οποιαδήποτε κατεύθυνση."

Αυτή είναι μια στροφή 180 μοιρών, γύρω από την προηγούμενη επιμονή της ΕΚΤ ότι μια τέτοια ενέργεια θα παραβίαζε τη Συνθήκη, σύμφωνα με την οποία καθορίστηκε η λειτουργία της Τράπεζας. Με άλλα λόγια, ο Mario Draghi είπε ότι η ΕΚΤ θα μπορούσε να κάνει μεγαλύτερη παρέμβαση με το σκεπτικό ότι πρόκειται για πρόληψη του αποπληθωρισμού, για τον οποίο υπάρχει πιθανότητα (αν και απομακρυσμένη προς το παρόν) να συμβεί, εάν η Ευρώπη βαδίσει σε περαιτέρω ύφεση. Φυσικά αυτή είναι μια δικαιολογία όχι και τόσο αξιόπιστη, αλλά εν τούτοις πολύ ευπρόσδεκτη για την Ευρώπη και τον κόσμο, δεδομένου ότι τα ιταλικά και ισπανικά ομόλογα αποτελούν τον πυρήνα της σημερινής κρίσης. Εφ' όσον η ΕΚΤ προτίθεται να δεσμευτεί για τη τήρηση των επιτοκίων σε χαμηλά επίπεδα, μέσω της αγοράς αυτών των ομολόγων, τότε οι αγορές θα σταθεροποιηθούν και η ευρωζώνη θα μπορούσε δυνητικά να ανακάμψει.

Αλλά εδώ υπάρχει μια παγίδα: η ΕΚΤ θα εκτελέσει αυτό το έργο και θα βοηθήσει στον τερματισμό της κρίσης, μόνον εάν οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις πάρουν τα μέτρα λιτότητας, που εκείνη απαιτεί. Τώρα λοιπόν μπορούμε να δούμε με το φως της ημέρας αυτό που πραγματικά συμβαίνει : η ΕΚΤ - που υποστηρίζεται από τη Γερμανία και ορισμένες άλλες κυβερνήσεις – θα μπορούσε να βοηθήσει να τερματιστεί η κρίση, ανά πάσα στιγμή, χωρίς κανένα κόστος για τους ευρωπαίους φορολογούμενους. Αλλά αντίθετα παρατείνει τη κρίση με σκοπό να επιβάλει «μεταρρυθμίσεις» - όπως την αύξηση του ορίου ηλικίας συνταξιοδότησης, τη μείωση των δαπανών, τις ιδιωτικοποιήσεις, ακόμα και τον έλεγχο των εθνικών προϋπολογισμών από την ΕΕ – για τις οποίες οι περισσότεροι Ευρωπαίοι ουδέποτε θα είχαν ψηφίσει.

Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η κρίση της ευρωζώνης δεν έχει ακόμη τελειώσει και όχι λόγω των δυσκολιών που προκύπτουν από τη διακυβέρνηση, από 17 χώρες.

Ο λόγος είναι ότι η ΕΚΤ και οι σύμμαχοί της δεν θέλουν πραγματικά την επίλυση της κρίσης, όσο θέλουν αυτά τις αντιλαϊκές «μεταρρυθμίσεις». Στην καλύτερη περίπτωση, η ευρωπαϊκή ηγεσία θα κάνει ότι μπορεί προκειμένου να αποφευχθεί η κατάρρευση του χρηματοπιστωτικού συστήματος, εν τούτοις οι κίνδυνοι είναι πολύ πιθανό να επανέλθουν, καθώς ωθεί την Ευρώπη σε περαιτέρω ύφεση με την εφαρμογή περιττών και επιζήμιων αυστηρών δημοσιονομικών μέτρων.

----------------------

Ο Mark Weisbrot είναι οικονομολόγος και συν-διευθυντής του Κέντρου Οικονομικής και Πολιτικής Έρευνας (Center for Economic and Policy Research ). Έχει γράψει μαζί με τον Dean Baker, το βιβλίο :Κοινωνική Ασφάλιση: η κάλπικη κρίση.

Το άρθρο αυτό δημοσιεύθηκε αρχικά στην στην εφημερίδα της Βραζιλίας: Folha de São Paulo.

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση