Αυτό το κράτος, θα σώσει το… κράτος;

• Έχουμε ένα κράτος που ελέγχεται πλήρως από τη «θολοκουλτούρα» και τους «δήθεν», οι οποίοι, καθ’ όλη την πορεία τους μας απέδειξαν τι μπορούν να γκρεμίσουν, αλλά δεν είδαμε τι μπορούν να κτίσουν

Όσο αισιόδοξος και αν είναι κάποιος, παρατηρώντας την εικόνα του σημερινού κράτους, είναι βέβαιο πως αισθάνεται να εξανεμίζονται οι ελπίδες του για αναστροφή της κατάστασης. Και πώς να γίνει αυτό όταν -πολλές φορές το λέμε- εναποθέσαμε τις ελπίδες μας για σωτηρία, στους ίδιους που μας οδήγησαν ως εδώ!

Πρέπει δε να απαλειφθεί μια σκόπιμη παραπλάνηση που επιχειρείται από τα «μικρά» κόμματα, που απεκδύονται των ευθυνών με το επιχείρημα ότι αυτά δεν κυβερνούσαν. Πρόκειται περί μεγάλης πλάνης, που γίνεται όμως πιστευτή και τείνει να καταστεί στερεότυπο, αν δεν κατέστη ήδη.

Δεν κυβέρνησαν αυτόν τον τόπο μόνον τα δυο κόμματα εξουσίας. Θα έλεγα μάλιστα, ότι διαχειρίστηκαν την εξουσία, ακολουθώντας πολλές φορές πορεία που υπαγορεύτηκε από εξωθεσμικά κέντρα αλλοδαπής και ημεδαπής. Πλην τούτου, η εξουσία σε μια πολιτεία δεν ασκείται μόνον από την κυβέρνηση, αλλά από πλήθος άλλων φορέων.

Ποιες ιδέες επικράτησαν από τη μεταπολίτευση και εντεύθεν, που καθόρισαν και την πολιτική ζωή του τόπου; Δεν είναι οι σοβιετικού τύπου ιδέες, παρόλο που στην κυβέρνηση δεν ανήλθε ποτέ μαρξιστικό κόμμα (είτε του υπαρκτού είτε του ανύπαρκτου σοσιαλισμού); Πότε υπήρξε δημοκρατική συμπεριφορά σε απεργιακές κινητοποιήσεις; Πότε υπήρξε σεβασμός στο κοινωνικό σύνολο από οργανωμένες ομάδες που απαιτούν διατήρηση (και αύξηση) των προκλητικών προνομίων που απέκτησαν με εκβιαστικό ή «ρουσφετολογικό» τρόπο;

Ποια είναι η μορφή της τέχνης σήμερα, σε όλους τους τομείς; Δεν είναι κατά κανόνα η τέχνη της θολοκουλτούρας; Αν ήταν κουλτούρα -και όχι θολή- γιατί εξακολουθούμε να βλέπουμε με ευχαρίστηση για 100ή φορά ταινίες της δεκαετίας του ’60; Γιατί στις παρέες της ταβέρνας, δεν σιγοτραγουδούμε τις σύγχρονες «εκτελέσεις», αλλά έρχονται αυθόρμητα στο στόμα μας τραγούδια του Μάνου, του Μίκη, του Ξαρχάκου; Και τα λίγα καινούργια μουσικά επιτεύγματα που δεν έχουν τροχιά κομήτη, οι ρίζες τους βρίσκονται στα παλιά.

Αλλά, και ποιας ιδεολογίας είναι εκδότες και δημοσιογράφοι που κατευθύνουν την κοινή γνώμη; Ποιοι ελέγχουν την εκπαίδευση από τα δημοτικά μέχρι τα πανεπιστήμια; Και ποιοι εκφοβίζουν -και με δυναμικό τρόπο- όσους τολμήσουν να φέρουν αντίρρηση σε παρωχημένες ιδεοληψίες, που οι κοινωνίες -πλην Ελλάδος- τις απέρριψαν;

Έχουμε επομένως ένα κράτος που ελέγχεται πλήρως από τη θολοκουλτούρα. Από τους «δήθεν», όπως επικράτησε να λέγεται. Και οι οποίοι, καθ’ όλη την πορεία τους μας απέδειξαν τι μπορούν να γκρεμίσουν, αλλά δεν είδαμε τι μπορούν να κτίσουν.

Αυτό είναι το σημερινό μας πρόβλημα, που δεν μπορεί να λειτουργήσει το κράτος. Βρισκόμαστε εν μέσω μιας απεργίας, των ιδιοκτητών ταξί, που ξεκίνησε για διεκδικήσεις, αλλά έχει πάρει τώρα εκδικητική μορφή εναντίον της κοινωνίας. Το είπαν άλλωστε στον ελληνικό λαό: «Μαζί θα καταστραφούμε».

Και πού είναι το κράτος να εφαρμόσει τους νόμους, ιδιαίτερα στην περίπτωση αυτών που έριξαν λάδια για να εμποδίσουν τους αστυνομικούς που θα τους απέτρεπαν από παράνομες ενέργειες, με ενδεχόμενο να σκοτωθούν ίσως οι αστυνομικοί (που είναι παιδιά του φτωχικά εργαζόμενου λαού, και όχι γόνοι εφοπλιστών).

Οι αυτοαποκαλούμενες «σοσιαλιστικές» κυβερνήσεις δεν έχουν την πρόθεση να εφαρμόσουν το νόμο, διότι αυτές εξέθρεψαν τους συνδικαλιστές με σοβιετική συμπεριφορά αλλά με καπιταλιστική ζωή (εις υγείαν εμού του κορόιδου, που από τον μικρό μισθό μου πληρώνω τις πολυτελείς διακοπές τους). Και σ’ αυτούς στηρίζονται.

Οι δε φιλελεύθερες κυβερνήσεις, και να θέλουν, δεν τολμούν να εφαρμόσουν το νόμο, διότι έχουν απέναντί τους, όλη τη θολοκουλτούρα που εξουσιάζει τον τόπο.
Ας μου πει κάποιος, γιατί θα έπρεπε με όλα αυτά να είμαι αισιόδοξος (που δεν έχουν καμιά σχέση με την άσχημη οικονομική κατάσταση).

Ο Μακεδών

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση