Η καλύτερη λύση θα ήταν να ανταλλαγούν τα παλιά ελληνικά ομόλογα με ευρω-ομόλογα

Του Andrés Velasco

πρώην υπουργού Οικονομικών της Χιλής

Το ελληνικό δημόσιο χρέος είναι σήμερα 160% του επίσημου ΑΕΠ. Ας υποθέσουμε ότι η Ελλάδα χρειάζεται 25 χρόνια για να το επαναφέρει στα όρια του Μάαστριχτ (60%). Αν το πραγματικό επιτόκιο στο ελληνικό χρέος ήταν 4% (περίπου αυτό που πληρώνει για την έκτακτη βοήθεια που δέχτηκε), και το ΑΕΠ της αυξάνονταν κατά 2% (μέσο όρο), θα χρειάζονταν ένα πρωτογενές δημοσιονομικό πλεόνασμα ύψους 5.7% για κάθε χρόνο στα επόμενα 25 χρόνια. Αυτό θα ήταν ένα αβάσταχτο βάρος, και θα καταδίκαζε την Ελλάδα σε μόνιμη ύφεση και σε κοινωνικές αναταραχές.

Ένα πιθανό αντεπιχείρημα είναι πως η Ελλάδα διαθέτει μια μεγάλη παραοικονομία, οπότε και το πραγματικό ΑΕΠ της είναι πολύ μεγαλύτερο από αυτό που ανακοινώνεται επίσημα. Αυτό όμως δεν έχει σημασία, επειδή τα έσοδα αυτά δεν φορολογούνται. Όπως και να έχει, οι αυξήσεις στη φορολόγηση δεν σημαίνουν και πολλά, όταν μια οικονομία συνεχώς συρρικνώνεται.

Το συμπέρασμα είναι ξεκάθαρο: Το χρέος της Ελλάδας πρέπει να μειωθεί. Αυτό θα μπορούσε να γίνει με δυο τρόπους. Ή να μειωθούν αισθητά τα επιτόκια που πληρώνει η χώρα, ή να μειωθεί η ονομαστική αξία του χρέους της…

… Ακόμη και με γερμανικού τύπου επιτόκια, η Ελλάδα θα χρειάζονταν πλεόνασμα 2% του ΑΕΠ της, κάτι που είναι δύσκολο. Και με την ονομαστική αξία του χρέους της αναλλοίωτη, η ψυχολογική διάθεση όπως και οι επενδύσεις θα συνέχιζαν να είναι χαμηλές.

Η εναλλακτική λύση είναι να μειωθεί η ονομαστική αξία του ελληνικού χρέους. Η απαιτούμενη μείωση είναι σημαντική. Το σβήσιμο του μισού δημόσιου χρέους, θα το άφηνε στο 80% του ΑΕΠ, ποσοστό υψηλότερο απ αυτό της Ισπανίας.

Η οποιαδήποτε συζήτηση για «κουρέματα» των ιδιωτών επενδυτών, πυροδοτεί φόβους για μετάδοση της κρίσης. Οι αγορές όμως ήδη θεωρούν πιθανή μια ελληνική χρεοκοπία. Οι οίκοι αξιολόγησης έχουν εδώ και πολύ καιρό χαρακτηρίσει τα ελληνικά ομόλογα ως σκουπίδια, και σήμερα κάνουν κάτι ανάλογο σε αυτά της Πορτογαλίας, και της Ιρλανδίας. Τα αυξανόμενα σπρέντς των Ισπανών και των Ιταλών, αποδεικνύουν πως η μεταδοτικότητα άρχισε ήδη, ακόμη και χωρίς μια επίσημη χρεοκοπία της Ελλάδας.

Η ΕΕ ελπίζει πως ο μηχανισμός έκτακτης στήριξης θα επιτρέψει στην Ελλάδα να αγοράσει η ίδια με έκπτωση το χρέος της στη δευτερογενή αγορά. Η εμπειρία όμως του παρελθόντος μας δείχνει πως αυτό δεν είναι πανάκεια. Ο λόγος είναι απλός. Όσο μειώνεται το χρέος, η τιμή του αυξάνεται στη δευτερογενή αγορά, μειώνοντας έτσι τα όποια οφέλη του δανειολήπτη.

Η καλύτερη λύση θα ήταν να ανταλλαγούν τα παλιά ελληνικά ομόλογα με ευρωομόλογα, στηριζόμενα από την εμπιστοσύνη ολόκληρης της ευρωζώνης.

Μέχρι στιγμής, αρκετοί Ευρωπαίοι υπουργοί δεν μπορούν να αντιληφτούν τη πραγματικότητα. Αν όμως κρίνουμε από τις εξελίξεις των τελευταίων μηνών, πολύ σύντομα θα πρέπει να τη δουν κατάματα.

S.A.-Project Syndicate

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση