Οι ανεύθυνοι ζητούν ψήφο ευθύνης

«Ψήφο ευθύνης» αποκάλεσε από τις Βρυξέλλες, στη διάρκεια της καθιερωμένης συνέντευξης Τύπου, την συζήτηση περί ενδεχόμενης προκήρυξης εθνικών εκλογών ο πρωθυπουργός κ. Παπανδρέου.
Θέλησε μ’ αυτόν τον τρόπο να κλείσει την συζήτηση γύρω από το θέμα που βλάπτει την χώρα και στέλνει στα ύψη τα spreads, δεδομένου ότι βρισκόταν στο εξωτερικό.
Περιορίστηκε έτσι σε μια απλή δήλωση ότι η παρέμβασή του σχετικά με τις αυτοδιοικητικές εκλογές και το αποτέλεσμά τους ήταν απλώς μια έκκληση για «ψήφο ευθύνης» και εξασφάλισης σταθερότητας στην «πορεία των μεγάλων εκλογών».
Ειδικά για τα spreads μάλιστα, απέφυγε να αποδώσει την άνοδό τους στην ξαφνική εκλογολογία και κατέφυγε στην άποψη ότι η χώρα είναι ευάλωτη σε κινήσεις που μπορούν να οδηγήσουν σε αστάθεια.
Ποιες είναι, όμως, αυτές οι κινήσεις που οδηγούν σε αστάθεια; Τι ήταν αυτό που αποσταθεροποίησε τα spreads; Μήπως η ανεύθυνη στάση της ακατάσχετης εκλογολογίας και των εκβιαστικών διλημμάτων;
Είναι άλλωστε γνωστό ότι πάντα οι αρχηγοί κομμάτων και πρωθυπουργοί ζητούν ψήφο ευθύνης πριν από τις εκλογές. Και πάντα θεωρούν αυτονόητο ότι ψήφος ευθύνης είναι μόνο η υπερψήφιση του δικού τους κόμματος.
Πριν από τις εκλογές του 2009, ψήφο ευθύνης είχε ζητήσει και ο κ. Καραμανλής. Αλλά ο λαός… παρερμήνευσε το νόημα των λόγων του και θεώρησε πως η καταψήφιση της Νέας Δημοκρατίας αποτελούσε την πραγματική ψήφο ευθύνης.
Το ίδιο είναι πιθανόν ότι θα συμβεί και στην σημερινή συγκυρία. Είναι προφανές ότι άλλο πράγμα θεωρούν ότι είναι ψήφος εμπιστοσύνης οι ενδιαφερόμενοι για εκλογικά κέρδη και άλλο ο λαός.
Επιπλέον, στην σημερινή συγκυρία, με την άθλια οικονομική κατάσταση και τις επιπτώσεις της στα εισοδήματα των Ελλήνων, είναι πολύ πιθανότερο οι ψηφοφόροι να μην δεχθούν υποδείξεις περί ψήφου ευθύνης από ένα εντελώς ανεύθυνο πολιτικό σύστημα που με τις πράξεις και τις παραλείψεις του οδήγησε την χώρα στα σημερινά χάλια.
Μπορεί δηλαδή να λειτουργήσει αντανακλαστικά. Αν κάποιοι που έλαβαν μέρος στην καταστροφή θεωρούν ότι η υπερψήφισή τους αποτελεί ψήφο ευθύνης, τότε καλό είναι να τιμωρηθεί αυτή η ανευθυνότητα.
Ένα άλλο θέμα που ετέθη χθες είναι οι κατηγορίες για διγλωσσία κατά της Νέας Δημοκρατίας. Κι’ αυτό επειδή ο κ. Σαμαράς στις Βρυξέλλες είπε ότι στηρίζει την δημοσιονομική εξυγίανση της χώρας.
Ο κ. Παπανδρέου ζήτησε από τον κ. Σαμαρά αυτά που λέει στο εξωτερικό να τα λέει και στο εσωτερικό. Αλλά μήπως και ο ίδιος δεν έπρεπε να προσέχει επί χρόνια τι λέει στο εξωτερικό; Μήπως και ο ίδιος δεν έπραξε το ίδιο, αλλά από την ανάποδη;
Διότι ο κανόνας είναι στο εξωτερικό να μην δυσφημούμε την χώρα, ούτε να ανεβάζουμε τους τόνους. Δεν πρόκειται επομένως περί διγλωσσίας, αλλά περί προστασίας της χώρας.
Είναι σαφές πως ο κ. Παπανδρέου και το επιτελείο του δεν γνωρίζουν καθόλου την ψυχολογία των Ελλήνων. Ότι δηλαδή εδώ είναι η… χώρα του Όχι. Και επομένως, όταν τους λες να κάνουν κάτι, μπορεί να κάνουν και το αντίθετο. Κυρίως όταν τους το λέει κάποιος που προεκλογικά μοίραζε ανεύθυνα υποσχέσεις…
Μέσα από όλα αυτά προκύπτει ένα εύλογο ερώτημα: Η κυβέρνηση που δεν μπορεί να "ανοίξει" την Ακρόπολη, πώς θα μπορέσει να κλείσει την ψαλίδα των spreads;

Πηγή

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση