Η Τουρκία σκοπεύει προς τη Δύση, αλληθωρίζοντας προς την Ανατολή…
Του Θ. Δερμεντζόγλου
υποστράτηγου ε.α. Λουίζου
Όσο πλησιάζει η ημερομηνία κατά την οποία η Ευρωπαϊκή Ένωση θα κληθεί να αποφασίσει πάνω στο εάν και κατά πόσο η Τουρκία έχει σημειώσει την απαιτούμενη πρόοδο για συνέχιση των ενταξιακών της διαπραγματεύσεων με την κοινότητα, τόσο αυξάνεται ο διπλωματικός πυρετός στην πολιτική ζωή της γείτονος…
Όλα δείχνουν πως το παιχνίδι δεν πρόκειται να παιχθεί με την Τουρκία σε θέση εγκαλούμενου για ό,τι της προσάπτεται, αλλά μάλλον το αντίθετο…!
Η Τουρκία σκοπεύει να προσέλθει ενώπιον της Ευρώπης με την ιδιότητα της πλήρους αναβαθμισμένης διεθνώς χώρας και με το επιχείρημα ότι «δεν υπάρχει μέλλον για την Ευρώπη χωρίς την Τουρκία».
Η έντονη διπλωματική δραστηριότητα την οποία η χώρα ανέπτυξε κατά το τελευταίο χρονικό διάστημα την έφερε πλησιέστερα προς τον αντικειμενικό της σκοπό, που είναι η αναγνώρισή της ως αδιαφιλονίκητου παράγοντος σταθερότητας και ειρήνης όχι μόνο στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής, αλλά των Βαλκανίων, του Καυκάσου και της Κεντρικής Ασίας… (ποιος θα ελέγξει όμως τον αποσταθεροποιητικό ρόλο της Τουρκίας στις συγκεκριμένες περιοχές; Μήπως θα πρέπει να γίνει κατανοητή η έννοια της σταθερότητας μέσω της δυνατότητας απειλής αποσταθεροποίησης; Ποιος θα καταγγείλει τον ωμό πολυεπίπεδο εκβιασμό της Άγκυρας προς την Ευρώπη;)
Η αποτυχία της αμερικανικής πολιτικής στο Ιράκ διετάραξε την ισορροπία δυνάμεων στη Μέση Ανατολή, με αποτέλεσμα η Ισλαμική Δημοκρατία του Ιράν να αναδειχθεί τόσο σε περιφερειακή δύναμη ικανή να αμφισβητήσει την κυριαρχία των χωρών της Σαουδικής Αραβίας, όσο και σε αντίπαλο των Ηνωμένων Πολιτειών και του Ισραήλ(;) Η εξέλιξη αυτή δημιούργησε το κατάλληλο πολιτικό κλίμα ώστε η Τουρκία να εμφανισθεί ως ο εν δυνάμει αμερόληπτος παράγοντας σταθερότητας στην περιοχή.
Η αναβάθμιση των σχέσεών της με δύο από τους παραδοσιακούς της αντιπάλους, τη Συρία και την Αρμενία, ενίσχυσε την θέση της τόσο στο εσωτερικό όσο και διεθνώς.
Ας σημειωθεί ότι ο τέως αρχηγός των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων αποκάλυψε πρόσφατα ότι επί των ημερών του η Τουρκία σχεδίαζε να εισχωρήσει στρατιωτικά σε βάθος 30 χιλιομέτρων στο συριακό έδαφος.
Η γεωστρατηγικής σημασίας θέση που της επιτρέπει να αποτελεί τον βασικό κόμβο διανομής του ενεργειακού πλούτου της Ρωσίας, ενίσχυσε το διεθνή της ρόλο, καθώς και τον βαθμό ανεξαρτησίας της από τους παραδοσιακούς της συμμάχους.
Παρόλο που η κατάσταση αυτή της γείτονος δεν παύει να εμπνέει ανησυχίες στη Δύση σχετικά με τον τελικό προσανατολισμό της, ένα είναι βέβαιο, ότι όσον αφορά στην Ευρώπη η επιδίωξή της για πλήρη εισδοχή στην ευρωπαϊκή οικογένεια παραμένει αδιαμφισβήτητη.
Εκμεταλλευόμενη λοιπόν την διεθνή της θέση, όπως αυτή έχει διαμορφωθεί πρόσφατα, η Τουρκία δεν πρόκειται να εμφανισθεί ενώπιον της Ευρώπης, προκειμένου να απολογηθεί γι αυτά που της καταμαρτυρούν και που αποδεικνύουν την αδυναμία της να ανταποκριθεί στις ευρωπαϊκές απαιτήσεις, αλλά για να διεκδικήσει, από θέση ισχύος πλέον, την συνέχιση των διαπραγματεύσεων για πλήρη εισδοχή της.
Τι όμως τελικά μέλλει γενέσθαι, θα εξαρτηθεί όχι τόσο από τις προθέσεις της Τουρκίας όσο από την στάση που θα κρατήσουν οι ευρωπαίοι ηγέτες συμπεριλαμβανομένου φυσικά και του Έλληνα ομολόγου τους…
υποστράτηγου ε.α. Λουίζου
Όσο πλησιάζει η ημερομηνία κατά την οποία η Ευρωπαϊκή Ένωση θα κληθεί να αποφασίσει πάνω στο εάν και κατά πόσο η Τουρκία έχει σημειώσει την απαιτούμενη πρόοδο για συνέχιση των ενταξιακών της διαπραγματεύσεων με την κοινότητα, τόσο αυξάνεται ο διπλωματικός πυρετός στην πολιτική ζωή της γείτονος…Όλα δείχνουν πως το παιχνίδι δεν πρόκειται να παιχθεί με την Τουρκία σε θέση εγκαλούμενου για ό,τι της προσάπτεται, αλλά μάλλον το αντίθετο…!
Η Τουρκία σκοπεύει να προσέλθει ενώπιον της Ευρώπης με την ιδιότητα της πλήρους αναβαθμισμένης διεθνώς χώρας και με το επιχείρημα ότι «δεν υπάρχει μέλλον για την Ευρώπη χωρίς την Τουρκία».
Η έντονη διπλωματική δραστηριότητα την οποία η χώρα ανέπτυξε κατά το τελευταίο χρονικό διάστημα την έφερε πλησιέστερα προς τον αντικειμενικό της σκοπό, που είναι η αναγνώρισή της ως αδιαφιλονίκητου παράγοντος σταθερότητας και ειρήνης όχι μόνο στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής, αλλά των Βαλκανίων, του Καυκάσου και της Κεντρικής Ασίας… (ποιος θα ελέγξει όμως τον αποσταθεροποιητικό ρόλο της Τουρκίας στις συγκεκριμένες περιοχές; Μήπως θα πρέπει να γίνει κατανοητή η έννοια της σταθερότητας μέσω της δυνατότητας απειλής αποσταθεροποίησης; Ποιος θα καταγγείλει τον ωμό πολυεπίπεδο εκβιασμό της Άγκυρας προς την Ευρώπη;)
Η αποτυχία της αμερικανικής πολιτικής στο Ιράκ διετάραξε την ισορροπία δυνάμεων στη Μέση Ανατολή, με αποτέλεσμα η Ισλαμική Δημοκρατία του Ιράν να αναδειχθεί τόσο σε περιφερειακή δύναμη ικανή να αμφισβητήσει την κυριαρχία των χωρών της Σαουδικής Αραβίας, όσο και σε αντίπαλο των Ηνωμένων Πολιτειών και του Ισραήλ(;) Η εξέλιξη αυτή δημιούργησε το κατάλληλο πολιτικό κλίμα ώστε η Τουρκία να εμφανισθεί ως ο εν δυνάμει αμερόληπτος παράγοντας σταθερότητας στην περιοχή.
Η αναβάθμιση των σχέσεών της με δύο από τους παραδοσιακούς της αντιπάλους, τη Συρία και την Αρμενία, ενίσχυσε την θέση της τόσο στο εσωτερικό όσο και διεθνώς.
Ας σημειωθεί ότι ο τέως αρχηγός των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων αποκάλυψε πρόσφατα ότι επί των ημερών του η Τουρκία σχεδίαζε να εισχωρήσει στρατιωτικά σε βάθος 30 χιλιομέτρων στο συριακό έδαφος.
Η γεωστρατηγικής σημασίας θέση που της επιτρέπει να αποτελεί τον βασικό κόμβο διανομής του ενεργειακού πλούτου της Ρωσίας, ενίσχυσε το διεθνή της ρόλο, καθώς και τον βαθμό ανεξαρτησίας της από τους παραδοσιακούς της συμμάχους.
Παρόλο που η κατάσταση αυτή της γείτονος δεν παύει να εμπνέει ανησυχίες στη Δύση σχετικά με τον τελικό προσανατολισμό της, ένα είναι βέβαιο, ότι όσον αφορά στην Ευρώπη η επιδίωξή της για πλήρη εισδοχή στην ευρωπαϊκή οικογένεια παραμένει αδιαμφισβήτητη.
Εκμεταλλευόμενη λοιπόν την διεθνή της θέση, όπως αυτή έχει διαμορφωθεί πρόσφατα, η Τουρκία δεν πρόκειται να εμφανισθεί ενώπιον της Ευρώπης, προκειμένου να απολογηθεί γι αυτά που της καταμαρτυρούν και που αποδεικνύουν την αδυναμία της να ανταποκριθεί στις ευρωπαϊκές απαιτήσεις, αλλά για να διεκδικήσει, από θέση ισχύος πλέον, την συνέχιση των διαπραγματεύσεων για πλήρη εισδοχή της.
Τι όμως τελικά μέλλει γενέσθαι, θα εξαρτηθεί όχι τόσο από τις προθέσεις της Τουρκίας όσο από την στάση που θα κρατήσουν οι ευρωπαίοι ηγέτες συμπεριλαμβανομένου φυσικά και του Έλληνα ομολόγου τους…
Αναρτήσεις
....και του Κυπριου!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΓΜ