Οι εκλογές μετά τις εκλογές!

Στο διάστημα μετά την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων των εθνικών εκλογών της 4ης Οκτωβρίου του 2004, έως και σήμερα, το κυρίαρχο πολιτικό θέμα της επικαιρότητας, είναι οι επερχόμενες εκλογές για την ανάδειξη νέου προέδρου στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Και έχουμε το φαινόμενο του παρότι τα φώτα της δημοσιότητας είναι στραμμένα πάνω στην αντιπολίτευση, να μην υπάρχει ουδεμία αντιπολιτευτική δραστηριότητα έναντι της κυβέρνησης.
Είναι βέβαια σίγουρο, ότι η Νέα Δημοκρατία, θεωρεί σημαντικότερο το ζήτημα της «διαδοχής» στην ηγεσία του κόμματος. Από τα αριστερά της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ επικρατεί απόλυτη σιωπή, με το ΚΚΕ να αναμασά τα ίδια γνωστά και τον ΣΥΡΙΖΑ να μην έχει καταλάβει το που ακριβώς πρέπει να αυτοτοποθετηθεί, μετά την... λεηλασία των ψήφων του από το ΠΑΣΟΚ και την αγωνία των στελεχών του, που πολύ θα ήθελαν να... λεηλατηθούν.
Στα δεξιά τώρα, της Νέας Δημοκρατίας, για τον Λαϊκό Ορθόδοξο Συναγερμό η τωρινή χρονική περίοδος, θα ήταν μία απόλυτα εκμεταλλεύσιμη ευκαιρία, για να πραγματωθεί αυτό που προεκλογικά διήγγειλε ο Γιώργος Καρατζαφέρης, να έχει δηλαδή τον ρόλο της κύριας αντιπολίτευσης. Αντ' αυτού όμως, παρατηρούμε ένα «μούδιασμα» στην Καλλιρρόης, το οποίο ίσως βέβαια έχει αναφορά τις φημολογούμενες «ανακατατάξεις» στον μηχανισμό του κόμματος, την οποία επιχειρεί ο Προεδρός του.
Έχω όμως την αίσθηση, ότι δεν οφείλεται αποκλειστικά σε αυτό. Ότι στελέχη μικρά και μεγάλα, του ΛΑΟΣ παρακολουθούν δίχως αναπνοή τα τεκταινόμενα στην Νέα Δημοκρατία. Και συνδέουν σε μεγάλο βαθμό την κρίση στο κόμμα της Αξιωματικής αντιπολίτευσης, με το μέλλον του δικού τους πολιτικού σχηματισμού. Κάτι που πρέπει να δεχτούμε μεν ως φυσιολογικό, λόγω της παραφιλολογίας περί ... πολυκατοικίας και την κεντροδεξιά πρεμούρα κάποιων. Κάτι όμως που θα ήταν απαράδεκτο για το κόμμα που ουσιαστικά ήταν ο μοναδικός κερδισμένος εκτός του κυβερνητικού κόμματος, στις τελευταίες εκλογές.
Η συζήτηση περί της διαδοχής στην Νέα Δημοκρατία, έχει αποκτήσει τελεολογικά χαρακτηριστικά στον Λαϊκό Ορθόδοξο Συναγερμό, καθώς συνδέουν με τα πρόσωπα των υποψηφίων - ιδιαίτερα της Ντόρας Μπακογιάννη ή του Αντώνη Σαμαρά - την αύξηση ή την πτώση του κόμματος τους. Στην περίπτωση κυριαρχίας της Ντόρας αναμένουν... διάλυση της ΝΔ ή έστω μαζική εισροή δυσαρεστημένων στελεχών. Στην περίπτωση που αναλάβει ο Σαμαράς, πιστεύουν ότι θα πρέπει να αντιμετωπίσουν το ενδεχόμενο δραστικού περιορισμού του ... ζωτικού χώρου του κόμματος.
Είναι αλήθεια ότι στην πολιτική, τα λάθη ή οι «κινήσεις μάτ» του αντιπάλου, σε επηρεάζουν. Σε επηρεάζουν όμως λιγότερο έως και μηδαμινά, εάν έχεις φροντίσει να θωρακίσει τον ιδεολογικό - πολιτικό μανδύα του δικού σου σπιτιού. Κάτι για το οποίο εμείς φωνασκούμε εδώ και πολύ καιρό.
Και θα συνεχίσουμε να το κάνουμε, καθώς θεωρούμε ότι αυτή την στιγμή δεν διακυβεύεται το μέλλον ενός κομματικού σχηματισμού, αλλά ενός κινηματικού εργαλείου. Ακόμη και σε περίπτωση, που προκρίνεται για τον πολιτικό σχεδιασμό του κόμματος η προοπτική της «κυβερνητικής συνεργασίας», θα πρέπει κάποιοι να θυμηθούν κάτι που έλεγε ο Κινέζος φιλόσοφος Meng Ke: « Μία μεγάλη χώρα δεν μπορεί να υποστηρίξει μία μεγάλη, οι λίγοι δεν μπορούν υποστηρίξουν τους πολλούς, και ... οι αδύνατοι δεν μπορούν τους δυνατούς.» Και σε πολιτικό επίπεδο, η δύναμη δεν μεταφράζεται μόνο με ψήφους...
Δημήτρης Παπαγεωργίου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση