Λέμε όχι στην προώθηση Νεοταξικών "λύσεων"

Σε Κυπριακό, Αιγαίο, Σκοπιανό

και στο θέμα της λαθρομετανάστευσης

Ο Κώστας Καραμανλής προκήρυξε πρόωρες εκλογές για τις 4 Οκτωβρίου, δύο χρόνια αφότου ο ίδιος και η Νέα Δημοκρατία είχε λάβει "νωπή εντολή" διακυβέρνησης. Ο Καραμανλής παραιτήθηκε - στην ουσία - επειδή γνώριζε ότι δεν είχε περιθώριο να καθυστερήσει τις εκλογές.
Υπονοούμε ότι κάτι πολύ άσχημο έρχεται για τον Ελληνισμό (και μακάρι να μην επαληθευτούμε). Οι εκλογές επιβλήθηκαν από τα πάνω και απ’έξω, από τα γνωστά ευρωατλαντικά κέντρα που καθορίζουν την πολιτική ζωή της Ελλάδας για δεκαετίες, επωφελούμενοι και από την οικονομική εξάρτησή της. Η χώρα πρέπει να ευθυγραμμιστεί με τις απαιτήσεις των νεοταξικών ιμπεριαλιστών για να διευκολυνθούν οι σχεδιαζόμενες "διευθετήσεις" στα μεγάλα εθνικά ζητήματα: Κυπριακό, Αιγαίο, Σκοπιανό, και στο θέμα της λαθρομετανάστευσης.
Ποιά είναι η κατάσταση της πατρίδας και του Ελληνισμού 35 χρόνια μετά τη μεταπολίτευση και την τραγωδία της Κύπρου;
Κυριαρχία του μεταπρατισμού στις οικονομικές δραστηριότητες, συρρίκνωση του αγροτικού πληθυσμού και της παραγωγικής βάσης της χώρας. Η οικονομία, η παιδεία, το σύστημα υγείας καμμένα!!!
Πολιτισμική αλλοτρίωση και κυριαρχία των εισαγόμενων πολιτισμικών προïόντων. Στο σύγχρονο σχολείο της αμάθειας η γνήσια παράδοση του τόπου/τρόπου μας, του λαού και των δημιουργών παραμένει στα αζήτητα, σαν άγνωστη λέξη.
Εξαφάνιση στην περίοδο της Μεταπολίτευσης περισσότερο ίσως από το 60% του υπάρχοντος το 1974 δασικού πλούτου της χώρας. Το 1998 η Πεντέλη, το 2003 η Σάμος κ. ά., το 2007 η Πελοπόννησος, η Πάρνηθα, ο Κίσαβος, το Πήλιο κ.ά. περιοχές με δασική βλάστηση και άνθρωποι και το βιός τους), εφέτος το υπόλοιπο Αττικής!!!
Υποταγή της Κύπρου στους σχεδιασμούς των ΗΠΑ-Μεγάλης Βρετανίας-Τουρκίας, με την προώθηση "λύσης" παρόμοιας με το διαλυτικό της Κυπριακής Δημοκρατίας σχέδιο Ανάν.
Στο Αιγαίο Πέλαγος σταθερή επιδίωξη της Τουρκίας (και της κυβέρνησης Ερντογάν) είναι να εγγράψει έναντι πάντων τον παραδοσιακό τουρκικό κατάλογο αμφισβήτησης των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας. Τον στόχο αυτό προωθεί με όλα τα μέσα που χρησιμοποιεί: απειλή ένοπλης σύρραξης (casus belli), παραβιάσεις και παραβάσεις του Ελληνικού εναέριου χώρου, θεωρία των "γκρίζων ζωνών", υπόθεση Ιμίων (1996) κλπ.
Στη Θράκη, μετά τη μονομερή κήρυξη της ανεξαρτησίας του Κοσσυφοπεδίου ("Κοσόβας"), επιτάθηκαν οι κινήσεις που έδειχναν ότι η τουρκική διπλωματία χρησιμοποιεί το μουσουλμανικό μειονοτικό στοιχείο ως «στρατηγική μειονότητα».
Παρ’όλα τα προαναφερόμενα, η Αθήνα από το 1999 (Ευρωπαϊκό Συμβούλιο του Ελσίνκι) έχει υποστηρίξει, στην ουσία χωρίς όρους και χωρίς χειροπιαστά ανταλλάγματα και διαφοροποιήσεις της Αγκυρας, την ένταξη της ηγεμονιστικής και νεοοθωμανικής Τουρκίας στην Ε.Ε.
Η προϊούσα γήρανση του πληθυσμού και οι γενικότερες δημογραφικές εξελίξεις είναι ζήτημα που έχει υποτιμηθεί από τις πολιτικές ελίτ. Κατά συνέπεια έχουν παραμεληθεί και οι πολιτικές θεραπείας του. Το πόρισμα της Βουλής αναφορικά με το δημογραφικό πρόβλημα, που είχε εγκριθεί ομόφωνα το 1993 αλλά δεν εφαρμόστηκε ποτέ - όπως και το πόρισμα αναφορικά με την προστασία των δασών. Το πολύ σοβαρό δημογραφικό ζήτημα προσλαμβάνει ανησυχητικό χαρακτήρα σε συνδυασμό με την μαζική είσοδο και εγκατάσταση πολυάριθμων, αγνώστου αριθμού μεταναστών.
Στην Ελλάδα η έλλειψη σχεδιασμένης εθνικής μεταναστευτικής πολιτικής, με όρια και συγκεκριμένους στόχους, ήταν πρόβλημα διαχρονικού χαρακτήρα. Αλλά, τις τελευταίες δύο δεκαετίες η κρίση της Παγκοσμιοποίησης - της οποίας η εξέλιξη και οι συνέπειες είναι δύσκολο να προβλεφθούν - προκάλεσε ανεξέλεγκτη πλημμυρίδα λαθρομεταναστών. Μετά το 1990 η Ελλάδα από χώρα αποστολής μεταναστών έγινε κατ’εξοχήν χώρα υποδοχής μεταναστών. Κατά την διάρκεια των δεκαετιών του 1990 και του 2000 εκατοντάδες χιλιάδες μεταναστών μπήκαν στη χώρα, και η συντριπτική πλειονότητά τους εγκαταστάθηκε σε πολλές αστικές, ημιαστικές και αγροτικές περιοχές. Το ζήτημα της λαθρομετανάστευσης και της κατάστασης και μεταχείρισης των λαθρομεταναστών αποτελεί κεντρικό πρόβλημα των σημερινών κοινωνιών, σύμφυτο με την κρίση της ολιγαρχικής και καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης. Συνιστά βεβαίως πρόκληση και για όλες τις πολιτικές δυνάμεις σε κάθε χώρα και διεθνώς. Οι τρόποι εκδήλωσής του, η έκταση και οι συνέπειες ποικίλλουν, αναλόγως της γεωπολιτικής θέσης, της οικονομικής, πολιτικής και πολιτισμικής κατάστασης της κάθε χώρας.
Το πρόβλημα της λαθρομετανάστευσης εμφανίζεται στην Ελλάδα με οξύτητα και υπό τη μορφή της εισδοχής μεταναστών προερχόμενων από χώρες της Εγγύς και Μέσης Ανατολής διά μέσου Τουρκίας. Η γειτονική χώρα ενώ είχε υπογράψει με την Ελλάδα το 2001 πρωτόκολλο αναφορικά με την επανεισδοχή των παράνομων μεταναστών, δεν σεβόταν στην πράξη τη συμφωνία. Η Τουρκία δεν ανταποκρινόταν, όπως όφειλε, στο Ευρωπαϊκό Σύμφωνο Μετανάστευσης και Ασύλου. Οι τουρκικές αρχές κάλυπταν τα κυκλώματα των σύγχρονων δουλεμπόρων. Η στάση αυτή των τουρκικών αρχών αποτελούσε και διαπίστωση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής (βλ. δηλώσεις του Αντιπροέδρου της Κομισιόν Ζακ Μπαρώ). Aπό το 2002, που η Ευρωπαϊκή Επιτροπή είχε λάβει εντολή από το Συμβούλιο Υπουργών να αρχίσει τις διαπραγματεύσεις, η Τουρκία κρατούσε αρνητική στάση. Η χώρα που υπογράφει Συμφωνία Επανεισδοχής με την Ευρωπαϊκή Ένωση, υποχρεώνεται να πάρει πίσω τους μετανάστες που προήρθαν η διήλθαν από αυτήν και διαμένουν σε ένα κράτος της ΕΕ παράνομα, εφόσον της το ζητήσει το κράτος αυτό. Η Αγκυρα χρησιμοποιεί τώρα την σύναψη Συμφωνίας Επανεισδοχής λαθρομεταναστών για να ασκήσει πίεση στην Ε.Ε. και στην Ελλάδα εν όψει του επικείμενου κρίσιμου Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, όπου θα συζητηθεί η πορεία της Τουρκίας προς την ένταξη. Στις 22 Σεπτεμβρίου συμφωνήθηκε η έναρξη των σχετικών ευρωτουρκικών διαπραγματεύσεων να γίνει στις 4 Δεκεμβρίου, έξι ημέρες πριν από τη Σύνοδο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, στις Βρυξέλλες (10 και 11 Δεκεμβρίου 2009), όπου θα συζητηθεί η πορεία της Τουρκίας προς την ένταξη. Στην ουσία, η Τουρκία εκβιάζει με την όλη στάση της την Ε.Ε. και την Ελλάδα για να αποσπάσει το μέγιστο δυνατό της ικανοποίησης των στρατηγικών της στόχων.
Αλλοπρόσαλλη πολιτική στο σύγχρονο "Μακεδονικό" έναντι του αλυτρωτικού επεκτατισμού των Σκοπίων, που υποθάλπεται από ΗΠΑ-Τουρκία-Σόρος.
Απεμπόληση γενικά των εθνικών και λαïκών δικαιωμάτων, όπως επιτάσσουν πολυεθνικοί κολοσσοί και μεγάλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις.
Είναι άραγε μονόδρομος τα παραπάνω; Τι μπορεί να γίνει, όσο κυριαρχεί α-παιδεία, όσο στην οικονομία κυριαρχεί ο μεταπρατισμός και η εξάρτηση, όσο πολλοί κάτοικοι αυτής της χώρας εμφορούνται από αντιλήψεις καταναλωτικού ατομικισμού; Οσο στον Τύπο, σε πολλούς εκπαιδευτικούς και σε σημαντικό κομμάτι της νεολαίας επικρατούν εθνομηδενιστικές απόψεις, ιστορική σύγχυση ή/και διαστρέβλωση της ιστορικής αλήθειας, και διάφορα αγοραία, "νεοταξίτικα" ιδεολογήματα; Οσο υπάρχει αποξένωση από το λαïκό πολιτισμό και "πολυπολιτισμικές" κενολογίες; Οσο στην εξωτερική πολιτική πρυτανεύει πνεύμα υποτέλειας και ενδοτισμού;
Χαρακτηριστικό παράδειγμα πληθυσμιακής ομάδας που βιώνει ανασφάλεια, άγχος και έλλειμμα εμπιστοσύνης αποτελεί η γενιά των τριαντάρηδων. Η μεγάλη πλειονότητα των τριαντάρηδων καταλαβαίνει ότι αυτή θα "πληρώσει τη νύφη". "Οι περισσότεροι είναι κακομαθημένοι. Και θεωρώ ως τον μεγαλύτερο υπεύθυνο την οικογένεια", έγραφε κάποτε ένας νέος σε ένα ηλεκτρονικό ημερολόγιο (blog). O καθένας πρέπει να κάνει την αυτοκριτική του. Μήπως δεν θέλουμε να αντιμετωπίζουμε δυσκολίες; Ισως η Ελλάδα χρειάζεται κάποια δόση "νεοκρατίας". Σε πολλά επαγγέλματα κυριαρχούν οι μεγαλύτερης ηλικίας και η κληρονομικότητα.
Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας καταρρέει κάτω από σκάνδαλα, ανικανότητα και εγκατάλειψη ακόμα και των λίγων πατριωτικών ευαισθησιών από το "Υπουργείο από το Εξωτερικόν". Ο Γ. Α. Παπανδρέου ετοιμάζεται να γίνει πρωθυπουργός, χωρίς να διευκρινίζει πως διαφοροποιηθεί από την πολιτική των προκατόχων του, επενδύοντας στην φαντασιακή ικανοποίηση αιτημάτων του κάθε απογοητευμένου. Το μπερλουσκονικό ΛΑΟΣ επιδίδεται σε πυροτεχνήματα προκειμένου να διεκδικήσει κι αυτό μια θέση ανάμεσα στους διαχειριστές. Ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. αναλώνεται σε μια "φραξιονιστική πάλη χωρίς αρχές" (και με έλλειμμα ιδεών), δείχνοντας για άλλη μια φορά τον επικοινωνιακό χαρακτήρα μιας "αριστεράς", μέρους της κρίσης του μεταπολιτευτικού συστήματος. Το ΚΚΕ προσπαθεί να κρύψει το έλλειμμά του σε όραμα και ελπίδα αναστηλώνοντας τον Στάλιν. Οι Οικολόγοι-Πράσινοι ακολουθούν την πεπατημένη των ευρωπαïκών προγραμμάτων και της Νέας Τάξης. Σε σειρά ζητημάτων που αφορούν τις διεθνείς σχέσεις της Ελλάδας έχουν θέσεις ενδοτικές ή ασαφείς. Και οι φιλοπόλεμες θέσεις ηγετικών στελεχών των ευρωπαïκών "πράσινων" κομμάτων, οι υπέρ της Τουρκίας θέσεις στο Κυπριακό και στο ζήτημα της ένταξής της στην Ε.Ε., η στάση "ίσων αποστάσεων" στην ισραηλοπαλαιστινιακή διένεξη δεν συνιστούν θετικά προηγούμενα.
Κομματικοί αξιωματούχοι αποδεχόμενοι την α-παιδεία, τον εθνομηδενισμό και την υποτέλεια καλλιεργούν αποπροσανατολισμό και ηττοπάθεια, οδηγούν το λαό σε περιπέτειες με αβέβαιη έκβαση. Αλλά, για την ουσία και τις πρακτικές στην υπαρκτή Ελληνική Δημοκρατία, όλοι οι πολίτες της - πρώτα τα πολιτικά κόμματα που ψηφίζονται και ασκούν διαχείριση - είμαστε στον ένα ή στον άλλο βαθμό υπεύθυνοι. Απαιτείται αλλαγή νοοτροπίας, απεγκλωβισμός από ιδιοτέλειες, ανευθυνουπευθυνότητα, σφιχταγκαλιάσματα δημοσίων λειτουργημάτων και κομματικής/συνδικαλιστικής ένταξης. Χρειαζόμαστε οικολογική συνείδηση και δράση που να αγκαλιάζεται από όλο και περισσότερους ενεργούς πολίτες στην καθημερινή ζωή, και η οποία να συνεισφέρει στον απεγκλωβισμό από τις επιλογές που επιβάλλει το σύστημα, η συνεχιζόμενη - με τη μια ή την άλλη ηγεσία - νεοφιλελεύθερη, καπιταλιστική παγκόσμια Νέα Τάξη. Πρέπει να δούμε σοβαρά την διάχυτη στο πολιτικό σύστημα και στην κοινωνία κρίση αξιών και ηθικής. Η κάθε μια και ο κάθε ένας μας χρειαζόμαστε ένα νόημα ζωής, αγάπη για την πατρίδα, συλλογικές αξίες! Χρειαζόμαστε ενίσχυση της αυτόχθονης σκέψης, όραμα, νέα συλλογικότητα.
Στη συγκρότηση δημοκρατικού πόλου με πατριωτικές, οικολογικές, κοινωνικές ευαισθησίες και αξιόπιστη προγραμματική πρόταση είναι απαραίτητη η συμμετοχή ανθρώπων απ’ όλες τις γενιές, ιδιαίτερα τριαντάρηδων και εικοσάρηδων. Προκειμένου όμως η νέα γενιά στην Ελλάδα να παίξει καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση της πορείας της χώρας, πρέπει κυρίως να βελτιωθεί η Παιδεία, σε όλες τις βαθμίδες, να προωθηθούν με γενναιότητα αλλαγές και να εφαρμοστεί ουσιαστική αξιολόγηση. Η πρόκληση του Πανεπιστημίου του 21ου αιώνα δεν βρίσκεται στη μορφή, αλλά στο περιεχόμενο της εκπαίδευσης και στη διάσωση της Παιδείας ως κοινωνικού αγαθού, έναντι μιας δίνης εξελίξεων της νέας τάξης, που προωθεί τον επαναπροσδιορισμό της ιστορικής αλήθειας και των αξιών που αποτελούν τις δυνάμεις συνοχής των κοινωνικών οικοδομημάτων. Ο διάλογος που έχει ανοίξει σε σειρά από ζητήματα χρειάζεται να οργανωθεί καλύτερα μέσα στις παρέες μας, αλλά και ανάμεσα στις κατά το δυνατόν ευρύτερες συλλογικότητες και ενεργούς πολίτες.
Θεόδωρος Μπατρακούλης

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση