Οι ΗΠΑ πιέζουν για το Αιγαίο

Πληρώνουμε τις επιλογές μας;

Οι τελευταίες ανησυχητικές εξελίξεις στο Αιγαίο καταδεικνύουν πως οι ΗΠΑ, ανεχόμενες και υποθάλπουσες τον τουρκικό αναθεωρητισμό, θέλουν πάση θυσία καλή «βαθμολογία» για την Άγκυρα το Δεκέμβριο του 2009, στην αξιολόγηση που θα κάνει η Ε.Ε. για Τουρκία.
Την επιδίωξη αυτή, για επιτάχυνση το Δεκέμβριο της ευρωπαϊκής της πορείας, δυσκολεύει η ίδια η Άγκυρα. Διότι:
- Η Τουρκία ζητάει «αμοιβαιότητα», δηλαδή ελληνική παραχώρηση, κάθε φορά που πρέπει να εκπληρώσει συμβατικές υποχρεώσεις της από το Διεθνές Δίκαιο.
- Ο Τούρκος πρόξενος στην Κομοτηνή έχει ανεβάσει κατακόρυφα (από Μάρτιο και μετά) την ανθελληνική του δράση, ενεργώντας ως «πολιτικός ηγέτης» της «τουρκικής μειονότητας», παρά ως ξένος διπλωμάτης, παρά τις επανειλημμένες συστάσεις που του έγιναν από τον Έλληνα Περιφερειάρχη Θράκης.
- Η Τουρκία, με τα αεροπλάνα της να πετούν καθημερινά πλέον πάνω από κατοικημένα ελληνικά νησιά, ζητά ανοιχτά «εφ’ όλης» διαπραγμάτευση για το αιγαιακό status.
Η Τουρκία ακολουθεί δηλαδή εδώ και αρκετούς μήνες, πολιτική ανεξάρτητης περιφερειακής υπερδύναμης, παρασέρνοντας και τις ΗΠΑ. Οι Αμερικανοί δεν πιέζουν πλέον, ούτε τυπικά την Τουρκία για αυτοσυγκράτηση στο Αιγαίο. Αντίθετα, η Ουάσινγκτον πιέζει ασφυκτικά την Ελλάδα και εμμέσως πλην σαφώς θέτει ζήτημα «επανεξέτασης» του status quo στο Αιγαίο. Και εδώ έγκειται ο πλέον άσχημος οιωνός: Για πρώτη φορά οι ΗΠΑ θέτουν, έστω «κομψά», θέμα Αιγαίου, δηλαδή πως η Ελλάδα «κάτι πρέπει να δώσει στην Τουρκία». Και ποτέ τα τελευταία 30 χρόνια η αμερικανική πολιτική δεν έγερνε τόσο πολύ υπέρ της Άγκυρας, εγκαταλείποντας και την τελευταία, τυπική έστω, ισορροπία μεταξύ Ελλάδας-Τουρκίας.
Oι Aμερικανοί, διασταλτικότερα αν το δούμε, παραμένουν και επί Ομπάμα μακριά από το να προάγουν σταθερότητα στη γειτονιά μας. Στην πραγματικότητα (και) η κυβέρνηση Ομπάμα διατηρεί αμείωτη την επιθετικότητα του αμερικανικού imperium. Tα μεγάλα λόγια και διακηρύξεις δημιουργούν απλώς ένα πέπλο εξωραϊσμού μιας πάντα σκληρής πολιτικής από πλευράς Ουάσινγκτον. Ένα χρόνο μετά τους αμερικανικούς τυχοδιωκτισμούς, με μοχλό τότε τη Γεωργία του Σαακασβίλι, οι ΗΠΑ εξακολουθούν να λειτουργούν αποσταθεροποιητικά χρησιμοποιώντας χώρες όπως την Oυκρανία, δεν κάνουν πίσω στην πολυσυζητημένη αντιπυραυλική ομπρέλλα, εργάζονται για την υπονόμευση των ενεργειακών σχέσεων της Pωσίας με την E.Ε. και έχουν αναλάβει εργολαβικά τα ευρωπαϊκά εισόδια της Τουρκίας, κάτι που θα τινάξει στον αέρα την ευρωπαϊκή ταυτότητα και συνοχή.
Για τη «διαφορετική» αλλά πάντα ίδια Αμερική του Ομπάμα, το Κόσσοβο αξίζει ανεξαρτησίας, όχι όμως η Οσετία και η Αμπχαζία. Επιλεκτικές στάσεις, επιλεκτικές πρακτικές. Για τους τεχνοκράτες και ιέρακες της αμερικανικής κυβέρνησης, οι Τούρκοι πρέπει να εισέλθουν πάση θυσία στην Ε.Ε., οι ίδιοι όμως θα ανατρίχιαζαν αν τους πρότεινες να κάνουν το ίδιο με το Μεξικό, ανοίγοντας τα δικά τους σύνορα σε εκατομμύρια εξαθλιωμένους. Για τις ΗΠΑ (και) τον Ομπάμα, αποτελεί «φυσική συνέχεια» η αποσταθεροποίηση στην ανατολική Ευρώπη, στην «αυλή» της Μόσχας, οι Αμερικανοί όμως θα είχαν χαλάσει τον κόσμο αν οι Ρώσοι έπρατταν ομοίως σε «γειτονιές» αμερικανικού ενδιαφέροντος.
Αυτές τις επιλογές της Ουάσινγκτον εισπράττει η Ελλάδα με ιδιαίτερα οδυνηρό τρόπο. Σε Κύπρο, Αιγαίο, Σκόπια. Και ο πλέον μετριοπαθής στην ελληνική κυβέρνηση, και σαφώς ο ίδιος ο Πρωθυπουργός, πρέπει να ξυπνήσουν από το λήθαργο και να αντιληφθούν πως η πολιτική των διαρκών υποχωρήσεων και εξευμενισμού της Τουρκίας (κοινώς: πολιτική Μπακογιάννη) έχει χρεοκοπήσει. Είναι ώρα για άλλες πολιτικές στα εθνικά θέματα, ώστε τα κατάλληλα μηνύματα να φθάσουν εκεί που πρέπει: ανατολικά του Αιγαίου, δυτικά του Ατλαντικού…
ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ ΚΑΡΚΑΛΕΤΣΗ
Ιστορικού - Διεθνολόγου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση