Μισές και άβολες αλήθειες για τους πλειστηριασμούς
Γράφει ο Γιάννης Νάκος
«Κανένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη ή κάθε σπίτι στα χέρια τραπεζίτη»; Αυτό ήταν το κάλπικο δίλημμα πάνω στο οποίο χτίστηκαν πολιτικές καριέρες και ανεβοκατέβηκαν κυβερνήσεις το οποίο και πάλι έρχεται στο προσκήνιο, δημιουργώντας πολιτικές και κοινωνικές ανισορροπίες.
Παρά το γεγονός ότι το ζήτημα της κατοικίας αποτελεί «τα άγια των αγίων» της ελληνικής κοινωνίας, εντούτοις οι τράπεζες φέρονται αποφασισμένες να αγοράσουν οι ίδιες έως και το 70% των ακινήτων που θα βγουν στο σφυρί το προσεχές διάστημα. Ο στόχος είναι διπλός: να περάσει το μήνυμα της επανεκκίνησης των πλειστηριασμών μετά από 9 χρόνια «παγώματος» αλλά και να αποτραπεί ένα νέο σπιράλ καθόδου των τιμών των ακινήτων.
Υπάρχουν όμως δύο άβολες αλήθειες:
Η σύνδεση, άλλωστε, των πλειστηριασμών με την ανάγκη να αποφευχθεί μια τέταρτη ανακεφαλαιοποίηση του τραπεζικού συστήματος δεν είναι πρόσχημα, αφού η αναστολή των πλειστηριασμών υποχρεώνει ουσιαστικά σε αύξηση της αξίας των προβλέψεων που έχουν σχηματίσει και η οποία ανέρχεται στο 49% του συνόλου των μη εξυπηρετούμενων ανοιγμάτων.
Με δεδομένο ότι περίπου το υπόλοιπο 51% καλύπτεται από εμπράγματες εγγυήσεις, δηλαδή από τα ακίνητα, τυχόν αδυναμία αυτών των εγγυήσεων να ρευστοποιηθούν εξαιτίας της απαγόρευσης των πλειστηριασμών, μηδενίζει ουσιαστικά την αξία των εξασφαλίσεων και οδηγεί μαθηματικά τις τράπεζες σε ανάγκη νέων κεφαλαίων.
«Κανένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη ή κάθε σπίτι στα χέρια τραπεζίτη»; Αυτό ήταν το κάλπικο δίλημμα πάνω στο οποίο χτίστηκαν πολιτικές καριέρες και ανεβοκατέβηκαν κυβερνήσεις το οποίο και πάλι έρχεται στο προσκήνιο, δημιουργώντας πολιτικές και κοινωνικές ανισορροπίες.
Παρά το γεγονός ότι το ζήτημα της κατοικίας αποτελεί «τα άγια των αγίων» της ελληνικής κοινωνίας, εντούτοις οι τράπεζες φέρονται αποφασισμένες να αγοράσουν οι ίδιες έως και το 70% των ακινήτων που θα βγουν στο σφυρί το προσεχές διάστημα. Ο στόχος είναι διπλός: να περάσει το μήνυμα της επανεκκίνησης των πλειστηριασμών μετά από 9 χρόνια «παγώματος» αλλά και να αποτραπεί ένα νέο σπιράλ καθόδου των τιμών των ακινήτων.
Υπάρχουν όμως δύο άβολες αλήθειες:
- Η πρώτη είναι ότι οι πλειστηριασμοί αφορούν στους στρατηγικούς κακοπληρωτές. Αν δηλαδή κάποιος όλα αυτά τα χρόνια δεν έκανε απολύτως καμία κίνηση έναντι της τράπεζας προκειμένου να ρυθμίσεις τις οφειλές ή τις δόσεις του δανείου του ή δεν χρησιμοποίησε κανένα προβλεπόμενο μηχανισμό (π.χ. νόμος Κατσέλη, εξωδικαστικός συμβιβασμός κ.τλ.) τότε πράγματι δεν έχει καμία προστασία.
- Η δεύτερη αλήθεια αφορά στο άτυπο moratorium μεταξύ κυβέρνησης και τραπεζών ότι δεν θα γίνονται πλειστηριασμοί για ακίνητα κάτω των 300.000 ευρώ. Το όριο αυτό είναι πλασματικό, δεν προκύπτει από καμία συμφωνία είναι όμως κρίσιμο προκειμένου η χώρα να μην μπει σε νέο σπιράλ αστάθειας.
Η σύνδεση, άλλωστε, των πλειστηριασμών με την ανάγκη να αποφευχθεί μια τέταρτη ανακεφαλαιοποίηση του τραπεζικού συστήματος δεν είναι πρόσχημα, αφού η αναστολή των πλειστηριασμών υποχρεώνει ουσιαστικά σε αύξηση της αξίας των προβλέψεων που έχουν σχηματίσει και η οποία ανέρχεται στο 49% του συνόλου των μη εξυπηρετούμενων ανοιγμάτων.
Με δεδομένο ότι περίπου το υπόλοιπο 51% καλύπτεται από εμπράγματες εγγυήσεις, δηλαδή από τα ακίνητα, τυχόν αδυναμία αυτών των εγγυήσεων να ρευστοποιηθούν εξαιτίας της απαγόρευσης των πλειστηριασμών, μηδενίζει ουσιαστικά την αξία των εξασφαλίσεων και οδηγεί μαθηματικά τις τράπεζες σε ανάγκη νέων κεφαλαίων.
RizopoulosPost
Αναρτήσεις
Εάν η Δικαιοσύνη λειτουργούσε, δεν θα πραγματοποιούταν κανένας πλειστηριασμός της περιουσίας των Πολιτών γιατί απλώς θα αρκούσε η εφαρμογή του ισχύοντος και μόνον Δικαίου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυνεπώς η αποκατάσταση των ιδιοκτησιών στους νόμιμους ιδιοκτήτες τους, οι οποίες περιέρχονται παράνομα στις Τράπεζες, Εφορίες και Ασφαλιστικά Ταμεία, αποτελεί υποχρέωση μιας Πατριωτικής Κυβέρνησης που θα αντικαθιστούσε τις Κατοχικές.
Αυτό γιατί εκτός από τα παρακάτω άρθρα του Συντάγματος που έχουν καταστρατηγηθεί όπως:
Άρθρο 2 παρ. 1: Ο σεβασμός και η προστασία της αξίας του ανθρώπου αποτελούν την πρωταρχική υποχρέωση της Πολιτείας,
Άρθρο 4 παρ. 5: Οι Έλληνες πολίτες συνεισφέρουν χωρίς διακρίσεις στα δημόσια βάρη, ανάλογα με τις δυνάμεις τους,
Άρθρο 17 παρ. 1: . Η ιδιοκτησία τελεί υπό την προστασία του Κράτους, τα δικαιώματα όμως που απορρέουν από αυτή δεν μπορούν να ασκούνται σε βάρος του γενικού συμφέροντος,
Άρθρο 21 παρ. 4: Η απόκτηση κατοικίας από αυτούς που την στερούνται ή που στεγάζονται ανεπαρκώς αποτελεί αντικείμενο ειδικής φροντίδας του Κράτους,
Άρθρο 25 παρ. 1: Τα δικαιώματα του ανθρώπου ως ατόμου και ως μέλους του κοινωνικού συνόλου και η αρχή του κοινωνικού κράτους δικαίου τελούν υπό την εγγύηση του Κράτους. Όλα τα κρατικά όργανα υποχρεούνται να διασφαλίζουν την ανεμπόδιστη και αποτελεσματική άσκησή τους,
έχουν καταστρατηγηθεί και άρθρα του Αστικού Κώδικα όπως:
1. Άρθρο 281: Κατάχρηση Δικαιώματος Η άσκηση δικαιώματος απαγορεύεται να υπερβαίνει προφανώς τα όρια που επιβάλλουν η καλή πίστη ή τα χρηστά ήθη ή ο οικονομικός σκοπός του δικαιώματος.
Χρηστά ήθη σημαίνει ότι ο πολίτης πρέπει να αντιμετωπίζεται με όρους Ισονομίας, Ισοπολιτείας Ισηγορίας. Η κατάχρηση δικαιώματος, συνιστά παράβαση νόμου και άρα αποτελεί παράνομη πράξη.
2. Άρθρο 388 Απρόοπτη Μεταβολή Συνθηκών:
Αν τα περιστατικά στα οποία κυρίως, εν όψει της καλής πίστης και των συναλλακτικών ηθών, τα μέρη στήριξαν την σύναψη αμφοτεροβαρούς σύμβασης μεταβλήθηκαν ύστερα από λόγους που ήταν έκτακτοι και δεν μπορούσαν να προβλεφθούν, και από την μεταβολή αυτή η παροχή του οφειλέτη, εν όψει και της αντιπαροχής, έγινε υπέρμετρα επαχθής, το Δικαστήριο μπορεί κατά την κρίση του με αίτηση του οφειλέτη να την αναγάγει στο μέτρο που αρμόζει και να αποφασίσει τη λύση της σύμβασης εξολοκλήρου ή κατά το μέτρο που δεν εκτελέστηκε ακόμη.
Αν αποφασιστεί η λύση της σύμβασης επέρχεται απόσβεση των υποχρεώσεων παροχής που πηγάζουν από αυτήν και οι συμβαλλόμενοι έχουν υποχρέωση αμοιβαία να αποδώσουν τις παροχές που έλαβαν, κατά τις διατάξεις για τον αδικαιολόγητο πλουτισμό.
Η παραπάνω διάταξη εφαρμόζεται όταν η απρόοπτη μεταβολή των συνθηκών επήλθε μετά την κατάρτιση της σύμβασης και οφείλεται σε έκτακτους και απρόβλεπτους λόγους. Έκτακτοι είναι οι λόγοι που δεν επέρχονται κατά την συνήθη πορεία των πραγμάτων, αλλά προκαλούνται από ασυνήθιστα γεγονότα, φυσικά, πολιτικά, κοινωνικά, οικονομικά κλπ. Δηλαδή αφορά τις σημερινές συνθήκες που ζεί ο Ελληνικός λαός.
3. Άρθρο 300 Συντρέχον Πταίσμα: Αν εκείνος που ζημιώθηκε συνετέλεσε από δικό του πταίσμα στη ζημία ή την έκτασή της, το Δικαστήριο μπορεί να μην επιδικάσει αποζημίωση ή να μειώσει το ποσόν της. Το ίδιο ισχύει όταν και εκείνος που ζημιώθηκε παρέλειψε να αποτρέψει ή να περιορίσει τη ζημία ή δεν επέστησε την προσοχή του οφειλέτη στον κίνδυνο ασυνήθιστα μεγάλης ζημίας τον οποίο ο οφειλέτης ούτε γνώριζε ούτε όφειλε να γνωρίζει. Η διάταξη αυτή εφαρμόζεται και για το πταίσμα των προσώπων για τα οποία ευθύνεται εκείνος που ζημιώθηκε.
4. Άρθρο 342: Ο οφειλέτης δεν γίνεται Υπερήμερος, αν η καθυστέρηση της παροχής οφείλεται σε γεγονός για το οποίο δεν έχει ευθύνη.