Ο Ερντογάν της «μεγάλης Τουρκίας»

Μόνο στις χώρες του κουτουρού υποβαθμίζονται τα σχέδια του

Του Κώστα Βενιζέλου

Δεν είναι τωρινό φαινόμενο η αμφισβήτηση από μέρους της Τουρκίας των συνόρων με γείτονες της. Στην Ελλάδα το βιώνουν σχεδόν καθημερινά με τις παραβιάσεις στο Αιγαίο, με τη λογική των γκρίζων ζωών και συνιστά μια πορεία που άρχισε το 1973 και προχώρησε με συστηματικό και μεθοδικό τρόπο.

Αυτή τη φορά υπάρχει μια «ποιοτική αναβάθμιση» από τη ρητορική που υιοθέτησε ο Τούρκος Πρόεδρος, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν. Το θέμα δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί μόνο ως εσωτερικό πολιτικό ζήτημα στην Τουρκία, που αφορά την αντιπαράθεση κυβέρνησης και αντιπολίτευσης. Πρόκειται για μια πολιτική που έκπαλαι εφαρμόζεται έναντι της Ελλάδος, της Κύπρου κι άλλων γειτονικών χωρών . Στην περίπτωση της Κύπρου γίνονται βαθμηδόν βήματα προσάρτησης στη βάση ενός ολοκληρωμένου σχεδιασμού και ποσώς δεν πρέπει να υποβαθμίζεται ( μεταφορά νερού, σχέδια για ηλεκτρισμό, εναρμόνιση νομοθετικού συστήματος με αυτό της Τουρκίας, αλλαγή δομών του ψευδοκράτους κλπ).

Οι δηλώσεις Ερντογάν για αναθεώρηση της Συνθήκης της Λωζάνης μπορεί να είναι αποτέλεσμα της πίεσης που αισθάνεται το καθεστώς της Άγκυρας με την επαναχάραξη συνόρων σε Ιράκ, Συρία κλπ, όμως κανείς δεν μπορεί να υποβαθμίσει το γεγονός πως η τοποθέτηση αυτή συνδέεται με ένα σχεδιασμό που αφορά τους μεγαλεπήβολους στόχους. Το καθεστώς Ερντογάν επιδιώκει όπως το 2023, όταν δηλαδή θα συμπληρωθούν 100 χρόνια τουρκικού κράτους, να παρουσιάσει αποτελέσματα που θα ενισχύουν, θα μεγαλώνουν τη χώρα του. Σημειώνεται ότι το κύριο σύνθημα του Συνεδρίου του ΑΚΡ, το Σεπτέμβριο του 2012, ήταν «Μεγάλο έθνος, μεγάλη δύναμη, στόχος το 2023».

Μια αφίσα στο χώρο του συνεδρίου έγραφε «Όποιος έχει τις ρίζες του στο 1453, έχει στόχο του το 2023». Όχι τυχαία, στην ομιλία του ο Ερνογάν μίλησε για όλους τους σουλτάνους και «την χιλιετία της εισόδου των Τούρκων στην Ανατολία». Επίσης, φέτος, στους γιορτασμούς για την άλωση της Κωνσταντινούπολης, ο Ερντογάν, μιλώντας στο συγκεντρωμένο πλήθος είχε αναφέρει πως κανείς είναι τόσο ισχυρός για «να μας χωρίσει από τη γη μας, από την περιοχή της Θράκης ή από την Μεσόγειο» που «διεκδικήσαμε μετά το 1453». Τοποθέτηση που ανοίγει ή συντηρεί και αναβαθμίζει τη διεκδίκηση του Αιγαίου και της Ανατολικής Μεσογείου.

Όλα αυτά, στις χώρες του κουτουρού, δεν λαμβάνονται ποσώς υπόψη. Θεωρούνται οι απειλές και προειδοποιήσεις ως μέρος ενός εσωτερικού πολιτικού παιχνιδιού, που δεν αφορά τρίτους αν και σε αυτούς απευθύνεται. Αυτές οι προσεγγίσεις δεν είναι, βέβαια, τυχαίες. Υιοθετούνται για να μην απομυθοποιηθεί ο Ερντογάν, το οποίο παλαιότερα θαύμαζαν και επένδυαν σε αυτό. Είναι δε οι ίδιοι που επενδύουν και στον Ακιντζί, τον οποίο βάπτισαν ως τον «ηγέτη της λύσης».

Οι τοποθετήσεις για αναθεώρηση συνόρων προβάλλονται από το καθεστώς Ερντογάν, είτε γίνονται λόγω της πίεσης που δέχεται στα άλλα ανοικτά μέτωπα που έχει είτε γιατί αποτελεί μέρος ενός στρατηγικού σχεδιασμού, πρέπει να λαμβάνονται υπόψη. Γιατί οι σχεδιασμοί του μας αφορούν και επειδή με αυτόν, υποτίθεται, θα συμφωνήσουμε για το Κυπριακό. Ο Ερντογάν, πάντως, έχει μια μπούσουλα και φαίνεται πως έχει χαράξει την πορεία της Τουρκίας. Εμείς; Δογματικά προσηλωμένοι στην πεπατημένη κι ας βρέχει εξελίξεις και οι άλλοι, στην αντίπερα όχθη, κάνουν σχέδια.

Πηγή MIgnatiou

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

 

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση