Η εξεταστική για το μνημόνιο, ο Παπανδρέου και ο Σαμαράς

Γράφει ο Μελέτης Μελετόπουλος

Ο Γιώργος Α. Παπανδρέου κέρδισε τις εκλογές του Οκτωβρίου 2009 με το σύνθημα «λεφτά υπάρχουν». Όταν όμως ανέλαβε την πρωθυπουργία, έντρομος μπροστά στο «μπούλλινγκ» που του έκαναν οι διεθνείς οίκοι αξιολόγησης και το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα (με τα spreads κλπ.), άτακτα υποχώρησε και προσέφυγε στο ΔΝΤ, την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και την Ευρωζώνη για δανεικά.

Προκύπτει, όμως, από ενδελεχέστερη μελέτη των δεδομένων, ότι η προσφυγή σε εξωτερικό δανεισμό υπό σκληρούς μάλιστα όρους, ήταν δυνατόν να αποφευχθεί, εάν γίνονταν οι κατάλληλες κινήσεις. Εδώ, τόσους μήνες η χώρα ζει χωρίς χρηματοδότηση, έστω και υπό ασφυκτική πίεση, με έντοκα γραμμάτια και αποστράγγιση των ταμείων. Καταβλήθηκε κάποια προσπάθεια από την κυβέρνηση του ΓΑΠ να αναζητηθούν εναλλακτικές λύσεις;
Το πρώτο, λοιπόν, καίριο ερώτημα στο οποίο πρέπει να απαντήσει ο Γιώργος Παπανδρέου είναι ΕΑΝ ΕΞΑΝΤΛΗΣΕ ΤΗΝ ΔΥΝΑΤΟ­ΤΗΤΑ Η ΧΩΡΑ ΝΑ ΑΠΟ­ΦΥΓΕΙ ΤΗΝ ΠΡΟΣΦΥΓΗ ΣΤΟΥΣ ΔΑΝΕΙΣΤΕΣ.

Στην συνέχεια, η κυβέρνηση ΓΑΠ δέχθηκε τους όρους που έθεσαν οι δανειστές, δηλαδή ουσιαστικά και για να μην μακρηγορούμε, την πλήρη παράδοση της Εθνικής Κυριαρχίας στους υπαλλήλους των δανειστών, την διαβόητη τρόϊκα. Η τρόϊκα υπαγόρευε στους υπουργούς ακόμη και αποφάσεις δευτερεύοντος χαρακτήρα, π.χ. τον αριθμό των… δόσεων αποπληρωμής των φόρων, θέματα δηλαδή για τα οποία αποφασίζει κανονικά ο αρμόδιος τμηματάρχης του υπουργείου Οικονομικών, και δεν ενοχλεί κάν τον υπουργό για ένα τόσο δευτερεύον ζήτημα. Η τρόϊκα ουσιαστικά διοικούσε την χώρα, κάτι αντίθετο όχι μόνον προς το Σύνταγμα της Ελλάδος αλλά και προς το Διεθνές Δίκαιο.
Ερώτημα λοιπόν δεύτερο προς τον πρώην πρωθυπουργό Γιώργο Α. Παπανδρέου: ΜΕ ΠΟΙΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΠΑΡΕΔΩΣΕΣ ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΙΚΕΣ ΑΡΜΟΔΙΟΤΗΤΕΣ ΚΑΙ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ ΤΗΝ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΣΕ ΜΗ ΑΙΡΕΤΑ ΟΡΓΑΝΑ ΜΕ ΞΕΝΗ ΙΘΑΓΕΝΕΙΑ;

Το τρίτο μείζον ζήτημα είναι, εάν η κυβέρνηση ΓΑΠ διαπραγματεύθηκε στοιχειωδώς τους όρους με τους οποίους οι δανειστές δάνεισαν χρήματα στη χώρα μας. Δηλαδή το διαβόητο «μνημόνιο». Η όλη σύλληψη του μνημονίου εξ αρχής ήταν φανερό ότι ήταν απλούστατα λανθασμένη και ότι θα οδηγούσε σε βαρειά ύφεση. Τόσους οικονομολόγους είχε δίπλα του ο ΓΑΠ, τόσους διάσημους φίλους είχε στις ΗΠΑ, τόσους συμβούλους στο Μαξίμου, κανείς δεν του είπε τίποτα; Εδώ βοούσε η διεθνής επιστημονική κοινότητα των οικονομολόγων ότι οι προβλέψεις του μνημονίου δεν θα οδηγούσαν σε θεραπεία της νοσούσης ελληνικής οικονομίας αλλά στην πλήρη εκθεμελίωσή της. Τίποτα δεν κατάλαβε ο Γιώργος Παπανδρέου;
Τρίτο ερώτημα, λοιπόν: ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΤΗΚΕΣ ΤΟΥΣ ΟΡΟΥΣ ΤΟΥ ΔΑΝΕΙΣΜΟΥ; ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕΣ ΝΑ ΑΠΟΦΥΓΕΙΣ ΜΕΤΡΑ ΠΟΥ ΘΑ ΟΔΗΓΟΥΣΑΝ ΣΤΗΝ ΥΦΕΣΗ; ΜΕ ΠΟΙΑ ΛΟΓΙΚΗ ΔΕΧΘΗΚΕΣ ΝΑ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕΙΣ ΤΗΝ ΕΜΦΑΝΩΣ ΛΑΝΘΑΣΜΕΝΗ ΣΥΝΤΑΓΗ;

Ας αποφύγουμε, σε πρώτη φάση τουλάχιστον, τις βαρειές κατηγορίες για δόλο που αιωρούνται. Αν υπάρξουν αποδείξεις να τις εξετάσουμε. Αλλά τα τρία ερωτήματα που ετέθησαν παραπάνω αρκούν για να ξεκινήσει μία διαδικασία ουσιαστικής διερεύνησης των αιτίων της τραγικής κατάστασης που βιώνει η πατρίδα και που πιθανώς θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί.

Αφού αναφερθήκαμε στις ευθύνες του Γιώργου Παπανδρέου, ας δούμε σήμερα τις ευθύνες του Σαμαρά.
Ο πρώην πρωθυπουργός ξεκίνησε από μία σκληρή αντινημονιακή θέση, πείθοντας και την ελληνική κοινωνία ότι το μνημόνιο είναι κάτι χειρότερο από έγκλημα (όπως είπε και ο Ταλλεϋράνδος): είναι λάθος.

Ο ελληνικός λαός τον ακολουθούσε σε αυτήν του την γραμμή. Αν ο Σαμαράς είχε επιμείνει, στις εκλογές θα είχε πάρει 60% και θα είχε επαναδιαπραγματευθεί το μνημόνιο από θέσεως ισχύος. Δεν το έκανε, υπέκυψε στις πιέσεις, συνετρίβη στις εκλογές και παρά ταύτα σχημάτισε κυβέρνηση μειοψηφίας σε συνεργασία με τον Βαγγέλη Βενιζέλο, με εντολή, όχι του ελληνικού λαού αλλά των δανειστών, να εφαρμόσει το μνημόνιο.

Στον κ. Σαμαρά τίθενται λοιπόν εύλογα και χωρίς εμπάθεια τα εξής ερωτήματα:

Πρώτον, αφού είχες πεισθεί ότι το μνημόνιο είναι λάθος και το είχες καταγγείλει, τι ήταν αυτό που σε έκανε να αλλάξεις γνώμη και να κάνεις στροφή 180 μοιρών; Πολύ σοβαρό ερώτημα, που θέλει και σοβαρή απάντηση.

Δεύτερο ερώτημα προς τον κ. Σαμαρά: πώς δέχθηκες να παραδώσεις αποφασιστικές αρμοδιότητες της διακυβέρνησης της χώρας σε μη αιρετούς, χαμηλόβαθμους υπαλλήλους, υπηκόους άλλων κρατών; Δηλαδή πώς εκχώρησες μέρος της εθνικής κυριαρχίας, κάτι που απαγορεύεται ρητά από το σύνταγμα;

Τρίτο ερώτημα, ουσιώδες και αυτό: γιατί δεν πραγματοποίησες καμμία σοβαρή μεταρρύθμιση ώστε να καταστήσεις το ελληνικό κράτος δημοσιονομικά βιώσιμο και διοικητικά λειτουργικό; Γιατί διατήρησες άθικτους τους εκατοντάδες συμβούλους, τους χιλιάδες άχρηστους οργανισμούς, τα εκτροφεία κομματικών στελεχών με τους εκτός πραγματικότητος μισθούς και επιδόματα; Γιατί δεν εξορθολόγισες τις δημόσιες δαπάνες, γιατί δεν κατάργησες τα προνόμια των πολιτικών και των παρατρεχάμενών τους; Συναφές ερώτημα, γιατί δεν δρομολόγησες την παραγωγική ανασυγκρότηση της χρεωκοπημένης χώρας μας, που είναι ο μόνος τρόπος να κλείσει η ψαλίδα του ελλείμματος και να αυξηθούν τα έσοδα;

Τέταρτο ερώτημα: γιατί εξαπέλυσες την πιο άγρια φοροεπιδρομή από συστάσεως ελληνικού κράτους, με αποτέλεσμα την τεράστια ύφεση και την ανεργία του 30%; Οικονομολόγος είσαι, γνώριζες ότι η μετατόπιση της καμπύλης ζήτησης στα αριστερά δημιουργεί αυτομάτως ανεργία. Μα και κορυφαίοι αμερικανοί και άλλοι οικονομολόγοι σε είχαν προειδοποιήσει.

Πέμπτο ερώτημα: η πολιτική πλήρους υποτέλειας προς την Γερμανία, δεν αντελήφθης ότι μεταβάλλει την Ελλάδα σε προτεκτοράτο αποικιακού τύπου; οι συμφωνίες για την αγορά βασικών υποδομών της χώρας (αεροδρόμια π.χ.) δεν κατάλαβες ότι παράγει γεωπολιτικά το ίδιο αποτέλεσμα με μία νέα γερμανική κατοχή; Επίσης η άνευ αντιστάσεων υποδούλωση στο Βερολίνο δεν συνειδητοποίησες ότι συνέβαλε στην μετατροπή της Ευρώπης σε ζωτικό χώρο του γερμανικού ηγεμονισμού;

Σε αυτά τα ερωτήματα, ο κ.Σαμαράς θα πρέπει να δώσει πειστικές απαντήσεις, όχι για τυχόν διώξεις και ειδικά δικαστήρια, αλλά για να καταλάβουμε κι εμείς οι πολίτες τι συνέβη. Και θα τις κρίνουμε αντικειμενικά και απροκατάληπτα, αρκεί να είναι ειλικρινείς και τεκμηριωμένες.

Πηγή "KontraNews"


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
 

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση