Για ποια Ευρώπη μιλάμε;

Του Βασίλη Καρπενάρου

Η χώρα μας, αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της ΕΕ, από το 1981 και μέλος της Νομισματικής Ένωσης από το 2002. Είναι λοιπόν ο καιρός και οι στιγμές επιβάλλουν να γίνει ένας απολογισμός της πορείας αυτής. Πώς ξεκινήσαμε, τι κάναμε, που φτάσαμε και ποιες προοπτικές για το μέλλον.
Αυτή η συζήτηση των θετικών – αρνητικών, της πορείας μας αυτής είναι επιβεβλημένη να γίνει, για να βρούμε το δρόμο για την έξοδο από την κρίση.

Τι έδωσε και τι πήρε η Ελλάδα, από αυτό το σφιχταγκάλιασμα με το όραμα της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης;
Προς τα πού γέρνει η ζυγαριά;
Βιώνουμε το τέλος της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης ή την απαρχή της;
Ήταν η κρίση επιβεβλημένη για να «επιβιώσουν» τα οικονομικά της Γερμανίας;
Ήταν σχεδιασμένη αυτού του είδους η κρίση για να μπορέσει να επέλθει η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση, υπέρ των συμφερόντων της Γερμανίας;

Για να δοθούν απαντήσεις σε αυτά τα κρίσιμα ερωτήματα, θα πρέπει να δούμε τη δομή, τη λειτουργία και τον τρόπο λήψης αποφάσεων στην Ευρώπη του μονόδρομου, όπως παρουσιάζεται από το 2010 έως σήμερα, για να δικαιολογηθεί ο υπερδανεισμός της χώρας μας.

Η κρίση που βιώνουμε εδώ και 5 χρόνια, δεν είναι οικονομική, αλλά κυρίως πολιτική και θεσμική. Πλέον, έχει μετατραπεί σε σοβαρά ανθρωπιστική κρίση. Μιλάμε για ψεύτικο χρήμα, που φαίνεται μόνο σε χαρτί και το οποίο είναι πρακτικώς αδύνατο να τυπωθεί. Μιλάμε δηλαδή, για τη λεγόμενη κρίση του χαρτιού. Επιπλέον, το χρέος, είναι βιώσιμο ή όχι, ανάλογα με τις δηλώσεις των πολιτικών και όχι το πόσο είναι το ύψος του. Επίσης τα Χρηματιστήρια, των Spreads, ανεβοκατεβαίνουν, ανάλογα με τις πολιτικές εξελίξεις και δηλώσεις.

Έχουμε, με λίγα λόγια μία πλήρως ελεγχόμενη τεχνητή κρίση που έχει ως στόχο άμεσα να περιορίσει το βιοτικό μας επίπεδο και δευτερευόντως του περιορισμού ως την πλήρη εξαφάνιση των Εθνών – Κρατών, στο βωμό της επιβίωσης, του οράματος μίας γερμανοποιημένης Ευρώπης. Σε αυτό το όραμα η Ελλάδα θα έχει τον ρόλο του παρία.

Ποιος είναι ο στόχος της Ευρωπαϊκής Ένωσης; Ο χρυσός κανόνας, δηλαδή η παραγωγή ισοσκελισμένων προϋπολογισμών, αν όχι πλεονασματικών. Προβλέπονται πρόστιμα, εάν τυχόν δεν επιτευχθούν οι στόχοι αυτοί. Η Ευρωπαϊκή Ένωση, δεν έχει στόχο τη βελτίωση και την ανάπτυξη των κοινωνιών, παρά μόνο με την ευημερία των αριθμών, εις βάρος των κοινωνιών. Μετατρέπεται με αυτόν τον τρόπο το κράτος σε Ανώνυμη Εταιρεία και οι άνθρωποι λογίζονται ως απλές μετοχές. Η μείωση της αξίας των μετοχών θα προσελκύσει νέους επενδυτές, για να επέλθει η ανάπτυξη της εταιρείας.
Σας θυμίζει κάτι αυτό;

Στην Ευρώπη της προόδου και της ανάπτυξης, όπως την αποκαλούν οι υποστηρικτές του συγκεκριμένου μοντέλου, δεν εφαρμόζεται ο Χάρτης των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων του ανθρώπου, σύμφωνα με τον Επίτροπο Οικονομικών και Νομισματικών Υποθέσεων, κ. Κατάινεν, στις χώρες που βρίσκονται σε πρόγραμμα.

Την ίδια στιγμή, σύμφωνα με την Unicef, η παιδική φτώχεια έχει αυξηθεί δραματικά στις ανεπτυγμένες χώρες και ειδικές στις χώρες της Νότιας Ευρώπης (Ιταλία, Ελλάδα) έχουν παρατηρηθεί τα μεγαλύτερα ποσοστά αύξησης της παιδικής φτώχειας. Στη χώρα μας, 6 εκατομμύρια πολίτες αντιμετωπίζουν το φάσμα της πείνας και της φτώχειας.

Επίσης, ενώ η Ε.Ε. αντιδρά και επιβάλλει κυρώσεις στην Ρωσία για το θέμα της Ουκρανίας, στηρίζοντας με αυτόν τον τρόπο μία «στημένη» κυβέρνηση, για την προκλητική στάση της Τουρκίας απέναντι στην Ελλάδα αλλά και στην Κύπρο δεν λαμβάνει κανένα μέτρο. Καμία απάντηση, καμία κίνηση της Ε.Ε. για τις παραβιάσεις του εναέριου χώρου μας από την Τουρκία. Καμία κύρωση δεν επέβαλλε η Ε.Ε. στην Τουρκία για το Barbaros, το οποίο βρισκόταν στα θαλάσσια χωρικά ύδατα της Κύπρου, τα οποία είναι και ευρωπαϊκά.
Η Ε.Ε. ακόμα δεν γνωρίζει ότι τα Σκόπια (Vardarska) δεν έχουν καμία σχέση με την ελληνική Μακεδονία μας. Πώς κάνουν εταίρους και συνομιλητές τους ένα κράτος το οποίο προσπαθεί να καπηλευθεί τα ιερά και τα όσια του τόπου μας;
Για ποιους λόγους έχουμε αυτή τη διαφορετική μεταχείριση της Ε.Ε., μεταξύ Ρωσίας και Τουρκίας;
Αναγνωρίζει τελικά η Ε.Ε. τα σύνορά μας ως ευρωπαϊκά, κάτι για το οποίο αδιαφόρησε πολύ η προηγούμενη κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου; Αν τα αναγνωρίζει ως ευρωπαϊκά, γιατί δε τα προστατεύει από τον ασιατικό κίνδυνο, από τη στιγμή που είναι κοινώς παραδεκτό ότι η Τουρκία μας διοχετεύει στρατιές λαθρομεταναστών, ενώ παράλληλα προσβάλει τις διεθνείς συνθήκες και το διεθνές δίκαιο με τις συνεχώς προκλητικές συμπεριφορές της.

Για να ξεπεράσουμε την κρίση, θα πρέπει να αλλάξει η Ε.Ε., θα πρέπει να θέσει ως στόχο την κοινωνική ανάπτυξη, τον περιορισμό της ανεργίας και της φτώχειας, να ενισχύσει την επιχειρηματικότητα, και όλα αυτά εις βάρος της ευημερίας των αριθμών. Να εμπνεύσει ακόμη ασφάλεια και ειρήνη διότι χωρίς αυτές δεν προοιωνίζεται κανένα θετικό σημείο για ένα καλύτερο μέλλον.

Πηγή εφημ. «Κυριακάτικη KontraNews»


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
 

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση