Έρχομαι από την κόλαση του Κομπάνι

Χιλιάδες είναι οι εγκλωβισμένοι στην ελεύθερη ζώνη, δίπλα στα τουρκικά σύνορα

Γράφει η Γεωργία Δάμα

Στην ελεύθερη ζώνη, δηλαδή τη στενή λωρίδα γης ανάμεσα στο Κομπάνι και τα τουρκικά σύνορα, στοιβάζονται δεκάδες αυτοκίνητα. Τα τουρκικά σύνορα παραμένουν κλειστά, φρουρούνται από σημαντικό αριθμό τουρκικών στρατιωτικών δυνάμεων. Οι συνοροφύλακες μας ζητούν να μην πλησιάζουμε.

Δεκάδες Κούρδοι είναι στημένοι πάνω σε πέτρες και παρακολουθούν τις μάχες που φαίνονται με γυμνό μάτι. Ζουν αποκλεισμένοι στην ουδέτερη ζώνη.

Από τα αυτοκίνητα που βρίσκονται στην ελεύθερη ζώνη ακούγονται δυνατές φωνές, εκατοντάδες άνθρωποι είναι μέσα σε αυτά, οι Κούρδοι τούς υπολογίζουν από 3.000 έως 6.000. Οι Τούρκοι επέτρεψαν στον άμαχο πληθυσμό να περάσουν τα σύνορα με τα πόδια. Οσοι έμειναν στα αυτοκίνητά τους βρίσκονται εγκλωβισμένοι στη ζώνη. Κι είναι εκατοντάδες άμαχοι.

Οι περισσότεροι εγκλωβίστηκαν στα ελάχιστα μέτρα γης γύρω στις 15 Σεπτεμβρίου, όταν ξεκίνησαν οι επιθέσεις των τζιχαντιστών. Γι' αυτούς, η ελεύθερη ζώνη μετατράπηκε σε φυλακή αφού δεν έχουν τρόπο διαφυγής. Ζουν μέσα στα αυτοκίνητα, κάτω από τον καυτό ήλιο του μεσημεριού, ενώ τις νύχτες παγώνουν. Χωρίς τρόφιμα και νερό. Βρίσκονται δίπλα στα πεδία των μαχών, ανάμεσα στην τάφρο και το τουρκικό φυλάκιο εισόδου. Στον κλοιό που σχηματίζεται γύρω από τα σύνορα υπάρχει τουλάχιστον ένα άτομο σε κάθε αυτοκίνητο.

Καθημερινά, εδώ δημιουργείται ένταση και η κατάσταση γίνεται επικίνδυνη όταν οι εγκλωβισμένοι προσπαθούν να προσεγγίσουν το σημείο εισόδου. Κούρδοι που μεταφέρουν μικρά παιδιά ή βαριά τραυματισμένους αντάρτες προσπαθούν να περάσουν τα σύνορα. Ενταση δημιουργείται όταν οι Κούρδοι συναντιούνται στο συρματόπλεγμα, είναι μέλη οικογενειών από τις δύο πλευρές των συνόρων. Οι Τούρκοι συνοροφύλακες δεν επιτρέπουν να περάσει ούτε το ασθενοφόρο που μεταφέρει βαριά τραυματίες. Παράλληλα, τα τουρκικά άρματα μάχης μετακινούνται διαρκώς ελέγχοντας τη μεθόριο. Κι όλα αυτά ενώ οι μάχες συνεχίζονται με σκληρότητα ακόμα και δίπλα στη μεθόριο.

Οι Κούρδοι ξεσηκώνονται

Εκπρόσωποι των Κούρδων στην τουρκική πλευρά μάς έλεγαν ότι «εδώ είναι κουρδικό έδαφος. Εμείς δεν διαφέρουμε από τους Κούρδους της απέναντι πλευράς. Γι' αυτό και στο Κομπάνι μεταφέρθηκαν και πολεμούν Κούρδοι από την Τουρκία και το Ιράκ. Η Τουρκία στήριξε το ISIS, δηλαδή τους τρομοκράτες. Τους επέτρεψε να περάσουν από το έδαφός της. Σκοπός της ήταν να χτυπήσει τους Κούρδους».

Επίσης, οι Κούρδοι οδηγοί που μας μετέφεραν, εξέφραζαν διαρκώς το θυμό τους απέναντι στην τουρκική ηγεσία. Μπορεί η επικοινωνία μας να γινόταν στη νοηματική γλώσσα, όμως τη στιγμή που μας σταματούσε η τουρκική αστυνομία για έλεγχο του διαβατηρίου, κι όταν έδειχναν τα βαριά στρατιωτικά οχήματα που βρίσκονται σχεδόν σε όλο το μήκος της συνοριακής γραμμής, τόνιζαν ότι εδώ είναι κουρδικό έδαφος και ο τουρκικός στρατός και η αστυνομία δεν θα έπρεπε να υπάρχουν.

Πάντως, στην ευρύτερη περιοχή του Σουρούτς έχουν μεταφερθεί αστυνομικές δυνάμεις που κάνουν έντονη την παρουσία τους, περιπολώντας με αύρες στους δρόμους της πόλης.

Νεκροί

Στο νεκροταφείο του Σουρούτς, που βρίσκεται κοντά στα σύνορα, κάθε μέρα γίνεται και μία κηδεία. Την περασμένη Παρασκευή οι Κούρδοι έθαψαν επτά νεαρούς μαχητές, ήταν 17 και 18 χρόνων. Την Πέμπτη, άλλους τρεις νέους. Τις νύχτες, στη διάρκεια των μαχών, κάποιοι εθελοντές αναλαμβάνουν την επικίνδυνη προσπάθεια να μεταφέρουν τους βαριά τραυματίες και πολυτραυματίες μέχρι τα σύνορα. Αρκετοί χάνονται από αιμορραγία, πριν μεταφερθούν στο κοντινότερο νοσοκομείο, στο Σουρούτς. Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι περισσότεροι από 900 πολυτραυματίες μεταφέρθηκαν στο νοσοκομείο του Σουρούτς.

Οι γιατροί που συναντήσαμε στο νοσοκομείο του Σουρούτς έχουν έρθει από το νοσοκομείο του Κομπάνι. Εξηγούν ότι τους τραυματίες από τα σύνορα μεταφέρουν εθελοντές της Ερυθράς Ημισελήνου. Το δύσκολο είναι να μεταφερθούν οι τραυματίες από τα σύνορα, όπως τονίζουν. Το 75% όσων νοσηλεύονται είναι Κούρδοι, με βαριά τραύματα. Ορισμένοι από αυτούς τραυματίσθηκαν πατώντας νάρκες, στα ελάχιστα μέτρα της ναρκοθετημένης ελεύθερης ζώνης. «Σ' αυτό το σημείο σκοτώθηκαν και μικρά παιδιά» λένε οι γιατροί. Αρκετοί άνθρωποι, που προσπάθησαν να γλιτώσουν τη ζωή τους, σκοτώθηκαν πατώντας νάρκες.

Υπόσχεση στους νεκρούς

Οι κηδείες είναι ομαδικές. Τους θάβουν στον ίδιο τάφο, σχηματίζοντας στο εσωτερικό κάποια χωρίσματα από πλίνθους. Ενας ακόμα πλίνθος με έναν αριθμό τοποθετείται πάνω από κάθε τάφο. Εκατοντάδες Κούρδοι, ηλικιωμένοι, γυναίκες και παιδιά τιμούν με την καθημερινή παρουσία τους τους νεκρούς μαχητές. Στις κηδείες δεν φέρνουν στεφάνια και λουλούδια. Ούτε ένα δάκρυ δεν κύλησε. Θάβουν τους νεκρούς, σφίγγουν τα χέρια και υπόσχονται τη νίκη.

Οι νεότεροι σφίγγουν το κουρδικό μαντίλι στο κεφάλι, συζητώντας για την επιστροφή τους στο Κομπάνι. Την ηρεμία της ερήμου, όπου βρίσκεται το νεκροταφείο, διακόπτει μόνο το «Αλλάχ Ακμπάρ» και το τραγούδι του θρήνου των ηλικιωμένων γυναικών. «Αμήν» υπόσχονται οι ιερείς, πρόσφυγες από το Κομπάνι κι αυτοί. Την ώρα της κηδείας στρέφουν το βλέμμα στον ουρανό, παρακολουθώντας τον αεροπορικό βομβαρδισμό και το σύννεφο καπνού να υψώνεται στην πόλη όπου γεννήθηκαν.

Πηγή


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
 

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση