Σε αδιέξοδο οι ΗΠΑ

Ότι και να συμβεί από τούδε στην πολύπαθη Συρία, οι ΗΠΑ έχασαν μία πολιτική μάχη μεγάλης έκτασης. Η Μόσχα εκμεταλλεύτηκε ένα λεκτικό ατόπημα του Τζον Κέρι για τα χημικά της Συρίας, εγκλωβίζοντας και εκθέτοντας τον Μπάρακ Ομπάμα στη διεθνή κοινότητα αλλά και την αμερικανική κοινή γνώμη. Τα πράγματα εξελίσσονται τώρα διαφορετικά από ότι θα ήθελαν οι ''ιέρακες'' των ΗΠΑ, και ο Μπάρακ Ομπάμα αναγκάστηκε και δήλωσε πώς η πρόταση της Ρωσίας για τη Συρία είναι δυνητικά θετική, αλλά πρέπει να είμαστε επιφυλακτικοί. Δήλωσε επίσης ανοιχτός στο ενδεχόμενο συζήτησης με τη Ρωσία και τη Συρία για πιθανή παράδοση του συριακού χημικού οπλοστασίου. Η πολύκροτη ψηφοφορία στη Γερουσία που ήταν προγραμματισμένη για αύριο Τετάρτη, αναβάλλεται. Και άνοιξε -ελπίζουμε- ο δρόμος για τη Γενεύη και διπλωματική λύση.

Δεν αποκλείουμε η πρόταση του Κέρι να μην ήταν γκάφα, σαν και αυτές που συνήθιζε να κάνει ο πρώην πρόεδρος των ΗΠΑ Τζόρτζ Μπούς ο νεότερος, αλλά η πρόταση του για τα χημικά της Συρίας να ήταν μία βαλβίδα εκτόνωσης και αποφυγής πολεμικής δράσης των ΗΠΑ. Το σχόλιο του Αμερικανού υπουργού εξωτερικών για το ενδεχόμενο η Συρία να παραδώσει τα χημικά της όπλα, ήταν αυτό που πυροδότησε την άμεση αντίδραση της Ρωσίας και την κατάθεση συγκεκριμένης πρότασης, κατά την οποία αυτός υποστήριξε ότι ο μοναδικός τρόπος για να μην υπάρξει περιορισμένη επέμβαση στη Συρία θα ήταν ο Άσαντ να παραδώσει τα χημικά. Παρότι ο Κέρι στην ομιλία του στο Λονδίνο ανέφερε ότι κάτι τέτοιο δεν είναι πιθανό και ότι είναι αδύνατο, ο Ρώσος ομόλογός του κάλεσε την Συρία να θέσει τα χημικά υπό διεθνή έλεγχο, πρόταση που δέχτηκε ο Άσσαντ. Ο Σύρος υπουργός Εξωτερικών είπε το ναι, στην πρόταση της Μόσχας να τεθεί το χημικό οπλοστάσιο υπό διεθνή έλεγχο.

Επί της ουσίας: Η εξίσωση "δεν έβγαινε" στις ΗΠΑ: Οι αντίπαλοι ήταν πολλοί και ισχυροί: Ρωσία, Ιράν, νόμιμη κυβέρνηση Συρίας, Χεζμπολάχ, Κίνα, το σιιτικό Ιράκ. Όταν θα ξεκινούσε η σύγκρουση στην Συρία, απλά δεν θα σταματούσε στην Συρία. Και δίπλα είναι η Ιορδανία, όπου το χασεμιτικό βασίλειο επίσης αντιμετωπίζει πρόβλημα με τους ισλαμιστές. Και πάνω από όλα το Ισραήλ: Το Τελ Αβίβ, ανεξάρτητα από την ρητορητική του, δεν ήθελε και δεν θέλει να "κουνηθεί" το μπααθικό καθεστώς της Δαμασκού, με το οποίο έχει μια "έντιμη ειρήνη" από το 2003.

Αλλά και το ίδιο το Γενικό Επιτελείο των ΗΠΑ δεν ήθελε σε καμία περίπτωση εμπλοκή. Η στρατιωτική ισχύς των ΗΠΑ εξακολουθεί να είναι μεγάλη, αλλά το Ιράκ απέδειξε ότι δεν είναι "απόλυτη" και πλέον σήμερα ένας πόλεμος είναι ακριβός. Σίγουρα η κρίση δεν τελείωσε. Ξέρουμε πως το βιομηχανικό-πολεμικό λόμπι των ΗΠΑ, που σπρώχνει σε πόλεμο, είναι πανίσχυρο και θα επανέλθει. Πάντως είναι η πρώτη φορά που οι ΗΠΑ "κάνουν πίσω". Και μάλλον δεν θα είναι η τελευταία, σε έναν κόσμο που γίνεται όλο και πιό πολυπολικός.

Πηγή ΕΛΚΕΔΑ

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση