Η χιονοστιβάδα του κρατισμού πρέπει να σταματήσει εδώ και τώρα
Η όλη ιδέα του Σοσιαλισμού, της κεντρικής πολιτικής διοίκησης, του κοινωνικού κράτους και η γενικότερη ιδέα υπέρ της συλλογικής κοινωνικής προσπάθειας, που για πάρα πολλά χρόνια ήταν το κεντρικό πολιτικό σύνθημα ανάμεσα στους πνευματικούς διανοούμενους της Ελληνικής κοινωνίας, έχει πλέον πάψει να υφίσταται.
Αυτές οι σκέψεις και ιδέες έχουν προ πολλού ξεπεραστεί. Όχι μόνο διότι έχουν αποτύχει παγκοσμίως, αλλά δεν έχουν τίποτα να προσφέρουν στη νέα γενιά που αγωνιά να βρει κάτι να πιστέψει.
Η ιδέα της ατομικότητας, της ατομικής ελευθερίας, της οικονομικής ελευθερίας, της επιχειρηματικότητας και ίσως το ότι η κοινωνία θα ήταν καλύτερη αν ο κάθε ένας έκανε ό,τι έκανε μεμονωμένα, αντί να έχουμε εξουσιοδοτήσει μια μικρή ομάδα ανθρώπων (τα κόμματα) να κανονίσουν τους κανόνες καθώς και κάθε λεπτομέρεια στη ζωή μας μας, ολοένα και περισσότερο έχει κερδίσει έδαφος τα περασμένα χρόνια.
Δυστυχώς όμως ξαφνικά όλα αυτά τείνουν να αλλάξουν. Η αποτυχία της πολιτικής ηγεσίας και το αδιέξοδο της κατάστασης, αντί να επιτυγχάνει την ανεξαρτητοποίηση της κοινωνίας από τη δουλειά της πολιτικής ηγεσίας, έχει επιφέρει τα αντίθετα αποτελέσματα.
Ο μέσος πολίτης, φοβούμενος ανέκαθεν να απαγκιστρωθεί από τον πολιτικό ζυγό και να απαιτήσει την ελευθερία του, για άλλη μια φορά θα πέσει στην παγίδα της ελπίδας που του προσφέρει η πολιτική ηγεσία, με το πρόσχημα (για άλλη μια φορά) ότι και αυτή τη φορά, η πολιτική ηγεσία έχει τη λύση.
Η αλήθεια είναι ότι ο μέσος Έλληνας πολίτης δεν έχει εκπαιδευτεί να σκέφτεται μόνος του και να αναλαμβάνει πρωτοβουλία. Αυτές τις αρμοδιότητες τις έχει εκχωρήσει στην πολιτική ηγεσία, νομίζοντας λανθασμένα ότι θέλει το καλό του.
Η πολιτική ηγεσία προκειμένου να έχει τον μέσο Έλληνα πολίτη σε καθεστώς ομηρίας, έχει χρησιμοποιήσει έντεχνα λέξεις όπως κοινωνική δικαιοσύνη για να έχει τους πολίτες σε κλοιό. Δυνατές λέξεις μεν, αλλά χωρίς προσδιορισμό. Το σημαίνει άραγε κοινωνική δικαιοσύνη; Για ορισμένους σημαίνει να παίρνεις 3.000 ευρώ σύνταξη, διότι κατάφερες πριν πολλά χρόνια να μπεις στη ΔΕΗ, χωρίς να έχεις τις γνώσεις και με μοναδικό βιογραφικό στοιχείο την πολιτική διασύνδεση.
Την ίδια στιγμή όμως ένας απλός οικοδόμος παίρνει 600 ευρώ σύνταξη, επειδή το συνδικάτο των οικοδόμων δεν είχε τη δυνατότητα να πιέσει την πολιτική ηγεσία όπως οι εργαζόμενοι της ΔΕΗ. Κοινωνική δικαιοσύνη είναι επίσης το ταμείο της ΔΕΗ να εξακολουθεί να επιδοτείται με 700 εκατ. ευρώ ετησίως, όταν την ίδια στιγμή κόβεται το ΕΚΑΣ σε συνταξιούχους των 300 ευρώ τον μήνα (τα 200 είναι το ΕΚΑΣ).
Και όμως κανένας δεν αντιδρά σε αυτή την αδικία, διότι απλά αυτοί που πάντα φώναζαν είναι οι βολεμένοι του συστήματος. Οι υπόλοιποι (πολίτες ενός κατώτερου θεού) ουδέποτε τολμούσαν να μιλήσουν ή να παλέψουν. Χωρίς να είναι βολεμένοι, πίστεψαν και αυτοί στον κωδικό “κοινωνική δικαιοσύνη”, διότι είχαν την ελπίδα ότι κάποιοι στο μέλλον θα τους θυμηθούν.
Η κρατικοδίαιτη επιχειρηματική τάξη και τα ΜΜΕ θεωρούσαν κοινωνική δικαιοσύνη να παίρνουν αυτοί την πίτα των δημοσίων δαπανών, χωρίς αξιοκρατικά κριτήρια. Σήμερα όσοι βασίστηκαν στο κρατικοδίαιτο μοντέλο έχουν πτωχεύσει ή κοντεύουν, ενώ όσοι με δουλειά και με αγώνα πάλεψαν κόντρα σε αυτό το μοντέλο, έχουν επιβιώσει.
Παραδέχομαι ότι είναι δύσκολο να αντιδικήσει κάποιος τις λέξεις κοινωνική δικαιοσύνη. Και επειδή όλοι θεωρούν ότι πρέπει να υπάρχει κοινωνική δικαιοσύνη (χωρίς να έχει προσδιοριστεί τι ακριβώς είναι), όλοι την θέλουν και όλοι την επιδιώκουν, πέφτοντας στην παγίδα της πολιτικής ηγεσίας που έχει μάθει πολύ καλά πως να εκμεταλλεύεται την αγωνία των πολιτών για μια καλύτερη ζωή.
Όλα αυτά είναι το αποτέλεσμα του ότι οι πολίτες δεν έχουν μάθει να παίρνουν πρωτοβουλίες, βασιζόμενοι στις υποσχέσεις των πολιτικών, στο ότι οι πολιτικοί ξέρουν τι κάνουν και ξέρουν ποιο είναι το συμφέρον των πολιτών.
Και ενώ από τις αρχές του 2000 όλα έδειχναν ότι οι πολίτες αυτής της χώρας είχαν πιθανότητες να απεμπλακούν από τα δέσμια της πολιτικής ηγεσίας, ο εγκληματικοί χειρισμοί στην οικονομία σε συνδυασμό με την ανεπάρκεια του συστήματος και των θεσμών, έχουν βάλει φρένο σε αυτή την προσπάθεια ανεξαρτητοποίησης του μέσου πολίτη από το πολιτικό σύστημα.
Η παγίδα έχει στηθεί καλά από το πολιτικό σύστημα, όπου με κωδικοποιημένες φράσεις όπως, οι κακοί κερδοσκόποι, νεοφιλελεύθερες πολιτικές και οι κακές αγορές κτλ, οι πολιτικές ηγεσίες έχουν πείσει τους πολίτες ότι κάποιοι άλλοι φταίνε για την σημερινή μας πορεία (και κατάντια) και όχι αυτοί.
Οι νέοι σήμερα φεύγουν από την Ελλάδα για ένα καλύτερο μέλλον και καλά κάνουν. Έχουν κάθε δικαίωμα σε μια καλύτερη ζωή και έχουν υποχρέωση απέναντι στον εαυτό τους να κάνουν ό,τι είναι δυνατών για να την διασφαλίσουν.
Για όλους τους υπολοίπους από εμάς που θα παραμείνουμε στην Ελλάδα, θα πρέπει να κάνουμε ό,τι είναι δυνατόν προς την ανεξαρτητοποίηση της κοινωνίας από το πολιτικό σύστημα, για να μην γυρίσουμε πίσω στον σκοταδισμό της δεκαετίας του ΄80 και ΄90.
Αυτό μπορεί να γίνει μόνο με την προσπάθεια του καθενός για ένα καλύτερο μέλλον για τον εαυτό του και ψηφίζοντας καινούργια πρόσωπα στις επόμενες εκλογές, έστω μέσα από τα σημερινά πολιτικά σχήματα.
Σε διαφορετική περίπτωση η χιονοστιβάδα του κρατισμού θα μας κυριεύσει πολύ γρήγορα και πριν το καταλάβετε τι έχει γίνει, θα φτάσουμε στο σημείο να λέμε τι καλοί είναι οι πολιτικοί μας ηγέτες, διότι μας μοίρασαν ένα κιλό ψάρια μια φορά τον χρόνο.
Αναρτήσεις
Γράψτε τα δικά σας σχόλια
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Θα σας παρακαλούσα να είστε κόσμιοι στους χαρακτηρισμούς σας, επειδή είναι δυνατόν επισκέπτες του ιστολογίου να είναι και ανήλικοι.
Τα σχόλια στα blogs υπάρχουν για να συνεισφέρουν οι αναγνώστες στο διάλογο. Η ευθύνη των σχολίων (αστική και ποινική) βαρύνει τους σχολιαστές.
Τα σχόλια θα εγκρίνονται μόνο όταν είναι σχετικά με το θέμα, δεν αναφέρουν προσωπικούς, προσβλητικούς χαρακτηρισμούς, καθώς επίσης και τα σχόλια που δεν περιέχουν συνδέσμους.
Επίσης, όταν μας αποστέλλονται κείμενα (μέσω σχολίων ή ηλεκτρονικού ταχυδρομείου), παρακαλείσθε να αναγράφετε τυχούσα πηγή τους σε περίπτωση που δεν είναι δικά σας. Ευχαριστούμε για την κατανόησή σας...