Έσχατοι καιροί;

• Γράφει ὁ μοναχὸς Μωυσῆς, Ἁγιορείτης

Στοὺς δύσκολους καὶ ταραγμένους καιρούς μας ὑπάρχει γενικὰ καὶ μία μικρὴ ἰσχυρὴ ὁμάδα ἀνθρώπων μὲ κάποιες μεταφυσικὲς ἀναζητήσεις. Κάποιοι βρίσκουν τὸν Θεὸ ὡς ἀνάγκη, ὡς ἀποκούμπι καὶ ὡς σχεδία. Συνήθως ὁ ἄνθρωπος βρίσκει ὅ,τι ψάχνει καὶ τὸν συμφέρει. Δὲν θέλει νὰ κουραστεῖ καὶ νὰ μοχθήσει πολύ. Ἱκανοποιεῖται μὲ πρόχειρες καὶ εὔκολες λύσεις. Ἔτσι, μερικὲς φορὲς τὴ θρησκευτικότητά του ἐξαντλεῖ σὲ τυπικὲς ὑποχρεώσεις, δίχως κανένα κόστος. Ἄλλοτε παρασύρεται ἀπὸ ἐπιτήδειους δασκάλους, ποὺ ἐκμεταλλεύονται τὸν θεῖο πόθο του μὲ τὸ νὰ τοῦ προσφέρουν προϊόντα ἀπελευθερωτικά, χαρούμενα, χαλαρωτικὰ καὶ ἄκοπα.

Στὴν ἀναζήτηση αὐτὴ ἐντάσσεται μία ἔντονη δαιμονολογία, ἀντιχριστολογία καὶ ἐσχατολογία, ποὺ δυστυχῶς τοποθετεῖται σὲ λαθεμένες βάσεις. Ὑπερβολές, καθορισμὸς ἡμερομηνιῶν τοῦ τέλους τοῦ κόσμου, ἀναφορὲς περὶ τῆς γεννήσεως τοῦ ἀντιχρίστου καὶ λοιπὰ δημιουργοῦν τρόμο καὶ φόβο στὶς ψυχὲς τῶν χριστιανῶν, ποὺ δὲν εἶναι τὸ πρέπον καὶ τὸ ζητούμενο. Μερικοὶ μιλοῦν περισσότερο γιὰ τὸν ἀντίχριστο καὶ λιγότερο γιὰ τὸν Χριστό. Μόνιμη ἀσχολία τους εἶναι ἡ ἑρμηνεία τῶν καιρῶν. Ἀρκετοὶ σώφρονες καὶ συνετοὶ ἀνησυχοῦν γιὰ τὴ μεγάλη ἀνησυχία τῶν πιστῶν. Μόνιμη μέριμνά τους εἶναι κάθε εἴδηση ποὺ ἐπιβεβαιώνει τὶς ὑποψίες τους. Δὲν θεωροῦμε φυσιολογικὴ αὐτὴ τὴν ὑπερβολικὴ ἀντίδραση.

Οἱ ἄνθρωποι ἄφησαν τὴν πολεμικὴ τῶν ἀντίθεων παθῶν καὶ τὴν καλλιέργεια τῶν ἔνθεων ἀρετῶν καὶ ἀσχολοῦνται παθιασμένα ὁλημερὶς μὲ φαντασίες, φοβίες, δεισιδαιμονίες, τυχὸν μαγεῖες ποὺ τοὺς ἔκαναν, μὴν πῆραν κατὰ λάθος κάποιον ἀριθμό. Λησμόνησαν τὴ μελέτη, τὴν προσευχή, τὴν ἀγαθοεργία, τὴ μετάνοια, τὴ μυστηριακὴ ἐκκλησιαστικὴ ζωὴ καὶ ταλαιπωροῦνται μὲ ὑποκειμενικὲς ἐπεξηγήσεις καὶ ξενόφερτες θεωρίες. Οἱ τοποθετήσεις αὐτὲς ἀπομακρύνουν ἀπὸ τὴν οὐσία, ἀπὸ τὴ βάση, ἀπὸ τὴ χαρὰ τῆς πνευματικῆς ζωῆς καὶ ὁδηγοῦν τὸν ἄνθρωπο σὲ ἕνα λαβύρινθο δαιμονιώδη, σκοτεινό.

Λέγοντας αὐτά, δὲν ἐννοοῦμε ὅτι δὲν τρέχει τίποτε. Δὲν μιλᾶμε γιὰ νοσηρὸ ἐφησυχασμό, γιὰ ραστώνη, παρασυρμὸ καὶ ἀδιαφορία. Χρειάζεται ὁπωσδήποτε ἐγρήγορση, ὀρθοστασία, ἀνάταση, γενναιότητα, ἀντίσταση σὲ ὅ,τι ἀνίερο, ἀναληθὲς καὶ ἄτιμο. Ἡ ἐλευθερία τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου εἶναι κάτι πολὺ σημαντικὸ καὶ θὰ πρέπει παντοῦ καὶ πάντοτε νὰ ὑπερασπίζεται μὲ κάθε τρόπο. Ὅλο τὸ ἐνδιαφέρον μας θὰ πρέπει νὰ στραφεῖ σὲ ὅ,τι εἶναι οὐσιαστικό, καίριο καὶ ἀληθινὸ μόνο σὲ αὐτά. Δυστυχῶς πολλοὶ ἄνθρωποι φοβοῦνται νὰ ἀντικρίσουν τὴν ἀλήθεια, τὴν ἐσωτερική τους γυμνότητα. Ἔτσι θέλουν νὰ ἀσχολοῦνται μὲ ὅ,τι δὲν ἔχει προσωπικὸ κόστος.

Οἱ ἄνθρωποι σήμερα ἀγχώνονται μήπως δὲν θὰ μποροῦν νὰ χρησιμοποιήσουν τὰ κουταλοπήρουνά τους, γιατί δὲν θὰ ἔχουν τί νὰ φᾶνε. Μαζεύουν τρόφιμα γιὰ τὶς δύσκολες ἡμέρες ποὺ ἔρχονται. Δὲν ἔχουν ἡμερομηνία λήξεως; Μὲ τί χαρὰ θὰ τὰ τρῶνε καὶ οἱ ἀδελφοί τους γύρω θὰ πεθάνουν τῆς πείνας; Ὁ Χριστὸς δὲν δίδαξε τὸ “Πάτερ ἡμῶν”; Δὲν λέει ἐκεῖ “καὶ δὸς ἡμῖν σήμερον”; Δηλαδὴ καὶ οἱ χριστιανοὶ ἐνδιαφέρονται γιὰ τὸν παρὰ καὶ τὴ μάσα μόνο; Ἔχει μεγάλη σημασία νὰ δοῦμε καλὰ ποῦ διοχετεύεται ἡ ἀγωνιστικότητα τῶν χριστιανῶν μας. Μὴ δίνουμε ἀφορμὲς γέλιου στοὺς καραδοκοῦντες ἀθεόφοβους εἴρωνες, ποὺ τελευταῖα ἔχουν ἀρκετὰ αὐξηθεῖ.

Κρινόμαστε ἀπὸ τὶς ἐπιλογές μας. Ἔχουμε εὐθύνη γιὰ τὶς ἐπιλογές μας. Χρειάζεται ἀπαραίτητα μελέτη, γνώση, ἐμπειρία, φώτιση καὶ συμβουλή. Ἂς τὸ ξαναπῶ. Χρειάζεται εἰλικρινὴς μετάνοια ὅλων, ὑγιὴς μεταστροφή, ἀλλαγὴ νοῦ, τρόπου ζωῆς, νέα νοοτροπία, ἄλλος προορισμός, διαφορετικὸς στόχος, ὑψηλὸς σκοπός, νοηματισμένος βίος. Ἡ τιμιότητα, ἡ δικαιοσύνη, ἡ εἰλικρίνεια μποροῦν νὰ ἐπιστρέψουν σὲ αὐτὸν τὸν ταλαίπωρο τόπο.

Ἂν ἡ πολυσυζητημένη κάρτα τοῦ πολίτη στερεῖ τὶς ἐλευθερίες μας, δὲν θὰ πρέπει φυσικὰ νὰ τὴν πάρουμε, ὑπακούοντας στὶς ἀποφάσεις τῆς Ἐκκλησίας. Δὲν θὰ πρέπει ὅμως συνεχῶς νὰ ζοῦμε μὲ καχυποψίες, φαντασίες, ὑπερβολές, φανατισμούς, ἀκρότητες καὶ φατρίες. Δὲν εἶναι ὀρθὸς τρόπος πνευματικῆς ζωῆς ὁ φόβος, ὁ τρόμος, ὁ πανικὸς καὶ ὁ ἀντιδραστικὸς ξεσηκωμὸς κατὰ πάντων.

Εἴμαστε σὲ ἔσχατους καιρούς; Ἦλθαν τὰ σημεῖα τῶν καιρῶν; Ὁ ἀντίχριστος σφραγίζει; Ἦλθε τὸ τέλος τοῦ κόσμου; Τὸ τοῦ Θεοῦ θὰ γίνει. Ὁ ἀρχαῖος ἅγιος Σιλουανὸς ἔλεγε: “Ὁ οὐρανὸς καὶ ἡ γῆ νὰ ἑνωθοῦν δὲν φοβᾶμαι”. Ὁ Χριστὸς χαρίζει στοὺς πιστοὺς ἀφοβία, ἀταραξία, ἐλπίδα, αἰσιοδοξία καὶ χαρά. Ἡ ἠττοπάθεια, ἡ κατήφεια, ἡ ἀπαισιοδοξία καὶ ἡ ἀκαταστασία δὲν ἀνήκει ποτὲ στοὺς χριστιανούς.

Οἱ ἑορταζόμενοι ἅγιοι Τρεῖς Ἱεράρχες ἂς φωτίζουν ὁδοὺς διακρίσεως.

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση