Μπορεί η Ελλάδα να γίνει πετρελαιοπαραγωγός χώρα;

Σχέδιο του υπουργείου Περιβάλλοντος για το Πετρέλαιο

Το όνειρο να γίνει η Ελλάδα πετρελαιοπαραγωγός χώρα δεν φάνταζε απλώς μακρινό. Φάνταζε απατηλό… Τώρα όμως που το νερό δείχνει να έχει μπει στο αυλάκι, οι ελπίδες αναπτερώνονται, ειδικά σε μία εποχή που η ανάγκη για έσοδα είναι τεράστια.

Η ηγεσία του υπουργείου Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής, που περιμένει έσοδα ύψους από 10 έως και 15 δισεκατομμυρίων δολαρίων για το Δημόσιο τα επόμενα 10 με 15 χρόνια, αναμένει την ψήφιση νόμου από τη Βουλή για να ιδρυθεί Φορέας Έρευνας και Εκμετάλλευσης Υδρογονανθράκων. Στο μεταξύ, έχει συγκροτηθεί επιτροπή που θα προχωρήσει σε επεξεργασία, ενιαιοποίηση και προβολή σε διεθνείς επενδυτές, του συνόλου των στοιχείων που έχουν προκύψει από τις έρευνες υδρογονανθράκων τα τελευταία 30 χρόνια.

Παράλληλα, προχωρά στη μείωση του φόρου για τις εταιρείες, ώστε να δώσει κίνητρα για εγκατάσταση στη χώρα μας. Σύμφωνα με τις ρυθμίσεις, η φορολογία των επιχειρήσεων έρευνας και εκμετάλλευσης υδρογονανθράκων «πέφτει» στο 20%.

Σύμφωνα με τους υπολογισμούς που έχουν γίνει από τους συνεργάτες του υφυπουργού Περιβάλλοντος Γιάννη Μανιάτη, τα επόμενα 15-20 χρόνια μπορεί να εντοπισθούν τουλάχιστον άλλα 3-4 κοιτάσματα του μεγέθους του Πρίνου. Αυτό σημαίνει παραγωγή 350.000.000-500.000.000 βαρελιών πετρελαίου, τα οποία με τιμή 100 δολ. ανά βαρέλι ισοδυναμούν με έσοδα από 35 έως και 50 δισ. δολάρια. Αφαιρουμένων από το ποσό αυτό των δαπανών για τις επενδύσεις και τις γεωτρήσεις, καθώς και των κερδών των εταιρειών εξόρυξης, απομένουν για τα δημόσια ταμεία έσοδα περισσότερα από 10, έως και 15 δισεκατομμύρια δολάρια. Ο Γ. Μανιάτης διατυπώνει την εκτίμηση ότι σε εύλογο βάθος χρόνου μπορεί η εγχώρια παραγωγή να καλύψει τουλάχιστον το 1/5, ενδεχομένως και το 1/3 των αναγκών της χώρας σε υδρογονάνθρακες.

Υπολογίζεται ότι μέσα στους επόμενους 18 μήνες θα έχει γίνει η πρώτη ανάθεση έρευνας για τον εντοπισμό κοιτασμάτων πετρελαίου και φυσικού αερίου στη Δυτική Ελλάδα και θα έχει βρεθεί ανάδοχος για το έργο. Η ηγεσία του υπουργείου Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής κατευθύνει το έργο προς την περιοχή της Δυτικής Ελλάδας, καθώς υπάρχουν ώριμα δεδομένα για την ύπαρξη κοιτασμάτων. Άλλωστε, στη Δυτική Ελλάδα δεν υπάρχει και θέμα τριβών με γειτονικές χώρες, όπως στα ανατολικά (και δη στο Αιγαίο) με την Τουρκία

Τα παιχνίδια με τους αγωγούς αερίου.

Εκτός από το εσωτερικό μέτωπο, μεγάλη είναι και η μάχη στο εξωτερικό με επίκεντρο τους αγωγούς μεταφοράς φυσικού αερίου στην Ευρώπη, μέσω της χώρας μας. Γύρω από τους αγωγούς παίζονται πολλά συμφέροντα, με ορισμένους αξιωματούχους των Βρυξελλών να προωθούν την κατασκευή του Nabucco. Για την ελληνική κυβέρνηση, ισχύει το δόγμα ότι η επιλογή του αγωγού που θα κατασκευαστεί, δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να γίνει με πολιτικά κριτήρια, παρά μόνο με κριτήρια οικονομικής βιωσιμότητας και τεχνικής ωριμότητας. Η κυβέρνηση το λέει αυτό, γιατί έχει ρίξει το βάρος στον αγωγό Τουρκίας – Ελλάδας – Ιταλίας (ITGI). Κω σε αυτή τη φάση, ο συγκεκριμένος αγωγός υπερέχει στα δύο κριτήρια έναντι του Nabucco.

Η τακτική της ελληνικής κυβέρνησης είναι σαφής και ξεκάθαρη, ειδικά μετά την υπογραφή της συμφωνίας κατανόησης ανάμεσα στη ΔΕΠΑ και την αζέρικη εταιρεία φυσικού αερίου SOCAR, παρουσία του Προέδρου της Δημοκρατίας Κάρολου Παπούλια.

Η υπογραφή της συμφωνίας κατανόησης σηματοδοτεί το πρώτο καθοριστικό βήμα για την απευθείας αγορά φυσικού αερίου της Κασπίας. Παράλληλα, δείχνει ότι έχει γύρει η πλάστιγγα υπέρ του ITGI έναντι του Nabucco. Πλέον, ενώ η κατασκευή του ITGI προχωρά, ενώ του Nabucco αντιμετωπίζει αρκετά εμπόδια, το μπαλάκι βρίσκεται στο γήπεδο των Αζέρων, οι οποίοι πρέπει να πάρουν τις τελικές τους αποφάσεις για το ποιον από τους δύο αγωγούς προτιμούν το αργότερο μέχρι το τέλος του τρέχοντος έτους.

Για την κατασκευή του ITGI έχουν ήδη εγκριθεί οι μελέτες περιβαλλοντικών επιπτώσεων για το σκέλος του έργου που αφορά στη διέλευση του αγωγού από τη χώρα μας. Η χρηματοδότηση του έχει εξασφαλιστεί, καθώς η κατασκευή του αγωγού έχει ενταχθεί στα έργα του ΕΣΠΑ. Αντίθετα, για τον Nabucco δεν έχουν καν προσδιοριστεί οι πηγές χρηματοδότησης, ενώ ούτε οι μελέτες περιβαλλοντικών επιπτώσεων έχουν ολοκληρωθεί.

Ένα ισχυρό χαρτί που παίζει η χώρα μας για να πάρει ο ITGI το προβάδισμα, είναι η δυνατότητα κατασκευής κάθετων αγωγών προς τα ανατολικά και τα δυτικά Βαλκάνια, απ’ όπου μπορεί να επεκταθεί το έργο μέχρι τις χώρες της Κεντρικής Ευρώπης.

Σύμφωνα με πληροφορίες, οι Έλληνες αξιωματούχοι ανέφεραν στους Αζέρους ότι όσο καθυστερεί η κατασκευή και συνεπώς η λειτουργία του Nabucco, πρέπει να αυξάνεται η ανησυχία τους για την απώλεια εσόδων, καθώς οι πελάτες τους στρέφονται σε άλλες αγορές για την προμήθεια φυσικού αερίου. Αγαστή για την επιτυχία του εγχειρήματος είναι η συνεργασία με την κυβέρνηση της Τουρκίας. Ο υπουργός Ενέργειας της γειτονικής χώρας, Γελντίζ, δεσμεύτηκε ενώπιον του Γ. Μανιάτη, κατά τη διάρκεια συνάντηση τους σε διεθνές πετρελαϊκό φόρουμ στην Τζέντα της Σαουδικής Αραβίας, ότι η Τουρκία -μέσω της οποίας περνούν οι αγωγοί- αποδέχεται να πωλεί απευθείας φυσικό αέριο η αζερική Socar στην κοινοπραξία ΔΕΠΑ – Edison.

Του Κώστα Νικολάου – Εφημερίδα: ΑΠΟΨΗ

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση