Η Ελλάδα θυμίζει όλο και περισσότερο… Lehman

Κάτι που θυμόμαστε έντονα από τα πρώτα στάδια της παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής κρίσης ήταν η σπουδή των CEO των διαφόρων αμερικάνικων τραπεζών να βγαίνουν στην τηλεόραση και να επαναλαμβάνουν το ίδιο μοτίβο: «Δεν έχουμε κανένα πρόβλημα με την κεφαλαιακή μας βάση». Στη συνέχεια αυτό αποδείχτηκε ψέμα και είναι σαφές πια ότι οι περισσότερες αμερικανικές τράπεζες δεν έχουν επαρκή κεφάλαια.
Σήμερα ο Έλληνας Υπουργός Οικονομικών Γ. Παπακωνσταντίνου κάνει ανάλογες δηλώσεις: «Δεν πρόκειται να υπάρξει αναδιάρθρωση. Αν η Ελλάδα προχωρούσε σε αναδιάρθρωση του χρέους της, θα υπήρχαν πολύ ευρύτερες επιπτώσεις για την Ευρωζώνη. Ο κόσμος δεν μπορεί να αντιληφθεί το κόστος μιας αναδιάρθρωσης για την Ελλάδα και την Ευρωζώνη: το κόστος για τους πολίτες της, το κόστος για την πρόσβαση της χώρας στις αγορές. Αν η Ελλάδα προχωρήσει σε αναδιάρθρωση πώς στην ευχή θα συνεχίσει να επενδύει ο κόσμος στις άλλες οικονομίες της ευρωπαϊκής περιφέρειας; Θα επρόκειτο για θεμελιώδες ρήγμα στην ενότητα της Ευρωζώνης».
Με άλλα λόγια, «δεν έχουμε κανένα πρόβλημα με την κεφαλαιακή μας βάση». Όλα λοιπόν ωραία και καλά, αλλά οι πράξεις μιλάνε δυνατότερα από τα λόγια. Και η αλήθεια είναι ότι η λιτότητα δεν αποδίδει στην Ελλάδα. Οι Έλληνες και οι Ευρωπαίοι δεν κατάφεραν να αντιληφθούν το βασικό πρόβλημα που ελληνικού σχεδίου λιτότητας: δεν μπορείς να σώσεις τον ιδιωτικό τομέα και τον δημόσιο τομέα την ίδια στιγμή. Είναι σα να προσδοκάς ότι θα στείλεις περισσότερο αίμα στην καρδιά κόβοντας τα δύο χέρια. Το πράγμα δεν δουλεύει έτσι. Αν κόψεις τα δύο χέρια, επιδεινώνεις το πρόβλημα της καρδιάς. Αργά αλλά σταθερά χάνεις στο τέλος όλο σου το αίμα.
Το ότι τα χρηματοδοτικά προβλήματα της Ελλάδας επιμένουν, είναι πασιφανές. Η χώρα εξακολουθεί να βασίζεται για χρηματοδότηση στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Η χρηματοδότηση της ΕΚΤ σήμερα αντιπροσωπεύει το 20% των συνολικών στοιχείων ενεργητικού του ελληνικού τραπεζικού συστήματος. Και όχι μόνο η Ελλάδα, αλλά το σύνολο της ευρωπαϊκής περιφέρειας βασίζεται όλο και περισσότερο στην ‘ευγένεια των ξένων’.
Βέβαια όλα αυτά δεν είναι παρά πολιτική, για όσον καιρό ακόμη οι Έλληνες πολιτικοί ελπίζουν σε κάποιο οικονομικό θαύμα – που δεν πρόκειται να έρθει – και η ΕΚΤ προσπαθεί να επεξεργαστεί ένα σχέδιο που θα επιλύσει τα διαρθρωτικά προβλήματα του συστήματος του ευρώ. Οι αγορές – όπως αποτυπώνονται στις αποδόσεις των κρατικών ομολόγων και τα CDS – δεν είναι και τόσο αισιόδοξες ότι η Ελλάδα «δεν αντιμετωπίζει κανένα πρόβλημα με την κεφαλαιακή της βάση». Δίχως μείζονες μεταρρυθμίσεις της ΟΝΕ ή ένα οικονομικό θαύμα, το τέλος του παιχνιδιού για την Ελλάδα θα είναι οικτρό. Αυτές οι χώρες της ευρωπαϊκής περιφέρειας μοιάζουν τόσο πολύ με τις περισσότερες αμερικανικές τράπεζες που ήταν στο χείλος της καταστροφής το 2007 και το 2008.

Πηγή

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση