Ακούγοντας τον Πομπέο: Μια εικόνα σύγχυσης και έλλειψης στρατηγικής που εμπνέει ανησυχία

Tου Δημήτρη Γ. Απόκη

Η χθεσινή ήταν μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα αλλά, κατά την άποψη μου, ανησυχητική ημερά για την εξωτερική πολιτική των Ηνωμένων Πολιτειών. Στο Λόφο του Καπιτωλίου και συγκεκριμένα στη Γερουσία των Ηνωμένων Πολιτειών, διεξήχθη η ακρόαση επικύρωσης του Μάϊκ Πομπέο, στη θέση του Υπουργού των Εξωτερικών, ενώπιον της Επιτροπής Εξωτερικών Σχέσεων.

Παρακολούθησα το σύνολο της ακρόασης και η αίσθηση με την οποία έμεινα, ήταν μια αίσθηση ανησυχίας και απογοήτευσης.

Καταρχήν, να ξεκινήσω από το γεγονός ότι σε μια εποχή που το διεθνές σύστημα βρίσκεται σε μια κατάσταση πολλαπλών κρίσεων που ανά πάσα στιγμή μπορεί να οδηγήσουν σε πολεμικές συγκρούσεις, μια τόσο σημαντική ακρόαση έλαβε χώρα ενώπιον μιας όχι απλά κατώτερης των περιστάσεων, αλλά πλήρως απογοητευτικής Επιτροπής Εξωτερικών Σχέσεων.

Και μόνο το γεγονός ότι σε ακρόαση για την επικύρωση του νέου Υπουργού Εξωτερικών, υπήρξαν γερουσιαστές που έκαναν ερωτήσεις για το πώς θα αντιδράσει ο κ. Πομπέο στην περίπτωση που ο Πρόεδρος Τράμπ απολύσει τον Ειδικό Εισαγγελέα, Ρόμπερτ Μιούλερ, που διεξάγει την έρευνα για τυχόν συνεργασία της προεκλογικής εκστρατείας του Προέδρου, με τη Ρωσία, δείχνει το τραγικό επίπεδο στο οποίο έχει πέσει το πολιτικό σύστημα στην αμερικανική πρωτεύουσα.

Μέχρι και ερωτήσεις για τη θέση του όσο αφορά το διαρκή καβγά του Προέδρου Τράμπ, με τα μέσα μαζικής ενημέρωσης δέχθηκε ο υποψήφιος Υπουργός Εξωτερικών.

Αλλά ακόμα και οι ερωτήσεις που του έγιναν για τα καυτά θέματα της διεθνούς ατζέντας, όπως η κρίση στη Συρία, η Βόρεια Κορέα, το Ιράν, οι σχέσεις με την Κίνα και τη Ρωσία, πρόδιδαν μια εικόνα γερουσιαστών που νοιάζονταν περισσότερο για το εσωτερικό πολιτικό παιχνίδι, παρά για τη στρατηγική της πλέον ισχυρής χώρας του πλανήτη σε μια στιγμή που το διεθνές σύστημα κινδυνεύει να πάρει φωτιά.

Σε καμία περίπτωση η πάλαι ποτέ σεβαστή και κραταιά Επιτροπή Εξωτερικών Σχέσεων της Γερουσίας δεν θύμισε το όργανο του οποίου τις καρέκλες έχουν κοσμήσει με την παρουσία τους, γίγαντες της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ, όπως ο Ουίλιαμ Φούλμπράϊτ.

Καμία από τις ερωτήσεις που έγιναν δεν είχε το βάθος που αρμόζει στην περίσταση, και ταυτόχρονα, ήταν εμφανές ότι η όλη διαδικασία ήταν δηλητηριασμένη από το τοξικό πολιτικό κλίμα το οποίο επικρατεί στην Ουάσιγκτον, από την πρώτη ημέρα της εκλογής του Ντόναλντ Τράμπ, στην Προεδρία των Ηνωμένων Πολιτειών και τον αδυσώπητο πόλεμο που διεξάγει εναντίον του το παραδοσιακό πολιτικό κατεστημένο.

Το ίδιο τραγική ήταν και η εικόνα και στην άλλη πλευρά. Ένας εξαιρετικά ικανός και πανέξυπνος υποψήφιος, όπως είναι ο κ. Πομπέο, ανέδυε μια εικόνα προσωπικής παρουσίας. Με απλά λόγια ήταν ξεκάθαρο ότι δεν υπήρχε μια συντονισμένη κυβερνητική παρουσία και στρατηγική πίσω από την κατάθεσή του. Γεγονός, εξαιρετικά ανησυχητικό.

Ο νέος Υπουργός Εξωτερικών, έδινε απαντήσεις γενικού περιεχομένου που σε ένα έμπειρο μάτι και αυτί καθιστούσαν ξεκάθαρο ότι δεν είχε μια σαφή εικόνα του ποιοι είναι οι στόχοι και οι πολιτικές, που θα κληθεί να προωθήσει όταν αναλάβει επίσημα τα καθήκοντά του στο Στέητ Ντιπάρτμεντ.

Από τις απαντήσεις στις αυτονόητες και όχι ιδιαίτερα δύσκολες ερωτήσεις που του ετέθησαν για τα κρίσιμα θέματα, ήταν αντιληπτό, με ελάχιστες εξαιρέσεις, ότι απαντούσε με γενικόλογα κοινώς αποδεκτά σχόλια. Σε πολλές μάλιστα περιπτώσεις οι απαντήσεις του ήταν πλήρως ευθυγραμμισμένες με τις παραδοσιακές θέσεις του συστήματος εθνικής ασφάλειας της Ουάσιγκτον και έρχονταν σε ευθεία αντίθεση με τις θέσεις που έχει εκφράσει ο Αμερικανός Πρόεδρος.

Είμαι από αυτούς που πιστεύουν ότι η ομάδα εξωτερικής πολιτικής και ασφάλειας που διαμορφώνει, με τις προσθήκες του Μάϊκ Πομπέο στο Στέητ Ντιπάρτμεντ και του Τζόν Μπόλτον, στη θέση του Συμβούλου Εθνικής Ασφάλειας, ο Πρόεδρος Τράμπ, μπορεί να παράξει μια πολύ δυνατή και την απαιτούμενη για την εποχή στρατηγική στην εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ. Ελπίζω και εύχομαι όταν αναλάβουν πλήρως τα καθήκοντά τους, να καταφέρουν να βάλουν τέρμα στις παλινωδίες και στο ψάρεμα το οποίο βλέπουμε εδώ και αρκετούς μήνες.

Έχει χαθεί ένας ολόκληρος χρόνος, σε μια πολύ ταραγμένη, διεθνώς, περίοδο, και μετά από μια οκταετία του Μπαράκ Ομπάμα, που οδήγησε τον κόσμο στο χάλι που είναι σήμερα. Δεν υπάρχει χρόνος για χάσιμο και εάν κρίνει κανείς από την εικόνα στη χθεσινή ακρόαση του κ. Πομπέο ενώπιον της Επιτροπής Εξωτερικών Σχέσεων της Γερουσίας, υπάρχει μια χύμα κατάσταση στην οποία πρέπει να μπει άμεσα τέλος.

Η ομάδα είναι πλέον μονταρισμένη, το ένστικτο του Προέδρου κινείται στη σωστή κατεύθυνση, εκείνο που λείπει είναι η διαμόρφωση μιας ξεκάθαρης στρατηγικής και αυτό πρέπει να γίνει όχι αύριο, αλλά χθες.

* Ο Δημήτρης Απόκης, είναι Διεθνολόγος και Δημοσιογράφος, Απόφοιτος του The Paul H. Nitze, School of Advanced International Studies, The Johns Hopkins University, μέλος του The International Institute of Strategic Studies, και διετέλεσε επί σειρά ετών διαπιστευμένος ανταποκριτής στο Λευκό Οίκο, το Στέητ Ντιπάρτμεντ, και το Πεντάγωνο, στην Ουάσιγκτον.
HellasJournal


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση