Οι εκπρόσωποι του ΟΗΕ και οι μεσολαβητές “βρίσκουν και τα κάνουν” για Κύπρο και Σκόπια

Του Πανίκου Παναγιώτου

Δεν είναι μόνο η τουρκική θρασύτητα και επιθετικότητα σε βάρος της Ελλάδας και της Κύπρου που δεν αφήνουν τον Ελληνισμό ήσυχο.

Δεν είναι μόνο τα ξένα συγκρουόμενα συμφέροντα που διαχρονικά καθορίζουν σε μεγάλο βαθμό την έκβαση των εξελίξεων στην περιοχή.

Για τις εθνικές μας τραγωδίες έχουν τεράστια ευθύνη ελληνικές ηγεσίες, μα πάνω απ’ όλα ο καταραμένος διχασμός που συνοδεύεται με ονόματα και συγκεκριμένες πολιτικές επιλογές και συμπεριφορές.

Η ειρήνη, η ασφάλεια, το δίκαιο, τα κυριαρχικά δικαιώματα και η εθνική αξιοπρέπεια δεν προάγονται με εθνικιστικές εξάρσεις και πολεμοχαρείς κραυγές, αλλά ούτε και με ψευδαισθήσεις, συνεχείς υποχωρήσεις και εμμονές σε χρεοκοπημένες πολιτικές που μετατρέπουν το θύμα σε θύτη.

Ακόμα και στο θέμα της ονομασίας των Σκοπίων, επαναλαμβάνεται το ίδιο σκηνικό χρησιμοποιώντας τον δήθεν «ουδέτερο ρόλο» των Ηνωμένων Εθνών, όπως συμβαίνει με το Κυπριακό για χρόνια.

Ο Έλληνας υπουργός Εξωτερικών, Νίκος Κοτζιάς, είχε φτάσει στο σημείο να αντιδράσει έντονα σε δηλώσεις του προσωπικού απεσταλμένου του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ, Μάθιου Νίμιτς, τονίζοντας ότι τού υπογράμμισε «με σαφήνεια και αυστηρότητα ότι δεν είναι αρμόδιος να ομιλεί για το ποιά είναι η πολιτική των Αθηνών, αλλά ούτε και για να την περιγράφει και μάλιστα με τρόπο λανθασμένο».

Κι όμως, τα όσα είπε ο Νίμιτς μπορεί να μας ενόχλησαν, αλλά φαίνεται ότι είχαν κάποια βάση, όπως συνέβαινε παλαιότερα με τα όσα έλεγε ο Έσπεν Μπαρθ Έιντε και με τα όσα λέει σήμερα ο Αντόνιο Γκουτέρες για την Κύπρο.

Πέρα από τις όποιες πιθανές σκοπιμότητες των μεσολαβητών, βρίσκουν και τα κάνουν.

Όταν, για παράδειγμα, ο Πρόεδρος Αναστασιάδης καθόταν σ’ αυτά τα περιβόητα δείπνα με τον Ακιντζί και συμφωνούσε σε θέματα και διαδικασίες που προηγουμένως απέρριπτε, ήταν φυσικό οι εκπρόσωποι του ΟΗΕ να «παίρνουν θάρρος» και να λένε τα δικά τους.

Ας ελπίσουμε ότι δεν θα επαναληφθεί το ίδιο σκηνικό στο επικείμενο δείπνο που θα έχει με τον κατοχικό ηγέτη στις 16 Απριλίου και δεν θα αποδεχθεί την τουρκική θέση για να γίνουν μέρος των διαπραγματεύσεων και οι υδρογονάνθρακες.

Εάν λοιπόν λαμβάνονται αποφάσεις του ποδαριού ή οι επιλογές της Λευκωσίας και της Αθήνας καθορίζονται από προσωπικές απόψεις ή πολιτικές ατζέντες του εκάστοτε προέδρου ή πρωθυπουργού ή υπουργού, χωρίς συνέπεια και αποφασιστικότητα πάνω σε συγκροτημένη εθνική στρατηγική, είναι αναπόφευκτο το ένα να φέρνει το άλλο.

Κάθε συμβιβασμός που δεν γίνεται στο πλαίσιο μιας συνολικής και στοιχειοθετημένης πολιτικής στη βάση των εθνικών συμφερόντων και του διεθνούς δικαίου, αναπόφευκτα οδηγεί στον επόμενο και στον επόμενο συμβιβασμό και συνάμα στην αποθράσυνση των Τούρκων, των Σκοπιανών και όσων διαισθάνονται ότι μπορούν να αξιοποιούν προς όφελός τους αδυναμίες και λάθη των Ελλήνων.

Ναι, απαιτούνται προσεκτικές κινήσεις μπροστά στους εκβιασμούς, αλλά όχι με αυταπάτες, υποχωρητικές διαθέσεις και αδιέξοδες πολιτικές, γιατί τότε οι εξελίξεις θα είναι μοιραίες για τον Ελληνισμό.

HellasJournal


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση