Γεωστρατηγικά παιχνίδια και στη μέση ο σουλτάνος

Ο Ερντογάν συμμαχεί με Πούτιν 

και η Ευρώπη απλώς παρακολουθεί

Μετά την απόπειρα πραξικοπήματος στην Τουρκία, ο τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν αφάνισε τους πολιτικούς αντιπάλους του στο εσωτερικό, απείλησε τους συμμάχους του στη Δύση και άνοιξε τον δρόμο για εξομάλυνση των σχέσεων μεταξύ της Αγκυρας και της Μόσχας. Μπορεί αυτή η επαναπροσέγγιση να αλλάξει τις ισορροπίες στη Μέση Ανατολή και με τη συμβολή του Ιράν να επηρεάσει την εξέλιξη του πολέμου στη Συρία; Οταν ο τούρκος πρωθυπουργός, Μπιναλί Γιλντιρίμ, ρωτήθηκε ποιον θα επέλεγε μεταξύ του Ισλαμικού Κράτους και του σύρου προέδρου, Μπασάρ αλ Ασαντ, απάντησε: «Κανέναν. Και οι δύο πρέπει να φύγουν». Ωστόσο, για το καθεστώς Ασαντ τα γεωστρατηγικά παιχνίδια των μεγάλων περιφερειακών δυνάμεων στην περιοχή συνιστούν μια «χρυσή ευκαιρία», δίνοντάς του τη δυνατότητα να παραμείνει στην εξουσία υπό την προστασία της Ρωσίας και εν μέρει της Τουρκίας.

Παρότι κανείς δεν κάνει λόγο για μια επίσημη συμφωνία στο φλέγον ζήτημα της Συρίας, όλα δείχνουν ότι ο διάλογος μεταξύ Ρωσίας, Τουρκίας και Ιράν σύντομα θα συμπεριλάβει και ανοιχτά τη Συρία. Ο τούρκος υπουργός Εξωτερικών, Μεβλούτ Τσαβούσογλου, δήλωσε ότι η κυβέρνησή του και η Ρωσία «έχουν παρόμοιες θέσεις για την εκεχειρία στη Συρία, την ανθρωπιστική βοήθεια και την ανάγκη εξεύρεσης πολιτικής λύσης». Δέχθηκε ότι υπάρχουν «κάποιες διαφωνίες» για το εάν ο Ασαντ πρέπει να παραμείνει στην εξουσία. Αλλά, συμπλήρωσε, «αντί να επικρίνουμε ο ένας τον άλλον σε αυτό το θέμα, θα πρέπει να ερευνήσουμε τις δυνατότητές μας και να καταλήξουμε σε έναν εποικοδομητικό διάλογο». Για τη Δαμασκό και τους συμμάχους της η πιθανότητα συμφωνίας μεταξύ Ρωσίας και Τουρκίας για τη Συρία είναι «μάννα εξ ουρανού».

Αν και η Άγκυρα δύσκολα θα δεχθεί να υποστηρίξει ενεργά την κυβέρνηση Άσαντ, για τον σύρο πρόεδρο θα είναι αρκετή η διακοπή παροχής βοήθειας προς τους αντάρτες που πολεμούν εναντίον του καθεστώτος. Χωρίς την Τουρκία, οι αντάρτες της Συρίας θα αποδυναμωθούν απέναντι στις επιθέσεις των σιιτών υποστηρικτών της κυβέρνησης Ασαντ. Οι αντάρτες ήδη έχουν χάσει εδάφη στο νότιο τμήμα της χώρας και τώρα εστιάζουν τις επιχειρήσεις τους στον Βορρά και στο Χαλέπι. Επιπλέον, πολλοί από τους αξιωματούχους του στρατού και των μυστικών υπηρεσιών της Τουρκίας, που εμπλέκονταν στα προγράμματα παροχής βοήθειας των ανταρτών στη Συρία, τώρα βρίσκονται στη φυλακή, κατηγορούμενοι για ανάμειξη στην απόπειρα πραξικοπήματος της 15ης Ιουλίου.

Ακόμη και αν οι θέσεις Ρωσίας και Τουρκίας δεν ευθυγραμμιστούν πλήρως, εξαιτίας της ανοχής και υποστήριξης της Άγκυρας προς τις ισλαμιστικές εξτρεμιστικές οργανώσεις - ο Ερντογάν δήλωσε τον Ιούνιο ότι το Μέτωπο αλ Νούσρα (σ.σ.: της Αλ Κάιντα) «δεν θα πρέπει να κατατάσσεται στις τρομοκρατικές οργανώσεις γιατί πολεμάει ενάντια στο Ισλαμικό Κράτος» - είναι πιθανό να υπάρξει συμφωνία σε επιμέρους ζητήματα, διευκολύνοντάς τη να άρει τους περιορισμούς που τώρα την εμποδίζουν να εξαπολύει περισσότερες επιθέσεις ενάντια στο Ισλαμικό Κράτος και τους κούρδους αντάρτες στη Βόρεια Συρία.

ΠΟΓΚΡΟΜ
80.000 στο στόχαστρο, 23.000 στα κρατητήρια
Σε δεύτερο κύμα εκκαθαρίσεων στην ακαδημαϊκή κοινότητα προχώρησε η τουρκική κυβέρνηση με μαζικά εντάλματα συλλήψεων εναντίον εκατοντάδων καθηγητών Πανεπιστημίου που κατηγορούνται για διασυνδέσεις με το κίνημα Γκιουλέν. Επιπλέον, αναμένονται νέες απολύσεις στα υπουργεία Εξωτερικών και Εσωτερικών, όπως και σε Ακτοφυλακή και Στρατό. Εκτιμάται ότι μετά την απόπειρα πραξικοπήματος τον περασμένο μήνα, περισσότεροι από 80.000 άνθρωποι έχουν τεθεί σε διαθεσιμότητα ή έχουν απομακρυνθεί από τα καθήκοντά τους στον δημόσιο τομέα. Είναι χαρακτηριστικό ότι η τουρκική κυβέρνηση διέταξε την υπό όρους απελευθέρωση 38.000 κρατουμένων, οι οποίοι είχαν φυλακισθεί πριν από το αποτυχημένο πραξικόπημα, με σκοπό να ανοίξουν «θέσεις» για τους πολιτικούς αντιπάλους του Ερντογάν. Από τον Ιούλιο μέχρι σήμερα έχουν συλληφθεί ή και φυλακισθεί περισσότερα από 23.000 άτομα.

Ακίν Ουνβέρ: «Οι Αμερικανοί αφήνουν το πεδίο ελεύθερο σε Ρωσία, Τουρκία και Ιράν»

«Στη Μέση Ανατολή διαμορφώνεται μια νέα ισορροπία ισχύος, με τις ΗΠΑ να απομακρύνονται αφήνοντας το πεδίο ελεύθερο σε Ρωσία, Τουρκία και Ιράν» είπε στο «Βήμα» ο Ακίν Ουνβέρ, καθηγητής Διεθνών Σχέσεων στο Πανεπιστήμιο Καντίρ Χας της Κωνσταντινούπολης.

Ποιες θα είναι οι συνέπειες από τη στροφή της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής και της επαναπροσέγγισης με τη Ρωσία, στον πόλεμο της Συρίας;
«Η Τουρκία αλλάζει σε σημαντικό βαθμό την κατεύθυνση της εξωτερικής της πολιτικής και τώρα προσπαθεί να βρει μια νέα λύση για τη Συρία, όχι μόνο σε συνεργασία με τη Ρωσία αλλά και με το Ιράν. Αυτό σημαίνει ότι οι τρεις χώρες θα διαπραγματευτούν για το ποιες θα είναι οι οργανώσεις που θα υποστηρίξουν, ποιες θα μείνουν εκτός του πολιτικού φάσματος και τι είδους πολιτική μετάβαση θα ακολουθήσει. Οι ΗΠΑ δεν θέλουν πλέον να έχουν τα ηνία στη Συρία και έτσι δημιουργείται ένα κενό, που με ευχαρίστηση αφήνουν τη Ρωσία να το αναπληρώσει. Σε αυτό το νέο παιχνίδι των μεγάλων δυνάμεων, η Τουρκία θα πάρει το μέρος εκείνου που θα επενδύσει περισσότερα στο μέλλον της Συρίας».

Πιστεύετε ότι η Τουρκία θα υπαναχωρήσει από τη συμφωνία για το Προσφυγικό αν η ΕΕ δεν καταργήσει τη βίζα για τους τούρκους πολίτες;
«Στην Τουρκία υπάρχει σύγχυση σχετικά με την προσφυγική πολιτική της ΕΕ. Αν μη τι άλλο, η Αγκυρα πιστεύει ότι η Ευρώπη έχει αφήσει την Τουρκία να σηκώνει μόνη της το προσφυγικό βάρος. Η ΕΕ δεν έχει περιθώρια αντίδρασης, καθώς το προσφυγικό πρόβλημα αναζωπυρώνει τα ακροδεξιά κινήματα στην Ευρώπη. Είναι ένας φαύλος κύκλος στον οποίο οι απειλές της Τουρκίας για το Προσφυγικό ωφελούν την ευρωπαϊκή Ακροδεξιά, η οποία με τη σειρά της προκαλεί μεγαλύτερα αντιτουρκικά αισθήματα στην Ευρώπη. Το ερώτημα στην πραγματικότητα δεν αφορά τις σχέσεις ΕΕ - Τουρκίας αλλά μια εσωτερική συζήτηση στην Ευρώπη, αν δηλαδή θέλει να υπηρετήσει τα ιδανικά πάνω στα οποία ιδρύθηκε ή τον πολιτικό ωφελιμισμό».

Πηγή "Το Βήμα"

Σχόλιο ιστολογίου: Δεν αποτελεί παράδοξο το ότι ο τούρκος καθηγητής θέλει να εμφανίσει τις ΗΠΑ ως δύναμη που αποχωρεί από την Μέση Ανατολή, τη στιγμή που συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο, με την επάνοδο των ΗΠΑ στο πλευρό των Κούρδων της Συρίας και του Ιράκ. Είναι κάτι περισσότερο από προφανές πως ο Τούρκος καθηγητής επιχειρεί να εμφανίσει την Τουρκία ως ρυθμιστικό παράγοντα την ίδια στιγμή που καταρρέει ο ISIS, είτε η απαγορευτική δυνατότητα έκφρασης αντίθετης σκέψης από αυτή του Ερντογάν, είτε η απόπειρα ενίσχυσης -με κάποιο θετικό πρόσημο- της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής. Δυστυχώς, η Τουρκία μέσα σε μία θύελλα αλαζονείας και συνεχών αποτυχιών αγνοεί πως οι δύο ισχυρές δυνάμες του πλανήτη (ΗΠΑ - Ρωσία) έχουν αντίληψη της ισχύος τους και γνωρίζουν πάρα πολύ καλά πως η Τουρκία είναι μία χώρα που κινείται μεταξύ του επικίνδυνου και του ασταθούς συμμάχου, που έχει βλέψεις να καθίσει στο τραπέζι των ισχυρών ως νέα πλανητική δύναμη. Και με αυτό ως δεδομένο, γίνεται απολύτως σαφές πως οι τακτικές κινήσεις ΗΠΑ και Ρωσίας στο γεωπολιτικό παίγνιο που θα καθορίσει τη νέα τάξη πραγμάτων στη Μέση Ανατολή, όχι μόνο δεν μπορούν να συμπεριλάβουν την (επικίνδυνη και ασταθή σύμμαχο) Τουρκία, αλλά είναι πάρα πολύ πιθανό να συμφωνήσουν στην απόλυτη και παραδειγματική αποδυνάμωση έως και τον διαμελισμό της. Όσο για την Ευρώπη των πολιτικών νάνων και των αλαζόνων Γερμανών, έχει πολύ σημαντικότερα προβλήματα να επιλύσει (κινδυνεύει να διαλυθεί εξαιτίας της απόλυτης πολιτικής μεταστροφής που "τρώει τις σάρκες της") από το να εμπλακεί σε μία γεωπολιτική διαμάχη, τη στιγμή που δεν μπορεί να διαχειρισθεί τα όσα συμβαίνουν στο εσωτερικό της και αυτοεξευτελιζόμενη έχει φτάσει στο σημείο να ανέχεται (εξαιτίας των γερμανικών συμφερόντων) τους εκβιασμούς και τις απειλές του τούρκου προέδρου Ταγίπ Ερντογάν.

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

 

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση