Όταν το νερό πληρώνεται με αίμα

Γράφει ο Στέφανος Τσουλάκης

«Δια των χρημάτων κτήσιν πάντες οι πόλεμοι γίνονται», έλεγε ο Πλάτωνας, τονίζοντας πως οι πόλεμοι είχαν πάντα ως στόχο το κέρδος, παρ’ όλα τα χρήματα που ξοδεύονταν γι αυτούς. Οι διεθνείς αναλυτές αναφέρουν πως οι πόλεμοι τη νέα χιλιετία θα συμβαίνουν για το νερό, και οι έχοντες γνώση βλέπουν πως επιβεβαιώνονται οι δυσοίωνοι χρησμοί στη Συρία.

Δεν πάει πολύς καιρός, εξάλλου, από όταν ήρθαν στο φως οι αποκαλύψεις πως οι ΗΠΑ, μέσω της CIA, έχουν διαπράξει επτά πραξικοπήματα για να ανατρέψουν κυβερνήσεις οι οποίες δεν συμφωνούσαν με τα θέλω της «χώρας της ελευθερίας».

Τα τελευταία χρόνια η Συρία βίωσε μία από τις χειρότερες περιόδους ξηρασίας, ενώ η κλιματική αλλαγή έχει επιφέρει τρομακτική αλλαγή στον τρόπο ζωής των κατοίκων της Μέσης Ανατολής. Πράγματι, ο πρόεδρος της Συρίας, Μπασάρ αλ Άσαντ, δεν διαχειρίστηκε τους φυσικούς πόρους σωστά, με αποτέλεσμα οι αγρότες να προσπαθούν να βρουν τρόπους υδροδότησης των καλλιεργειών τους, μέσω γεωτρήσεων. Αποτέλεσμα αυτού ήταν η αύξηση των πηγαδιών σε 213.000, από 135.000 που ήταν το 1999, που συντέλεσε στην κάθετη μείωση του υδροφόρου ορίζοντα της Συρίας.

Το σκηνικό είχε στηθεί και όλοι περίμεναν την κατάλληλη στιγμή για να χτυπήσουν. Πράγματι, η «Αραβική Άνοιξη» που ξεκίνησε(;) ως νεανικό κίνημα από τις πλατείες εναντίον της καθεστηκυίας τάξης γρήγορα μετετράπη σε αυστηρό εμφύλιο σε όλη τη Μέση Ανατολή. Από κοντά οι ΗΠΑ, σαν έτοιμες από καιρό, έσπευσαν να εκμεταλλευτούν τη χρυσή ευκαιρία που τους ανοιγόταν.

Από τη στιγμή που εξασφάλισαν την πρόσβασή τους στα ενεργειακά αποθέματα της Ευρώπης, μέσα από τις επεμβάσεις τους για την απελευθέρωση των κρατών αυτών (βλ. Κόσοβο), αλλά και την επάνοδό τους στα τεκταινόμενα αραβικών χωρών στα οποία είχαν χάσει πρόσβαση, όπως στο Ιράκ, το Αφγανιστάν και τη Λιβύη, είχε έρθει πλέον η ώρα να εξασφαλίσουν και τη στρατηγική τοποθέτησή τους στις ελάχιστες υδροφόρες πηγές της Μέσης Ανατολής.

Με ακόμα ένα πρόσχημα την καταπίεση των μειονοτήτων από ένα βάρβαρο και απολυταρχικό καθεστώς, ετοιμάζουν την πολεμική τους μηχανή για ακόμα μία επέμβαση, ώστε μνα απελευθερωθεί ακόμα ένα κράτος.

Πως η Τουρκία επηρεάζει την περιοχή
Οι πρόσφατες εκλογές στην Τουρκία αναμένεται να ρίξουν περισσότερο λάδι στη φωτιά της Μέσης Ανατολής. Με τον Ταγίπ Ερντογάν να κερδίσει πανηγυρικά από τον πρώτο γύρο, έρχεται η επιβεβαίωση πως όσο και να καταπιέζεται ο τουρκικός λαός στα δυτικά παράλια και την Κωνσταντινούπολη, η σκληρή Ανατολία είναι που δίνει την πραγματική δύναμη στο καθεστώς.

Ο Ερντογάν, με το βλέμμα στραμμένο στα 100 χρόνια της Τουρκικής Δημοκρατίας, έχει ξεκινήσει μία σειρά έργων που απλώνονται σε όλα τα μήκη και πλάτη της τουρκικής επικράτειας. Έχοντας ως πρότυπο τον Κεμάλ Ατατούρκ, ο Ταγίπ Ερντογάν επιθυμεί να βάλει το όνομά του στο πάνθεον των μεγάλων τούρκων πολιτικών και να κάνει την Τουρκία κύρια δύναμη της Μέσης Ανατολής.

Οι συνεχιζόμενες διαμάχες στη Μέση Ανατολή, που ξεκίνησαν πριν από τρία χρόνια, έχουν δημιουργήσει μία σειρά συνθηκών που αφήνουν το πεδίο ελεύθερο για να αναδειχθεί η επόμενη μεγάλη δύναμη.

Με το νερό να είναι από τις πλέον προσοδοφόρες επενδύσεις, η Τουρκία εκμεταλλεύεται τα βασικά της όπλα. Τα φράγματα του Τίγρη και του Ευφράτη πλέον έχουν τεθεί στο επίκεντρο και καταδεικνύουν το status quo της περιοχής.

Η ροή του νερού του Ευφράτη έχε αποκλειστεί πλήρως από την πλευρά της Τουρκίας, κάνοντας ακόμα πιο δύσκολη τη διαβίωση στη Συρία, η οποία έχε εξαντληθεί από την προσπάθεια να συγκρατήσει τα υδροφόρα της αποθέματα, μετά την παρατεταμένη περίοδο ξηρασίας που έχει πλήξει την περιοχή.

Σύμφωνα με λιβανικές εφημερίδες, οι κινήσεις της Άγκυρας έχουν ρίξει τη στάθμη του νερού στη λίμνη Άσαντ κατά έξι μέτρα, ενώ έχουν αφήσει εκατοντάδες χιλιάδες Σύριους χωρίς πόσιμο νερό. Με την Τουρκία, όμως, να στερεί εκατομμύρια κυβικά νερού από τους πολίτες της Συρίας και του Ιράκ, δεν θα αργούσε να υπάρξει και η αντίδραση.

Οι μαχητές του ΙΚΙΛ έσπευσαν ήδη να προειδοποιήσουν την τουρκική κυβέρνηση, πως, αν δεν απελευθερώσει τη ροή των ποταμών, τότε θα υπάρξει αιματηρή αντίδραση.

Ο «άξονας του κακού» αρχίζει και μικραίνει
Οι ΗΠΑ είχαν στο στόχαστρο τις ανυπότακτες χώρες της Μέσης Ανατολής, δημιουργώντας αυτό που στη διεθνή πολιτική ορολογία λέγεται «άξονας του κακού». Οι αξιωματούχοι όμως, της Νέας Γης, είδαν τους αντιπάλους τους να εκπίπτουν από τις εξουσίες τους και να ανεβαίνουν άλλοι, πιο… αγαπητοί στους παροικούντες την Ουάσιγκτον.

Ο εμφύλιος στη Συρία διαμορφώνει μία νέα κατάσταση στην ευρύτερη περιοχή, η οποία αλλάζει συνεχώς τα τελευταία τέσσερα χρόνια, δημιουργώντας νέες καταστάσεις, στις οποίες οι ΗΠΑ ευελπιστούν να παίξουν έναν πιο δυναμικό ρόλο, ειδικότερα από τη στιγμή που η Ρωσία δείχνει να «μην καίγεται» ιδιαίτερα να διατηρήσει τα κεκτημένα της.

Σε αυτή την δίνη των αλλαγών, η Συρία βρίσκεται στον κυκεώνα ενός εμφύλιου πολέμου που έχει αφήσει πίσω του περισσότερους από 200.000 πρόσφυγες, ενώ η καταμέτρηση των νεκρών προκαλεί θλίψη και αποτροπιασμό.

Σε αυτή την χώρα με την πλούσια αλλά βασανισμένη ιστορία, κάποιοι επιμένουν να μεταχειρίζονται τις καταστάσεις προς ίδιον όφελος, παίζοντας τους παγκόσμιους αστυφύλακες…

Από την άλλη πλευρά, υπάρχουν τα τεράστια οφέλη από τη διαχείριση των αποθεμάτων του Τίγρη και του Ευφράτη, που βρίσκονται σε μία περιοχή άκρως εξαρτώμενη από το νερό. Σε μία περιοχή που επλήγη βαθύτατα και βάναυσα από την παρατεταμένη ξηρασία των περασμένων οκτώ ετών. Η Συρία του Άσαντ είναι μία «πυριτιδαποθήκη» με νερό, που θα μπορούσε να σώσει τη Μέση Ανατολή για τα επόμενα χρόνια.

Κάποιος πρέπει να το διαχειριστεί…

Πηγή εφημ. «Το Παρασκήνιο»


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

 

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση