Κίνδυνοι από τα ανοικτά σύνορα στο Αιγαίο

Γράφει ο Περικλής Νεάρχου
Πρέσβυς ε.τ.

Αν μία διμοιρία Τούρκων καταδρομέων ή ακόμη ένας λόχος ήθελε να αποβιβασθεί σε ένα Ελληνικό νησί στο Αιγαίο, δεν θα χρειαζόταν να καταβάλει μεγάλες προσπάθειες και να διατρέξει κινδύνους. Θα μεταμφιεζόταν σε λαθρομετανάστες και θα ανελάμβανε τη μεταφορά τους το Ελληνικό Λιμενικό Σώμα!
Το ακραίο αυτό παράδειγμα δείχνει σε ποιο σημείο έχει φτάσει η κατάσταση στο Αιγαίο και τα θέματα εθνικής ασφάλειας που τίθενται επιπλέον όλων των άλλων.

Οι κυβερνητικοί ιθύνοντες επαναλαμβάνουν συχνά ως στερεότυπη επωδό ότι η Ελλάδα είναι νησίδα σταθερότητας κοντά σε μία φλεγόμενη περιοχή. Προφανώς, σε σύγκριση με τη Συρία και το Ιράκ, η Ελλάδα είναι νησίδα σταθερότητας, όσο μπορεί να μιλά κανείς για σταθερότητα σε μία χώρα που βιώνει για έκτο χρόνο, μία τέτοια καταστροφική ύφεση, εσωτερική υποτίμηση και εκρηκτική ανεργία. Θα πρέπει όμως οι κυβερνητικοί ιθύνοντες να μεριμνούν επίσης για την προστασία αυτής της σταθερότητας.

Τα ανοικτά σύνορα όμως στο Αιγαίο είναι μέτρο προστασίας αυτής της σταθερότητας από ενδεχόμενη διείσδυση ακραίων Ισλαμιστών και δημιουργία πυρήνων Ισλαμιστικής δράσεως στην Ελλάδα;

Η απάντηση είναι η συνήθης. Οι Ευρωπαϊκές υποχρεώσεις της Ελλάδας, που απορρέουν από την εφαρμογή της περιβόητης οδηγίας της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για το άσυλο. Ξαναζούμε, με άλλα λόγια, το έργο που εκτυλισσόταν για πολύ καιρό στα σύνορα του Έβρου. Κατασκευάσθηκε, επιτέλους, ο φράχτης στον Έβρο, παρά τις διαμαρτυρίες διαφόρων ζηλωτών, που κατήγγειλαν ότι το έργο θα εμπόδιζε την πρόσβαση των προσφύγων και ότι θα παραβίαζε την Ευρωπαϊκή Οδηγία για το άσυλο. Ο φράχτης και τα άλλα συνοδευτικά μέτρα που πάρθηκαν, έφεραν αποτέλεσμα. Όπως αναμενόταν, όμως, αναζητήθηκε άλλος δρόμος. Η λαθρομετανάστευση γιγαντώθηκε στο Αιγαίο…

Εκτός τόπου και χρόνου
Με την εφαρμογή της Οδηγίας για το άσυλο, η αναχαίτιση και ο έλεγχος της λαθρομεταναστεύσεων είναι πρακτικά ανέφικτος. Οι δουλέμποροι δεν αναλαμβάνουν κανέναν κίνδυνο. Οδηγούν τους λαθρομετανάστες μέχρι τα Ελληνικά χωρικά ύδατα και μετά τους εγκαταλείπουν, αφού προηγουμένως τους έχουν δασκαλέψει, μόλις δουν το σκάφος του Ελληνικού Λιμενικού είτε να βυθίσουν την λαστιχένια βάρκα τους είτε να πέσουν στη θάλασσα, με σωσίβια που αγοράζουν προηγουμένως στις τουρκικές ακτές. Εάν η αποστολή περιλαμβάνει μεγάλο αριθμό λαθρομεταναστών και πολλά γυναικόπεδα, αρκεί η προώθηση του πρόχειρου πλεούμενου μέχρι τα Ελληνικά χωρικά ύδατα.

Οι τουρκικές αρχές είτε κάνουν στραβά μάτια είτε συμπράττουν απροκάλυπτα στην προώθηση των λαθρομεταναστών στην Ελλάδα. Η πολιτική αυτή είναι παλαιά και ασκείται απορρήτως από τις μυστικές υπηρεσίες της Τουρκικής Χωροφυλακής JITEM. Η πολιτική αυτή εξυπηρετεί τον στόχο της διασπάσεως της εθνικής συνοχής της Ελλάδας και της γεωπολιτικής μεταλλάξεως του Ελληνικού Εθνικού χώρου, με την εγκατάσταση ξένων πληθυσμών, ιδιαίτερα μουσουλμανικών.
Προσφάτως, υπεγράφη, κατ’ αρχήν, μεταξύ Τουρκίας και Ευρωπαϊκής Ενώσεως, συμφωνία για την επανεισδοχή στην Τουρκία των λαθρομεταναστών που εισέρχονται στην Ευρώπη από τα σύνορά της. Η Τουρκία απέσπασε ως αντάλλαγμα την κατάργηση για τους τούρκους υπηκόους της υποχρεώσεως θεωρήσεως (βίζας) και το δικαίωμα της ελεύθερης κυκλοφορίας στην Ευρώπη. Η συμφωνία αυτή θα τεθεί σε ισχύ από το 2017.

Όσοι νομίζουν ότι η συμφωνία αυτή έθεσε τις βάσεις για τη λύση του προβλήματος, σε τρία χρόνια , κάνουν λάθος. Η Τουρκία έχει έτοιμο το πρόσχημα της υπεκφυγής και της παρασπονδίας. Αφού όλοι οι λαθρομετανάστες παρουσιάζονται, για ευνόητους λόγους, ως πρόσφυγες, η Τουρκία μπορεί να επικαλεσθεί το πρόσχημα ότι δεν ζητούν άσυλο στην Τουρκία, αλλά στην Ευρώπη. Είναι αρμοδιότητα, επομένως, της Ευρώπης να τους δεχθεί και να εξετάσει το αίτημά τους.
Αντιλαμβάνεται κανείς, με την κατάσταση που επικρατεί σήμερα στη Μέση Ανατολή, πόσο δύσκολο είναι να πει ότι οι άνθρωποι που προέρχονται από την περιοχή αυτή, αλλά και από άλλες περιοχές που αντιμετωπίζουν προβλήματα, δεν είναι πρόσφυγες. Ο αριθμός των προσφύγων από τη Συρία, που έχουν καταφύγει σε γειτονικέ χώρες, ανέρχεται ήδη σε 3 εκατ. Ένα άλλο τρίτο του πληθυσμού της Συρίας, που περιλαμβάνει πολλά εκατομμύρια, έχει εγκαταλείψει τις εστίες του και είναι προσφυγοποιημένο εντός της χώρας. Ένας σημαντικός αριθμός προσφύγων από τη Συρία έχει καταφύγει και στην γειτονική Τουρκία. Η τελευταία κάνει ό,τι μπορεί για να τους προωθήσει προς την Ευρώπη.

Η Ευρωπαϊκή Οδηγία για το άσυλο είναι εκτός τόπου και χρόνου. Προορίζεται για σχετικά ήρεμους καιρούς, όταν τα αιτήματα ασύλου είναι περιορισμένα. Όταν μαίνονται πόλεμοι και ο αριθμός των προσφύγων ανέρχεται σε εκατομμύρια, η αντιμετώπιση του προβλήματος γίνεται με πολιτικές αποφάσεις.
Πρώτη μέριμνα είναι η περίθαλψη των προσφύγων είτε εντός της χώρας είτε σε γειτονικές χώρες, με στόχο την επανεγκατάστασή τους στις εστίες τους μόλις δημιουργηθούν οι κατάλληλες συνθήκες. Εάν είναι αναπόφευκτη, για λόγους ασφάλειας ή ζωής, η υποδοχή ενός μεγάλου αριθμού προσφύγων, το θέμα και το βάρος δεν αφήνεται στους ώμους της χώρας που λειτουργεί ως πύλη εισόδου. Συμφωνείται ένα σχέδιο αναλογικής κατανομής σε όλες τις χώρες – μέλη. Το ίδιο ισχύει και για όσους δεν είναι πρόσφυγες από εμπόλεμες περιοχές, αλλά επικαλούνται το άσυλο για να μπουν σε μία Ευρωπαϊκή χώρα, ελπίζοντας ότι δεν θα απελαθούν τελικά, λόγω της περίπλοκης διαδικασίας που προβλέπεται για την απέλασή τους και των ισχυρισμών που προβάλλουν, αφού έχουν καταστρέψει τα προσωπικά τους έγγραφα, ότι προέρχονται από άλλη χώρα από εκείνη από την οποία πράγματι κατάγονται.

Η Ευρωπαϊκή Οδηγία υποχρεώνει τη χώρα – μέλος να μην απωθεί, με διοικητική απόφαση, τους λαθρομετανάστες αυτούς στα σύνορα, αλλά να τους παραπέμπει στη χρονοβόρα δικαστική διαδικασία, που καταλήγει ουσιαστικά, λόγω του όγκου του προβλήματος, σε αδιέξοδο.
Το πρόβλημα επιτείνεται για την Ελλάδα από το γνωστό Σύμφωνο Δουβλίνο ΙΙ. Το τελευταίο εγκλωβίζει τους πρόσφυγες και τους λαθρομετανάστες στη χώρα πρώτης εισόδου, αφού παρέχει το δικαίωμα στις άλλες χώρες να επαναπροωθήσουν στην Ελλάδα όσου έχουν εισέλθει στο έδαφός τους από τη χώρα μας και έχουν νομιμοποιηθεί σε αυτήν.

Το τελευταίο είναι μία υπενθύμιση σε όσους προτείνουν, χωρίς να έχουν μελετήσει σε βάθος το πρόβλημα, ότι η λύση θα ήταν «να δώσουμε σε όλους χαρτιά για να φύγουν από την Ελλάδα»! Τα χαρτιά είναι αυτά ακριβώς που πιστοποιούν ότι οι λαθρομετανάστες αυτοί νομιμοποιήθηκαν στην Ελλάδα και ότι με βάση το Σύμφωνο Δουβλίνο ΙΙ, οι άλλες χώρες έχουν δικαίωμα να τους επαναπροωθήσουν εδώ.

Αλλαγή της Ευρωπαϊκής Οδηγίας ή Μονομερής Προσωρινή Αναστολή της
Η Ελλάδα δεν μπορεί να συνεχίσει να δέχεται παθητικά στο Αιγαίο την πλημμυρίδα των προσφύγων και των λαθρομεταναστών, με βάση την Ευρωπαϊκή Οδηγία για το άσυλο. Η Οδηγία αυτή είναι ανεδαφική και δημιουργεί τεράστιο πρόβλημα στη χώρα. Δεν μπορεί να καταργηθεί η εθνική συνοχή και η ασφάλειά της, με πρόσχημα το δήθεν Ευρωπαϊκό Άσυλο. Το μέγεθος του προβλήματος απαιτεί να τεθεί πάνω σε άλλη, καθαρά πολιτική βάση. Δεν είναι πλέον περιορισμένο ανθρωπιστικό θέμα, όπως υπολαμβάνεται από τη σχετική Ευρωπαϊκή Οδηγία.

Με το δεδομένο αυτό, η Ελλάδα πρέπει να θέσει επί τάπητος το πρόβλημα στις Βρυξέλλες, σε όλες τις πτυχές του. Μία από αυτές είναι η Ευρωπαϊκή Οδηγία για το άσυλο. Η Οδηγία αυτή πρέπει να αλλάξει. Να προσαρμοσθεί στα πραγματικά δεδομένα του προβλήματος και να μην ενθαρρύνει εμμέσως την λαθρομετανάστευση. Να προβλέπει πολιτικές λύσεις, όταν το πρόβλημα υπερβαίνει με τον όγκο του τις διαστάσεις ενός περιορισμένου ανθρωπιστικού θέματος.

Μία άλλη πτυχή είναι ο Κανονισμός του Δουβλίνου ΙΙ. Ο Κανονισμός αυτός είναι ετεροβαρής για την Ελλάδα. Είναι μία άλλη πληγή που επέφερε στη χώρα το δίδυμο Κώστας Σημίτης – Γιώργος Παπανδρέου. Αφού προηγουμένως πρωταγωνίστησαν για να επιβάλουν στη χώρα μία παράλογη πολιτική ανοχής της λαθρομεταναστεύσεως, έδωσαν μετά στους Ευρωπαίους εταίρους και κυρίως στη Γερμανία και τη Γαλλία, που πίεζαν για τον έλεγχο των συνόρων, τον Κανονισμό του Δουβλίνου ΙΙ. Ο Κανονισμός αυτός μετατρέπει τη χώρα σε ανάχωμα της λαθρομεταναστεύσεως για όλη την Ευρώπη και δημιουργεί εκρηκτική κατάσταση, σε συνδυασμό με τα άλλα υπάρχοντα προβλήματα. Οι οικονομικές ενισχύσεις από την Ευρώπη δεν μπορούν να είναι άλλοθι. Η Ελλάδα δεν ενδιαφέρεται για επιδότηση του εποικισμού της από λαθρομετανάστες.

Μία άλλη πτυχή είναι ρόλος της Τουρκίας. Η προηγούμενη Σουηδή Επίτροπος για θέματα Μεταναστεύσεως, Σεσίλια Μάλμστρομ, εκφράζοντας τη γνωστή πολιτική της χώρας της, που υπερθεματίζει επιδεικτικά σε θέματα ασύλου, καθώς επίσης και στην προώθηση της εντάξεως της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, έδωσε γενναιόδωρα στην Τουρκία την ελεύθερη κυκλοφορία των υπηκόων της στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Η ΕΕ πήρε, υποτίθεται, ως αντάλλαγμα τη συνεργασία της στον έλεγχο της λαθρομεταναστεύσεως.

Ποιος είναι σήμερα ο ρόλος της και πως διασφαλίζει η Ευρώπη τη συνεργασία αυτή;

Η ανάθεση στον σημερινό υπουργό Αμύνης της Ελλάδας, Δημήτρη Αβραμόπουλο, του χαρτοφυλακίου της Μεταναστεύσεως στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή, είναι μία ευκαιρία για την Ελλάδα να θέσει το πρόβλημα που αντιμετωπίζει με την λαθρομετανάστευση σε όλες τις πτυχές του και να απαιτήσει λύσεις. Σε αυτό μπορεί να έχει ισχυρό σύμμαχο την Ιταλία, που αντιμετωπίζει το ίδιο πρόβλημα, όπως και άλλες χώρες.

Πρέπει να τεθεί στις Βρυξέλλες καθαρά το δίλημμα. Εάν η Ευρώπη θέλει αυτές τις πολιτικές και αυτήν π.χ. την Οδηγία για το άσυλο, θα πρέπει επίσης να αναλάβει το κόστος. Δεν μπορεί να το αφήνει στη χώρα – πύλη εισόδου. Σε διαφορετική περίπτωση, η Ελλάδα δεν έχει άλλη επιλογή για την αυτοπροστασία της. Θα πρέπει να επαναφέρει τον εθνικό έλεγχο, επικαλούμενη τις έκτακτες περιστάσεις και το πρόβλημα εθνικής ασφάλειας.

Πηγή περιοδικό «Επίκαιρα», τεύχος 254


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

 

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση