Ο Τούρκος πιστεύει και εμπιστεύεται μόνο Τούρκο...
Έρευνα στην Τουρκία την οποία επέβλεψαν οι καθηγητές Αλί Τσάρκογλου του πανεπιστημίου Κος και Ερσίν Καλαΐκογλου του πανεπιστημίου Σαμπανσί διαπιστώνει ότι «η Τουρκία παραμένει έθνος συμμαζεμένο παρόλο που η κυβέρνηση της είναι πολύ δραστήρια. Ο Τούρκος φοβάται τις προκλήσεις και τις απειλές από το εξωτερικό. Έτσι βλέπει τους μετανάστες εχθρικά μολονότι επιφανειακά δείχνει ηρεμος--δείγμα κι αυτό του πόσο περιορισμένης αντίληψης για τον κόσμο είναι. Αυτοί που δεν μιλούν τη γλώσσα του είναι πηγή απειλής. Η έρευνα έδειξε ότι είμαστε περήφανοι για όσα έχουμε πραγματοποιήσει αλλά αυτό δεν σημαίνει τίποτε», λέγει ο κ. Τσάρκογλου.
Η έρευνα, η οποία έγινε στα πλαίσια μιας ευρύτερης μελέτης με τίτλο «Εθνικισμός, στην Τουρκία και στον κόσμο», δείχνει ότι «ο Τούρκος βλέπει μονό τον εαυτόν του, στερείται του αισθήματος της παγκόσμιας αλληλεγγύης. Βλέπει τις διεθνείς σχέσεις σαν κάτι πολύ περίπλοκο, του είναι εξαιρετικά δύσκολο να κατανοήσει τι συμβαίνει στον κόσμο εκτός αν ο Αρχηγός του δώσει τα πράγματα απλοποιημένα», εξηγεί ο καθηγητής. Και προσθέτει: «Ένα μεγάλο ποσοστό Τούρκων δεν έχει καμία άμεση επαφή με το εξωτερικό. Ο τουρκικός λαός στριφογυρίζει γύρω από την οικογένεια και τη γειτονιά, δεν του αρέσουν τα περα-από-αυτα. Γι αυτό και κάθε επίσημος τονίζει ότι "ο Τούρκος δεν έχει άλλον φίλο εξόν από τον Τούρκο».
Μολονότι η Τουρκία είναι ανοικτή στην διεθνή οικονομία η τουρκική κοινωνία «παραμένει πολύ επιφυλακτική. Σαν άτομο, ο Τούρκος είναι ανήσυχος για την οικονομία της αγοράς. Σχεδόν κανένας δεν είναι υπέρ της ιδιωτικοποίησης, δεν υποστηρίζει καθόλου τον περιορισμό της κρατικής εξουσίας, τον ρόλο της στο να καθορίζει. Αντίθετα, ο λαός θέλει δυνατή κυβερνητική παρέμβαση, το κράτος να κανονίζει την οικονομία του. Πιστεύει πως αν η οικονομία πάει καλά αυτό σημαίνει ότι το κράτος κάνει πράγματα σωστα. Υπάρχει δηλαδή ένα χάσμα ανάμεσα στην πραγματικότητα και σ' εκείνα που ο λαός πιστεύει. Ο Τούρκος είναι αρκετά αφελής. Όταν ακούει την ηγεσία να μίλα νιώθει περήφανος. Λ.χ. με το Μουντιάλ. Ο πρωθυπουργός δήλωσε ότι η Τουρκία πρέπει να είναι παρούσα. Ήταν εκεί χώρες με πληθυσμό 4 και 5 εκατομμύρια και η Τουρκία με τα 70 εκατομμύρια οφείλει να είναι εκεί. Είναι ένα επιχείρημα που παρακάμπτει τον συναγωνισμό και τον ανταγωνισμό και θεωρεί δικαίωμα δικό του να είναι εκεί επειδή έχει τον ίδιο πληθυσμό με την Γερμανία που ήταν εκεί».
Παρουσιάζοντας μερικά "πολύ χαρακτηριστικά" στοιχεία της τουρκικής νοοτροπίας τα οποία ανέδειξε η έρευνα ο καθηγητής κ. Τσάρκογλου παρατηρεί: "Ο Τούρκος δεν νιώθει να είναι κοντά στην Ευρώπη είτε στη Μέση Ανατολή. Μόνο στον εαυτό του είναι κοντά. Η παγκόσμια ταυτότητα είναι κάτι παράξενο για το τουρκικό μυαλο. Οι Τούρκοι είναι Τούρκοι και το περίεργο είναι ότι στο ερώτημα αν ο κόσμος θα ήταν καλύτερος αν όλοι ήταν Τούρκοι η απάντηση είναι ένα εντυπωσιακό ναι. Η αυτοκριτική είναι κάτι το άγνωστο εδώ".
Σε ερώτηση τι διαφέρει η Τουρκιά από τον υπόλοιπο κόσμο λέγει ότι η έρευνα έδειξε ότι «η εθνική μας ταυτότητα είναι πρωτίστως η θρησκευτική ταυτότητα. Εκείνο που κάνει έναν Τούρκο,Τούρκο δεν είναι τόσο η εθνότητα είτε η γλώσσα αλλά πρώτα και κύρια το ότι είναι μουσουλμάνος. Αυτό σημαίνει ότι η Τουρκία είναι χωρά ομογενής, ο κόσμος δεν αποδέχεται τις θρησκευτικές μειονότητες και το ότι αυτές έχουν δικαιώματα. Ο λαός αποδέχεται αυτή την δημοκρατία της επιβολής της πλειοψηφίας. Οι Τούρκοι πιστεύουν ότι δεν διέπραξαν τίποτε το κακό στο παρελθόν. Δεν έχουν ιστορική μνήμη ότι λ.χ. έχασαν τον Ψυχρό Πόλεμο ή τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Γιατί να ντρέπονται για κάτι; Αυτή είναι η γενική αντίληψη στη χώρα. Η μεγάλη μάζα δεν είναι συνηθισμένη να έχει μια σωστή, μια ανοικτή συζήτηση όπου ακούγεται και γίνεται σεβαστή η κάθε γνωμη. Είναι βέβαια σπάνιο να ακουστεί διαφορετική άποψη και όταν συμβεί να ακουστεί σχεδόν πάντοτε τιμωρείται σκληρά και αποσιωπάται. Για τον Τούρκο είναι πάντοτε καλύτερο να συμφωνεί με την επίσημη άποψη".
Πηγή "Το Βήμα"
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Αναρτήσεις
Γράψτε τα δικά σας σχόλια
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Θα σας παρακαλούσα να είστε κόσμιοι στους χαρακτηρισμούς σας, επειδή είναι δυνατόν επισκέπτες του ιστολογίου να είναι και ανήλικοι.
Τα σχόλια στα blogs υπάρχουν για να συνεισφέρουν οι αναγνώστες στο διάλογο. Η ευθύνη των σχολίων (αστική και ποινική) βαρύνει τους σχολιαστές.
Τα σχόλια θα εγκρίνονται μόνο όταν είναι σχετικά με το θέμα, δεν αναφέρουν προσωπικούς, προσβλητικούς χαρακτηρισμούς, καθώς επίσης και τα σχόλια που δεν περιέχουν συνδέσμους.
Επίσης, όταν μας αποστέλλονται κείμενα (μέσω σχολίων ή ηλεκτρονικού ταχυδρομείου), παρακαλείσθε να αναγράφετε τυχούσα πηγή τους σε περίπτωση που δεν είναι δικά σας. Ευχαριστούμε για την κατανόησή σας...