Συμφωνεί ή όχι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας με το διάταγμα Λοβέρδου;

• Όπως κάθε πολιτικό πρόσωπο, ο κύριος Παπούλιας μπορεί να παραιτηθεί αν διαφωνεί με τόσο σημαντικές αποφάσεις. Επιτέλους με τους καρφωμένους στις καρέκλες. Τόσο εθισμένοι πια με την εξουσία;

Την περασμένη Παρασκευή ο υπουργός εργασίας κ. Λοβέρδος επισκέφτηκε τον ΠτΔ προκειμένου να τον ενημερώσει για θέματα της αρμοδιότητάς του σχετικά με το γνωστό μνημόνιο.
Όπως πληροφορηθήκαμε από το διαδίκτυο και τα ΜΜΕ, κατά την υποδοχή του υπουργού ένας δημοσιογράφος ρώτησε τον κ. Παπούλια το εξής: “οι εργαζόμενοι πρσβλέπουν σε σας να μην υπογράψετε τουλάχιστον το άδικο μέτρο να μην αποζημιωνόμαστε όταν απολυόμαστε”.
Απαντώντας ο κ. Παπούλιας, λίγο αργότερα, …είπε το εξής: ”Να διαβάσετε καλύτερα τις αρμοδιότητες του Προέδρου στο Σύνταγμα”, εννοώντας προφανώς ότι οι αρμοδιότητές του, όπως αυτές καθορίζονται στο Σύνταγμα, δεν του επιτρέπουν να μην υπογράψει. Διαφορετικά δεν κατανοούμε τι νόημα θα είχε αυτή η αναφορά στις συνταγματικές του αρμοδιότητες.
Όμως ο λαός θέλει οπωσδήποτε να γνωρίζει τη γνώμη του Προέδρου του σε σχέση με το περιεχόμενο του συγκεκριμένου προεδρικού Διατάγματος. Θέλει να ξέρει αν συμφωνεί ή όχι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας με αυτό που υπογράφει.
Αυτό είναι πολύ σημαντικό.
Αν ο Ανώτατος Πολιτειακός παράγοντας συμφωνεί, τότε έχει καλώς, η ευθύνη της απόφασης είναι δική του, αλλά θα πρέπει και ο λαός να το γνωρίζει. Αν πάλι δεν συμφωνεί με το περιεχόμενο ενός τόσο σημαντικού για το λαό διατάγματος που υπογράφει, τότε τίθεται μείζον πολιτειακό ζήτημα ουσιαστικής λειτουργικότητας του πολιτικού συστήματος της Προεδρευόμενης Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας.
Αν συμβαίνει το δεύτερο, τότε έχουμε ένα πολιτικό σύστημα που ο ΠτΔ υπογράφει χωρίς να συμφωνεί, επειδή τον υποχρεώνει το Σύνταγμα, ο βουλευτής ψηφίζει, παρά το ότι διαφωνεί, γιατί αλλιώς θα διαγραφεί, ο υπουργός δεν μπορεί να διαφωνήσει γιατί θα αποπεμφθεί, ο λαός δεν ερωτάται γιατί θεωρείται ”ανώριμος”, ο πρωθυπουργός δεν μπορεί να κάνει αλλιώς. Μα τότε ποιος κυβερνά αυτό εδώ τον τόπο;
Υπενθυμίζουμε πάντως πως υπάρχει και το παράδειγμα του Προέδρου της Δημοκρατίας της Γερμανίας.

Πηγή

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση