Στέκεται η Γερμανία αλληλέγγυα με την Ελλάδα;

Ή επιδιώκει να εξευμενίσει και διευκολύνει τον Ερντογάν, τον εκκολαπτόμενο Χίτλερ της Τουρκίας;

Στις 7 Νοεμβρίου 1937, ο Χίτλερ, σε συνάντηση με τους ηγέτες των ενόπλων δυνάμεων της Γερμανίας, είπε: «Στόχος της Γερμανικής πολιτικής είναι να διασφαλίσει και να διατηρήσει τη φυλετική κοινότητα και να την διευρύνει. Είναι λοιπόν ζήτημα χώρου».

Ο λαός της Γερμανίας έχει «το δικαίωμα μεγαλύτερου χώρου διαβίωσης από ότι οι άλλοι λαοί… Επομένως, το μέλλον της Γερμανίας εξαρτάται εξ ολοκλήρου από την επίλυση της ανάγκης μεγαλύτερου χώρου».

Ο Ερντογάν έχει επανειλημμένα δηλώσει ότι η Τουρκία «είναι συνέχεια της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας» και αποκαλεί μεγάλα τμήματα της Ανατολικής Μεσογείου που ανήκουν στην Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ) της Ελλάδας και της Κύπρου « Γαλάζια Πατρίδα» της Τουρκίας.

Το 2016, ο Ερντογάν είπε: πολλά Ελληνικά νησιά στο ανατολικό Αιγαίο «ήταν δικά μας. Έχουμε εκεί τα μνημεία μας και τα τζαμιά μας». Φυσικά, ο Ερντογάν απέφυγε να πει στους Τούρκους – πολλοί από τους οποίους έχουν υποστεί πλύση εγκεφάλου με τη δύναμη του σπαθιού – ότι η γη που καλείται σήμερα Τουρκία, ήταν η γη των Ελλήνων για χιλιάδες χρόνια πριν Τούρκοι να εμφανιστούν στη περιοχή. Απέφυγε να τους πει ότι όπου και να στρέψει κανείς τα μάτια του στη Τουρκία, θα δει μνημεία των Ελλήνων και εκκλησίες των Ελλήνων, όπως η Αγία Σοφία που πρόσφατα την μετέτρεψε ο Ερντογάν σε τζαμί.


Τον Δεκέμβριο του 2017, ο Ερντογάν ανέφερε ότι «μερικές λεπτομέρειες» της Συνθήκης της Λωζάνης είναι «ασαφείς» και ότι ίσως χρειάζεται να επανεξεταστούν. Στη συνέχεια, φρόντισε να παρουσιαστούν στην τουρκική τηλεόραση χάρτες με τα σημερινά σύνορα της Τουρκίας να επεκτείνονται μέσα στην Ελλάδα, στη Βουλγαρία, Αρμενία, Ιράκ και Συρία. Να σημειωθεί ότι η Συνθήκη της Λωζάνης καθορίζει τα μόνιμα σύνορα της μετα-Οθωμανικής Τουρκίας με τις γειτονικές της χώρες.

Τον Νοέμβριο του 2019, κατά παράβαση του Διεθνούς Δικαίου της Θάλασσας, η Τουρκία υπέγραψε με την κυβέρνηση της Λιβύης που εδρεύει στην Τρίπολη, συμφωνία που επιδιώκει τη δημιουργία αποκλειστικής οικονομικής ζώνης που εκτείνεται από τη νότια ακτή της Τουρκίας στη βορειοανατολική ακτή της Λιβύης. Αυτή η συμφωνία παραβιάζει τα δικαιώματα ΑΟΖ της Ελλάδας και της Κύπρου στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο.

Όπως ο Χίτλερ, ο Ερντογάν ονειρεύεται έναν «μεγαλύτερο χώρο» για την Τουρκία και επιδεικνύει τις προθέσεις του να αρπάξει αυτόν τον χώρο από γειτονικές χώρες όπως η Ελλάδα και η Κύπρος – δύο χώρες μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης – με τη χρήση πολεμικής βίας.

Στις 10 Αυγούστου 2020, εκπρόσωπος του Υπουργείου Εξωτερικών των ΗΠΑ δήλωσε: «Οι Ηνωμένες Πολιτείες ανησυχούν βαθιά για τα δηλωμένα σχέδια της Τουρκίας να προβεί σε έρευνες για φυσικούς πόρους σε περιοχές της Ανατολικής Μεσογείου όπου η Ελλάδα και η Κύπρος έχουν νόμιμες διεκδικήσεις. Τέτοιες δραστηριότητες είναι προκλητικές και αυξάνουν την ένταση στην περιοχή».

Στις 19 Αυγούστου 2020, ο Πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Charles Michel, εκφράζοντας την υποστήριξη της ΕΕ προς την Ελλάδα και την Κύπρο, δήλωσε: «Ανησυχούμε όλο και περισσότερο για την αυξανόμενη ένταση, και το Συμβούλιο της ΕΕ τόνισε την επείγουσα ανάγκη για αποκλιμάκωση. Εκφράσαμε την πλήρη αλληλεγγύη μας προς την Ελλάδα και την Κύπρο και υπενθυμίσαμε και επιβεβαιώσαμε τα προηγούμενα συμπεράσματά μας για τις παράνομες γεωτρητικές δραστηριότητες» της Τουρκίας.

Αυτές και άλλες παρόμοιες λεκτικές αντιδράσεις των ΗΠΑ και της ΕΕ δεν απέτρεψαν τον Ερντογάν, αλλά τον ενθάρρυναν να γίνει περισσότερο επιθετικός. Η “ρομαντική σχέση” του προέδρου των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ με τον Ερντογάν έχει αποτρέψει την επιβολή των κυρώσεων κατά της Τουρκίας που προβλέπει ο Αμερικανικός νόμος “Αντίκρουση των Αντιπάλων της Αμερικής με Επιβολή Κυρώσεων” (Countering America’s Adversaries Through Sanctions Act).

Στην απαίτηση της Ελλάδας και της Κύπρου να επιβληθούν κυρώσεις κατά της Τουρκίας, στις 27 Φεβρουαρίου 2020, το Συμβούλιο της ΕΕ επέβαλε τη κωμική κύρωση εναντίον 2 Τούρκων υπηκόων για τη συμμετοχή τους σε μη εξουσιοδοτημένες γεωτρητικές δραστηριότητες στην Ανατολική Μεσόγειο.

Στις 23 Ιουλίου 2020, ο Γάλλος πρόεδρος Εμμανουήλ Μακρόν δήλωσε: «Στέκομαι πλήρως πίσω από την Κύπρο και την Ελλάδα ενόψει των Τουρκικών παραβιάσεων της κυριαρχίας τους. Είναι απαράδεκτο να παραβιάζεται και να απειλείται ο θαλάσσιος χώρος των κρατών μελών» ( της ΕΕ). «Σε αυτούς που προβαίνουν σε αυτές τις ενέργειες πρέπει να επιβληθούν κυρώσεις». Η ΕΕ είναι ο μεγαλύτερος εμπορικός εταίρος της Τουρκίας και η ΕΕ μπορεί να επιβάλει κυρώσεις στην Τουρκία που έχουν παραλυτικές συνέπειες στην οικονομία της.

Στις 14 Αυγούστου 2020, η Γερμανία διαφώνησε με την Ελλάδα για τα μέτρα που πρέπει να ληφθούν κατά της Τουρκίας. Η Γερμανία πιέζει την Ελλάδα για διαπραγματεύσεις με την Τουρκία, και στις 25 Αυγούστου 2020, ο υπουργός Εξωτερικών της Γερμανίας Heiko Maas είπε ότι ήρθε στην Αθήνα με δύο μηνύματα «Το ένα μήνυμα είναι η Ελλάδα έχει τη σταθερή αλληλεγγύη της Γερμανίας και ολόκληρης της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Το άλλο – εξίσου σημαντικό – μήνυμα είναι ότι αυτό που τώρα χρειαζόμαστε απολύτως και αμέσως είναι σήματα αποκλιμάκωσης και ετοιμότητας για διάλογο».

Το δόγμα της «Γαλάζιας Πατρίδας» της Τουρκίας παραβιάζει τα δικαιώματα της Ελλάδας στην ΑΟΖ της, όπως προβλέπονται στη Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για τη Θάλασσα, και η Ελλάδα έχει τονίσει ότι είναι έτοιμη να υπογράψει με την Τουρκία συμφωνία για την υποβολή οποιασδήποτε διαφοράς επί του θέματος στο Διεθνές Δικαστήριο. Στις 25 Αυγούστου 2020, ο υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας, Μεβλούτ Καβούσογλου, χαρακτήρισε την πρόταση της Ελλάδας «μαξιμαλιστική προσέγγιση» του θέματος και είπε ότι η Τουρκία αναμένει από την ΕΕ να ενεργήσει σαν «έντιμος και αντικειμενικός» μεσολαβητής.

Ο χαρακτηρισμός της πρότασης της Ελλάδας από την Τουρκία ως «μαξιμαλιστική προσέγγιση» του θέματος, καταδεικνύει σαφέστατα ότι η Τουρκία επιδιώκει υπό την απειλή του πολέμου να πάρει από την Ελλάδα περισσότερα από ότι μπορεί να πάρει από την επίλυση του θέματος στο Διεθνές Δικαστήριο. Και αυτά τα περισσότερα είναι είτε σε βάρος των δικαιωμάτων της Ελλάδας στην ΑΟΖ της, είτε σε βάρος των κυριαρχικών δικαιωμάτων της.

Εάν η δήλωση της Γερμανίας ότι η Γερμανία και η ΕΕ «στέκονται στην Ελλάδα με σταθερή αλληλεγγύη» είναι ειλικρινής, αυτό σημαίνει ότι η Γερμανία και η ΕΕ: πρώτον, δεν αποδέχονται τις πιέσεις της Τουρκίας εναντίον της Ελλάδας – με την απειλή πολέμου – για να παραχωρήσει η Ελλάδα στην Τουρκία δικαιώματά της στην ΑΟΖ της ή μέρος κυριαρχικών δικαιωμάτων της, και δεύτερον, υποστηρίζουν την πρόταση της Ελλάδας να παραπεμφθεί το ζήτημα στο Διεθνές Δικαστήριο.

Ο Καβούσογλου δήλωσε ότι η Τουρκία αναμένει από την ΕΕ να ενεργήσει ως «ειλικρινής και αντικειμενικός» διαμεσολαβητής. Και πάλι, εάν η δήλωση ότι η Γερμανία και η ΕΕ «στέκονται στην Ελλάδα με σταθερή αλληλεγγύη» είναι ειλικρινής, η ΕΕ δεν μπορεί να είναι διαμεσολαβητής μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας σε διαπραγματεύσεις όπου η Ελλάδα θα αναγκαστεί να δώσει στην Τουρκία για να αποφύγει τις συνέπειες ενός πολέμου.

Ένας διαμεσολαβητής δεν μπορεί να είναι αλληλέγγυος με ένα από τα εμπλεκόμενα μέρη. Το να ενεργείς ως διαμεσολαβητής και να υποστηρίζεις τις θέσεις ενός από τα μέρη της διαμεσολάβησης είναι μια αντίφαση. Ο διαμεσολαβητής είναι διευκολυντής, που δεν έχει καμία εξουσία να δώσει λύση στη διαφορά, είναι ένα τρίτο ουδέτερο μέρος και ουδετερότητα σημαίνει ότι δεν υποστηρίζει – δεν είναι αλληλέγγυο με – ένα από τα μέρη που έχουν προσφύγει στη διαμεσολάβηση. Προφανώς, ο Ερντογάν, χρησιμοποιώντας την ΕΕ ως διαμεσολαβητή, προσπαθεί να διαιρέσει την ΕΕ και να την καταστήσει άχρηστη στα μέλη της σε ζητήματα ζωτικής σημασίας.

Τότε, τι νόημα έχει η προσπάθεια της Γερμανίας να φέρει την Ελλάδα σε διαπραγματεύσεις με την Τουρκία; Ποια είναι η έννοια της αλληλεγγύης εάν η Ελλάδα έχει να αντιμετωπίσει την Τουρκία στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων όπου η επιλογή είναι είτε να δώσει αρκετά για να ικανοποιηθεί η Τουρκία – ο θύτης – ή να αντιμετωπίσει τις συνέπειες ενός πολέμου;

Εάν η δήλωση της Γερμανίας για την αλληλεγγύη προς την Ελλάδα είναι ειλικρινής, θα πρέπει να δηλωθεί ξεκάθαρα ότι η Γερμανία υποστηρίζει την πρόταση της Ελλάδας και θα υποστηρίξει την Ελλάδα σε οποιαδήποτε απειλή πολέμου από την Τουρκία. Εάν η Γερμανία και η ΕΕ πραγματικά «στέκονται στην Ελλάδα με σταθερή αλληλεγγύη», θα πρέπει να καταστεί σαφέστατα ότι στέκονται αλληλέγγυοι στην Ελλάδα στην υπεράσπιση των χερσαίων και θαλασσίων συνόρων της που είναι και τα σύνορα της ΕΕ.

Στέκεται η Γερμανία με αλληλεγγύη στην Ελλάδα ή παίζει το παιχνίδι του εκκολαπτόμενου Χίτλερ της Τουρκίας, επειδή θέτει τα βραχυπρόθεσμα οικονομικά της συμφέροντα πάνω από τα συμφέροντα της Ευρωπαϊκής Ένωσης; Είμαστε στην αρχή μιας διαδικασίας που υπενθυμίζει τη συμφωνία του Μονάχου με τον Χίτλερ;

Με την υπογραφή της συμφωνίας του Μονάχου, οι σύμμαχοι της Τσεχοσλοβακίας – Μεγάλη Βρετανία και Γαλλία – έθεσαν στην Τσεχοσλοβακία το δίλημμα, ή να παραχωρήσει την περιοχή της Sudetenland στη Γερμανία για να διατηρηθεί η ειρήνη στην Ευρώπη, ή να αντιμετωπίσει μόνη της έναν πόλεμο με τη Γερμανία. Η Τσεχοσλοβακία υπέκυψε και έκανε την παραχώρηση στη Γερμανία, αλλά η ειρήνη στην Ευρώπη δεν διατηρήθηκε. Ένα χρόνο αργότερα, ο Χίτλερ προσάρτησε το υπόλοιπο της Τσεχοσλοβακίας.

Κώστας Τζάνος
HellasJournal


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση