Έβαλαν τον πήχη ψηλά και πέρασαν από κάτω...

Ούτε θρίαμβος ούτε πανωλεθρία.Ούτε “αρίστη'' όπως την αποκάλεσε ο υπουργός Επικρατείας κ. Γεραπετρίτης ούτε φιάσκο όπως έσπευσε να την χαρακτηρίσει η αξιωματική αντιπολίτευση. Ακόμα κι όσοι δεν ασχολούνται συστηματικά με την εξωτερική πολιτική και την διπλωματία μπορούσαν να αντιληφθούν ότι μετά τη δολοφονία Σουλεϊμανί, είχαν αλλάξει δραματικά οι συνθήκες της συνάντησης Τράμπ - Μητσοτάκη.

Όταν όλος ο κόσμος αναγκάζεται να παρακολουθήσει τις εξελίξεις γύρω από τον επαπειλούμενο πόλεμο ανάμεσα στις ΗΠΑ και το Ιράν, είναι μάλλον αφελές να περιμέναμε ότι ο αμερικανός πρόεδρος θα πήγαινε στην συνάντηση με... ζωηρό ενδιαφέρον να πληροφορηθεί τις θέσεις της Ελλάδας για το σύμφωνο Τουρκίας Λιβύης και να εκφράσει τον αποτροπιασμό του για τις κινήσεις του Ερντογάν. Πολύ περισσότερο που η Τουρκία συνορεύει με το Ιράν και διατηρεί σχέσεις μαζί του...

Μια συζήτηση που έχει νόημα να γίνει είναι αν υπήρχαν περιθώρια να αναβληθεί η συνάντηση. Οι αμερικανοί δημοσιογράφοι που είχαν πάνω από δέκα πέντε μέρες να συναντήσουν τον Τραμπ κι ενώ είχε μεσολαβήσει η δολοφονία του ανώτατου Ιρανού στρατιωτικού ήταν φυσικό να αγνοήσουν τον έλληνα πρωθυπουργό και να απευθυνθούν στον αμερικανό πρόεδρο αποκλειστικά. Έτσι, όσα προσπάθησε να ψελλίσει ο κ. Μητσοτάκης είτε δεν έφτασαν μέχρι τα αυτιά του αμερικανού προέδρου είτε τα προσπέρναγε με ένα νεύμα όπως η... χαριτωμένη υπενθύμιση πως η Ελλάδα εκπληρώνει τις οικονομικές υποχρεώσεις της προς το ΝΑΤΟ...


Στην προκειμένη περίπτωση υπάρχουν πράγματα που αξίζει να σχολιαστούν σχετικά με την προετοιμασία της συνάντησης από την διπλωματία της χώρας μας και την προσαρμογή της στις εξελίξεις της τελευταίας στιγμής. Η επιμονή του κ. Μητσοτάκη να τονίζει στον αμερικανό πρόεδρο πόσο “προβλέψιμος” είναι ο ίδιος και η κυβέρνησή του σαν σύμμαχος ήταν από αχρείαστη ως επιζήμια. Αναρωτηθείτε πόσο σημαντικός μπορεί να είναι ακόμα και ένας σύμμαχος όταν αυτός είναι προβλέψιμος και εκ των προτέρων συναινών σε ότι αποφασίζει και εκτελεί ο έτερος σύμμαχος. Εδώ κολλάει και η διαβεβαίωση του κ. Μητσοτάκη ότι η κυβέρνησή του και η χώρα μας συμφωνεί με την δολοφονία του Σουλεϊμανί. Ολα αυτά δεν συνιστούν καλή προετοιμασία μιας κορυφαίας συνάντησης.

Όταν υπάρχει μια διαπραγμάτευση τότε αυτός που θα βγει χαμένος είναι ο προβλέψιμος. Αυτός που τα έχει δώσει όλα εκ των προτέρων. Όταν ο Ντόναλντ Τραμπ διεκδικούσε την προεδρία είχε δηλώσει σε μια ομιλία του: “Ως έθνος πρέπει να γίνουμε περισσότερο απρόβλεπτοι. Τώρα είμαστε απολύτως προβλέψιμοι. Λέμε τα πάντα. Στέλνουμε στρατεύματα και οργανώνουμε συνεντεύξεις Τύπου. Πρέπει να γίνουμε απρόβλεπτοι. Κι αυτό πρέπει να ξεκινήσει από τώρα”. Τουλάχιστον για αυτή τη δήλωση θα έπρεπε να έχουν ενημερώσει τον κ. Μητσοτάκη οι επιτελείς του ώστε να αποφύγει την περιττή διαβεβαίωση νομιμοφροσύνης. Κανείς δεν τον κατηγόρησε εξάλλου για ανυπάκουο και απρόβλεπτο. Ούτε αυτόν ούτε τον προκάτοχό του κ. Τσίπρα...

Η προσπάθεια που έγινε για να εξωραϊστούν τα αποτελέσματα της συνάντησης ήταν περισσότερο ατυχής. Ως επιτεύγματά της προβλήθηκαν οι φιλόφρονες λόγοι του αμερικανού προέδρου για την ελληνική οικονομία. Ο πρόεδρος Τραμπ επανέλαβε όσα είχε πει και στον Τσίπρα στη συνάντηση που είχαν (μετά συνεντεύξεως Τύπου) στον Λευκό Οίκο. Η κατάργηση του γραφείου του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου ήταν αναμενόμενη. Το γραφείο θα έκλεινε ανεξάρτητα από την επίσκεψη του πρωθυπουργού στις ΗΠΑ. Το ότι υποβάλαμε αίτημα να μπούμε στο πρόγραμμα των F 35 (που είχαμε αρνηθεί αρχικά) σημαίνει ανάμεσα σε άλλα ότι θα πληρώσουμε εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ για αεροπλάνα που θα παραλάβουμε σε περίπου δέκα χρόνια...

Γιώργος Χελάκης
Πρώτο Θέμα


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση