Τώρα αρχίζουν τα δύσκολα για την Τουρκία στη Συρία

Πέρασε ήδη ένας μήνας και το μόνο που επέτυχε ο τουρκικός στρατός είναι να εισβάλλει σε μερικά χωριά του Αφρίν, τα οποία ήταν ανυπεράσπιστα

Η εμπλοκή του συριακού στρατού και στο Άφριν, αλλάζει τα δεδομένα για την Τουρκία, τα οποία δεν ήσαν γι’ αυτήν και τόσο ευχάριστα. Από τον περίπατο, ή την επιχείρηση των τριών ημερών που προανήγγειλαν τα φιλοκυβερνητικά Μέσα, πέρασε ήδη ένας μήνας, και το μόνο που επέτυχε ο τουρκικός στρατός είναι να εισβάλλει σε μερικά χωριά της περιοχής, τα οποία ήσαν ανυπεράσπιστα.

Και αυτά συνέβησαν παρ’ όλο που όλες οι εμπλεκόμενες δυνάμεις της έδωσαν το πράσινο φως για την εισβολή, με τους Ρώσους να έχουν αποσύρει από καιρό τους στρατιώτες τους από το Άφριν, με τους Αμερικανούς να της απαγορεύουν μόνον την αναγγελθείσα πορεία της προς την Μανμπίτζ, τους Ιρανούς να προβαίνουν σε ρητορικές καταγγελίες, και τον Άσαντ να σκέπτεται έναν ολόκληρο μήνα, αν προτιμά την ενδυνάμωση των Κούρδων στην περιφέρεια Χαλεπίου, ή να αφήσει τους Τούρκους να τους εκδιώξουν.

Βεβαίως, η λήψη απόφασης περί του πρακτέου από τον Άσαντ, δεν είναι τόσο απλή, επειδή μετά την εμπλοκή του στρατού της Συρίας, δεν είναι βέβαιο αν θα αποχωρήσει η Τουρκία ή θα προβεί σε γενίκευση του πολέμου κατά της Συρίας. Κι αυτό δεν είναι πρόβλημα που απασχολεί μόνον τον Άσαντ αλλά ιδίως την Τουρκία.

Η κατάσταση στην Μέση Ανατολή είναι πολύ συγκεχυμένη, όσο αφορά τις συμμαχίες και τις αντιπαλότητες. Αμερικανοί και Ρώσοι συμμαχούν σε μια περιοχή, και φέρονται αντίπαλοι σε άλλη, μέχρι του σημείου να μετρά νεκρούς η Ρωσίας μετά από αμερικανικό βομβαρδισμό στρατευμάτων, μεταξύ των οποίων ήταν και ρωσική μονάδα.

Από την άλλη, το Ιράν φέρεται σύμμαχος με τους Τούρκους, φοβούμενο μήπως αντιμετωπίσει στο εγγύς μέλλον εξέγερση των εκεί Κούρδων, αλλά με κανένα τρόπο δεν θα επιτρέψει πτώση του καθεστώτος Άσαντ χάρις στο οποίο οι ιρανικές δυνάμεις βρίσκονται πολύ κοντά στο Ισραήλ. Την ίδια ανάγκη διατήρησης του καθεστώτος Άσαντ έχουν και οι Ρώσοι, για μόνιμη παραμονή τους στη Μ. Ανατολή, τόσο με το ναυτικό όσο και με την πολεμική αεροπορία.

Και κοντά σε όλα αυτά, η τουρκική εισβολή έφερε τις δύο πλευρές, Άσαντ και Κούρδους, εκεί που αντιμάχονταν επειδή τα κίνητρα και οι επιδιώξεις τους είναι διαφορετικές, να βρεθούν συμπολεμιστές, προφανώς με την μεσολάβηση κάποιων δυνάμεων και με δέσμευση για τα δεδομένα μετά την επιδιωκόμενη απόκρουση των τουρκικών δυνάμεων.

Πάντως, η εμπλοκή των Σύρων αφαιρεί, ή τουλάχιστον εξασθενεί επί πολύ, το επιχείρημα των Τούρκων, ότι η εισβολή τους είχε σκοπό την εξάρθρωση των τρομοκρατών, όπως χαρακτηρίζει τους Κούρδους του YPG/PYD. Με την ανάληψη της διοίκησης του Άφριν από τον στρατό της χώρας, εναντίον τίνος θα πολεμά; Αφαιρεί ταυτοχρόνως και από Αμερικανούς, Ρώσους και Ιρανούς το υποκριτικό επιχείρημα ότι οι Τούρκοι πολεμούν τζιχαντιστές, αλλά και αναγνώριζαν ότι η Τουρκία δικαίως ανησυχεί για την ασφάλεια των νοτίων συνόρων της, σε τυχούσα δημιουργία ανεξάρτητου κουρδικού κράτους.

Πρέπει τώρα, οι προπαγανδιστικοί μηχανισμοί όλων των κρατών να εξεύρουν νέα επιχειρηματολογία αν η Τουρκία εμπλακεί σε σύρραξη με τον στρατό του Άσαντ. Και αυτό είναι πιθανόν, επειδή τυχούσα επιστροφή των τουρκικών στρατευμάτων οίκαδε, δύσκολα θα εξηγηθεί ως επιτυχία στο εσωτερικό της Τουρκίας, με τους Τούρκους να είναι πεπεισμένοι πως η κατάληψη του Άφριν είναι θέμα χρόνου.

Δεν γνωρίζω, αν τα νέα δεδομένα έχουν σχέση και με τον εμβολισμό του πλοίου του Λιμενικού μας στο Αιγαίο, ή την παρεμπόδιση του γεωτρύπανου στην Κύπρο. Αν δηλαδή, μας έστειλε κάποιο μήνυμα η Τουρκία, ότι δεν πρέπει να υποθέσουμε πως η μεταφορά στρατευμάτων της στη Συρία, την καθιστά αδύναμη στα άλλα μέτωπα. Είναι γνωστή άλλωστε η θεωρία των Τούρκων περί 2,5 πολέμων. Να μπορεί δηλαδή να διεξάγει ταυτοχρόνως δύο πολέμους, και έναν… μισό, εννοώντας προφανώς στο εσωτερικό της.

Δεν αποκλείεται, αναμένοντας την εμπλοκή του στρατού της Συρίας, θέλει ο Ερντογάν να μετατοπίσει την προσοχή στις εύκολες νίκες που διεξήγε στο Αιγαίο και την Κύπρο. Επ’ αυτού, πόσο πικρές είναι οι διαπιστώσεις του αισιόδοξου υπουργού Ν. Κοτζιά, που θα επιλύσει όλα μας τα προβλήματα με διάλογο, όταν δήλωνε, με την επίσκεψη Ερντογάν, που μόνον ο ίδιος την θεωρεί θετική:
«Εμείς είμαστε έτοιμοι και σοβαροί να αντιμετωπίσουμε αυτές τις προκλήσεις και στο επίπεδο της ψυχραιμίας και στο επίπεδο της άμεσης αντίδρασης» και τόνισε ότι «δεν υπάρχει καμία πρόκληση της Τουρκίας» σε όλα τα επίπεδα «που να μην έχει την κατάλληλη απάντηση. Αυτό που εμείς κάνουμε ως διπλωμάτες είναι να επιδεικνύουμε ψυχραιμία, υπομονή και μακρά πνοή». Μπορεί άραγε να πει, ποια ήταν η άμεση αντίδραση και η κατάλληλη απάντηση στο πρόσφατο περιστατικό στα Ίμια;

Μακεδών
Voria


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση