Αναγκαία όσο ποτέ η δημιουργία Ελληνικού Συμβουλίου Εθνικής Ασφάλειας

Η τρέχουσα πολιτική ρευστότητα οδηγεί στην αναγκαιότητα δημιουργίας αυτού του ανώτατου θεσμικού οργάνου

Γράφει ο Ιωάννης Θ. Μάζης
Καθηγητής του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών

Η πανταχόθεν διαπιστουμένη και οσημέραι εντεινομένη πολιτική ρευστότης εις το ελληνικόν πολιτικόν σκηνικόν, η κινουμένη άμμος των συνεργασιών, αντιπαραθέσεων, γενέσεων, υπονομεύσεων, οξύνσεων, αποχωρήσεων και συνενώσεων ομάδων προσώπων και πολιτικών φορέων, αποτελούν μία άκρως ανησυχητικήν πραγματικότητα δια την Ελλάδα. Την Ελλάδα της βαθυτάτης και δυσχερώς αντιμετωπιζομένης κρίσεως των ιδίων των κρατικών δομών, άρα και των αντίστοιχων κέντρων λήψεως αποφάσεων και σχεδιασμού σταθεράς, σαφούς και κοινοβουλευτικώς εγκεκριμένης εθνικής στρατηγικής.

Ουδείς δύναται να αποκλείσει το ενδεχόμενον της καταλήξεως του ελληνικού πολιτικού στερεώματος εις καθεστώς μονίμου ασταθείας και ρευστότητος, ζημιογόνων για το πάσης φύσεως μέλλον της χώρας. Ενδεχόμενονο, το οποίον θα θέσει εν κινδύνω –πέραν των άλλων- την Εθνικήν Ασφάλειαν και ακεραιότητα, ιδιαιτέρως δε κατά την παρούσαν συγκυρίαν, όπου διακυβεύονται σημαντικότατα στρατηγικά συμφέροντα εις την Μακεδονίαν μας, την Θράκην, το Αιγαίον, όπως και εις την –κατά Νταβούτογλου- Ν/Α Μεσόγειον, δηλαδη το Σύμπλεγμα της Μεγίστης (Μεγίστη, Ρω, Στρογγύλη και 13 εξαρτηματικοί νήσοι), κοντολογίς το ζήτημα της ελληνο-κυπριακο-αιγυπτιακής ΑΟΖ και τους συναρτωμένους με αυτήν υδρογονάνθρακες, αλλά και τις διαδρομές ενεργειακών διελεύσεων.

Ιδιαιτέρως, λοιπόν, κατά την περίοδον όπου οφείλουν να χαραχθούν μετά σταθερότητος, σαφώς και λεπτομερώς άξονες στρατηγικής συνεργασίας

1. Με την Αιγυπτιακή Δημοκρατία

2. Με τα λοιπά κράτη της Ν/Α Μεσογείου

3. Και κυρίως με το κράτος του Ισραήλ και την Κυπριακή Δημοκρατίας σε όλους τους τομείς.

Ιδιαιτέρως, όταν επί τέλους πρέπει να ορισθεί μία σταθερή, σαφής και αξιόπιστη –χωρίς παλινδρομήσεις- προς τους βορειο-ατλαντικούς εταίρους μας και συνάμα αποδοτική για την χώραν, πολιτική Εθνικής Ασφαλείας και Αμύνης στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ αλλά και της Ε.Ε.

Η επίτευξις όμως όλων των ανωτέρω κατά την υπάρχουσα, και επί μακρόν συνεχισθησομένη ως διαφαίνεται, περίοδον πολιτικής ασταθείας και ασαφείας δεν είναι δυνατή.

Άρα, πρέπει εγκαίρως και πριν η παρούσα κυβέρνησις οδηγηθεί εις την εκλογικήν διαδικασίαν των βουλευτικών εκλογών, οσονδήποτε πλησίον ή μακράν και εάν ευρίσκονται αυταί, και πάντως πριν από τον Ιούνιον του 2014 (εάν θέλετε την γνώμην μου), να προχωρήσει στην κάλυψιν αυτού του σημαντικοτάτου κενού δια της ψηφίσεως νομοθετικού πλαισίου δημιουργίας ελληνικού Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας (ΣΕΑ) κατά τα πρότυπα των Γαλλικών IHEDN (Institut des Hautes Etudes de Defense National) και DAS (Direction des Affaires Stratigiques) ή του αμερικανικού NSC (National Security Council).

Ένα αναλόγως θεσμοθετηθέν όργανον θα αποτελέσει σταθερόν πόλον παραγωγής και σχεδιασμού στους τομείς της Οικονομίας, της Αμύνης, της εσωτερικής ασφαλείας (αντιτρομοκρατικός σχεδιασμός, ζητήματα παρανόμου μεταναστεύσεως κ.λ.π.), της εθνοφελούς διαχειρίσεως του ελληνικού πολιτισμικού δυναμικού.

Το εν λόγω θεσμικόν όργανον θα διοικείται από Γραμματέα Εθνικής Ασφαλείας, ο οποίος θα επιλέγεται κατόπιν ελευθέρως υποβαλλομένης υποψηφιότητος εις το Γραφείον του Προέδρου της Δημοκρατίας, κατόπιν επιτεύξεως ηυξημένης πλειοψηφίας του Ελληνικού Κοινοβουλίου. Η θητεία του Γραμματέως αυτού θα διαρκεί τρεις τετραετίας, ανεξαρτήτως κυβερνητικών ή –πολλώ μάλλον- υπουργικών αλλαγών, και, αυτός με τους –ιδικής του επιλογής και μήκους θητείας- υψηλής εξειδικεύσεως συνεργάτας του θα διασφαλίζει την «θεσμικήν μνήμην» του Συστήματος αλλά και τον ρόλον του Εισηγητού των εκάστοτε λύσεως και εθνικών στρατηγικών στο ΚΥΣΕΑ, το οποίο και θα διατηρεί τον αποφασιστικόν ρόλον υπό τας εντολάς του εκάστοτε πρωθυπουργού.

Ανάλογος τακτική απαντάται εις το Ηνωμένον Βασίλειον εις τον θεσμόν του «μονίμου υφυπουργού». Το ΣΕΑ θα βασίζεται επί της ενδελεχούς και σχολαστικής δημιουργίας ηλεκτρονικών βάσεων δεδομένων ενημερουμένων διαρκώς επί ημερησίας βάσεως (εις απόλυτον συνεργασίαν με ειδικώς προς τούτο επιλεγέντα πρόσωπα και υπηρεσίες της Δημοσίας Διοικήσεως) με δεδομένα καλύπτοντα τα προαναφερθέντα πεδία. Τα δεδομένα αυτά, επεξεργαζόμενα καταλλήλως από το αρμόδιον προσωπικόν ειδικών δημοσίων λειτουργών και υπαλλήλων, ήδη υπηρετούντων αλλά μετεκπαιδευομένων ad hoc (π.χ. βλ. γαλλικόν παράδειγμα), θα δύνανται να συμβουλεύονται το οιονδήποτε ΚΥΣΕΑ σε πραγματικόν χρόνον με το προτεινόμενον σχέδιον διαχειρίσεως της οιασδήποτε αναλόγου κρίσεως ή στρατηγικής διευθετήσεως εντασσομένης στο πλαίσιον των ήδη σχεδιασθεισών ελληνικών εθνικών συμφερόντων εις βάθος εικοσιπενταετίας.

Το Εθνικόν Αμυντικόν Δόγμα ως παράδειγμα χρήσεως και χρησιμότητος του ΣΕΑ

Το Εθνικόν Αμυντικόν Δόγμα αποτελεί ένα πολύ ενδιαφέρον παράδειγμα για αξιολόγησιν της σπουδαιότητος του ΣΕΑ και μάλιστα σε μία και μόνη διάστασή του, αυτήν της «αποτρεπτικής» του δράσεως ως προς την οιανδήποτε, π.χ. εξωτερικήν, απειλήν.

Ιδιαιτέρως, λοιπόν, θα συμβάλλει προς την κατεύθυνσιν αυτήν η ίδρυσις νέων ή η αξιοποίησις ήδη υπαρχουσών –αλλά οπωσδήποτε εν λετουργικώ διακτυακώ συντονισμώ τεθεισών- Εθνικών Μονάδων Συλλογής, Διαχειρίσεως και Αξιοποιήσεως Πληροφοριών και, συνακολούθως, η χρήσις των προαναφερθεισών Βάσεων Δεδομένων πραγματικού ή οιονεί πραγματικού χρόνου, η οποία θα επιτρέπει την συνεχή αξιολόγηση δυνατοτήτων και πιθανών εσωτερικών και εξωτερικών απειλών, προκειμένου να καταστεί δυνατή η προσαρμογή επί μέρους στοιχείων π.χ. εις το επίπεδον του ελληνικού Εθνικού Αμυντικού Δόγματος εις μεσοπροθέσμους μεταβολάς, πριν όμως αι μεταβολαί αυταί… επέλθουν!

Εις την περίπτωσίν μας, δηλαδή αυτήν της συγκεκριμένης λειτουργίας του Εθνικού Αμυντικού Δόγματος, πρόκειται δια μορφήν ασκήσεως πολιτικής λειτουργούσης εις το πλαίσιον της «Αποτροπής». Ενώ δεν αποτελεί μέρος του «σκληρού πυρήνος» του Εθνικού Αμυντικού Δόγματος από πρακτικής απόψεως, είναι μέρος του από πλευράς θεωρητικής προσεγγίσεως. Δηλαδή, ενώ δεν μεταβάλλει τον στρατιωτικόν σχεδιασμόν και την ανάπτυξη συγκεκριμένου φάσματος ικανοτήτων, αποτρέπει, μέσω των ανακοινωσίμων ή υποθετικών σεναρίων, άλλους (τρίτους) από επιλογές, τα αποτελέσματα των οποίων ειδάλλως θα έπρεπε να αντιμετωπίσομε ως χώρα υπό πραγματικούς όρους.

Πρόκειται για εξαιρετικώς λεπτόν ψυχολογικόν παίγνιον, εδραζόμενον εις την αξιοπιστίαν των, ανακοινωθησών και γνωστοποιηθησών εις τον αντίπαλον, μελετών και κατά συνέπειαν εις την υπόθεσιν εις την οποία προβαίνει ο τελευταίος και εν σχέσει με μελέτες ή σενάρια, την ύπαρξη των οποίων ναι μεν δεν γνωρίζει, αλλά υποθέτει ως δεδομένην.

Δια του Οργάνου αυτού επίσης διασφαλίζεται η τακτική αλληλοενημέρωση και αυτοματοποιημένη ανταλλαγή πληροφοριών μεταξύ των διαφόρων κλιμακίων της Κυβερνήσεως, προκειμένου να καθίσταται αξιόπιστος η τρέχουσα εικόνα ικανοτήτων αλλά και, τυχόν, απομειωτών ισχύος.

Γνωρίζω ότι τα ανωτέρω δύνανται να θεωρηθούν ως απλός… ρομαντισμός δια την χώραν μας, ίνα μη είπω «καταφανής ευήθεια»!

Δεν είναι όμως!

Οι καιροί αλλάζουν και πρέπει και οι νοοτροπίες μας να τους ακολουθήσουν!

Λήγει πλέον ο καιρός του «βολικού ψωροκωσταινισμού»…

Ήλθε η ώρα του εθνικού ορθολογισμού.

Πηγή «Επίκαιρα»

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση