Η πανδημία, νέμεσις των ισχυρών του πλανήτη

Οι ΗΠΑ είχαν το παράδειγμα από την Ασιατική γρίπη 100 χρόνια πριν, αλλά η ιστορική μνήμη παραμένει μουσειακό είδος ή στείρα εγκυκλοπαιδική γνώση στις πανεπιστημιακές έδρες. Εκατό χρόνια πριν κατά τη επέλαση της ισπανικής γρίπης, όσες Πολιτείες πήραν περιοριστικά μέτρα, τελικώς χτυπήθηκαν λιγότερο στην οικονομία τους από εκείνες που δεν έλαβαν κανένα μέτρο, είτε γιατί υποτίμησαν τον κίνδυνο και αμέλησαν, είτε γιατί προέταξαν ως προτεραιότητα την αδιατάρακτη πορεία της οικονομίας τους.

Τελικώς κερδισμένες βγήκαν αυτές που είχαν πάρει μέτρα. Μετά τη λήξη συναγερμού οι οικονομίες όσων επέβαλαν μέτρα, είχαν λιγότερες ανθρώπινε απώλειες, μεγαλύτερη ανάπτυξη και μικρότερη ανεργία!

Οι καιροί φυσικά έχουν αλλάξει, η οικονομία έχει αλλάξει, αλλά αποδεικνύεται ως βασική αρχή ότι η έκθεση του λαού στον κίνδυνο μιας επιδημίας χάριν της οικονομίας, πληγώνει την κοινωνία χωρίς τελικώς να βοηθάει ούτε την οικονομία!

To αποδεικνύουν τα στοιχεία που έρχονται από τις ΗΠΑ, όπου ο κορωναϊός εκτός από ζωές θερίζει θέσεις εργασίας. 6,6 εκατομμύρια εργαζόμενοι υπέβαλαν αίτηση για επίδομα εργασίας, αριθμός που αποτελεί αριθμό ιστορικό ρεκόρ. Το προηγούμενο ρεκόρ σημειώθηκε μόλις μία εβδομάδα πριν καθώς 3,3 εκατομμύρια Αμερικανοί είχαν υποβάλει παρόμοιο αίτημα.


Συνολικά μέσα τον Μάρτιο 10,4 εκατομμύρια εργαζόμενοι υπέβαλαν αίτηση για επίδομα ανεργίας ενώ σύμφωνα με τους οικονομολόγους η πραγματική ανεργία είναι υψηλότερη, και την συγκρίνουν με την εποχή της μεγάλης ύφεσης. Και όλα αυτά γιατί; Για ένα πουκάμισο αδειανό, για την αδιατάρακτη πορεία της οικονομίας, την οποία όμως ο κορωναϊός θερίζει «σαν τον λίβα που καίει τα σπαρτά», ενώ υπάρχουν φόβοι για ύφεση που θα φτάσει ακόμη και στο 30% !

Και η σοκαριστική είδηση της τελευταίας στιγμής: Το πεντάγωνο έλαβε εντολή να στείλει στα νοσοκομεία της χώρας… εκατό χιλιάδες σάκους για πώματα! Αλλά ο Τράμπ άνετος είχε δηλώσει αν έχουμε εκατό χιλιάδες νεκρούς σημαίνει ότι έχουμε κάνει καλή δουλειά! Ο «πλανητάρχης» ασχέτως της υποδοχής στο εσωτερικό της χώρας του, θα μείνει στην ιστορία ως ο κυνικός - και άσχετος - Πρόεδρος που αδυνατούσε να κατανοήσει την σοβαρότητα των καταστάσεων, και μιλούσε απαξιωτικά για την απλή «κινέζικη γρίπη».

Όλες οι μεγάλες Πρωτεύουσες των προηγμένων κρατών του κόσμου και της οιηματικής ανάπτυξης, που αποτελούσαν πόλο θαυμασμού και μίμησης, έχουν τυλιχθεί στον φόβο. Στη Ν.Υ. τα νοσοκομεία βιώνουν συνθήκες τριτοκοσμικής ανεπάρκειας, την Ισπανία θερίζει ο θάνατος, η Ιταλία ζει θρηνητική φρίκη, στη Γαλλία χάνονται ζωές. Ο άνετος Μπόρις Τζόνσον που δεν ήθελε να πάρει μέτρα για να μην τρωθεί η οικονομία και ευελπιστούσε στην ανοσία της αγέλης, ετρώθη ο ίδιος και οι σύμβουλοί του, αυτοί που τον συμβούλευσαν στην απραξία.

Και αυτό την ώρα που ο ΓΓ του ΟΗΕ Γκουτέρες προχώρησε στη δραματική διαπίστωση ότι η Γη ζει την χειρότερη παγκόσμια κρίση από την ίδρυση του Οργανισμού εδώ και 75 χρόνια, και προέβλεψε ότι ο συνδυασμός μιας απειλητικής νόσου και των οικονομικών επιπτώσεων στις οποίες οδηγεί, θα επιφέρει μια άνευ προηγουμένου οικονομική ύφεση.

Και πρόκειται για χώρες που διαθέτουν υψηλού επιπέδου επιστημονικό προσωπικό, ισχυρές οικονομίες, πρωτοπόρα πανεπιστήμια, τεχνολογική επιστημοσύνη και εξοπλισμό ικανό να αντιμετωπίσει κάθε είδους απειλή. Και όμως βρίσκονται ανήμπορες, έκθετες σε μεσαιωνικές συνθήκες που απαιτούν και μεσαιωνικές απαντήσεις, δηλαδή την εξής μία: Καραντίνα, κλείσιμο εντός των τειχών για να μην επελάσει ο εχθρός.

Δεν χάνουν μόνο τη μάχη με την επέλαση της πανδημίας, χάνουν σε παγκόσμιο κύρος, επωάζουν ίσως τη μετατόπιση ισχύος γεωπολιτικών πόλων δύναμης, ενώ αντιθέτως αναδεικνύονται στο προσκήνιο άλλες. Κάποιες αναβαθμίζουν - ανεπαίσθητα έστω - τη θέση τους, όπως ας πούμε η μικρή καταφρονεμένη Ελλάδα, την οποία μνημονεύουν θετικά παγκόσμια ΜΜΕ και διακεκριμένα ινστιτούτα, όπως π.χ το CNN ή το επιστημονικό «ιερατείο» του Imperial College.

Θεωρούμε ότι η στάση της χώρας μας, ως τώρα τουλάχιστον, αποτελεί μια άυλη επένδυση στο μέλλον. Οι επιχειρηματίες ενδιαφέρονται για το κέρδος αλλά παράγοντας του κέρδους είναι οι εργαζόμενοι. Και όταν αυτοί είναι προστατευμένοι είναι προστατευμένη η επένδυσή τους. Το κράτος αποκτάει πρόσθετο κύρος γιατί αποδεικνύει ότι μπορεί να διαχειριστεί και να αντιμετωπίσει επιτυχώς όποιες έκτακτες καταστάσεις προκύψουν..

Αντιθέτως οι καπιταλιστικές πρωτεύουσες της Δύσης και οι υποταγμένες στο κεφάλαιο ηγεσίες τους, επέλεξαν να προσέξουν τις οικονομίες τους περισσότερο από τις ζωές των πολιτών τους. Χάνουν και στα δύο.

Γιάννης Σιδέρης
Liberal


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση