Οκτώ χρόνια μνημόνια: Το μόνο που άλλαξε είναι ότι φτωχύναμε

Η 20η Αυγούστου είναι πράγματι ένα ορόσημο στον σχεδόν οκταετή μνημονιακό κύκλο. Σήμερα ολοκληρώνεται η τρίτη κατά σειρά δανειακή σύμβαση και από αύριο η χώρα εισέρχεται σε μια διαφορετική περίοδο, χωρίς να νιώθει την καυτή ανάσα των δανειστών στις πλάτες της, αλλά με τις μνημονιακές πολιτικές οι οποίες επιβλήθηκαν από το 2010 ως και σήμερα να βρίσκονται όλες σε ισχύ.

Τι αλλάζει από αύριο; Το πρώτο που αλλάζει είναι ότι πλέον σταματούν τα δάνεια τα οποία έφτασαν κοντά στα 280 δισ. ευρώ (217,8 δισ. ευρώ από τα πρώτα δύο μνημόνια και άλλα 61,9 δισ. ευρώ από το τρίτο). Η δεύτερη αλλαγή αφορά στη μεγαλύτερη ευελιξία που θα έχει η ελληνική κυβέρνηση όσον αφορά τη χάραξη της οικονομικής πολιτικής, κινούμενη βεβαίως, πάντοτε μέσα στο περιοριστικό δημοσιονομικό πλαίσιο που θέτει η δέσμευση για πολύ υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα ύψους 3,5% ως το 2022.

Κατά τα άλλα η χώρα θα συνεχίσει να τελεί υπό, έστω πιο χαλαρή, επιτήρηση, η τρόικα θα εξακολουθεί να ελέγχει και να συντάσσει τριμηνιαίες εκθέσεις, έχοντας μάλιστα τη δυνατότητα επιβολής και νέων μέτρων μέσω του Eurogroup. Το Υπερταμείο θα έχει το κουμάντο των βασικών περιουσιακών στοιχείων της χώρας ως και το 2115. Συν τα υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα άνω του 2% για τα επόμενα 42 χρόνια. Επιπλέον, η Ελλάδα συμφώνησε σε ρήτρα μη αντιστρεψιμότητας των μεταρρυθμίσεων του τρίτου μνημονίου, μεταξύ των οποίων είναι οι μειώσεις στις συντάξεις ως 18% από 1ης Ιανουαρίου 2019 και η μείωση του αφορολόγητου ορίου από τα 8.700 στα 5.700 ευρώ από το 2020.


Εν ολίγοις, τα μνημόνια φεύγουν, αλλά οι βασικές μνημονιακές πολιτικές θα είναι εδώ για τα επόμενα τουλάχιστον τέσσερα χρόνια και βλέπουμε. Όμως, αυτό ίσως να μην είναι το χειρότερο. Το χειρότερο είναι ότι εξακολουθούν και είναι εδώ και όλες οι στρεβλώσεις και οι παθογένειες οι οποίες οδήγησαν τη χώρα στη χρεοκοπία. Διότι, το μόνο που άλλαξε όλα τα μνημονιακά χρόνια είναι τα εισοδήματα, μέσω των περικοπών σε μισθούς και συντάξεις, μέσω της φοροεπιδρομής, αλλά και μέσω της εκτίναξης της ανεργίας. Όλα τα υπόλοιπα, τα οποία ευθύνονται για τον κατήφορο της χώρας, παρέμειναν δυστυχώς άθικτα, με ευθύνη όλων ανεξαιρέτως των κυβερνήσεων.

Το οικονομικό μοντέλο συνεχίζει να παραμένει αντιπαραγωγικό, στερώντας κάθε αναπτυξιακή προοπτική. Η δημόσια διοίκηση, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων όπου υπήρξε στενή μνημονιακή εποπτεία, εξακολουθεί να είναι ο «μεγάλος ασθενής», βαθιά κομματικοποιημένη και αναποτελεσματική. Η Δικαιοσύνη, εγκλωβισμένη ανάμεσα στον ασφυκτικό κυβερνητικό έλεγχο και στα γραφειοκρατικά της στερεότυπα, αδυνατεί να ανταπεξέλθει στο ρόλο της. Εν ολίγοις, οι τρεις βασικοί πυλώνες στους οποίους στηρίζεται η λειτουργία και η ευημερία μιας χώρας, εξακολουθούν το ίδιο προβληματικοί, όπως ήταν και την εποχή που η χώρα κατέφυγε στους δανειστές.

Καμία κυβέρνηση, από το 2010 και εντεύθεν δεν είχε την τόλμη, ούτε καν τη βούληση, να βάλει το δάκτυλο επί τον τύπον των ήλων. Άπασες αρκέστηκαν να τρέχουν πίσω από δημοσιονομικούς στόχους, αρνούμενες να προχωρήσουν στις γενναίες μεταρρυθμίσεις τις οποίες είχε ανάγκη η χώρα προκειμένου να ορθοποδήσει. Και δυστυχώς, το ίδιο φαίνεται πως θα εξακολουθήσει και κατά την (τύποις) μεταμνημονιακή περίοδο.

Μέσω νέων υποσχέσεων καθώς και ορισμένων δημοσιονομικών παρεμβάσεων ήσσονος σημασίας ο Αλέξης Τσίπρας, υποτασσόμενος στις εκλογικές σκοπιμότητες, θα επιχειρήσει να στείλει το μήνυμα ότι η χώρα γυρίζει σελίδα. Η ενδεχόμενη ολιγόμηνη αναβολή στην εφαρμογή των ήδη ψηφισθέντων περικοπών στις συντάξεις και στο αφορολόγητο καθώς και μέτρα όπως περιφερειακές παρεμβάσεις στον ΕΝΦΙΑ ή και κάποιες στοχευμένες φορολογικές διορθώσεις μπορεί να αποδειχθούν ικανές για να συγκρατήσουν την συρρίκνωση της πολιτικής επιρροής του ΣΥΡΙΖΑ, όμως δεν αρκούν ούτε κατ’ ελάχιστο για να ορθοποδήσει η χώρα.

Γι’ αυτό και θα εξακολουθήσει να σέρνεται και τα επόμενα χρόνια έως ότου το πολιτικό σύστημα συνειδητοποιήσει κάποτε ότι πρώτιστο καθήκον του είναι να προσφέρει και να υπηρετεί το κράτος και όχι το κράτος να θρέφει και να απομυζάται από το πολιτικό σύστημα.

Ο Μακεδών
Voria


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση