Αναγκαία για την Ελλάδα και η οριοθέτηση της ΑΟΖ με τη Λιβύη

Οι ενεργειακές έρευνες στο Ιόνιο, οι επισκέψεις Νταβούτογλου-Ερντογάν στη Λιβύη και η εκμετάλλευση των οικοπέδων από μεγάλες πετρελαϊκές εταιρείες

Αφού χθες έγινε λόγος για τις ΑΟΖ Ελλάδας Αιγύπτου, ας το συμπληρώσουμε σήμερα και με την αναγκαιότητα οριοθέτησης της ΑΟΖ μας με την Λιβύη, που πρέπει να υπερπηδηθούν μέγιστα εμπόδια ως ότου φέρει θετικό αποτέλεσμα.

Η απόφαση της ελληνικής κυβέρνησης να αναθέσει σε εταιρείες ενεργειακές έρευνες στο Ιόνιο και νότια της Κρήτης, χαιρετίστηκε από την κοινή γνώμη, παρ’ όλο που αναμενόταν να δοθούν και απαντήσεις σε ερωτήματα του τύπου «αφού η Ελλάδα δεν έχει πετρέλαιο -όπως μας διαβεβαίωναν τόσα χρόνια, και ιδιαίτερα ο Θ. Πάγκαλος-, γιατί να γίνουν έρευνες»;

Βεβαίως, αν πάμε μια 30ετία πίσω, θα ζητούσαμε και απάντηση στο ερώτημα, γιατί καταστράφηκε μια ακμάζουσα βιομηχανία -η ΧΡΩΠΕΙ-, της οποίας ο ιδιοκτήτης απαιτούσε να του δοθεί άδεια εξόρυξης πετρελαίου στο Ιόνιο, και του το απαγόρευσαν, ακριβώς σ’ αυτές τις περιοχές που θα γίνουν τώρα οι έρευνες. [Παρενθετικά να πω, ότι ο Σοφιανόπουλος (ο ιδιοκτήτης της ΧΡΩΠΕΙ), είχε διαπράξει και άλλο θανάσιμο αμάρτημα. Είχε σκοπό να ρίξει στην αγορά όπλα, σε υποπολλαπλάσια τιμή από παρόμοια που εισήγαγαν οι μεσάζοντες. Πώς θα του το επέτρεπαν;]

Ως προς τη νότια της Κρήτης περιοχή, τα πράγματα ίσως περιπλεχθούν. Οι επισκέψεις στη Λιβύη που είχαν κάνει ο Νταβούτογλου και στη συνέχεια ο Ερντογάν αμέσως με την πτώση του Καντάφι, είχαν σκοπό -μεταξύ άλλων- και να πείσουν τους Λίβυους να μη οριοθετήσουν την ελληνολιβυκή ΑΟΖ. Επίσκεψη από Έλληνα πολιτικό τότε, δεν πραγματοποιήθηκε.
Τα επιχειρήματα των Τούρκων, ήτανε απλά. Σύμφωνα με την τουρκική εφημερίδα "Ζαμάν", η Τουρκία έδωσε 100 εκατ. δολάρια μετρητά σε τέσσερις δόσεις στο Εθνικό Μεταβατικό Συμβούλιο της Λιβύη (τμήμα του συνολικού ποσού 300 εκατομ. που υποσχέθηκαν). Κατά τη συνήθειά της δηλαδή, παραβίασε τις διεθνείς εντολές του ΟΗΕ, που απαγόρευσε τη χρηματοδότηση των δύο εμπόλεμων μερών.

Τι ανταλλάγματα ζήτησε; Φυσικά συμβόλαια πετρελαίων και αγορές οπλικών συστημάτων από τους Λίβυους (οι οποίοι ενημέρωσαν μετά τη Ρωσία, ότι δεν θα ξαναγοράσουν ρωσικά όπλα). Εκείνο που έχει σημασία για μας, είναι ότι είχαν ζητήσει και "λιμενικές διευκολύνσεις", για τη δημιουργία αν όχι Ναυτικής Βάσης, τουλάχιστον Αγκυροβολίου. Μοίρα του τουρκικού στόλου περιπολεί μεταξύ Κρήτης και Λιβύης.

Για όσους δεν είχαν καταλάβει τι σήμαινε η απαγόρευση της Τουρκίας να μη επεκτείνουμε σε 12 μίλια τα χωρικά μας ύδατα και στο Ιούνιο, αλλά και στην Γαύδο, πιστεύω να γίνεται τώρα αντιληπτό.

Πριν από πέντε χρόνια, το θέμα της οριοθέτησης των θαλάσσιων ζωνών μεταξύ Ελλάδας και Λιβύης συζητήθηκε μεταξύ άλλων κατά τη συνάντηση του Δημήτρη Αβραμόπουλου με το Λίβυο υπουργό Διεθνούς Συνεργασίας, Μοχάμεντ Ελ Χαμέντ Αμπντελαζίζ. Αυτό που διαφάνηκε, είναι η διαφορετική προσέγγιση των δύο χωρών όσον αφορά το ζήτημα. Ο Λίβυος υπουργός, αναφερόμενος στο θέμα της ΑΟΖ, υπήρξε ιδιαίτερα προσεκτικός, λέγοντας ότι το ζήτημα αυτό "δεν είναι διμερές" και ότι για την επίλυσή του θα πρέπει να υπάρξουν συνομιλίες όλων των χωρών που έχουν θαλάσσια σύνορα.

Η Λιβύη έχει προσφύγει δύο φορές στο παρελθόν στο Διεθνές Δικαστήριο, με την Τυνησία το 1982 και με την Μάλτα το 1985. Οι σχετικές αποφάσεις της Χάγης τότε στην ουσία έκλιναν προς τις Λιβυκές θέσεις. Με την Ελλάδα οι διαπραγματεύσεις σταμάτησαν τον Αύγουστο του 2010.

Στους τρεις γύρους διαπραγματεύσεων που έχουν γίνει μέχρι σήμερα, έχει γίνει αντιληπτό ότι οι δύο χώρες ξεκινούν από διαφορετικές αφετηρίες. Η Ελλάδα είναι συμβαλλόμενο μέρος στη Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας ενώ η Λιβύη δεν είναι. Το παλαιό καθεστώς του Καντάφι υποστήριζε την αρχή της ευθιδικίας ως μέθοδο οριοθέτησης και αμφισβητούσε το δικαίωμα των νησιών στις θαλάσσιες ζώνες.

Για τους Λίβυους, η οριοθέτηση θα πρέπει να θεωρήσει ως νόμιμο το κλείσιμο του κόλπου της Σύρτης, πλάτους περί τα 302 ν.μ., και να δεχτεί ότι η Γαύδος δεν μπορεί να υπολογιστεί σε μια τέτοια οριοθέτηση. Η Ελλάδα υποστηρίζει ότι η μέθοδος οριοθέτησης πρέπει να είναι η μέση γραμμή, ενώ η Λιβύη υποστηρίζει τη μέθοδο της ευθυδικίας, εμμένοντας στη νομιμότητα του κλεισίματος του κόλπου της Σύρτης.
Διαπιστώνεται πάλι, ότι η μόνη λύση είναι η παραχώρηση των Οικοπέδων για εκμετάλλευση στους μεγάλους κολοσσούς όπως είναι η ΕΝΙ, η TOTAL, και η ExxonMobil, ώστε με την ισχύ των χωρών τους, να υποχρεωθούν και οι Λίβυοι να δεχθούν την ισχύουσα διεθνώς νομιμότητα.

Μακεδών
Πηγή Voria


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση