Τι είπατε κύριε Κοτζιά για τα απόρρητα;

Οι ποινικές διατάξεις παραβιάζονται και ποινές επιβάλλονται, εφόσον ο δράστης (ο παραβάτης της διάταξης) έχει τελέσει την πράξη που ακριβώς περιγράφεται και τιμωρείται από συγκεκριμένη ποινική διάταξη, όπως ακριβώς αυτή περιγράφεται. Στο ποινικό δίκαιο δεν συγχωρείται αναλογική ή διασταλτική, αλλά μόνο γραμματική, στενή ερμηνεία.

Το άρθρο το οποίο επικαλείται ο ΥΠΕΞ στην περίφημη επιστολή- παρέμβασή του για το θέμα της παραβίασης των κρατικών απορρήτων, προβλέπει τα εξής:

Παραβίαση μυστικών της Πολιτείας

Αρθρο 146.
1. Οποιος με πρόθεσή του και παράνομα παραδίδει ή αφήνει να περιέλθουν στην κατοχή ή τη γνώση άλλου έγγραφα, σχέδια ή άλλα πράγματα ή ειδήσεις που τα συμφέροντα της πολιτείας ή των συμμάχων της επιβάλλουν να τηρηθούν απόρρητα απέναντι σε ξένη κυβέρνηση, τιμωρείται με Κάθειρξη μέχρι δέκα ετών.
2. Σε καιρό πολέμου ο υπαίτιος τιμωρείται με ισόβια ή πρόσκαιρη Κάθειρξη τουλάχιστον δέκα ετών.

Από την διατύπωση της διάταξης, προκύπτουν σαφώς ότι η αξιόποινη αυτή πράξη τελείται από κάποιον ο οποίος:

1. παράνομα παραδίδει ή αφήνει να περιέλθουν στην κατοχή ή τη γνώση άλλου έγγραφα, σχέδια ή άλλα πράγματα ή ειδήσεις, εφόσον

2… τα συμφέροντα της πολιτείας ή των συμμάχων της επιβάλλουν τα ανωτέρω να τηρηθούν απόρρητα απέναντι σε ξένη κυβέρνηση.

Από τα ανωτέρω προκύπτει, ότι δεν εμπίπτει η κοινοποίηση κάθε απορρήτου ή άλλως διαβαθμισμένου εγγράφου στην ανωτέρω ποινική διάταξη, αλλά μόνο τα έγγραφα, μυστικά κ.λπ. για τα οποία τα συμφέροντα της πολιτείας ή των συμμάχων της επιβάλλουν να τηρηθούν απόρρητα απέναντι σε ξένη κυβέρνηση.

Όμως εδώ η μόνη ξένη κυβέρνηση που τυχόν θα λάβει γνώση από όσα έχουν προσφάτως συμβεί, θα είναι η Σαουδική Αραβία, καθώς μόνο σε αυτή αφορούν τα έγγραφα, από όσο μπορούμε να αντιληφθούμε. Όμως, αυτή είναι η αντισυμβαλλομένη μας στην υπόθεση των πυρομαχικών των 105 χλστ.

Όλα αυτά, λογικά θα έπρεπε να της είναι γνωστά (ή μήπως όχι;). Έχει ορθώς υποστηριχθεί εξάλλου, ότι τα μυστικά στα οποία αναφέρεται η διάταξη μπορεί να είναι στρατιωτικά, (αλλά και πολιτικά, βιομηχανικά κ.λπ.), που όμως αφορούν στη διεθνή θέση της χώρας από στρατιωτική και πολιτική άποψη και σίγουρα όχι μυστικά που αναφέρονται στην εσωτερική θέση της χώρας.

Εδώ όμως δεν μιλάμε για στρατιωτικά μυστικά. Μιλάμε για συμφωνίες πώλησης πυρομαχικών, οι οποίες επί της αρχής δεν είναι καν παράνομες (το πως τις διαχειρίστηκε ο ΥΠΕΘΑ είναι άλλη ιστορία, που πάντως δεν αφορά, τονίζουμε και πάλι, τη διεθνή θέση της χώρας).

Και φυσικά δεν πλήττεται η θέση της χώρας αν π.χ. λόγω της κοινοποιήσεως, το θιγόμενο αντισυμβαλλόμενό μας κράτος τυχόν ασκήσει δικαιώματά του που απορρέουν από τις μεταξύ συμβατικές δεσμεύσεις του με την χώρα μας. Την πιθανότητα να αντιμετωπίσει η Ελλάδα νομικές διαδικασίες για λάθη ή/και παραλήψεις την έχουμε αναλογιστεί;

Ας ξεχάσουμε όμως για ένα λεπτό ότι εδώ αδίκημα δεν μοιάζει να έχει τελεστεί. Ας υποθέσουμε ότι ο Γιάννης Λοβέρδος παρέδωσε όντως στην Βουλή κάποια απόρρητα έγγραφα, κατά την έννοια του άρθρου 146 ΠΚ. Έχει τελέσει αδίκημα, όπως υπονόησε αλλά δεν τόλμησε -ευτυχώς για τον ίδιο- να πει ο ΥΠΕΞ;

Εδώ ο μεν Λοβέρδος κατά την (αναληθή) υπόθεση εργασίας, είχε στην κατοχή του κάποια τέτοια έγγραφα, όμως βέβαιον είναι ότι δεν τα απέσπασε ο ίδιος παράνομα (υποθέτουμε με σχετική ασφάλεια), ούτε όμως τα κοινοποίησε παράνομα σε οποιονδήποτε τρίτο, αλλά στη Βουλή.

Είναι τουλάχιστον δυσχερές να υποστηρίξουμε ότι η Βουλή είναι το τρίτο μέρος, στο οποίο κατά την έννοια της διάταξης οι ειδήσεις, πληροφορίες, έγγραφα κ.λπ. κοινοποιούνται παράνομα, αυτό είναι ελπίζουμε αυτονόητο.

Πολλώ δε μάλλον (κι εδώ ας αφήσουμε κατά μέρος τις υποθέσεις και ας επιστρέψουμε στην πραγματικότητα) αν τα έγγραφα αυτά περιέχουν ενδείξεις σοβαρές για πολιτικά σκάνδαλα, τα οποία εξ αντικειμένου η Βουλή έχει την αρμοδιότητα να ελέγξει. Αν κάποιος είχε τελέσει αδίκημα, αυτός θα ήταν όποιος παρέδωσε στον Λοβέρδο τα έγγραφα.

Όμως αυτό, όπως είπαμε παραπάνω, θα προϋπέθετε ότι τα έγγραφα περιέχουν μυστικά κ.λπ. αναφορικά με τα οποία, τα συμφέροντα της πολιτείας ή των συμμάχων της επιβάλλουν να τηρηθούν απόρρητα απέναντι σε ξένη κυβέρνηση, όρος που όμως δεν συντρέχει εν προκειμένω.

Το ότι από πλευράς ποινικού δικαίου οι κατηγορίες του ΥΠΕΞ δεν στέκουν είναι μάλλον καταφανές. Το ότι οψίμως κα αναρμοδίως θίχτηκε, έχει να κάνει με την κλιμάκωση της πολιτικής σύγκρουσης, αφού ο πρωθυπουργός σύρθηκε στην πραγματικότητα, να υπερασπιστεί τον πολλάκις ήδη εκτεθειμένο κυβερνητικό του εταίρο.

Η κατακλείδα της ανακοίνωσης, όπου ο κοινοβουλευτικός έλεγχος υποβιβάζεται σε στείρα σκανδαλολογία στο πλαίσιο κομματικής αντιπαράθεσης, καταδεικνύει τις αληθείς προθέσεις του ΥΠΕΞ, παρέχοντας φυσικά και άλλο ένα δείγμα της πραγματικής αλλεργίας που προκαλούν στον ΣΥΡΙΖΑ οι κοινοβουλευτικές διαδικασίες, σε βαθμό που σύμπασα η αντιπολίτευση, που δεν έχει δώσει… εδώ που τα λέμε πάντοτε καλά δείγματα κατά το παρελθόν – ας είμαστε τίμιοι! – δεν έχει δείξει.

Μπορούμε να υποθέσουμε με ασφάλεια, ότι η συμπολίτευση «θα παίξει το χαρτί» του απορρήτου και του αξιοποίνου για να αποφύγει την ουσιαστική συζήτηση. Το αν θα επιτύχει άπτεται αποκλειστικά και μόνο του κατά πόσον η αντιπολίτευση, πρωτίστως η ΝΔ, έχει προετοιμαστεί επαρκώς…

Να έχει προετοιμαστεί ώστε να καταδείξει με κατανοητό τρόπο ότι «κάτι σάπιο υπάρχει» όχι στο βασίλειο της Δανιμαρκίας κατά τον Σαίξπηρ, αλλά στο ΥΠΕΘΑ και κατ’ επέκταση στους κυβερνητικούς εν γένει χειρισμούς.

Πεδίον δόξης λαμπρόν για την αντιπολίτευση ή επερχόμενο Βατερλώ, λόγω έλλειψης στοιχείων ή ικανότητας αξιοποίησής τους, σε συνδυασμό με την παροιμιώδη ικανότητα της κυβέρνησης, όποτε βλέπει τα σκούρα να σφυρίζει αδιάφορα λες και δεν τρέχει τίποτα, ενθυμούμενη στερεοτυπικώς… την Siemens; Η Δευτέρα είναι κοντά!

Defence-Point


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση