Όταν ο Obama συνάντησε τη Merkel, ο Trump προτίμησε τον Kissinger...

Του Κώστα Ράπτη

Αντιλαμβάνεται κανείς πόσο πολύ έχει προχωρήσει η ιδεολογικοποίηση της εξωτερικής πολιτικής των κυριότερων δυτικών δυνάμεων, όταν ακούει τον αποχωρούντα πρόεδρο των ΗΠΑ Barack Obama να απευθύνει έκκληση προς τον διάδοχό του Donald Trump, και μάλιστα από το κατάφορτο συμβολισμών έδαφος του Βερολίνου, να μην ασκήσει έναντι της Ρωσίας realpolitik – σαν ο όρος αυτός να αποτελούσε βρισιά.

Όμως την ίδια στιγμή στον Πύργο Τrump στην Νέα Υόρκη συνέβαινε κάτι πολύ πιο ενδιαφέρον: ο αυριανός πρόεδρος των ΗΠΑ δεχόταν έναν κατεξοχήν άνθρωπο της realpolitik, τον άλλοτε επικεφαλής του State Department, Henry Kissinger, με τον οποίο, κατά πληροφορίες συζήτησε για την Κίνα, τη Ρωσία και το Ιράν.

Πολλοί έχουν ανατρέξει, προκειμένου να ερμηνεύσουν την πολιτεία του Donald Trump, στην εποχή του Richard Nixon, διακρίνοντας λ.χ. στην προεκλογική τακτική του νεοϋορκέζου μεγιστάνα την προσπάθεια οικοδόμησης μιας κοινωνικής συμμαχίας (του συντηρητικού Νότου με την λευκή εργατική τάξη του αμερικανικού Βορρά) που έφερε στα πράγματα τον "Tricky Dick”. Για δε την εκδηλωμένη πρόθεση του Trump να "επανεκκινήσει” τις βαρύτατα τραυματισμένες ρωσο-αμερικανικές σχέσεις, έχει ήδη δοθεί η ερμηνεία, δεδομένης και της εμμονής του αυριανού προέδρου με την ανάδυση της κινεζικής ισχύος, ότι επιχειρείται η οιονεί αντιστροφή της μεγαλύτερης διπλωματικής επιτυχίας της προεδρίας Nixon – δηλ. του ανοίγματος προς την Κίνα του Μάο, το οποίο πρόσθεσε άλλον έναν παράγοντα πίεσης στην αντιπαράθεση των ΗΠΑ με την Σοβιετική Ένωση.

Ο υπουργός Εξωτερικών εκείνης της εποχής ήταν βέβαια ο Henry Kissinger. Ποιος όμως θα το φανταζόταν ότι εκτός από πηγή έμπνευσης ο άλλοτε "μάγος της διπλωματίας” θα εμπλεκόταν αυτοπροσώπως στα 93 του χρόνια σε ένα σχέδιο χαλιναγώγησης της Κίνας δια της καλλιέργειας του φλερτ Putin-Trump;

Είναι φυσικά απολύτως πρόωρο να προβλέψει κανείς ότι τα πράγματα θα ακολουθήσουν όντως αυτή την τροπή – και ότι η συνάντηση Trump-Kissinger δεν είναι απλώς η προσπάθεια του νεοεκλεγέντος προέδρου, που έχει καταγγελθεί για επικίνδυνη ασχετοσύνη στα θέματα εξωτερικής πολιτικής, να ενισχύσει εξ αντανακλάσεως το κύρος του δεχόμενος της συμβουλές ενός διαπρεπούς βετεράνου, που προεκλογικά έκλινε μάλιστα προς τη Hillary Clinton;

Όμως ο Kissinger εκτός από παρελθόν έχει και παρόν: και αυτό χαρακτηρίζεται από την ρητά εκπεφρασμένη αντίθεσή του στην νεοψυχροπολεμική τροπή που πήραν οι ρωσοαμερικανικές σχέσεις. Τα ταξίδια του στη Ρωσία είναι πολύ συχνά – προ ολίγων δε ημερών εξελέγη τιμητικά μέλος της Ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών.

Την ίδια στιγμή, οι τελευταίες πληροφορίες φέρουν τον Trump να εξετάζει για τη θέση του υπουργού Εξωτερικών το όνομα του Mitt Romney, με τον οποίο πρόκειται να συναντηθεί την Κυριακή. Ο Μορμόνος εκατομμυριούχος Romney άλλοτε κυβερνήτης της Μασσαχουσέτης, ήταν ο αντίπαλος του Barack Obama στις προεδρικές εκλογές του 2012 και εκφράζει μια μετριοπαθή πτέρυγα του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος, η οποία πολύ δυσκολεύθηκε να αποδεχθεί τον Trump. Αν οι βαριές κουβέντες που έχουν ανταλλαγεί προεκλογικά μεταξύ Trump και Romney αποδειχθεί ότι δεν αποτελούν εμπόδιο για την ανάθεση στον δεύτερο του State Department, γίνεται σαφές ότι η πρώτη προτεραιότητα του αυριανού προέδρου είναι να διασφαλισθεί η ενότητα των Ρεπουμπλικανών και η δεύτερη να δοθούν καθησυχαστικά μηνύματα στο διεθνές ακροατήριο.

Σε κάθε περίπτωση, η φιγούρα του Romney προδιαθέτει για επιλογές realpolitik – σε αντίθεση με τα ονόματα νεοσυντηρητικών με θητεία στην κυβέρνηση Bush jr., όπως o John Bolton, που διακινούνταν ευρέως το προηγούμενο διάστημα, πιθανότατα από τους ίδιους τους ενδιαφερόμενους. Πρόκειται για φανατικούς ιδεολόγους, στα χέρια των οποίων ούτε η "επανεκκίνηση” με τη Ρωσία ούτε η διεθνής συμφωνία για το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν θα είχαν την παραμικρή τύχη.

Πηγή Capital

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

 

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση