Το πρόβλημα της Ευρώπης με την τρομοκρατία και ο ρόλος των προσφύγων
Πάνω από 500.000 Σύροι και χιλιάδες Ιρακινοί έχουν φύγει προς την Ευρώπη από τον Σεπτέμβριο του 2015, και ο αριθμός αυτός αναμένεται να αυξηθεί δραματικά. Ορισμένες ευρωπαϊκές κυβερνήσεις αντέδρασαν σκληρά, ενώ άλλες, κυρίως η Γερμανία, τους υποδέχονται με ανοιχτές αγκάλες - τουλάχιστον για τώρα.
Η συζήτηση για τους πρόσφυγες, τόσο στην Ευρώπη όσο και στις Ηνωμένες Πολιτείες, συχνά επικεντρώνεται στο ζήτημα της τρομοκρατίας: με το Ισλαμικό Κράτος να βιάζει και να αποκεφαλίζει στο Ιράκ και στη Συρία, ο φόβος είναι ότι η αποδοχή προσφύγων από αυτό το μέρος του κόσμου θα ανοίξει τις πόρτες σε περισσότερη τρομοκρατία και βία στην Ευρώπη. Οι συντηρητικές φωνές στην Ευρώπη έχουν επικαλεσθεί το φάντασμα της Ευρώπης να πλημμυρίσει με "μισό εκατομμύριο" μαχητές του Ισλαμικού Κράτους, ενώ οι ανθρωπιστές απορρίπτουν προβλέψεις που αφορούν επιδημία τρομοκρατίας.
Και οι δύο πλευρές έχουν λάθος όμως. Οι ανησυχίες σχετικά με την τρομοκρατία και τους πρόσφυγες είναι σωστές, αλλά οι φόβοι που εκφράζονται είναι συνήθως υπερβολικοί και οι ανησυχίες ειναι συχνά λανθασμένες.
Η τρομοκρατία και οι πρόσφυγες μοιράζονται μια μακρά και οδυνηρή ιστορία. Σημαντικές τρομοκρατικές ομάδες όπως η Φατάχ, η Χαμάς και το Λαϊκό Μέτωπο για την Απελευθέρωση των Παλαιστινίων (PFLP) αναπτύχθηκαν από την Παλαιστινιακή προσφυγική κρίση του 1948. Χρειάστηκαν χρόνια, δεκαετίες, αλλά τελικά απογοητευμένοι και πολιτικοποιημένοι πρόσφυγες, οι οποίοι είχαν λίγες ευκαιρίες για ενσωμάτωση στις κοινωνίες υποδοχής τους, εντάχθηκαν σε μαχητικές ομάδες που τους υπόσχονταν μια ευκαιρία για απελευθέρωση. Η κοινότητα Αφγανών προσφύγων στο Πακιστάν δημιούργησαν τους Ταλιμπάν. Οι Σομαλοί πρόσφυγες βοήθησαν την τρομοκρατική οργάνωση αλ-Σαμπάαμπ. Και ο κατάλογος συνεχίζεται.
Επειδή οι πρόσφυγες ειναι από τη Συρία και το Ιράκ, όπου εδρεύει το Ισλαμικό Κράτος, είναι πολυ εύκολο να δημιουργήσουμε φόβους ότι η τζιχαντιστική οργάνωση εχει διεισδύσει κρυφά στις ομάδες προσφύγων, και στη συνέχεια ύπουλα θα ενταχθεί στις κοινωνίες υποδοχής έτοιμη να κάνει την εμφάνιση της την κατάλληλη στιγμή .
Αλλά το Ισλαμικό Κράτος δεν λειτουργεί με αυτόν τον τρόπο. Στο online περιοδικό του, το Dabiq, και άλλα όργανα προπαγάνδας που χρησιμοποιει, τονίζει την μάζωξη των μουσουλμάνων, αν και, που και που καλεί τους μουσουλμάνους που βρίσκονται ήδη στη γη των απίστων να ”επίτεθούν, να σκοτώσουν και να τρομοκρατήσουν τους σταυροφόρους, στις γειτονιές και στα σπίτια τους. "
Ωστόσο, το Ισλαμικό Κράτος υποστηρίζει οτι οι πιο "καλοί μουσουλμάνοι" πρέπει να ταξιδεύουν προς το Ιράκ και τη Συρία για να πολεμήσουν για λογαριασμό του Ισλαμικού Κράτους ενάντια στους τοπικούς εχθρούς του, και όχι αντίστροφα. (Σε αντίθεση, το αγγλόγλωσσο περιοδικό Inspire, της Αλ-Κάιντα στην Αραβική Χερσόνησο, υπογραμμίζει τη σημασία των τρομοκρατικών επιθέσεων στην πατρίδα του καθενός.) Το Ισλαμικό Κράτος μπορεί να θέλει επιθέσεις στη Δύση, αλλά έχει επικεντρώσει τους πόρους του (χρήματα, μαχητές, και βομβιστές αυτοκτονίας) για να νικήσει τους εχθρούς του στη Μέση Ανατολή. Οι ίδιοι οι πρόσφυγες, που προσπαθούν να ξεφύγουν απο τον πόλεμο και τον εξτρεμισμό, δεν είναι ένθερμοι υποστηρικτές των πιο βίαιων ομάδων: αν ήταν, θα είχαν μείνει στο Ιράκ ή στη Συρία.
Αλλά η Ευρώπη έχει ήδη πρόβλημα τρομοκρατίας, και ο μεγαλύτερος κίνδυνος είναι ότι ριζοσπαστικοποίημένοι Ευρωπαίοι μουσουλμάνοι θα μετατρέψουν τη συριακή προσφυγική κοινότητα σε μια πιο βίαιη κοινότητα με την πάροδο του χρόνου. Χιλιάδες Ευρωπαίοι έχουν πάει για να αγωνιστούν με το Ισλαμικό Κράτος στο Ιράκ και στη Συρία, και η Αλ-Κάιντα έχει από καιρό παρουσία στην Ευρώπη. Αυτοι οι εθελοντές υποστηρίζονται απο εξτρεμιστές ιεροκήρυκες που καταδικάζουν τα ευρωπαϊκά ιδεώδη και που υποστηρίζουν την ιδέα των μουσουλμάνων να πάρουν τα όπλα. Επιπλέον, πολλοί ευρωπαίοι Μουσουλμάνοι ειναι αποξενωμένοι από τα κράτη και τις κοινωνίες τους, και πιστεύουν οτι ως μουσουλμάνοι ποτέ δεν θα ανήκουν πραγματικά και ποτέ δεν πρέπει να ανήκουν.
Αν οι πρόσφυγες αντιμετωπιστουν ως ενα βραχυπρόθεσμο ανθρωπιστικό πρόβλημα και όχι ως μια μακροπρόθεσμη πρόκληση ένταξης, τότε είναι πιθανό να δούμε το πρόβλημα αυτο να χειροτερεύει. Μεταξύ εκείνων που παρέχουν τη θρησκευτική, εκπαιδευτική και κοινωνική στήριξη των προσφύγων θα υπάρχουν και εξτρεμιστές - δημιουργώντας συνεπώς ένα πρόβλημα που δεν υπήρχε. Πράγματι, οι πρόσφυγες χρειάζονται ενα ολοκληρωμένο και μακροπρόθεσμο πακέτο που περιλαμβάνει πολιτικά δικαιώματα, εκπαιδευτική υποστήριξη και οικονομική βοήθεια, καθώς και άμεση ανθρωπιστική βοήθεια, ιδιαίτερα εάν έχουν εισέλθει σε μια χώρα σε μεγάλους αριθμούς. Εάν δεν μπορούν να ενσωματωθούν στις τοπικές κοινότητες, τότε υπάρχει ο κίνδυνος να επιδεινωθούν οι εντάσεις μεταξύ των μουσουλμανικών και μη-μουσουλμανικών κοινοτήτων στην Ευρώπη.
Παρά την ευγνωμοσύνη τους για άσυλο στην Ευρώπη, με την πάροδο του χρόνου οι πρόσφυγες μπορεί να στερηθούν τα πολιτικά δικαιώματα και να αποξενωθούν. Άλλωστε όλοι έχουμε δει την ταινία όπου ο θυμός και η δυσαρέσκεια φουντώνουν, δημιουργώντας «ύποπτες κοινότητες» που δεν συνεργάζονται με τον νόμο και τις υπηρεσίες ασφαλείας και που επιτρέπουν στους τρομοκράτες να στρατολογούν και να λειτουργούν χωρίς καμία παρέμβαση.
Οι πραγματικοί κίνδυνοι για την ασφάλεια τώρα είναι χαμηλοί, αλλά οι πιθανοί κινδυνοι είναι σημαντικοί εάν η προσφυγική κρίση αντιμετωπιστεί ανεπαρκώς. Η αστυνόμευση, η παροχή υπηρεσιών και η τοπική αυτοδιοίκηση γενικώς πρέπει να υφίσταται μακροχρόνια. Το χειρότερο πράγμα που θα μπορούσαν να κάνουν οι ευρωπαϊκές χώρες θα ήταν να καλέσουν εκατοντάδες χιλιάδες πρόσφυγες και στη συνέχεια να χάσουν το ενδιαφέρον τους ή να γίνουν εχθρικοί, να μην τους παρέχουν υποστήριξη, δημιουργώντας μια αυτοεκπληρούμενη προφητεία.
Πηγή: Brookings Institute
Μετάφραση/Επιμέλεια: OnAlert
Φώτο: Reuters/Akis Konstantinidis
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Αναρτήσεις
Γράψτε τα δικά σας σχόλια
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Θα σας παρακαλούσα να είστε κόσμιοι στους χαρακτηρισμούς σας, επειδή είναι δυνατόν επισκέπτες του ιστολογίου να είναι και ανήλικοι.
Τα σχόλια στα blogs υπάρχουν για να συνεισφέρουν οι αναγνώστες στο διάλογο. Η ευθύνη των σχολίων (αστική και ποινική) βαρύνει τους σχολιαστές.
Τα σχόλια θα εγκρίνονται μόνο όταν είναι σχετικά με το θέμα, δεν αναφέρουν προσωπικούς, προσβλητικούς χαρακτηρισμούς, καθώς επίσης και τα σχόλια που δεν περιέχουν συνδέσμους.
Επίσης, όταν μας αποστέλλονται κείμενα (μέσω σχολίων ή ηλεκτρονικού ταχυδρομείου), παρακαλείσθε να αναγράφετε τυχούσα πηγή τους σε περίπτωση που δεν είναι δικά σας. Ευχαριστούμε για την κατανόησή σας...