Ιδού ο Συριζαίος

Του Τρύφωνα Λιώτα

Οι ανθρωπολόγοι και κοινωνιολόγοι του μέλλοντος ίσως να κάνουν μια ερευνητική εργασία με αυτό το θέμα, αλλά γιατί να μην κάνουμε εμείς μία τώρα, αφού έχουμε αρκετά στοιχεία για αυτό. Πρόκειται για έναν χαμαιλεοντισμό του Homo Pasokus ή για μια εξέλιξή του αν στηριχθούμε στη θεωρία του Δαρβίνου. Είναι εξάλλου μια λογική υπόθεση από τη στιγμή που μια μεγάλη μάζα ψηφοφόρων σταμάτησε να ψηφίζει ΠΑΣΟΚ και ταυτόχρονα μια “άλλη” μεγάλη μάζα άρχισε να ψηφίζει ΣΥΡΙΖΑ. Και όλα αυτά σταδιακά μέσα σε 6 χρόνια. Αλλά ας τα αφήσουμε αυτά και να δούμε τι πρεσβεύει και πως σκέφτεται ένας μέσος συριζαίος.

Ο μέσος συριζαίος είναι ένας αμερόληπτος δημοκράτης και πάνω απ' όλα δίκαιος: Πιστεύει στη δημοκρατία αν και είναι έτοιμος να κυβερνήσει (μαζί με τους ανεξάρτητους) με το 21% των ψήφων επί του συνόλου των ψηφοφόρων που μεταφράζεται από τα αμερόληπτα ΜΜΕ σε 39% των ψήφων (αυτών που ψήφισαν μείον τα λευκά/άκυρα και μείον 6% των κομμάτων που δεν μπήκαν στη Βουλή) και που ξαναμεταφράζεται από έναν δίκαιο εκλογικό νόμο σε 52% των εδρών της Βουλής.

Ο μέσος συριζαίος διαρρηγνύει τα ιμάτιά του για τις δημοσκοπήσεις γιατί δεν δίνουν σωστά αποτελέσματα... για το κόμμα του. Δεν του περνάει όμως από το μυαλό ότι θα έπρεπε να τα διαρρηγνύει για το γεγονός ότι είναι απολύτως άχρηστα σε ένα ευνομούμενο κράτος αφού απλά διαμορφώνουν και χειραγωγούν την κοινή γνώμη. Λειτουργώντας βέβαια υπέρ του, αφού πολώνουν τον κόσμο και τον οδηγούν στην κάλπη από φόβο μήπως βγουν οι άλλοι. Ας μην παραβλέψουμε το γεγονός ότι μεγάλο ποσοστό των ψηφοφόρων του ψήφισε με την βαθιά πολιτική σκέψη του “μη χείρον βέλτιστο” που αποδεικνύει ότι οι διαστρεβλωμένες δημοσκοπήσεις λειτούργησαν προς όφελός του.

Ο μέσος συριζαίος ξεχνάει εύκολα: Ξεχνάει ότι ήθελε να αλλάξει τον εκλογικό νόμο, ξεχνάει ότι έβριζε τον δικομματισμό όταν δεν ήταν μεγάλο κόμμα, ξεχνάει να σκίσει τα μνημόνια και τα στηρίζει όταν υπογραφούν ξεχνώντας ότι οδηγούν συνανθρώπους του σε οικονομική εξαθλίωση.

Ο μέσος συριζαίος, τέρας κριτικής σκέψεως και επιχειρηματολογίας, έχει βρει στη δικαιολογία της προπαγάνδας (που αληθώς έγινε από την πλειοψηφία των ΜΜΕ) ένα επιχείρημα για να αντικρούει κάθε φωνή κριτικής που στρέφεται εναντίον του: Δεν πιστεύουμε τα άσχημα που ακούγονται για εμάς αφού πρόκειται σίγουρα για προπαγάνδα και ότι εσύ που δεν είσαι ΣΥΡΙΖΑ είσαι θύμα της προπαγάνδας.

Ο μέσος συριζαίος έχει πτυχίο οικονομολόγου και παίζει τα μαθηματικά στα δάκτυλά του. Έτσι ισχυρίζεται ότι το νέο μνημόνιο είναι πολύ καλύτερο από αυτό που κλήθηκες να πεις τη γνώμη σου για πολλούς λόγους. Δίνει σταθερότητα λόγω της χρονικής διάρκειάς του, έχει χαμηλότερο επιτόκιο κι ας είναι το δάνειο πολλαπλάσιο και περιλαμβάνει σκληρότερα μέτρα από το άλλο που απέρριψες, αλλά γνωρίζει ότι στο τέλος θα χρειαστεί να συνάψει ακόμη μία δανειακή σύμβαση για να το αποπληρώσει.

Ο μέσος συριζαίος αν και κάτοικος Ελλάδας είναι πρωτίστως Ευρωπαίος έχει όραμα για την Ευρώπη που τη θεωρεί πλέον το κράτος του αν και δεν συμφωνεί μαζί της και θέλει να την αλλάξει. Το πιστεύει ακράδαντα ότι μπορεί να την αλλάξει γιατί το μήνυμα των εκλογών στην Ελλάδα ήταν ένα χαρμόσυνο μήνυμα για τους λαούς της Ευρώπης. Παρ' όλα αυτά παραδέχεται ότι η ακροδεξιά ανεβαίνει παντού στην Ευρώπη αλλά η τύφλωση τον εμποδίζει να δει ότι η πολιτική του (απόρροια της πολιτικής της ελίτ της Ευρώπης) ευθύνεται πρωτίστως γι' αυτό.

Ο μέσος συριζαίος είναι και αριστερός. Γι' αυτό συγκυβερνά με ένα κόμμα δεξιότερο του δεξιού και αποφάσισε να διώξει όλα τα αριστερά στελέχη του, τα οποία τού χαλούσαν τη σούπα. Ο μέσος συριζαίος επειδή έβγαλε από πάνω του την προβιά του πασόκου και φόρεσε αυτή του αριστερού θεωρεί τον εαυτό του ως το νέο στην Ελλάδα. Ένα νέο, που παραδέχτηκε το χρέος και το φόρτωσε σε όλους τους Έλληνες γεννημένους και αγέννητους όπως έκανε και το παλιό, δίνοντας έτσι δίκιο και στη ρήση του παλιού Πάγκαλου ότι όλοι μαζί τα φάγαμε. Επίσης το γεγονός ότι το νέο κάνει ότι και το παλιό οφείλεται σε διαφορετικούς λόγους. Βλέπετε το παλιό τα έκανε επειδή ήταν διεφθαρμένο ενώ το νέο διότι η διαφθορά δεν το αφήνει να κάνει αυτά που θέλει.

Ο μέσος συριζαίος είναι και αντιφασίστας. Εξοργίστηκε με το μεγάλο ποσοστό της Χ.Α. και ανησυχεί για το πού μπορεί να οδηγήσει αυτό. Όμως, επειδή ο φασισμός δεν είναι μόνο ιδεολογία αλλά και νοοτροπία, ο μέσος Συριζαίος δε διαφέρει σε τίποτα από το λύκο από τον οποίο θέλει να σε φυλάξει όταν σε στέλνει στο στόμα του άλλου λύκου του οποίου είναι υποτακτικός.

Ο μέσος συριζαίος βρίθει και άλλων αντιφάσεων και παραδοξοτήτων. Έτσι, μιλάει ακόμα για πρώτη φορά αριστερά ενώ είναι οι δεύτερες εκλογές που κερδίζει έχοντας απαλλαγεί από "αριστερούς" βουλευτές που δεν συμφωνούσαν με την δεξιά πολιτική του.

Είναι ασυμβίβαστος αν και συμβιβάστηκε γιατί του βάλανε το μαχαίρι στο λαιμό. Περηφανεύεται ότι το μεγαλύτερο του επίτευγμα κατά την 7μηνη πρώτη διακυβέρνησή του ήταν το άνοιγμα της ΕΡΤ αλλά την ΕΡΤ δεν την παρακολούθησε κατά τη διάρκεια των εκλογών με την δικαιολογία ότι ήθελε να βλέπει τις φάτσες των εχθρών του Όλγας, Γιάννη και Νίκου.
Υποστηρίζει ότι μπορεί να εφαρμόσει καλύτερα από τους άλλους το νέο μνημόνιο αλλά ξεχνάει ότι το μνημόνιο είναι νόμοι και εντολές αφεντικών που ούτως ή άλλως, από τον έναν ή τον άλλον ή όλους μαζί όπως αποδείχθηκε, είναι υποχρεωτικό να εφαρμοστούν.

Τέλος, κατέχει και την παγκόσμια πρωτοτυπία να διατείνεται ότι οι μεγαλύτεροι εχθροί του στην Ευρώπη είναι η Μέρκελ, ο Γιούνγκερ και ο Σόϊμπλε ενώ στην πραγματικότητα εφαρμόζει τις πολιτικές τους κατά γράμμα και ενίοτε με υπέρμετρο ζήλο.

Ο μέσος συριζαίος το βράδυ των εκλογών πανηγύριζε, αλλά στην πραγματικότητα είναι για τα πανηγύρια.

Πηγή "Στον Τοίχο"


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
 

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση