WSJ: Η ελληνική ιστορία κάθε άλλο παρά τελείωσε

Μετά από την τρίτη επίσκεψη των Ελλήνων στις κάλπες τους τελευταίους οκτώ μήνες, είναι λογικό να αναρωτηθεί κανείς ποιος ήταν ο στόχος όλης αυτής της πολιτικής και οικονομικής αναταραχής του τρέχοντος έτους, αναφέρει άρθρο της The Wall Street Journal το οποίο υπογράφει ο δημοσιογράφος Γιάννης Παλαιολόγος.

"Το κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ, του οποίου η διακυβέρνηση επίσπευσε την κρίση αυτού του χρόνου, βρίσκεται ξανά στην εξουσία με σχεδόν το ίδιο ποσοστό που έλαβε τον Ιανουάριο, και οι ΑΝΕΛ θα επανέλθουν στον ρόλο του γελωτοποιού αλλά υπάκουου μικρού εταίρου του συνασπισμού", επισημαίνεται χαρακτηριστικά.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, τονίζει ο αρθρογράφος, αναφέρεται τώρα τακτικά ως υπέρ της διάσωσης. Αυτό είναι μια εσφαλμένη αντίληψη της κατάστασης. Ο Πρωθυπουργός Τσίπρας μπορεί να έχει αποχωριστεί τους αντάρτες υπέρ της δραχμής που αποσχίστηκαν και δεν κατόρθωσαν να μπουν στην Βουλή.
Ωστόσο ο ίδιος και ο συνασπισμός στο κόμμα του παραμένουν βαθιά επιφυλακτικοί για το πρόγραμμα διάσωσης που υπέγραψε με τους πιστωτές τον Αύγουστο. Στα τέλη Ιουλίου, μια ομάδα 53 στελεχών του κόμματος, μεταξύ των οποίων και ο Ευκλείδης Τσακαλώτος, ο υπουργός Οικονομικών που σφράγισε την συμφωνία διάσωσης, έγραψαν μια ανοιχτή επιστολή προειδοποιώντας κατά της εφαρμογής οποιασδήποτε συμφωνίας σαν αυτή που προέκυψε, με την αιτιολογία ότι θα οδηγούσε στην μεταμόρφωση του ΣΥΡΙΖΑ σε ένα συστημικό κόμμα, αντί ενός ριζοσπαστικού.

Η αποτελεσματική και ταχεία εφαρμογή είναι καθοριστικής σημασίας. Η απελευθέρωση της δόσης των 3 δισ. ευρώ, την οποία η Αθήνα χρειάζεται προκειμένου να πληρώσει τους προμηθευτές της κυβέρνησης, εξαρτάται από μια επιτυχημένη αξιολόγηση του νέου προγράμματος τον επόμενο μήνα.

Πιο σημαντικά, η ολοκλήρωση της αξιολόγησης θα ανοίξει τον δρόμο για περαιτέρω ελάφρυνση του χρέους, πιθανώς με την μορφή παράτασης της λήξης, και θα επιτρέψει στην ΕΚΤ να αρχίσει να αγοράζει ελληνικά κρατικά ομόλογα στο πλαίσιο των ευρύτερων αγορών κρατικού χρέους, οδηγώντας χαμηλότερα το ελληνικό κόστος δανεισμού.

Αυτές οι δύο εξελίξεις, μαζί με την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, που επίσης αντιμετωπίζει το "βουνό" των μη εξυπηρετούμενων δανείων, μπορεί ακόμη να οδηγήσει σε αποκατάσταση της εμπιστοσύνης και ταχύτερη επιστροφή στην ανάπτυξη.

Ωστόσο, προτού συμβεί οτιδήποτε από αυτά, η νέα κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να ψηφίσει τις περαιτέρω περικοπές στις συνταξιοδοτικές δαπάνες, και τις αυξήσεις των φόρων στις επιχειρήσεις και τους αγρότες. Επίσης θα πρέπει να ιδιωτικοποιήσει τα μεγαλύτερα λιμάνια της χώρας, την εταιρεία σιδηροδρόμων και το δίκτυο ηλεκτρικής ενέργειας. Θα πρέπει να απελευθερώσει τις προϊοντικές αγορές, και να μειώσει τους μισθούς για συγκεκριμένες κατηγορίες δημοσίων υπαλλήλων. Και θα πρέπει να τα κάνει όλα αυτά σε εβδομάδες, όχι μήνες.

Δεδομένου του μεγέθους της πρόκλησης, και της απροθυμίας του πρωθυπουργού να ανοίξει το υπουργικό του συμβούλιο σε ανθρώπους που πιστεύουν σε αυτές τις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις, ένας αριθμός σχολιαστών ήδη προβλέπει νέες εκλογές το 2016.

Αυτοί που είναι απογοητευμένοι από την έκβαση της Κυριακής, μπορέι να χαιρετίσουν την προοπτική. Εάν, όπως είναι πιθανό, η κυβέρνηση κωλυσιεργήσει και όσα υποσχέθηκε δεν υλοποιηθούν, η στήριξη για τους ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ θα υποχωρήσει, η πλειοψηφία τους στην Βουλή θα διαβρωθεί, και η Νέα Δημοκρατία, η κεντροδεξιά αντιπολίτευση, θα είναι έτοιμη να επιστρέψει στην εξουσία.

Αλλά δεδομένου του σημαντικού πολιτικού ταλέντου του Τσίπρα, κανένας στο στρατόπεδο υπέρ των μεταρρυθμίσεων δεν θα πρέπει να εύχεται να συμβεί αυτό. Ούτε θα πρέπει να ελπίζει για αυτό. Εάν υπάρχει ένα πράγμα που απέδειξαν αυτές οι εκλογές, είναι πως παρά τα τρομερά λάθη του Τσίπρα, ο κόσμος δεν είναι ακόμη πρόθυμος να αφήσει να επιστρέψουν τα παλιά κόμματα.

Οι μεταρρυθμιστές, εντός της ΝΔ και εκτός των τάξεών της, χρειάζεται επίσης να εξετάσουν την αδυναμία τους να συνδεθούν με το κοινό. Το Ποτάμι, ένα φιλοευρωπαϊκό φιλελεύθερο κόμμα που συμμετείχε στις δεύτερές του εκλογές την Κυριακή, είδε την εκλογική του στήριξη να συρρικνώνεται κατά ένα τρίτο. Το πρόβλημα μπορεί να βρίσκεται στην πολιτική στρατηγική, στην απουσία ενός σαφούς οράματος ή στην έλλειψη υποσχόμενων ηγετών.

Ό,τι και να ισχύει, μέχρι οι πιστοί των ελεύθερων αγορών και μιας ανοιχτής κοινωνίας να μπορούν να προσφέρουν ένα πρόγραμμα που συνδυάζει την ανάπτυξη, το κράτος δικαίου και την κοινωνική προστασία για αυτούς που πραγματικά το αξίζουν, όπως τους ένα εκατομμύριο περίπου μακροχρόνια ανέργους, ο λαϊκισμός του Τσίπρα θα είναι το μόνο που θα υπάρχει.

Τώρα ο ηγέτης του ΣΥΡΙΖΑ έχει μια ευκαιρία να προσπαθήσει ξανά. Οι προοπτικές δυστυχώς είναι δυσοίωνες. Η ελληνική ιστορία κάθε άλλο παρά έχει τελειώσει, με την ανάκαμψη να μην είναι ακόμη ορατή στον ορίζοντα, σημειώνεται στο άρθρο της The Wall Street Journal.

Πηγή Capital


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
 

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση